İspanyol Formosası
İspanyol Formosası Hermosa Española | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1626-1642 | |||||||||
17. ve 18. yüzyıllarda Formosa'nın siyasi durumu | |||||||||
Tür | İspanyol kolonisi | ||||||||
Başkent | San Salvador | ||||||||
Yaygın dil(ler) | İspanyolca, Doğu Formosa dilleri | ||||||||
Hükûmet | İspanyol kolonisi | ||||||||
Tarihî dönem | Coğrafî keşifler | ||||||||
| |||||||||
Para birimi | İspanyol reali | ||||||||
| |||||||||
Günümüzdeki durumu | Tayvan |
İspanyol Formosası (İspanyolca: Hermosa Española), 1626-1642 yılları arasında Formosa Adası'nın kuzey ucunda kurulmuş İspanyol İmparatorluğu'nun küçük bir kolonisiydi. Seksen Yıl Savaşları sırasında Hollanda Cumhuriyeti'ne devredildi.
Portekizliler, 1544'te Çin'in güney kıyılarındaki adaya ulaşan ilk Avrupalılardı ve denizden görülen güzel manzara nedeniyle adaya Portekizcede güzel anlamına gelen Formosa adını verdiler.[1]
Kuzey Tayvan, 1626'da bir İspanyol kolonisi ve Manila merkezli İspanyol Doğu Hint Adaları'nın bir parçası oldu. Bir İspanyol kolonisi olarak, Filipinler ile olan bölgesel ticareti adanın güneyindeki Hollanda üssünün müdahalesinden korumaktı. Koloni, stratejik önemini kaybetmesi ve Manila'daki İspanyol yetkililerin savunmasına daha fazla kaynak ayırma konusundaki isteksizlikleri nedeniyle kısa ömürlü oldu. 17 yıl sonra, İspanyolların son kalesi Hollanda kuvvetleri tarafından kuşatıldı ve sonunda düşerek Hollandalılar adanın çoğu üzerinde kontrol sağladı.
İspanyol misyonerler, İspanyol valiliği döneminde bölgede Katolikliği yayarak yaklaşık 5.000 Tayvanlıyı Hristiyanlaştırdı.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Sujuan, Zhan. "Formosa". Encyclopedia of Taiwan. Council for Cultural Affairs. 18 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2022.
- ^ Pérez, Francisco Luis (29 Ocak 2009). "En Taiwán al pan se le llama pan y abundan los nombres hispánicos". El Confidencial (İspanyolca). EFE. 17 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2022.
Los españoles también desarrollaron una intensa actividad misionera que logró la conversión de unos 5.000 indígenas, gracias a los esfuerzos de Bartolomé Martínez (1626-1629), Domingo de la Borda (1626), Francisco Váez de Santo Domingo (1626-1636), Francisco Mola (1627-1631), Ángelo Cocchi de San Antonio (1627-1632), Juan de Elgüeta (1627-1629) y Francisco de Acebedo (1627-1629).