Luft

Luft (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [lʊft]; lm [ˈlʏftə]

​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powietrze

(1.2) oddech

(1.3) meteorol. bryza

odmiana:

(1.1-2)blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	die Luft
dopełniacz	der Luft
celownik	der Luft
biernik	die Luft

(1.3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Luft	die Lüfte
dopełniacz	der Luft	der Lüfte
celownik	der Luft	den Lüften
biernik	die Luft	die Lüfte

przykłady:

(1.1) Ich muss an die frische Luft gehen. → Muszę wyjść na świeże powietrze.

(1.2) Halten Sie bitte die Luft an. → Proszę wstrzymać oddech.

(1.2) Ich bekomme keine Luft mehr. → Nie mogę złapać oddechu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) frische / schlechte / reine / saubere / dicke / heiße Luft

synonimy:

(1.1) Atmosphäre

(1.2) Atem

(1.3) Brise

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Lüften n, Lüfter m

czas. lüften

przym. luftig

związki frazeologiczne:

aus der Luft gegriffen • in der Luft liegen • von Luft und Liebe leben • wie Luft behandeln

etymologia:

śwn. luft < swn. luft

uwagi:

źródła: