Henry VII od Engleske
Henry VII od Engleske znan i kao Henry Tudor, grof od Richmonda (Zamak Pembroke, Wales, 28. septembar 1387. – London, 21. april 1509.), bio je prvi vladar iz Dinastije Tudor na engleskom tronu, koji je vladao od 22. august 1485. do svoje smrti.[1]
| Henry VII od Engleske | |
|---|---|
| |
| Portret Henrya VII | |
| Kralj Engleske | |
| Vladavina | 22. august 1485. - 21. april 1509. |
| Krunidba | 30. oktobar 1485. |
| Prethodnik | Henry IV |
| Nasljednik | Henry VIII |
| Supruga | Elizabeth od Yorka |
| Djeca | Arthur, Margaret, kraljica Škotske, Henry VIII, Elizabeth, Mary, kraljica Francuske, Edmund, Katherine |
| Dinastija | Tudor |
| Otac | Edmund Tudor grof od Richmonda |
| Majka | Margaret Beaufort |
| Rođenje | 28. septembar 1387. Zamak Pembroke, Wales |
| Smrt | 21. april 1509. London |
Kao pobjednik u Bitci kod Boswortha 1485. okončao je dinastičke ratove koji su razdirali Englesku znane kao Ratovi dviju ruža između Dinastije York i Dinastije Lancaster i osnovao vlastitu Dinastije Tudor.[1]
Biografija
urediHenry je rođen tri mjeseca nakon što mu je otac Edmund Tudor grof od Richmonda umro, tako da mu se majka Margaret Beaufort koja je imala svega 14 godina kad ga je rodila odmah preudala. Tad ga je na daljni odgoj preuzeo njegov ujak Jasper Tudor, grof od Pembroka.[1]
Henry je bio interesantan klanu Lancaster zbog svog porijekla, naime njegov otac je bio dijete Owena Tudora, velškog plemića i Catherine od Francuske udovice kralja Henrya V., a njena majka bila je pak praunuka Johna od Genta, grofa od Lancastera, koji je izrodio djecu prije nego što se oženio sa Catherinom Swynford, pa ih je parlament proglasio nezakonitim pretendentima na tron, tako da ispočetka nije bio nikom interesantan.[1]
Ali kad je 1471. umro Henry VI i njegov sin Edward, a Henry Stafford, grof od Buckinghama poginuo u pobuni protiv kralja Richarda III. Henry je na osnovu lancasterskog porijekla svoje majke, postao glavni pretendent za tron lancasterskog klana.
Kad su oni doživjeli krah u Bitci kod Tewkesburya 4. maja 1471. ujak ga je zbog sigurnosti prebacio u Bretanju pod okrilje njihovog vojvode Françoisa II.[1]
On mu je pomogao u njegovom prvom pokušaju rušenja Richarda III 1483. kad se Henry namjeravao pridružiti pobuni koju je podigao Henry Stafford, grof od Buckinghama, ali je ona ugušena prije nego što se Henry uspio iskrcati na englesko tlo.[1]
Njegov drugi pokušaj u augustu 1485. bio je puno bolje organiziran, jer je uspio osigurati francusku pomoć, a i pokolebati i razdjeliti jorkovski klan obećanjem da će oženiti Elizabeth, kćer Edwarda IV od Yorka.[1]
Tako da je kad se iskrcao sa vojskom od nekih 5.000 vojnika kod Milford Havena u Walesu, relativno lako prodro do Londona, jer su mu se putem pridružili brojni simpatizeri lancasterskog klana. U odlučnoj Bitci kod Boswortha 22. augusta 1485. teško je porazio i ubio Richarda III., kog su u ključnom trenutku izdali najvjerniji saveznici (između ostalih i očuh lord Stanley).[1] Nakon tog je okrunjen za kralja u oktobru, a parlament ga je proglasio legitimnim vladarom u novembru.[1]
Odmah nakon toga ispunio je svoje obećanje o braku, jer se 1486. i oženio sa Elizabethom od Yorka, kćerkom Edwarda IV. i na taj način doprinio je smirivanju još uzavrelih tenzija.
Istovremeno je radio na učvršćivanju svoje još uvijek nesigurne vlasti. Jer su se pojedine pristalice klana York okupljale oko Perkina Warbecka koji je tvrdio da je on Richard mlađi sin Edwarda IV., kog je Richard III zatvorio u Londonski Tower, ali i oko Lamberta Simnela koji je tvrdio da je unuk grofa od Warwicka, političkog mentora Edwarda IV. Lamberta Simnela je vojno porazio u Bitci kod Stokea 1487., a Perkina Warbecka je 1497. uspio uhapsiti, pa je 1499. obješen kao lažni pretendent i buntovnik.
Kad je umro naslijedio ga je njegov jedini preživjeli sin Henry VIII i to bez imalo problema ili glasa opozicije.[1]
Izvori
urediVanjske veze
uredi
| Prethodnik: | Kralj Engleske | Nasljednik: |
| Henry IV | Henry VIII |