Wenus Medycejska
| |
| Autor |
Kleomenes |
|---|---|
| Data powstania | |
| Medium | |
| Wymiary |
1,53 m |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Wenus Medycejska, Wenus Medici – marmurowy posąg bogini Afrodyty, będący kopią brązowej rzeźby Praksytelesa Afrodyta z Knidos. Znajduje się w zbiorach florenckiej Galerii Uffizi[1][2].
Zgodnie z wyrytą na bazie posągu sygnaturą dzieło zostało wykonane przez Kleomenesa[2], ateńskiego rzeźbiarza działającego w I wieku p.n.e.[1] Przedstawia nagą boginię, która wstydliwym gestem zakrywa rękami swoje piersi i łono[2]. Rzeźba ma 1,53 m wysokości[1].
Dokładny czas odnalezienia rzeźby w czasach nowożytnych nie jest znany[2]. Znaleziono ją w Rzymie, przypuszczalnie w pobliżu Panteonu lub Portyku Oktawii[1]. Zabytek trafił w posiadanie rodu Medyceuszy, zgodnie z pochodzącą z 1638 roku pierwszą wzmianką na jego temat stanowił ozdobę rzymskiej Willi Medici. Renowację rzeźby przeprowadził Ercole Ferrata, odtwarzając m.in. zaginione ręce postaci[2]. Wenus Medycejska cieszyła się ogromnym poważaniem krytyków sztuki, będąc kopiowana i studiowana m.in. przez Lucę Giordano, papież Innocenty XI uznał ją jednak za zbyt nieprzystojną i polecił usunąć z Rzymu[2]. W 1677 roku przewieziono ją do Galerii Uffizi we Florencji[2]. W trakcie kampanii włoskiej Napoleona w obawie przed grabieżą wywieziono ją do Palermo, ostatecznie jednak wydano ją Francuzom i w 1803 roku trafiła do Paryża. Do Włoch powróciła po upadku Napoleona w 1815 roku[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Wenus Medycejska, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-01-29].
- ↑ a b c d e f g h Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 741-742. ISBN 1-884964-80-X.