Timothy Lafaele
| |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
19 sierpnia 1991 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | |||||||||||||||||||
| Masa ciała | |||||||||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Reprezentacja narodowa[b] | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Timothy Lafaele (jap. ラファエレ ティモシー Rafaere Timoshī; ur. 19 sierpnia 1991 r.[1][2][11] w Apii) – samoański rugbysta posiadający także japońskie obywatelstwo i występujący przeważnie na pozycji środkowego ataku. Reprezentant Japonii, uczestnik pucharu świata.
Młodość
[edytuj | edytuj kod]Lafaele, którego rodzice pochodzą z wioski Siʻumu[12][13] urodził się w stolicy Samoa – Apii[13][14][15]. W wieku czterech lat przeniósł się do Auckland w Nowej Zelandii, gdzie dwa lata później rozpoczął treningi rugby w lokalnym klubie[16][17][18].
Podobnie jak późniejszy reprezentacyjny kolega Hendrik Tui uczęszczał do katolickiego De La Salle College w Auckland prowadzonego przez braci szkolnych[15][19]. W 2008 roku zdobył szkolne mistrzostwo kraju, uczestniczył także w Sanix Youth Tournament[17]. Dostrzeżony przez jednego z uniwersyteckich skautów, dał się namówić na przeprowadzkę do Japonii, gdzie miał w przyszłości szukać swojej szansy na zawodowstwo[16][18][20]. Po ukończeniu szkoły i otrzymawszy sportowe stypendium, w 2010 roku rozpoczął studia na Yamanashi Gakuin University w Kōfu[13][14]. Z reprezentacją uczelni występował początkowo w drugiej lidze uniwersyteckiej, do wyższej klasy rozgrywkowej awansując w roku 2013[16][17][18][20]. Podczas ostatniego roku studiów pełnił rolę wicekapitana drużyny[18]. Występował wówczas na pozycji łącznika ataku[18].
Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Jako zawodnik trzeciego roku wzbudził zainteresowanie występującego w Top League klubu Coca-Cola Red Sparks, który zaoferował mu wstępny kontrakt[18]. Ukończywszy studia w roku 2014, dołączył do nowej drużyny[13][14][15]. W swoim pierwszym sezonie w zawodowych rozgrywkach wystąpił w zaledwie czterech meczach[3]. Drużyna z Fukuoki zajęła 14. miejsce w ligowej tabeli i brała udział w barażach o utrzymanie w japońskiej ekstraklasie, co ostatecznie udało się osiągnąć dzięki zwycięstwu 53:8 z Kyuden Voltex[21]. Niemal bliźniaczo podobny w wykonaniu tak samego Lafaele, jak i jego drużyny był też sezon 2015/2016. Samoańczyk wystąpił w siedmiu starciach[4], zaś Red Sparks w barażu ponownie zostali skojarzeni z Kyuden Voltex. Mecz zakończył się remisem 14:14, co oznaczało pozostanie w Top League na kolejny sezon[22].
Przełomowy w wykonaniu wychowanego w Auckland gracza okazał się kolejny rok – w lidze rozegrał 15 spotkań, w których zdobył 74 punkty, na co złożyło się m.in. pięć przyłożeń[5]. Kolejne 17 punktów dołożył w wygranym przez jego klub barażu o utrzymanie (wygrana 32:22 z Hino Red Dolphins)[23]. Dobre występy ligowe przyczyniły się zakontraktowania Lafaele przez japoński zespół występujący w lidze Super Rugby – Sunwolves[24]. W ich barwach wystąpił w lutym 2017 roku w meczu sparingowym przeciw drużynie gwiazd Top League[5], a następnie brał udział w dziewięciu meczach Super Rugby[10]. W majowym starciu z Jaguares Lafaele pełnił rolę kapitana drużyny[25]. Japoński zespół przez cały sezon odniósł zaledwie dwa zwycięstwa, w tym w ostatniej kolejce z nowozelandzkimi Blues. W meczu tym środkowy zdobył trzy z czterech uzyskanych w całym sezonie przyłożeń[26].
W rozpoczynających się w połowie roku zmaganiach w Top League Coca-Cola Red Sparks raz jeszcze zajęli miejsce 14. wymagające rozegrania meczu barażowego. Ekipa z Fukuoki mierzyła się w nim z Mitsubishi Sagamihara DynaBoars i raz jeszcze utrzymała się w japońskiej ekstraklasie po wyrównanym spotkaniu, które zakończyło się remisem 27:27[27][28]. Wychowanek uczelni Yamanashi Gakuin z 13 meczami na koncie był jednym z podstawowych graczy swojej drużyny[6]. Kontynuował także występy dla Sunwolves, dla których rozegrał dalszych dziewięć spotkań[10].
Przed sezonem 2018/2019 Lafaele został mianowany kapitanem drużyny Red Sparks[28], jednak z uwagi na zobowiązania reprezentacyjne[7] oraz przewlekłą kontuzję ramienia[14][29] nie był w stanie istotnie pomóc swojej drużynie, która tym razem – po kilku latach udanych prób – nie zdołała utrzymać się w Top League[30]. Podczas trwającej pół roku rekonwalescencji[29] Lafaele podpisał umowę z klubem Kobelco Steelers mającą obowiązywać począwszy od kolejnego sezonu[31]. Do zdrowia powrócił dopiero na przełomie maja i czerwca 2019 roku[14][17][29], po czym wystąpił jeszcze w trzech ostatnich meczach Sunwolves w czasie trwania sezonu 2019 w Super Rugby[10].
W barwach drużyny Steelers, swojego nowego klubu zadebiutował w styczniu 2020 roku przeciw Canon Eagles[8].
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]Jako dziecko Lafaele pragnął grać w reprezentacji Samoa[16]. Niemniej po przeprowadzce do Japonii już po trzech latach stałego pobytu nabył prawo do gry w miejscowej drużynie narodowej[32][33]. W kadrze zadebiutował w listopadzie 2016 roku w meczu przeciwko reprezentacji Argentyny[11]. Został wówczas kolejnym z coraz liczniejszych zawodników urodzonych poza Japonią (głównie w krajach Oceanii), którzy przybyli do kraju jeszcze przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery sportowej, często rozpoczynając studia na japońskich uczelniach[32][34]. Jednocześnie był to jego pierwszy mecz, jaki rozegrał na pozycji numer 13[18]. W czasie tego samego okna reprezentacyjnego wystąpił także w trzech kolejnych meczach: z reprezentacjami Gruzji, Walii (przegranym po drop goalu w ostatnich minutach spotkania) i Fidżi[18][35]. Niezależnie od spełnienia wymogu trzyletniej rezydencji w październiku 2017 Lafaele uzyskał japońskie obywatelstwo[16][17][18].
Niemal natychmiast stał się jednym z podstawowych graczy swojej reprezentacji. W pierwszym składzie występował w seriach meczów testowych rozgrywanych w czerwcu i listopadzie 2017, a następnie 2018 roku[35]. Swoje pierwsze przyłożenie zdobył w zremisowanym 23:23 meczu z Francją w listopadzie 2017 roku[36]. W 2019 – roku pucharu świata w Japonii – uczestniczył w wygranym przez Japończyków Pucharze Narodów Pacyfiku[37][38]. W jego trakcie zdobył dwa przyłożenia – po jednym w wygranych meczach z Fidżi[39] i Tonga[40]. Wkrótce pochodzący z Polinezji zawodnik znalazł się w składzie reprezentacji Japonii na nadchodzące mistrzostwa świata[41]. Gospodarze po raz pierwszy w historii swoich występów w turniejach tej rangi awansowali do fazy ćwierćfinałowej[42], gdzie jednak ulegli południowoafrykańskim „Springboks”[43]. Podczas turnieju Lafaele zdobywając przyłożenie w meczu z Samoa[15], został pierwszym graczem urodzonym na archipelagu, który dokonał tego przeciw rodzimej reprezentacji[12]. Także w pozostałych meczach fazy grupowej prezentował wysoką formę, popisując się widowiskowymi zagraniami, w tym podaniami w trakcie szarży rywali[44][45].
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Stan na dzień 20 października 2019 r.[35]
- Występy na arenie międzynarodowej
| Drużyna narodowa | Rok | Mecze | Punkty |
|---|---|---|---|
 Japonia
|
2016 | 4 | 2 |
| 2017 | 4 | 5 | |
| 2018 | 6 | 10 | |
| 2019 | 9 | 15 | |
| Suma | 23 | 32 | |
- Przyłożenia na arenie międzynarodowej
| Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rozgrywki |
|---|---|---|---|---|
| 1. | 25 listopada 2017 | U Arena, Nanterre |  Francja |
mecz testowy |
| 2. | 3 listopada 2018 | Tokyo Stadium, Chōfu |  Nowa Zelandia |
mecz testowy |
| 3. | ||||
| 4. | 27 lipca 2019 | Kamaishi Recovery Memorial Stadium, Kamaishi |  Fidżi |
Puchar Narodów Pacyfiku 2019 |
| 5. | 3 sierpnia 2019 | Hanazono Rugby Stadium, Higashiōsaka |  Tonga |
Puchar Narodów Pacyfiku 2019 |
| 6. | 5 października 2019 | Stadion Toyota, Toyota |  Samoa |
Puchar Świata w Rugby 2019 |
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]Rodzina Lafaele wywodzi się ze wsi Siʻumu; urodził się jako dziecko Faalogo Kapelego oraz Mariany[12] i brat Faalogo[13]. Ojciec przyszłego reprezentanta Japonii grał w rugby na pozycji środkowego w Western Samoa Police Rugby Football Club[13]. Sam Timothy, choć urodził się na Samoa, wychowywany był przez krewnych swojego ojca mieszkających w Nowej Zelandii, którzy zostali jego rodzicami adopcyjnymi[13][15]. W młodości wzorował się na reprezentancie Nowej Zelandii Carlosie Spenserze[17][18], później także na Conradzie Smicie[20].
W 2016 roku poślubił Jolynn, pochodzącą z Nowej Zelandii Tongijkę[16][17][18].
Płynnie posługuje się językiem japońskim[16].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c ラファエレ ティモシー [online], Kobelco Steelers [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (jap. • ang.).
- ↑ a b c Timothy Lafaele｜15人制男子日本代表 [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-14] (ang. • jap.).
- ↑ a b 2014-2015 | コカ･コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
- ↑ a b 2015-2016 | コカ･コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-31] (jap.).
- ↑ a b c 2016-2017 | コカ･コーラレッドスパークス | ティモシー・ラファエレ [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-24] (jap.).
- ↑ a b 2017-2018 | コカ･コーラレッドスパークス | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] (jap.).
- ↑ a b 2018-2019 | コカ･コーラレッドスパークス | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
- ↑ a b 2019-2020 | 神戸製鋼コベルコスティーラーズ | ラファエレティモシー [online], Top League [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (jap.).
- ↑ a b Statystyki Top League: 2014/2015[3], 2015/2016[4], 2016/2017[5], 2017/2018[6], 2018/2019[7], 2019/2020[8]
- ↑ a b c d Timothy Lafaele - Player statistics [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ a b c Timothy Lafaele [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-30] (ang.).
- ↑ a b c Thomas Airey, Siumu’s finest, Tim Lafaele, talks about Rugby World Cup, „Samoa Observer”, 12 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Rugby: Timothy Lafaele's family in Samoa are flying the flag for Japan [online], Kyodo, 6 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (ang.).
- ↑ a b c d e Rich Freeman, Rugby: Japan linchpin Timothy Lafaele set for emotional game vs Samoa [online], Kyodo, 4 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-07] (ang.).
- ↑ a b c d e RWC: Lafaele reflects on his 'special' match against Manu Samoa [online], Radio New Zealand, 8 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Yuki Minegishi, ラファエレ日本代表の誇り胸に「母国サモアに勝つ」 [online], nikkansports.com, 23 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-23] (jap.).
- ↑ a b c d e f g ラファエレ ティモシー [online], J Sports, 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-28] (jap.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Prime Number [online], mikagehage.com, 4 kwietnia 2020 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-25].
- ↑ Brave Blossoms – DLS Old Boys visit College [online], delasalle.school.nz, 29 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-17] (ang.).
- ↑ a b c Mukai Fukaya, 日本代表追加招集…。コカ・コーラのラファエレは、「何かをする」男？ [online], rugby-rp.com, 21 października 2016 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31] (jap.).
- ↑ Top League trio retain status [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 14 lutego 2015 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
- ↑ Sanix promoted to Top League, NTT Docomo relegated [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 30 stycznia 2016 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-15] (ang.).
- ↑ Kintetsu, Coca-Cola, Toyota Industries remain in Top League, „The Japan Times”, Kyodo, 28 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
- ↑ Sunwolves 2017 Season Squads [online], Sunwolves, 20 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-20] (ang.).
- ↑ Rich Freeman, Rugby: Tiatia forced to make numerous changes for Jaguares clash [online], Kyodo, 5 maja 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-13] (ang.).
- ↑ Every wolf has his day: Japan’s Sunwolves end horror Super Rugby year by flooring Auckland Blues, „The South China Morning Post”, Agence France Presse, 15 lipca 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-24] (ang.).
- ↑ Top League Promotion and Relegation Play-offs: Wrap-up [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 24 stycznia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-05] (ang.).
- ↑ a b Top League Profiles 2018-2019: Coca-Cola Red Sparks [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 25 sierpnia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-01] (ang.).
- ↑ a b c Sunwolves seeking to give loyal fans something to remember in final home game of season, „The Japan Times”, Kyodo, 31 maja 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-18] (ang.).
- ↑ Dynaboars, Red Hurricanes Promoted [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 28 grudnia 2018 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ 2019年度 新加入選手（追加）のお知らせ [online], Kobelco Steelers, 15 marca 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-22] (jap.).
- ↑ a b Foreign-born players uniting Brave Blossoms at Rugby World Cup, „The Japan Times”, Kyodo, 23 września 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ Paul Hayward, How Japan’s multi-national team has knitted together to become a global tale, „The Daily Telegraph”, 8 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ Justin McCurry, Brave Blossoms challenging old ideas of what it means to be Japanese, „The Guardian”, 9 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ a b c Timothy Lafaele | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ Japan miss glorious chance to beat France after late conversion miss as 23-23 draw heaps pressure on Guy Noves, „The Independent”, Reuters, 26 listopada 2017 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-30] (ang.).
- ↑ Timothy Lafaele | Tournament list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ Rugby: Japan claim Pacific Nations trophy in World Cup boost [online], Reuters, 10 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-31] (ang.).
- ↑ Japan beats Fiji 34-21 in Pacific Nations Cup rugby [online], Associated Press, 27 lipca 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
- ↑ Rugby: Japan claim convincing win over Tonga in Pacific Nations Cup [online], Kyodo, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-04] (ang.).
- ↑ 日本代表「ラグビーワールドカップ2019」最終登録メンバーのお知らせ [online], Nihon Ragubīfuttobōru Kyōkai, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-04] (ang.).
- ↑ Ayano Shimizu, Rugby: Winger Kenki Fukuoka says confident Japan have remedy for Springboks [online], Kyodo, 18 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-04] (ang.).
- ↑ Becky Grey, South Africa 26-3 Japan: Springboks through to Rugby World Cup semi-finals [online], BBC Sport, 20 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-21] (ang.).
- ↑ Robert Kitson, Japan open Rugby World Cup by overcoming dogged Russia, „The Guardian”, 20 września 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-14] (ang.).
- ↑ Gavin Cummiskey, Rugby World Cup: Japan enthral a nation and beyond as they storm into quarter-finals, „The Irish Times”, 13 października 2019 [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-02] (ang.).
