Zapora fortyfikacyjna
Zapora fortyfikacyjna – zapora inżynieryjna niewybuchowa, którą wykonuje się w terenie bądź przygotowuje na zapleczu (prefabrykowane elementy) i ustawia na miejscu przeznaczenia w postaci gotowych elementów. Zapora tego rodzaju służy, podobnie jak wszystkie zapory inżynieryjne, do hamowania i powstrzymywania ruchu wojsk przeciwnika[1].
Podział
[edytuj | edytuj kod]Do najważniejszych z nich należą:
- zapory ziemne, takie jak rowy przeciwpancerne, skarpy i przeciwskarpy[2];
- zapory drewniano-ziemne – zawały, palisady, barykady, kozły hiszpańskie itp.[2]
- zapory drutowe – np. zapory mało widoczne, walce i jeże kolczaste, zasieki[2];
- zapory żelbetowe – kozły żelbetowe, palisady itp.[2]
- zapory wodne (hydrotechniczne) – obszary zabagnione lub zatopione na skutek użycia lub celowego zniszczenia urządzeń hydrotechnicznych jak tamy, jazy, groble[3]
-
Zapora ziemna – rów przeciwczołgowy -
-
Zapory druciane – u góry walce, u dołu zasieki -
Zapora żelbetowa – jeż przeciwpancerny -
Zapora wodna – żołnierze operujący na terenie zalanym na skutek celowo przerwanych wałów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 217.
- ↑ a b c d Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 280. ISBN 83-11-07423-2.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 516.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.