Ulica Kolumny w Łodzi

ulica Kolumny

Stare Chojny, Wiskitno
Kapliczka stojąca w miejscu zburzonej kolumny
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Długość	ok. 9,3 km
Położenie na mapie Łodzi ulica Kolumny
Położenie na mapie Polski ulica Kolumny
Położenie na mapie województwa łódzkiego ulica Kolumny
51°42′33,0″N 19°31′35,0″E

Ulica Kolumny w Łodzi – jedna z najdłuższych łódzkich ulic (ok. 9,3 km), posiadająca najwięcej w Łodzi numerów administracyjnych (najwyższy parzysty – 662, nieparzysty – 627), usytuowana w niezurbanizowanej części miasta, zorientowana równoleżnikowo.

Etymologia nazwy

W 1634 przy obecnym skrzyżowaniu ulicy Kolumny z ulicą Rzgowską powstał pomnik, który stanowił najstarszy w Polsce świecki pomnik (10 lat przed Kolumną Zygmunta). Został on postawiony przy wyjeździe z ówczesnej wsi Chojny. Składał się z wysokiego czworokątnego piedestału o wysokości ok. 2m, wykonanego z czarnego marmuru oraz kolumny z szarego marmuru, o łącznej wysokości ok. 8 m. Na bokach podstawy kolumny znajdowały się trzy łacińskie inskrypcje. Najważniejsza określała fundatora i podawała datę powstania pomnika. W tłumaczeniu na polski brzmiała ona: Bogu najlepszemu, najwyższemu Jan Mulinowic, mieszczanin krakowski, wzniósł w roku pańskim 1634. Z czasem od owej kolumny zaczęto spontanicznie nazywać ulicę.

Kolumna razem z kamieniem ku czci Tadeusza Kościuszki ustawionym u jej stóp w 1917, została zniszczona przez Niemców w pierwszych miesiącach okupacji. W 1988, wraz z powiększeniem miasta, ulica Kolumny została przedłużona aż do końca granic dawnej wsi Huta Szklana (należącej wcześniej do gminy Andrespol).

Charakterystyka

Obecnie ulica w całości posiada nawierzchnię bitumiczną.