błąkać

błąkać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) daw. wprowadzać w błąd

czasownik zwrotny niedokonany błąkać się

(2.1) chodzić bez celu

(2.2) chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) omamiać, oszukiwać, zwodzić

(2.1) błądzić, wałęsać się, włóczyć się

(2.2) błądzić

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błąkanie n, obłąkany mos

przym. obłąkany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wyle; (2.1) roam, wander, wander around; (2.2) wander
• wilamowski: (1.1) błonkȧn; (2.1) błonkȧn zih; (2.2) błonkȧn zih

źródła: