ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/303

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
288

เช่นนั้น ฉันได้ฟังออกประหลาดไจ ตอบไปว่า ฉันไม่ทราบเลยทีเดียว แต่เทสาฯ คนนั้นฉันไว้ไจว่าคงไม่ทำอะไรไห้ผิดความประสงค์ของรัถบาล ถ้ารับยวนหัวหน้ากบดเลี้ยงไว้ ก็เห็นจะเปนเพราะไม่รู้ว่าเปนคนเช่นนั้น ฉันจะถามดูก่อน เมื่อมีตราถามไป พระยาโพธิตอบมาว่า เดิมยวนคนนั้นไปหาที่เมืองอุดรธานีว่า จะขอรับจ้างทำการงานเลี้ยงชีพแล้วแต่จะไช้ พระยาโพธิสืบได้ความว่า เคยเปนหัวหน้าพวกกบดหนีมาจากเมืองยวน คิดว่า ที่ไนมนทลอุดรธานีมีพวกยวนเข้ามาตั้งค้าขายหยู่หลายแห่ง ถ้าปล่อยยวนคนนั้นไปเที่ยวหากินตามชอบไจ อาดจะไปชักชวนพวกยวนที่หยู่ไนมนทลอุดรไห้ร่วมคิดกับพวกกบด ก็จะเกิดลำบากขึ้นไนระหว่างรัถบาลทั้งสองฝ่าย ครั้นจะจับกุมกักขังยวนคนนั้น ก็ไม่ได้ทำความผิดหย่างไดไนเมืองไทย เห็นว่า หางานไห้ทำหยู่ไกล้ ๆ จะดีกว่าหย่างอื่น มันทำหย่างไรจะได้รู้ จึงได้จ้างยวนนั้นไว้เปนคนเลี้ยงม้า ฉันอ่านคำตอบชอบไจ ส่งไปไห้ทูตฝรั่งเสสดู ก็ชมมาว่า เทสาฯ ทำถูกแล้ว

พระยาโพธิเปนสมุหเทสาพิบาลมนทลอุดรมาจนถึงอนิจกัม ไนเวลานั้นฉันยังเปนเสนาบดีกะซวงมหาดไทย รู้สึกเสียดายหย่างยิ่ง

เมื่อฉันขึ้นไปมนทลอุดร กรมหลวงประจักส์ฯ สเด็ดกลับลงมากรุงเทพฯ เสียกว่า 10 ปีแล้ว เห็นจะเปนเพราะราสดรไม่ได้เห็นเจ้านายมาช้านาน พอได้ยินข่าวว่าจะมีเจ้านายสเด็ดขึ้นไปอีก ก็พากันปีติ