Przejdź do zawartości

panikować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

panikować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) wpadać w panikę[1][2]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nie panikuj tak! To tylko mała drzazga.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. panika ż, panikarz m, panikarka ż, panikara ż, panikarstwo n, panikowanie n
przym. panikarski, paniczny, spanikowany
czas. spanikować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „panikować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „panikować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.