Biyocoğrafik bölge

Biyocoğrafik bölge veya ekozon, karasal organizmaların dağılım örüntülerine dayanan Dünya'nın kara yüzeyinin en geniş biyocoğrafik bölümüdür. Biyomlara veya habitat türlerine göre sınıflandırılan ekolojik bölgelere ayrılırlar.

8 biyocoğrafik bölgenin 6'sı

  Palearktik

  Nearktik

  Afrotropikal

  Hintmalay

  Avustralasya

  Neotropikal

  Okyanusya ve Antarktik biyocoğrafik bölgeleri gösterilmemiştir.

Konuyla ilgili yayınlar

• Abell, R., M. Thieme, C. Revenga, M. Bryer, M. Kottelat, N. Bogutskaya, B. Coad, N. Mandrak, S. Contreras-Balderas, W. Bussing, MLJ Stiassny, P. Skelton, GR Allen, P. Unmack, A. Naseka, R. Ng, N.Sindorf, J. Robertson, E. Armijo, J. Higgins, TJ Heibel, E. Wikramanayake, D. Olson, HL Lopez, RE d. Reis, JG Lundberg, MH Sabaj Perez ve P. Petry. (2008). Dünyanın tatlı su ekolojik bölgeleri: Tatlı su biyoçeşitliliğinin korunması için yeni bir biyocoğrafik birimler haritası. BioScience 58: 403-414, [1]6 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .
• "Ecozones". BBC Nature. n.d. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2020. 
• Briggs, JC (1995). Küresel Biyocoğrafya. Amsterdam: Elsevier.
• Morrone, JJ (2009). Evrimsel biyocoğrafya, örnek olay incelemeleri ile bütüncül bir yaklaşım . Columbia University Press, New York, [2] 3 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Morrone, JJ (2015). Dünyanın biyocoğrafi bölgeselleşmesi: yeniden değerlendirme. Avustralya Sistematik Botanik 28: 81-90, [3]19 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Olson, DM ve E. Dinerstein (1998). Global 200: Dünyanın biyolojik olarak en değerli ekolojik bölgelerini korumaya yönelik bir temsil yaklaşımı. Koruma Biol. 12: 502-515, [4] 3 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Olson, DM, Dinerstein, E., Wikramanayake, ED, Burgess, ND, Powell, GVN, Underwood, EC, D'Amico, JA, Itoua, I., Strand, HE, Morrison, JC, Loucks, CJ, Allnutt, TF, Ricketts, TH, Kura, Y., Lamoreux, JF, Wettengel, WW, Hedao, P., Kassem, KR (2001). Dünyanın karasal ekolojik bölgeleri: Dünya'da yeni bir yaşam haritası. Bioscience 51 (11): 933-938, [5]17 Eylül 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Schültz, J. Die Ökozonen der Erde, 1. baskı, Ulmer, Stuttgart, Almanya, 1988, 488 s .; 2. baskı, 1995, 535 s; 3. baskı, 2002. Çeviri: Dünyanın Ekosistemleri: Geosferin Ekolojik Bölünmeleri . Berlin: Springer-Verlag, 1995; 2. baskı, 2005, [6].
• Scott, G. 1995. Kanada bitki örtüsü: bir dünya perspektifi, s., [7] 7 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Spalding, MD ve diğ. (2007). Dünyanın deniz ekolojik bölgeleri: kıyı ve raf alanlarının biyo-bölgeselleşmesi. BioScience 57: 573-583, [8]6 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Udvardy, MDF (1975). Dünyanın biyocoğrafik illerinin sınıflandırılması. IUCN Ara Dönem Kağıdı no. 18. Morges, İsviçre: IUCN, [9]7 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• Wicken, EB 1986. Kanada'nın karasal ekosistemleri / Kanada'daki terrestres du . Çevre Kanada. Ekolojik Arazi Sınıflandırma Serisi No. 19. Arazi Müdürlüğü, Ottawa. 26 s., [10] 27 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..