Conference Presentations by William Bleiziffer
Studii canonice: implicații intra și extraecleziale, Tg. Lăpuș, Galaxia Gutenberg, 2010, pp. 150-174., 2010
Publicat de către Papa Ioan Paul al II-lea prin Constituţia apostolică Sacri canones din 18 octo... more Publicat de către Papa Ioan Paul al II-lea prin Constituţia apostolică Sacri canones din 18 octombrie 1990, Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium (Codul Canoanelor Bisericilor Orientale) intră în vigoare începând cu data de 1 octombrie 1991. În acest fel, alături de Codex Iuris Canonici, codul canoanelor care se aplică în cadrul Bisericii latine şi constituţia apostolică Pastor Bonus, referitoare la organizarea internă a Curiei romane, avem un triptic care reprezintă un unic corp de legi pentru întreaga Biserică Catolică. Pentru prima dată în istoria Bisericii este publicat deci un Cod care cuprinde legi comune tuturor Bisericilor orientale catolice, acoperind astfel o realitate ecleziastică şi nu numai, care încearcă să reglementeze deopotrivă atât raporturile dintre diferiţii membri ai Respectivelor Biserici, cât şi între instituţiile ecleziastice în raport comun sau în raport cu alte instituţii extraecleziale. Dintr-o analiză chiar şi superficială a primului canon observăm că acesta se referă la omnes et solas Ecclesias Orientales Catholicas, care sunt în deplină comuniune cu Scaunul Roman. Prezentând un corp de norme comun tuturor acestor Biserici, intenţia clară a legislatorului este aceea de a pune într-o lumină cât mai favorabilă disciplina canonică a acestor Biserici, propunând canoanele în bogata dimensiune a tradiţiei milenare a acestora. Codul de drept canonic îi plasează pe laici în centrul realităţii seculare, ca plămadă ce face să fermenteze întreaga societate, contribuind astfel la umanizarea acesteia. Printre sarcinile încredinţate acestora se găsesc şi responsabilităţile sociale şi politice, în deplină libertate şi justă autonomie, pentru realizarea progresului societăţii, pentru dezvoltarea culturii, pentru afirmarea justiţiei sau pentru respectarea şi promovarea drepturilor tuturor oamenilor, pentru respectul echităţii şi al principiilor etice şi morale. Implicarea socială şi politică este aşadar încadrată de aspiraţiile cele mai nobile de umanizare a realităţilor terestre în mijlocul cărora creştinii trăiesc în această dublă dimensiune: cetăţeni ai statului şi mărturisitori ai valorilor propuse de Cristos. Chiar din primele secole de creştinism se face o clară referinţă asupra caracterului "secular" al laicilor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Lumina din Lumină, În memoria Episcopului Florentin Crihălmeanu , 2022
The leadership of the Eparchial Bishop and Reporting to Consultative Bodies. The church is a hie... more The leadership of the Eparchial Bishop and Reporting to Consultative Bodies. The church is a hierarchically ordered society; in the structure of the church, the Eparchy, seen as part of the people of God, is entrusted to the pastoral care of the Eparchial Bishop, helped by his priests. Due to its own structure and authority, the Church has differentiated from any other society. It is constituted as a community of people, priests and believers, united each other by the connection of communion, and who fulfill their mission of salvation going together. The Eparchial Bishop has entrusted to the pastorate an eparchy, and the power with which he is invested, his own power to be exercised personally, in the name of Christ, must follow the ministry logic as an instrument oriented towards salus animarum. Starting from the contents of Codex Canonum Ecclesium Eclesiarum Orientalium on the ministry of the Eparchial Bishop, the present study aims to highlight the way this ministry is accomplished in favor of the people of God, and on the ways of exercising these prerogatives related to advisory bodies which they have at have at hand in the personal or collegial exercise of munus regedi.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Studia Universitatis Babeş-Bolyai, Theologia Catholica,, 2021
ABSTRACT: The Cult of God’s Servants Romanian Martyr Bishops: between
Canon Law and Liturgy. On t... more ABSTRACT: The Cult of God’s Servants Romanian Martyr Bishops: between
Canon Law and Liturgy. On the last day of his apostolic trip to Romania
(May 31 - June 2, 2019), the Holy Father Pope Francis in the exercise of his
canonical powers beatified seven Romanian Greek Catholic bishops who died
in odium fidei in communist prisons. By proclaiming the formula for recognizing
the martyrdom of these bishops, they are officially recognized as martyrs of
the Church of Christ, and as such, according to the canonical discipline in
force, they can enjoy the celebration of a public cult of worship. Their feast
finds a stable place in the liturgical calendar of the Greek Catholic Church,
June 2, and public worship regulated by both common law and the particular
law of the Church becomes a liturgical constant that manifests the particular
character of these servants of God.
Starting from this canonical and liturgical premise, the present study tries
to highlight some significant elements regarding the liturgical cult of these
martyrs. Thus, a series of disciplinary realities are taken into account, which
starting from the historical elements of the cult of saints, then highlights some
particular aspects that the current procedure of declaring the martyrdom of
God’s servants requires to regulate their public worship.
Keywords: divine worship, worship, Servants of God, martyrs, liturgy, liturgical
texts, blessed, cause of beatification, persecution.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Iulian Boldea, Cornel Sigmirean, Dumitru Buda (Editors), Paths of communication in postmodernity, Arhipelag XXI Press, Tîrgu Mureș, 2020, 16-43, ISBN 978-606-8624-00-6, http://asociatia-alpha.ro/conf.php?conf=cci, 2020
It is unanimously recognized that the richness, complexity and importance of the laws and legisla... more It is unanimously recognized that the richness, complexity and importance of the laws and legislative sources that each of the Eastern Catholic Churches has issued and applied as a canonical patrimony that regulates not only its own particular discipline, but also that which, in certain cases, as we intend to highlight in this study, they can become fons iuris for their common discipline. The Ecumenical or Particular Councils, the Canons of the Holy Fathers, the Constitutions and/or pontifical decisions of the various Roman Congregations, the discipline of the particular Synods or other canonical and/or customary dispositions, all present themselves as an invaluable treasure embracing the bimillennial history of the Church; these include the disciplinary diversity of the Church of Christ as a treasure that becomes key to the interpretation of the new canons, in an obvious dimension of the continuity and coherence of the law.
In the effort to draft the common code, the legislator made extensive reference to the canons of the first millennium, as can be seen from an analysis of the critical edition of the Code. The drafting of the canons present in the CCEO was therefore done after the ancient canons and were received and adapted to a very large extent, the criterion of elaboration and interpretation being established by this ancient law.
This study aims at a synthetic presentation of the canonical sources that come from the discipline of the Romanian Greek Catholic Church and that were, along with other legislative texts, the basis for drafting the texts of common canons regarding divine worship and sacraments, as they are present in the edition critique of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium. Fontium annotatione auctus.
Keywords: sacred canons; fons iuris; Romanian Provincial Councils; canonical discipline; sacraments.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
W. A. Bleiziffer (coord.), Justitia et misericordia coambulant, OMAGIU Părintelui Profesor Maximilian Pal, OFMConv. XXV de ani de învățământ universitar la catedra de drept canonic. (1995-2020). Presa Universitară Clujeană, 2020, 195-218, ISBN 978-606-37-0966-1, 2020
In the first part the article Synod and synodality. Canonical aspects regarding the ecclesiastica... more In the first part the article Synod and synodality. Canonical aspects regarding the ecclesiastical authority of the Romanian Greek Catholic Church, addresses the theme of synodality from an ecclesiological and historical perspective but especially a canonical perspective. Starting from the historical moment of the change of the hierarchical rank of the Romanian Greek-Catholic Church, the author emphasizes, from the canonical perspective, the transition from a type of structure of the ecclesiastical superior authority, the Council of Hierarchs, to an immediately superior one, that of the Synod of Bishops.
Keywords: synodality; communion; superior authority; Archbishop Major; Romanian Greek Catholic Church.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Discobolul, Alba Iulia, 2001, p. 75-88, 2001
L'articolo desidera mettere in risalto soltanto alcuni aspetti del fenomeno monastico cristiano. ... more L'articolo desidera mettere in risalto soltanto alcuni aspetti del fenomeno monastico cristiano. Nato e poi sviluppato nell'antico Oriente, il monachesimo trova nei periodi più propizi al cristianesimo un'evoluzione ed un ordinamento che le sarà proprio e specifico. Il fenomeno monastico cristiano, trovando le sue radici nella vecchia manifestazione religiosa ebraica, rappresenta per il cristianesimo il punto di partenza per una vita cristiana autentica: saranno, infatti, i monaci, coloro che porteranno alla piena comprensione del messaggio cristiano. L'osservanza dei comandamenti, la sdegnosa fuga mundis, la loro ascesi rigorosa, la fatica, il lavoro, la preghiera ed i digiuni, tutto ă orientato verso lo stesso scopo del battesimo: purificare nell'uomo l'immagine di Dio che fu offuscata con il cattivo uso della libertà. Ed ă la stessa libertà che fa del monaco un uomo offerto pienamente ed integralmente a Dio, quale unico Padrone. Dopo un breve chiarimento del termine monahos, e dopo aver accennato anche il punto di partenza per il monachesimo cristiano ed il suo luogo caratteristico di manifestazione, abbiamo proseguito col mettere in risalto alcuni suoi aspetti specifici: manifestazione orientale, occidentale, ma anche per quanto riguarda gli aspetti pur femminili o maschili; l'ascesi ed il combattimento spirituale. Tutta la vita cristiana ă diretta alla lode del Signore, ed il monachesimo ă la più adatta forma per realizzare quest'opera. Nonostante ciş, alla realizzazione di questa chiamata sono convocati non soltanto coloro che aspirano e mettono in pratica con la loro vita i consigli evangelici, ma sono altrettanto invitati, e devono rispondere, tutti coloro che vantano il nome di cristiano, e godono in virtù del battesimo di una vita di grazia e dono. Monahismul, termen vechi În ambientul creştin, termenul monahos (ó) apare destul de târziu. Spre anul 150, termenul este amintit în Evanghelia lui Toma, însă aici capătă o valenţă filosofică. Expresia, îşi găseşte originea la Platon iar istoria religiilor relevă faptul că fenomenul monastic nu corespunde doar unei exigenţe creştine. Punctul esenţial, ideea centrală a vieţii monastice, este căutarea unităţii personale,– a fi îndreptat spre un singur scop (monotropia) – iar acesta apare ca o constantă în toate formele monahismului, atât creştin, cât şi hindus sau budist. Cu toate că există diferenţe care pun practic în evidenţă particularităţile unei forme faţă de alta, există unele elemente comune în oricare formă de monahism: fuga din lume pentru a aparţine unui grup separat, renunţarea la formarea unei familii şi implicit practica castităţii, un anumit număr de exerciţii şi practici ascetice unde problema somnului şi a mâncării se nasc ca o dorinţă a dominării de sine, şi mai ales căutarea unei realităţi absolute care să depăşească limitele vieţii terene. Monahismul iudaic Cu toate că este o formă mult mai veche decât monahismul nostru creştin, monahismul hindu sau budist, datorită absenţei unor documente sau din motive spaţio-temporale foarte mari, par să nu fi avut vre-o influenţă asupra monahismului creştin. Elenismul în schimb, cu ideiile
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Kirche – Staat – Gesellschaft. Biserică - Stat - Societate, 2005
Rezumat articol Bleiziffer Sugestiv intitulat Biserica Greco-Catolică din România: între normalit... more Rezumat articol Bleiziffer Sugestiv intitulat Biserica Greco-Catolică din România: între normalitate şi discriminare, autorul studiului doreşte să ia spre analiză tipurile de raporturi care există între stat şi biserică din perspectiva unor documente şi materiale care pot fi uşor reperate. Autorul, profesor de drept canonic la Departamentul Blaj al Facultăţii de Teologie greco-catolică din Cadrul Universităţii Babeş-Bolyai, nu-şi propune o tratare exhaustiva a argumentul, precizând chiar de la început metodologia de abordare a unui astfel de argument. După introducere, articolul prezintă într-un subcapitol bine structurat, raportul Biserica-stat în concepţia catolică, şi făcând trimiteri la documente magisteriale reuşeşte să prezinte şi să clarifice acest tip de raport, care poate fi încadrat în modelul german, adică al cooperării distincte dintre cele două puteri. Se continuă cu prezentarea raportului biserică-stat din perspectiva greco-catolică, confesiune care pe durata a aproape o jumătate de secol a fost suprimată. Consecinţele acestui act, sunt evidenţiate nu numai de realitatea la care autorul face trimitere, o realitate pe cât de dureroasă pe atât de absurdă, ci şi de o serie de documente, unele dintre ele prezentate chiar forurilor europene. Analizând apoi voinţa politică a politicianului român de astăzi, autorul prezintă două luări de poziţie: este prezentată atât poziţia unui greco-catolic, cât şi a unui ortodox, poziţii care încearcă să justifice oarecum dezinteresul faţa de problema Bisericii greco-catolice. Nu este trecută cu vederea nici realitatea care marchează tipurile de raport care există între stat şi Biserica ortodoxă, un raport din care rezultă tergiversarea problemelor legate de restituirea proprietăţilor Bisericii greco-catolice. În finalul studiului, este prezentată poziţia ierarhie greco-catolice, o poziţie care solicită "linişte şi pace" pentru a putea lucra în slujba neamului. Concluzia la care ajunge autorul studiului, o concluzie susţinută de o documentaţie serioasă, dar şi de realitatea care se consumă sub ochii noştri, este că în România anului 2003 Biserica greco-catolică din România este constant şi sistematic discriminată. Biserică-Stat-Societate: Biserica Greco-Catolică din România: între normalitate şi discriminare, în Dr.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Buzalic A., Popescu I. (Ed.), Universitatea Babeș-Bolyai la o sută de ani: trecut, prezent și viitor, Presa Universitară Clujeană, 2019, pp. 49-68, ISBN 978-606-37-0702-5, 2019
The study aims to explore the most important moments of the codification process of the Codex Can... more The study aims to explore the most important moments of the codification process of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, the code of canonical law of the Eastern Catholic Churches. The long codification process, started just before the opening of Vatican Council I (1869-1870), represented a constant effort to research, systematize and interpret the Eastern canonical sources of the first Christian millennium, as well as the imperial, civil and pontifical legislation related to these churches. The concrete interventions of the Pontifical Romans, as well as the positions of the different High Prelates of the Oriental Churches who maintain communion with the Roman Seat, in favor of a body of norms that have the same value as the Codex Iuris Canonici, mark the most important stages of the process. codification, drafting and initial publication of the first motu proprio that contained parts of the canon law; Thus, along with the process of revising this corpus, which culminates in its current form in 1990, all the efforts that led to the realization of a code "made by the orientals themselves" (AAS 66/1974, 246) are highlighted.
KEYWORDS: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Theologos, 2019
Why a Particular Romanian law; and what would be the motivation for such a title for the present ... more Why a Particular Romanian law; and what would be the motivation for such a title for the present study? Obviously we start this exhibition from an objective perspective: in the Romanian environment, but especially in the confessional and ecclesiastical area, the Romanian Greek-Catholic Church, as well as the sui iuris Church within the catholicity of the Church, is the only Church that holds such a law. The present study does not propose an analysis of the content of these legislative texts, but rather the presentation of legal realities that make the difficult task of drafting of the particular law more intelligible: the relationship between common law and particular law; observing the principles regarding the revision of the common code, principles that profoundly influenced the reality of the different particular rights; and not ultimately some certain questions regarding the historical stages and the ability of the Romanian Greek-Catholic Church to develop its own Particular Right.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Theologos, 2020
Abstract: Starting from a particular and clear indication suggested by the supreme legislator in ... more Abstract: Starting from a particular and clear indication suggested by the supreme legislator in the publication document of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, - that of realizing as soon as possible (celerrime) particular norms, taking into account the traditions of his own rite, as well as the provisions of the Council Vatican II - the present study aims to review the most important stages of the genesis of the Particular Law of the Romanian Greek Catholic Church, with the clear intention of highlighting its evolution points. Strictly speaking, it is about the entire canonical output published by the Synod of Bishops of the Greek Catholic Church, as a superior legislative body, after the lifting of this Church from the rank of Metropolitan, to that of Major-Archeparchial Church.
Keywords: particular law; common law; ecclesiastical discipline, Greek Greek-Roman Catholic Church; Synod of Bishops of the Major-Archeparchial Church; unique code; sussidiarietà;
Parole chiave: diritto particolare; diritto comune; disciplina ecclesiastica, Chiesa Greco-Cattolica Romena; Sinodo dei vescovi della Chiesa Arcivescovile Maggiore; codice unico; sussidiarietà;
Bookmarks Related papers MentionsView impact
în Cristian Barta, Anton Rus, Zaharie Pintea (ed.), România 100, Biserica, Statul și binele comun, Presa Universitară Clujeană, 2019, 77-94. (ISBN 978-606-37-0682-0; E.ISBN 978-606-37-0683-7) , 2019
Qualsiasi società organizzata secondo le regole che ne garantiscono il buon svolgimento dei rappo... more Qualsiasi società organizzata secondo le regole che ne garantiscono il buon svolgimento dei rapporti fra i suoi membri, ha come scopo il perseguimento del “bene comune”. Il bene comune diventa in tal modo una realtà che mai deve essere svuotata di contenuto fino a diventare un puro nominalismo, oppure ridotta ad una mera realtà concettuale. Nella ricerca di una visione globale su tale società ordinata, il bene comune diventa un obbiettivo da raggiungere.
Una volta individuato nei suoi elementi essenziali, il bene comune deve trovare all’interno della vita e dell’ordinamento ecclesiale un proprio sviluppo. Il suo dinamismo e la tensione che la realtà stessa viene a causare nella logica del rapporto fra bene privato e bene comune, deve tener conto dei principi fondamentali del bene stesso, ed al contempo anche della particolarità dei vari ambiti in cui esso va ad essere applicato.
Capire cosa s’intende con l’espressione bene comune ci aiuta a comprendere anche la portata di una tale realtà; questa si presenta molto ampia in se stessa, pur coinvolgendo connotazioni di ordine filosofico, teologico ma anche giuridico, molti aspetti teorici e pratici. A partire dall’idea di legge, che circoscrive praticamente la sfera dei rapporti all’interno di una comunità, ma soprattutto dall’idea di legge ecclesiastica, esamineremo il significato teologico del “bene comune” per passare alla lettura dei singoli canoni del Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium in cui tale formulazione viene utilizzata.
Parole chiave: società; Chiesa; legge; legislatore; canoni; organizzazione ecclesiastica; Codice di Diritto Canonico; bene condiviso, bene pubblico; magistero ecclesiastico.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Demonologia astăzi: fundamente teologice și aspecte practice, Presa Universitară Clujeană, 2020, 155-182. , 2020
Exorcism and exorcist in the canonical discipline of the Catholic Church.
The study aims to prese... more Exorcism and exorcist in the canonical discipline of the Catholic Church.
The study aims to present an overview of the reality of the exorcism and the exorcist in the Catholic Church, having as a starting point the disciplinary and canonical dimension, as it results from the canonical law, the interventions of the Magisterium and other theological studies that deal with the argument. The liturgical dimension of this reality is then evaluated on the basis of the differences presented by the different traditions of the Catholic Church, especially Latin and Byzantine. Finally, it will be presented briefly, with the clear intention to promote the deep understanding and significance of this reality, but also to mark the attention they enjoyed in the last period, some masterful interventions regarding both the exorcisms and the healing prayers.
Keywords: exorcism, exorcist, devil, diabolical possession, canonical norm, discipline, sacramental, healing prayers, presbyter.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
100 personalități ale Bisericii, 2018
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Medicina salutis ca principiu de aplicare a dreptului penal. Reflexii asupra can. 1401 CCEO, Milostivire si pedeapsa in dreptul penal, Studii Franciscane XIV, Serafica 2014, P. 278-29, 2014
Medicina salutis ca principiu de aplicare a dreptului penal. Reflexii asupra can. 1401 CCEO
„Iar... more Medicina salutis ca principiu de aplicare a dreptului penal. Reflexii asupra can. 1401 CCEO
„Iar dacă cineva ascultă cuvintele mele și nu le ține, eu nu-l judec, deoarece nu am venit să judec lumea, ci să mântui lumea”. Ioan-12, 47.
Ar putea părea anacronică asocierea titlului pe care îl propunem pentru prezentul studiu cu textul Evangheliei după Ioan, prezentat ca punct de plecare pentru reflexia noastră. Și acest lucru ar părea într-adevăr așa dacă nu am avea convingerea că în calitatea pe care o are de societate divino-umană, Biserica, fondată de cel care nu judecă ci mântuiește, se inspiră din principiul salvific care vede în fundamentul legii mântuirea omului. Fiind o societate divino-umană Biserica a trebui dintotdeauna să recurgă la sancțiuni penale pentru a remedia
violarea legii canonice îndeosebi când era vorba de materie referitoare la credința autentică sau la restabilirea ordinii în comunitate. Această practică, prezentă în lumea creștină a ambelor tradiții, occidentală și Orientală, își are rădăcinile în practica Sfinților Apostoli, pentru a se lăsa mai apoi inspirată de Sfinții Părinți, de Conciliile Ecumenice și particulare, și
în cele din urmă de tradițiile particulare ale diferitelor Biserici. Și în sistemele canonice moderne aspectul oarecum rigid al dreptului penal este evident, chiar dacă mult mai marcat de dimensiunea pastorală și curativă decât în trecut. Aspectul vindicativ al pedepsei aplicate în urma unui proces penal canonic regular, face loc unei interpretări mult mai condescendente în care importanța dimensiunii medicinale a sancțiunii este evidentă.
Ne propunem, așadar, o reflexie asupra caracterului medicinal și terapeutic al dreptului penal aplicat în Biserică, plecând de la realitatea conținută în canoanele Titlului XVII, Sancțiunile penale în Biserică, ale Codului Canoanelor Bisericilor Orientale. Canoanele
primului capitol Despre delicte şi pedepse în general, (1401-1436) expun principiile generale ale aplicării dreptului penal, în timp ce ultimele, capitolul II Despre pedepsele pentru delicte singulare (1436-1467), enumără o serie de 41 de delicte prescriind pentru
fiecare dintre acestea pedepse adecvate (congrua pena), oferind însă un amplu spațiu „discreționalității și spiritului pastoral al Judecătorului sau al Superiorului ecleziastic competent, în limitele prescrise de can. 1403.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
în Mauro Orsatti și Călin‐Daniel Paţulea (coord .) Luther şi Scrisoarea către Romani. De la conflict la comuniune , Actele Sesiunii de Com unicări știinţifice Internaţionale de la Blaj, 28 octombrie 2017, Presa Universitară Clujeană 2017, 2017
In recent times the migration to Western Europe has assumed a particular relevance. As a result o... more In recent times the migration to Western Europe has assumed a particular relevance. As a result of this phenomenon, groups of persons or individuals belonging to different ethnicities and religious denominations are in contact with a new, yet different, reality. On the other hand, precisely because of the globalization phenomenon, the contemporary man can move quickly and over long distances. These situations provide opportunity for new and different experiences in terms of living one's personal religious belief or the manifestation of the religious sentiment; however it does not offer the practice of the sacraments as a concrete form of the manifestation of the faith. Starting from these premises, and for a better understanding, the author of the article proposes a review of the canonical legislation on these issues. The norms governing communicatio in sacris in the Code of Canons of the Eastern Churches are thus presented from a practical perspective of the administration of the sacraments, providing an overview of an argument, perhaps little known, but very important at the same time: the observance with fidelity of their own denominational convictions and the exclusion of any danger of religious indifference or error in the administration of the sacraments under particular conditions. Cuvinte cheie: normă canonică, celebrarea sacramentelor, catolici, acatolici, identitate confesională și religioasă, principii pastorale, ecumenism. Abstract În ultimele timpuri fenomenul migrației în Europa Occidentală a asumat o relevanță particulară. Ca urmare a acestui fenomen, grupuri de persoane sau chiar indivizi aparținând unor etnii și confesiuni diferite intră în contact cu o realitate nouă și în același timp diferită. Pe de altă parte, tocmai datorită globalizării, omul contemporan se poate deplasa rapid și pe distanțe mari. Aceste situații oferă posibilitatea unor experiențe noi și diferite, inclusiv din perspectiva trăirii propriilor convingeri religioase sau a sentimentului religios, dar și a practicării sacramentelor ca formă concretă de manifestare a acestei credințe. Plecând de la aceste premise, autorul articolului își propune o trecere în revistă a legislației canonice referitoare la aceste aspecte. Normele care reglementează communicatio in sacris în Codul
Bookmarks Related papers MentionsView impact
STUDIA UBB THEOL. CATH., LXIV, 1-2, 2019 (p. 133-160), 2019
Exorcism and exorcist in the canonical discipline of the Catholic Church. The study aims to prese... more Exorcism and exorcist in the canonical discipline of the Catholic Church. The study aims to present an overview of the reality of the exorcism and the exorcist in the Catholic Church, having as a starting point the disciplinary and canonical dimension, as it results from the canonical law, the interventions of the Magisterium and other theological studies that deal with the argument. The liturgical dimension of this reality is then evaluated on the basis of the differences presented by the different traditions of the Catholic Church, especially Latin and Byzantine. Finally, it will be presented briefly, with the clear intention to promote the deep understanding and significance of this reality, but also to mark the attention they enjoyed in the last period, some masterful interventions regarding both the exorcisms and the healing prayers. REZUMAT. Exorcism și exorcist în disciplina canonică a Bisericii Catolice. Studiul își propune să prezinte o imagine de ansamblu asupra realității exorcismului și a exorcistului în Biserica Catolică, având ca punct de plecare preponderent dimensiunea disciplinară și canonică, așa cum rezultă aceasta din legislația canonică, din intervențiile Magisteriului și din alte studii teologice care tratează argumentul. Este apoi evaluată și dimensiunea
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Iulian Boldea, Cornel Sigmirean, Dumitru-Mircea Buda (Editor) Multiculturalism through the Lenses of Literary Discourse, Section: History, Political Sciences, International Relations, (LDMD7) ”Arhipelag XXI” Press, Tîrgu Mureş, 2019, 30-41, ISBN: 978-606-8624-09-9 eISBN: 978-606-8624-14-3 , 2019
The study aims to explore the most important moments of the codification process of the Codex Can... more The study aims to explore the most important moments of the codification process of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, the code of canonical law of the Eastern Catholic Churches. The long codification process, started just before the opening of Vatican Council I (1869-1870), represented a constant effort to research, systematize and interpret the Eastern canonical sources of the first Christian millennium, as well as the imperial, civil and pontifical legislation related to these churches. The concrete interventions of the Pontifical Romans, as well as the positions of the different High Prelates of the Oriental Churches who maintain communion with the Roman Seat, in favor of a body of norms that have the same value as the Codex Iuris Canonici, mark the most important stages of the process. codification, drafting and initial publication of the first motu proprio that contained parts of the canon law; Thus, along with the process of revising this corpus, which culminates in its current form in 1990, all the efforts that led to the realization of a code "made by the orientals themselves" (AAS 66/1974, 246) are highlighted.
Keywords: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
in Iulian Boldea, Cornel Sigmirean (Editors) - Identity And Dialogue In The Era Of Globalization, Section: History, Politica Sciences, International Relations (GIDNI 6), Arhipelag XXI Press, Târgu-Mureş, 2019, 57 – 65 , 2019
MUNCA UMANĂ ȘI SENSUL ODIHNEI DUMINICALE. SCURTE REFLECȚII TEOLOGICE Rezumat: Studiul își propune... more MUNCA UMANĂ ȘI SENSUL ODIHNEI DUMINICALE. SCURTE REFLECȚII TEOLOGICE Rezumat: Studiul își propune să ia în considerare analiza a doua realități importante ale teologiei: munca și odihna duminicală. Aceste realități care nu se exclud ci, mai degrabă, se completează reciproc, sunt prezentate din perspectiva demnității umane, prin care omul, își împlinește propria vocație de creatură a lui Dumnezeu, și în consecință își asumă misiunea de a fi colaborator la planul lui divin. Narațiunea biblică a creației pune în fața cititorului opera lui Dumnezeu, care creează și se odihnește; impune mai apoi poporului ales interdicția de a lucra în a șaptea zi pentru a putea dedica în întregime această zi Lui. Seria de șase zile lucrătoare, urmată de cea de-a șaptea, de odihnă, trebuie considerată, astfel, ca model și stimul pentru ritmul săptămânal de lucru și de odihnă duminicală; un ritm care trebuie privit ca o expresie a voinței Domnului. În prima parte a studiului este prezentat conceptul de muncă din perspectiva biblică, vechi și nou testamentară, pentru ca a doua parte să prezinte o interpretare a shabbat-ului și evoluția pe care acesta îl asumă în creștinism ca urmare a evenimentului fundamental pe care acesta se bazează: învierea lui Cristos.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Buzalic A., Luncan C. D., Popescu M. I. (editori), Identitate națională și spirit european, Presa Universitară Clujeana, 2018, 63-88. ISBN 978-606-37-0562-5 , 2018
Unele aspecte teologico-canonice referitoare la obligativitatea pregătirii sacramentului căsători... more Unele aspecte teologico-canonice referitoare la obligativitatea pregătirii sacramentului căsătoriei în CCEO, în Buzalic A., Luncan C. D., Popescu M. I. (editori), Identitate națională și spirit european, Presa Universitară Clujeana, 2018, 63-88. ISBN 978-606-37-0562-5 Alcuni aspetti teologici e canonici connessi all'obbligo di preparare il sacramento matrimoniale nel CCEO Riassunto: La Chiesa ha sempre prestato particolare attenzione alla celebrazione dei sacramenti imponendo una serie di norme canoniche per preservare la loro validità e liceità difronte agli abusi. Le odierne condizioni sociali e culturali tendono a mettere in dubbio il significato dell'istituzione famigliare, proponendo modi di vita confusi, lontani dal piano di Dio e contrassegnati dall'indifferenza, dalla sessualità disordinata e dalla mancanza di un costante e perpetuo impegno a costruire la propri vita matrimoni "nel Signore". L'uomo e la donna, che attraverso il matrimonio costruiscono una famiglia, sentono l'urgenza di confessare attraverso la propria vita quei valori che sono promossi dal Vangelo e dall'insegnamento della Chiesa. La Chiesa protegge la dignità e la sacralità del matrimonio, consapevole del fatto che il sacramento è garanzia di una vita ordinata che tende a valorizzare sia la dignità degli sposi, il loro bene, nonché il benessere della società. Di fronte ai pericoli che alterano l'istituzione del matrimonio, la Chiesa ha regolato non solo l'amministrazione del sacramento, ma anche la sua preparazione per sua valida e legittima celebrazione. La disciplina canonica che riguarda la preparazione prematrimoniale si presenta quindi come una necessità per sostenere uno stile di vita che trova le sue radici nella volontà di Dio, e che misticamente è prefigurato dalla mistica unione tra Cristo e la sua Chiesa. Lo studio intende rivedere la disciplina sulla preparazione del matrimonio, partendo dal contenuto del Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, e consiste in quattro parti che tentano di presentare sinteticamente la dottrina canonica e teologica di questo argomento. L'odierna disciplina canonica è presentata dopo una rassegna della disciplina antica, che informa e giustifica
Bookmarks Related papers MentionsView impact
LITERATURE AS MEDIATOR. Intersecting Discourses and Dialogues in a Multicultural World, (LDMD 6), 2018
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Conference Presentations by William Bleiziffer
Canon Law and Liturgy. On the last day of his apostolic trip to Romania
(May 31 - June 2, 2019), the Holy Father Pope Francis in the exercise of his
canonical powers beatified seven Romanian Greek Catholic bishops who died
in odium fidei in communist prisons. By proclaiming the formula for recognizing
the martyrdom of these bishops, they are officially recognized as martyrs of
the Church of Christ, and as such, according to the canonical discipline in
force, they can enjoy the celebration of a public cult of worship. Their feast
finds a stable place in the liturgical calendar of the Greek Catholic Church,
June 2, and public worship regulated by both common law and the particular
law of the Church becomes a liturgical constant that manifests the particular
character of these servants of God.
Starting from this canonical and liturgical premise, the present study tries
to highlight some significant elements regarding the liturgical cult of these
martyrs. Thus, a series of disciplinary realities are taken into account, which
starting from the historical elements of the cult of saints, then highlights some
particular aspects that the current procedure of declaring the martyrdom of
God’s servants requires to regulate their public worship.
Keywords: divine worship, worship, Servants of God, martyrs, liturgy, liturgical
texts, blessed, cause of beatification, persecution.
In the effort to draft the common code, the legislator made extensive reference to the canons of the first millennium, as can be seen from an analysis of the critical edition of the Code. The drafting of the canons present in the CCEO was therefore done after the ancient canons and were received and adapted to a very large extent, the criterion of elaboration and interpretation being established by this ancient law.
This study aims at a synthetic presentation of the canonical sources that come from the discipline of the Romanian Greek Catholic Church and that were, along with other legislative texts, the basis for drafting the texts of common canons regarding divine worship and sacraments, as they are present in the edition critique of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium. Fontium annotatione auctus.
Keywords: sacred canons; fons iuris; Romanian Provincial Councils; canonical discipline; sacraments.
Keywords: synodality; communion; superior authority; Archbishop Major; Romanian Greek Catholic Church.
KEYWORDS: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
Keywords: particular law; common law; ecclesiastical discipline, Greek Greek-Roman Catholic Church; Synod of Bishops of the Major-Archeparchial Church; unique code; sussidiarietà;
Parole chiave: diritto particolare; diritto comune; disciplina ecclesiastica, Chiesa Greco-Cattolica Romena; Sinodo dei vescovi della Chiesa Arcivescovile Maggiore; codice unico; sussidiarietà;
Una volta individuato nei suoi elementi essenziali, il bene comune deve trovare all’interno della vita e dell’ordinamento ecclesiale un proprio sviluppo. Il suo dinamismo e la tensione che la realtà stessa viene a causare nella logica del rapporto fra bene privato e bene comune, deve tener conto dei principi fondamentali del bene stesso, ed al contempo anche della particolarità dei vari ambiti in cui esso va ad essere applicato.
Capire cosa s’intende con l’espressione bene comune ci aiuta a comprendere anche la portata di una tale realtà; questa si presenta molto ampia in se stessa, pur coinvolgendo connotazioni di ordine filosofico, teologico ma anche giuridico, molti aspetti teorici e pratici. A partire dall’idea di legge, che circoscrive praticamente la sfera dei rapporti all’interno di una comunità, ma soprattutto dall’idea di legge ecclesiastica, esamineremo il significato teologico del “bene comune” per passare alla lettura dei singoli canoni del Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium in cui tale formulazione viene utilizzata.
Parole chiave: società; Chiesa; legge; legislatore; canoni; organizzazione ecclesiastica; Codice di Diritto Canonico; bene condiviso, bene pubblico; magistero ecclesiastico.
The study aims to present an overview of the reality of the exorcism and the exorcist in the Catholic Church, having as a starting point the disciplinary and canonical dimension, as it results from the canonical law, the interventions of the Magisterium and other theological studies that deal with the argument. The liturgical dimension of this reality is then evaluated on the basis of the differences presented by the different traditions of the Catholic Church, especially Latin and Byzantine. Finally, it will be presented briefly, with the clear intention to promote the deep understanding and significance of this reality, but also to mark the attention they enjoyed in the last period, some masterful interventions regarding both the exorcisms and the healing prayers.
Keywords: exorcism, exorcist, devil, diabolical possession, canonical norm, discipline, sacramental, healing prayers, presbyter.
„Iar dacă cineva ascultă cuvintele mele și nu le ține, eu nu-l judec, deoarece nu am venit să judec lumea, ci să mântui lumea”. Ioan-12, 47.
Ar putea părea anacronică asocierea titlului pe care îl propunem pentru prezentul studiu cu textul Evangheliei după Ioan, prezentat ca punct de plecare pentru reflexia noastră. Și acest lucru ar părea într-adevăr așa dacă nu am avea convingerea că în calitatea pe care o are de societate divino-umană, Biserica, fondată de cel care nu judecă ci mântuiește, se inspiră din principiul salvific care vede în fundamentul legii mântuirea omului. Fiind o societate divino-umană Biserica a trebui dintotdeauna să recurgă la sancțiuni penale pentru a remedia
violarea legii canonice îndeosebi când era vorba de materie referitoare la credința autentică sau la restabilirea ordinii în comunitate. Această practică, prezentă în lumea creștină a ambelor tradiții, occidentală și Orientală, își are rădăcinile în practica Sfinților Apostoli, pentru a se lăsa mai apoi inspirată de Sfinții Părinți, de Conciliile Ecumenice și particulare, și
în cele din urmă de tradițiile particulare ale diferitelor Biserici. Și în sistemele canonice moderne aspectul oarecum rigid al dreptului penal este evident, chiar dacă mult mai marcat de dimensiunea pastorală și curativă decât în trecut. Aspectul vindicativ al pedepsei aplicate în urma unui proces penal canonic regular, face loc unei interpretări mult mai condescendente în care importanța dimensiunii medicinale a sancțiunii este evidentă.
Ne propunem, așadar, o reflexie asupra caracterului medicinal și terapeutic al dreptului penal aplicat în Biserică, plecând de la realitatea conținută în canoanele Titlului XVII, Sancțiunile penale în Biserică, ale Codului Canoanelor Bisericilor Orientale. Canoanele
primului capitol Despre delicte şi pedepse în general, (1401-1436) expun principiile generale ale aplicării dreptului penal, în timp ce ultimele, capitolul II Despre pedepsele pentru delicte singulare (1436-1467), enumără o serie de 41 de delicte prescriind pentru
fiecare dintre acestea pedepse adecvate (congrua pena), oferind însă un amplu spațiu „discreționalității și spiritului pastoral al Judecătorului sau al Superiorului ecleziastic competent, în limitele prescrise de can. 1403.
Keywords: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
Canon Law and Liturgy. On the last day of his apostolic trip to Romania
(May 31 - June 2, 2019), the Holy Father Pope Francis in the exercise of his
canonical powers beatified seven Romanian Greek Catholic bishops who died
in odium fidei in communist prisons. By proclaiming the formula for recognizing
the martyrdom of these bishops, they are officially recognized as martyrs of
the Church of Christ, and as such, according to the canonical discipline in
force, they can enjoy the celebration of a public cult of worship. Their feast
finds a stable place in the liturgical calendar of the Greek Catholic Church,
June 2, and public worship regulated by both common law and the particular
law of the Church becomes a liturgical constant that manifests the particular
character of these servants of God.
Starting from this canonical and liturgical premise, the present study tries
to highlight some significant elements regarding the liturgical cult of these
martyrs. Thus, a series of disciplinary realities are taken into account, which
starting from the historical elements of the cult of saints, then highlights some
particular aspects that the current procedure of declaring the martyrdom of
God’s servants requires to regulate their public worship.
Keywords: divine worship, worship, Servants of God, martyrs, liturgy, liturgical
texts, blessed, cause of beatification, persecution.
In the effort to draft the common code, the legislator made extensive reference to the canons of the first millennium, as can be seen from an analysis of the critical edition of the Code. The drafting of the canons present in the CCEO was therefore done after the ancient canons and were received and adapted to a very large extent, the criterion of elaboration and interpretation being established by this ancient law.
This study aims at a synthetic presentation of the canonical sources that come from the discipline of the Romanian Greek Catholic Church and that were, along with other legislative texts, the basis for drafting the texts of common canons regarding divine worship and sacraments, as they are present in the edition critique of the Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium. Fontium annotatione auctus.
Keywords: sacred canons; fons iuris; Romanian Provincial Councils; canonical discipline; sacraments.
Keywords: synodality; communion; superior authority; Archbishop Major; Romanian Greek Catholic Church.
KEYWORDS: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
Keywords: particular law; common law; ecclesiastical discipline, Greek Greek-Roman Catholic Church; Synod of Bishops of the Major-Archeparchial Church; unique code; sussidiarietà;
Parole chiave: diritto particolare; diritto comune; disciplina ecclesiastica, Chiesa Greco-Cattolica Romena; Sinodo dei vescovi della Chiesa Arcivescovile Maggiore; codice unico; sussidiarietà;
Una volta individuato nei suoi elementi essenziali, il bene comune deve trovare all’interno della vita e dell’ordinamento ecclesiale un proprio sviluppo. Il suo dinamismo e la tensione che la realtà stessa viene a causare nella logica del rapporto fra bene privato e bene comune, deve tener conto dei principi fondamentali del bene stesso, ed al contempo anche della particolarità dei vari ambiti in cui esso va ad essere applicato.
Capire cosa s’intende con l’espressione bene comune ci aiuta a comprendere anche la portata di una tale realtà; questa si presenta molto ampia in se stessa, pur coinvolgendo connotazioni di ordine filosofico, teologico ma anche giuridico, molti aspetti teorici e pratici. A partire dall’idea di legge, che circoscrive praticamente la sfera dei rapporti all’interno di una comunità, ma soprattutto dall’idea di legge ecclesiastica, esamineremo il significato teologico del “bene comune” per passare alla lettura dei singoli canoni del Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium in cui tale formulazione viene utilizzata.
Parole chiave: società; Chiesa; legge; legislatore; canoni; organizzazione ecclesiastica; Codice di Diritto Canonico; bene condiviso, bene pubblico; magistero ecclesiastico.
The study aims to present an overview of the reality of the exorcism and the exorcist in the Catholic Church, having as a starting point the disciplinary and canonical dimension, as it results from the canonical law, the interventions of the Magisterium and other theological studies that deal with the argument. The liturgical dimension of this reality is then evaluated on the basis of the differences presented by the different traditions of the Catholic Church, especially Latin and Byzantine. Finally, it will be presented briefly, with the clear intention to promote the deep understanding and significance of this reality, but also to mark the attention they enjoyed in the last period, some masterful interventions regarding both the exorcisms and the healing prayers.
Keywords: exorcism, exorcist, devil, diabolical possession, canonical norm, discipline, sacramental, healing prayers, presbyter.
„Iar dacă cineva ascultă cuvintele mele și nu le ține, eu nu-l judec, deoarece nu am venit să judec lumea, ci să mântui lumea”. Ioan-12, 47.
Ar putea părea anacronică asocierea titlului pe care îl propunem pentru prezentul studiu cu textul Evangheliei după Ioan, prezentat ca punct de plecare pentru reflexia noastră. Și acest lucru ar părea într-adevăr așa dacă nu am avea convingerea că în calitatea pe care o are de societate divino-umană, Biserica, fondată de cel care nu judecă ci mântuiește, se inspiră din principiul salvific care vede în fundamentul legii mântuirea omului. Fiind o societate divino-umană Biserica a trebui dintotdeauna să recurgă la sancțiuni penale pentru a remedia
violarea legii canonice îndeosebi când era vorba de materie referitoare la credința autentică sau la restabilirea ordinii în comunitate. Această practică, prezentă în lumea creștină a ambelor tradiții, occidentală și Orientală, își are rădăcinile în practica Sfinților Apostoli, pentru a se lăsa mai apoi inspirată de Sfinții Părinți, de Conciliile Ecumenice și particulare, și
în cele din urmă de tradițiile particulare ale diferitelor Biserici. Și în sistemele canonice moderne aspectul oarecum rigid al dreptului penal este evident, chiar dacă mult mai marcat de dimensiunea pastorală și curativă decât în trecut. Aspectul vindicativ al pedepsei aplicate în urma unui proces penal canonic regular, face loc unei interpretări mult mai condescendente în care importanța dimensiunii medicinale a sancțiunii este evidentă.
Ne propunem, așadar, o reflexie asupra caracterului medicinal și terapeutic al dreptului penal aplicat în Biserică, plecând de la realitatea conținută în canoanele Titlului XVII, Sancțiunile penale în Biserică, ale Codului Canoanelor Bisericilor Orientale. Canoanele
primului capitol Despre delicte şi pedepse în general, (1401-1436) expun principiile generale ale aplicării dreptului penal, în timp ce ultimele, capitolul II Despre pedepsele pentru delicte singulare (1436-1467), enumără o serie de 41 de delicte prescriind pentru
fiecare dintre acestea pedepse adecvate (congrua pena), oferind însă un amplu spațiu „discreționalității și spiritului pastoral al Judecătorului sau al Superiorului ecleziastic competent, în limitele prescrise de can. 1403.
Keywords: sacri canones, canonical sources, common code, revision, drafting, preparatory commission, authority, approval, canonical evolution.
„Docere est actus caritatis et misericordia” (a învăța este un act de iubire și de milostivire) ce spunea sfântul Toma de Aquino. Țin să transmit prin acest cuvânt părintelui Maximilian, profesor și judecător în cadrul Tribunalului Diecezan al Episcopiei Romano-Catolice de Iași că munca sa de profesor ca și cea de judecător este un act de iubire și milostivire. Îi mulțumesc fratelui Maximilian pentru toate dăruirea sa în cei 25 de ani de slujitor la catedră și îl preamăresc pe Dumnezeu pentru toate harurile pe care a binevoit să i le dea pentru aș fi putut exercita cu brio vocația de profesor.
† Iosif Păuleț
Episcop de Iași
Constatăm cu bucurie că, dacă în apariţia editorială amintită autorul s-a oprit asupra unor probleme de interes general instituţional, în actuala lucrare pe care o avem spre lecturare şi apreciere, acesta continuă şi aprofundează teme de interes practic şi orientează multe din direcţiile dezvoltării instituţionale.
Plecând de la semnalarea urgenţei şi importanţei educaţiei religioase şi catehetice, autorul dezvoltă treptat şi ierarhic nivelurile de pregătire destinate poporului credincios: de la pregătirea în seminariile teologice (adevărate pepiniere în care cresc teologii–puieţii buni de plantat mâine în ogorul pastoraţiei), la formarea permanentă a clerului. Prin aceasta, răspunde dinamicii problematicilor din lumea de azi şi se asigură continuarea cu interes a pregătirii adecvate a poporului credincios chemat să-şi trăiască viaţa creştinească în Biserică şi în lume.
Cum credincioşii creştini sunt în acelaşi timp cetăţeni ai societăţii civile, multe dintre problemele lor sunt obiectul puterii laice şi a celei bisericeşti.
Cu unele incursiuni în domeniul soluţiilor oferite de filosofii antici crizei dreptului, a unor teme de graniţă politică-Biserică sau teme de doctrină socială, lucrarea trezeşte interesul – prin soluţiile date – oricărui creştin interesat de bunul mers al Bisericii într-o lume a indiferentismului religios generalizat.
Cum dreptul canonic are menirea, nu doar de a interpreta realităţile, ci şi de a oferi soluţii practice, unele capitole tratează teme actuale legate de disciplina sacramentelor, de pregătirea pentru primirea acestora sau de gravele confruntări dintre lege şi morală în interpretarea doctrinară a Bisericii (cum ar fi pedeapsa cu moartea), iar lucrarea capătă un vădit caracter practic-informativ.
Capitole referitoare la înnoirile aduse Magisterului Bisericii de către Conciliul Vatican II (1962-1965), îmbogăţesc lucrarea şi o fac utilă pentru cei interesaţi, fără deosebirea ritului în care aduc cult lui Dumnezeu. Pe de altă parte, teme legate de doctrina socială sau de politica Statului faţă de Biserică, precum şi retrospectiva discriminărilor greco-catolicilor, constituie teme de actualitate şi interes chiar şi pentru laicii dispuşi să se implice în problematica inepuizabilă a societăţii de azi în raport cu Biserica.
Ne exprimăm speranţa că autorul – aşa cum îl cunoaştem –, ambiţios şi perseverent, nu se va opri doar aici, având o mare putere de muncă, o pregătire temeinică şi dorinţa de a fi folositor Bisericii, care şi-a pus nădejdea în noile generaţii de teologi trecuţi prin înaltele şcoli ale Apusului.
În aşteptarea unor noi studii şi teme de cercetare materializate prin articole de specialitate, îndemnăm pe autor la aplicarea dictonului nulla dies sine linea – „să nu treacă o zi fără un rând scris” – menit să valorifice cunoştinţele sale de specialitate şi neastâmpărul ştiinţific.
Curaj, sănătate şi împliniri.
Blaj, 31 martie 2010
Pr. conf. univ. dr. Ioan Mitrofan
Le “Considerazioni” di Padre William Bleiziffer si inseriscono nella linea di questo augurio delle massime Autorità della Chiesa cattolica e costituiscono un prezioso contributo a chi dovrà lavorare per la sua realizzazione nella Chiesa romena unita a Roma.
La terza parte del lavoro si concentra sul tema del sacramento del Battesimo, riferendone le norme successivamente promulgate lungo i 300 anni della sua esistenza. I primi capitoli, particolarmente interessanti ci fanno conoscere la complessità delle sue fonti giuridiche: quelle che chiama comuni e quelle proprie.
I documenti legislativi comuni sono soprattutto le leggi del 10 millennio e le leggi speciali emanate da Pontefici e dai Dicasteri romani. Un posto a parte descritto nel 20 capitolo, occupano le direttive del Concilio Vaticano II, e più specificatamente del Codice dei Canoni delle Chiese orientali pubblicato nel 1990 che indicano gli orientamenti sui quali debbono allinearsi ogni Chiesa orientale cattolica.
Di grande interesse, anche perché meno conosciute l’esame delle fonti proprie.
Inizia con la presentazione di due compilazioni dell’insieme delle leggi regolanti la vita della Chiesa romena unita. Prima, la “Pravila mică” una collezione di leggi nella linea del Nomocanon dei XIV titoli, dichiarando codice legislativo ufficiale della Chiesa costantinopolitana nel 920 e ricevuto come tale in tutte le Chiese bizantine, pubblicata la prima volta in lingua romena nel 1640. Poi, lo ”Enchiridion Juris Ecclesiae Orientalis Catholicae” pubblicato la prima volta nel 1862 del vescovo di Oradea Marea, I. Papp-Szilagyi, che segue la linea tradizionale della Pravila ma la critica e la modifica eventualmente per adattarla alla situazione particolare della Chiesa unita.
Continua, descrivendo le decisioni dei sinodi particolari, prima i tre provinciali del 1872, 1882 e 1900, poi i locali o diocesani, sia quelli svolti nella Chiesa di Fagaras e Alba Iulia prima della creazione della Provincia ecclesiastica nel 1853, sia quelli posteriori. Vi si notano spesso notevoli differenze d’impostazione nelle decisioni prese prima e dopo il 1853. Quelle anteriori si riferiscono abitualmente alle tradizioni proprie ed anche specificamente alla Pravila e alle leggi orientali antiche. Questi riferimenti scompaiono quasi completamente in quelle posteriori, purtroppo spesso a causa di interventi fondamentalmente non giustificati di autorità romane, come lo deve costatare la stessa prefazione del recente Codice dei Canoni delle Chiese orientali: “Gli atti e gli decreti di questi sinodi, se vengono confrontati con quelli dei tempi precedenti, danno un’immagine di certo qual modo oscurata del patrimonio disciplinare delle chiese orientali sancito dai sacri canoni della Chiesa primitiva”.
Sottolineando questo impoverimento il nuovo codice ci invita a superarlo ed a ricuperare ricchezze inalienabili come è stato chiaramente enunciato dai Padri del Concilio Vaticano II nel N. 6 del loro Decreto sulle Chiese orientali cattoliche “e qualora per circostanze di tempo o di persone fossero indebitamente venute meno si procuri di ritornare alle avite tradizioni”. Il lavoro di P. William Bleiziffer ci da un valido contributo per operare saggiamente questo doveroso ricupero.
P. Olivier Raquez
Rettore del Pontificio Collegio
“Pio Romeno”di Roma
Considerată din perspectiva conciliară ca fiind o Biserică Catolică de tradiție constantinopolitană acestei Biserici îi este recunoscut, - ca de altfel tuturor Bisericilor sui iuris -, „dreptul și datoria de a se conduce după propriile discipline particulare de vreme ce acestea se ilustrează prin venerabila lor antichitate, sunt mai conforme cu obiceiurile credincioșilor lor și par mai capabile să asigure binele sufletelor” (OE 5). Exigența trăirii propriei identități disciplinare nu poate face însă abstracție de dispozițiile canonice prevăzute în Codul Canoanelor Bisericilor Orientale, Cod comun pentru toate Bisericile sui iuris: alături de aceste dispoziții comune aplicabile fiecărei dintre cele 23 de Biserici sui iuris, diferitele organe legislative competente sunt invitate să completeze prin dreptul particular acea realitate care este specifică și caracteristică fiecărei dintre acestea.
Statutul ecleziologic asumat în anul 2005 de Biserica Română Unită cu Roma, Greco-Catolică, când Papa Benedict al XVI-lea ridica la data de 14 decembrie această Biserică la demnitatea de Biserică Arhiepiscopală Majoră, a determinat ierarhia acestei Biserici la o nouă atitudine față de raportul dintre dreptul comun și dreptul particular. Nou constituitul Sinod al Episcopilor Bisericii Arhiepiscopale Majore, ca organ legislativ pentru stabilirea dreptului particular în interiorul limitelor teritoriale ale acestei Biserici, a trebuit să reglementeze funcționarea tuturor acelor noi instituții care s-au născut ca urmare a acestui demers canonic, stabilind prin drept particular norme care să corespundă noului ei statut.
Cartea părintelui dr. William Bleiziffer, ca rezultat al unei aprofundate cercetări doctorale, vine în întâmpinarea unei necesităţi concrete şi urgente și se înscrie într-o direcţie actuală a cercetării canonice şi teologice din Biserica Catolică: ea apare dintr-o necesitate de ordin științific și legislativ pentru Biserica Greco-Catolică din România. Merită să subliniem faptul că lucrarea de faţă este prima cercetare sistematică a temei în arealul Bisericii Române Unite cu Roma, Greco-Catolică, în contextul în care publicarea dreptului particular se află într-o anumită întârziere comparativ cu alte Biserici sui iuris, întârziere justificată în mare măsură de dificultăţile reaşezării în societate după anul 1989.
Citind această lucrare ajungem la concluzia că prezentarea concisă a autorului reliefează corect tipul de raport care se găsește între dreptul comun și dreptul particular, evidențiind nu doar locul pe care îl ocupă Bisericile sui iuris în cadrul Bisericii Catolice, ci și limitele de competență ale diferitelor organe legislative care sunt chemate să stabilească dreptul particular. Lucrarea impresionează prin volumul mare de documente studiate în timpul redactării lucrării doctorale: în special izvoarele legislative ale propriei Biserici, dar și studii și articole ale unor canoniști consacrați.
Elementul de noutate al lucrării constă în faptul că până în prezent nici un autor de limbă română nu a tratat despre necesitatea promulgării unui Drept particular al Bisericii Române Unite cu Roma, Greco-Catolică, stabilind principiile deduse din Dreptul universal al Bisericii, din Documentele Magisterului recent și din legislația locală a sfintelor Sinoade. Modul laborios, explicit și deosebit de bine organizat şi structurat, în care autorul lucrării și-a elaborat lucrarea, dovedeşte un nivel ridicat de competență în domeniul teologiei şi un aport substanţial la literatura teologică și canonistică în limba română. Din aceste motive consider că pentru realizarea acestei lucrări, pr. dr. William Bleiziffer merită admiraţia tuturor, pe de o parte, atât a celor care l-au însoţit şi călăuzit în timpul studiilor doctorale şi a specialiştilor din domeniu citaţi în lucrare, cât și a întregii comunităţi academice din ţară care îşi desfăşoară activitatea în domeniul dreptului canonic oriental și latin.
Având în vedere nivelul științific ridicat, calitatea soluțiilor originale, valoarea de ansamblu a întregii lucrări, consider că volumul „Ius particulare in Codice Canonum Ecclesiarum Orientalium. Dreptul particular al Bisericii Unite cu Roma, Greco-Catolică: actualitate și perspective” poate fi considerat ca o nouă provocare pentru continuarea operei de redactare a dreptului particular pentru Biserica din care autorul face parte. Sper ca și în viitor pr. dr. William Bleiziffer să-și continue cercetarea în acest domeniu, pentru ca Biserica Greco-Catolică din România să-și poată promulga cât mai curând un Drept particular. Îi dorim succes și binecuvântarea Domnului.
Pr. prof. univ. dr. Isidor Mărtincă
Documentele legislative comune sunt în special legile din primul mileniu ș i legile speciale emanate de către Pontifii Romani ș i de Dicasterele Romane. Un loc aparte descris în capitolul al doilea este ocupat de directivele Conciliului Vatican al II‐lea, și în special de Codul Canoanelor Bisericilor Orientale publicat în 1990, care indică liniile directoare pe care trebuie să le urmeze fiecare Biserică Orientală Catolică. De asemenea, de un mare interes este, poate datorită faptului că sunt mai puțin cunoscute, examinarea izvoarelor proprii. Lucrarea prezentă începe cu prezentarea a două compilații ce conțin toate legile care reglementează viața Bisericii Române Unite. Prima „Pravila mică”, este o colecție de legi în conformitate cu linia Nomocanonului celor XIV titluri, declarat cod legislativ oficial al Bisericii constantinopolitane în 920 ș i primit ca atare în toate Bisericile bizantine, fiind publicat pentru prima dată în limba română în 1640. Apoi, „Enchiridion Juris Ecclesiae Orientalis Catholicae”, publicat pentru prima dată în 1862 de către Episcopul de Oradea Mare, I. Papp‐Szilagyi, care urmează linia tradițională a Pravilei, dar o critică și îi aduce unele modificări pentru a o adapta la situația particulară a Bisericii Unite. Autorul continuă descriind hotărârile sinoadelor particulare, mai întâi cele trei Concilii Provinciale din 1872, 1882, 1900, apoi cele locale sau eparhiale, atât acelea care au avut loc în Biserica de Făgăraș și Alba Iulia, înainte de crearea provinciei ecleziastice în 1853, cât ș i cele posterioare. Se
notează des diferențe semnificative privind deciziile luate înainte ș i după 1853. Cele anterioare se referă în mod regulat la tradițiile proprii, și în special la Pravilă, și la legile orientale antice. Aceste referințe dispar aproape complet în sinoadele posterioare, adesea din cauza intervențiilor în esență nejustificate ale autoritățiilor romane, așa cum se poate constata și în prefața Codului Canoanelor Bisericilor Orientale: „Actele ș i decretele acestor sinoade, dacă sunt confruntate cu cele din timpurile precedente, dau o imagine oarecum întunecată a patrimoniului Bisericilor Orientale, stabilit de sacrele canoane ale Bisericii primitive”. Subliniind aceaste lipsuri, noul cod ne invită să o depășim și să recuperăm bogățiile inalienabile, așa cum a fost în mod clar declarat de către Părinții Conciliului Vatican al IIlea la numărul 6 al Decretului despre Bisericile Orientale Catolice: „Iar dacă, din motive legate de timpuri sau persoane, le‐au abandonat pe nedrept, să se străduiască să se întoarcă la tradițiile strămoșești”. Lucrarea Părintelui William Bleiziffer ne oferă o contribuție valoroasă pentru a opera cu înțelepciune la această necesară recuperare.