Ioánna Tripoulá
Cognitive subjects:▪ Literature: Ancient Greek Language, Ancient Greek Literature, Latin, Modern Greek Language, Modern Greek Language Literature.▪ Philosophy: Ethics, Gnostics, Metaphysic, Political Philosophy, Philosophy of Language, Ancient Greek Philosophy, Hellenistic Philosophy, Renaissance Philosophy, Philosophy of Modern Era.▪ Cultural Studies: Arts in Europe, History of Greek visual arts (painting, sculpture and architecture), History of Greek Theater and Cinema.▪ Adult Education: Adult Education Management, Adult Learning Theories, Adult Education Methods and Techniques, Communication and Team Dynamics, Adult Education Program Design, Adult Education Assessment Program, Modern Adult Education Trends and Advancements in Greece and Internationally, Educational Research.▪ Management: Management of Educational Organizations, Management of Cultural Organizations.
less
InterestsView All (51)
Uploads
Papers by Ioánna Tripoulá
Το τυχαίο στη μελέτη του φυσικού κόσμου έχει επισημανθεί ήδη από τα πρώτα βήματα της φυσικής φιλοσοφίας. Βεβαίως οι πρώτοι φυσικοί φιλόσοφοι προσβλέπουν στο να εντοπίσουν το σταθερό και κανονιστικό στοιχείο στη λειτουργία του κόσμου. Ο πρώτος στοχαστής που τολμά να αποδεχτεί και να εγκολπώσει το μη – κανονικό στο φιλοσοφικό του σύστημα υπήρξε ο Επίκουρος. Ο ιδρυτής του Κήπου αναπτύσσει τη φυσική του θεωρία στηριζόμενος στο κοσμολογικό σχήμα των ατομικών, εισάγοντας όμως το στοιχείο της παρέκκλισης χωρίς συγκεκριμένη αιτία στην κίνηση των ατόμων. Η απόπειρα νομιμοποίησης του τυχαίου βέβαια υπερέβαινε το πεδίο της Φυσικής με απώτερο στόχο τη θεραπεία της Ηθικής, όπερ συνιστούσε μείζον μέλημα της επικούρειας φιλοσοφίας. Σήμερα, ωστόσο, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζει το φυσικό σύστημα των επικουρείων με τις πιο σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της φυσικής, που συμποσούνται στην παραδοχή της τυχαίας κίνησης των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων και οδήγησαν στη κβαντική επανάσταση.
Abstract
Randomness has been studied by the natural philosophy from the first moment she arose. Certainly the first natural philosophers aspire to identify the solid and normative element in the modus operandi of the world. The first thinker who dares to accept and engulf the Non-normal in his philosophical system was Epicyrus. The founder of the Garden develops his physical theory relying on cosmological system of atomic philosophers and adding the element of derogation without cause in the movement of atoms.The attempt to legitimize the random went far beyond the field of physics aiming to the service of Ethics, which was a major concern of the Epicurean philosophy. Today, however, we can not ignore the analogies presented by the natural system of Epicurean with the latest developments in the field of physics, that are included in the assumption of random motion of atoms and subatomic particles and have led to the quantum revolution. Εισαγωγή Το τυχαίο ή το πιθανό στη μελέτη του φυσικού κόσμου έχει επισημανθεί ήδη από τα πρώτα βήματα της φυσικής φιλοσοφίας. Ο ευσεβής πόθος των φυσικών, αρχής γενομένης από τους πρώτους φυσικούς φιλοσόφους ήταν ο εντοπισμός του σταθερού και κανονιστικού στοιχείου στη λειτουργία του κόσμου. Ο πρώτος στοχαστής που τολμά να αποδεχτεί και να εγκολπώσει το μη – κανονικό στο φιλοσοφικό του σύστημα υπήρξε ο Επίκουρος. Ο ιδρυτής του Κήπου αναπτύσσει τη φυσική του θεωρία στηριζόμενος στο κοσμολογικό σχήμα των Ατομικών, εισάγοντας όμως στην κίνηση των ατόμων το στοιχείο της παρέκκλισης τους χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Η απόπειρα νομιμοποίησης του τυχαίου βέβαια υπερέβαινε το πεδίο της Φυσικής με απώτερο στόχο τη θεραπεία της Ηθικής, όπερ συνιστούσε μείζον μέλημα της επικούρειας φιλοσοφίας. Σήμερα, ωστόσο, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζει το φυσικό σύστημα των επικουρείων με τις πιο σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της Φυσικής, που συμποσούνται στην παραδοχή του τυχαίου στην κίνηση των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων και οδήγησαν στη κβαντική επανάσταση.
Το τυχαίο στη μελέτη του φυσικού κόσμου έχει επισημανθεί ήδη από τα πρώτα βήματα της φυσικής φιλοσοφίας. Βεβαίως οι πρώτοι φυσικοί φιλόσοφοι προσβλέπουν στο να εντοπίσουν το σταθερό και κανονιστικό στοιχείο στη λειτουργία του κόσμου. Ο πρώτος στοχαστής που τολμά να αποδεχτεί και να εγκολπώσει το μη – κανονικό στο φιλοσοφικό του σύστημα υπήρξε ο Επίκουρος. Ο ιδρυτής του Κήπου αναπτύσσει τη φυσική του θεωρία στηριζόμενος στο κοσμολογικό σχήμα των ατομικών, εισάγοντας όμως το στοιχείο της παρέκκλισης χωρίς συγκεκριμένη αιτία στην κίνηση των ατόμων. Η απόπειρα νομιμοποίησης του τυχαίου βέβαια υπερέβαινε το πεδίο της Φυσικής με απώτερο στόχο τη θεραπεία της Ηθικής, όπερ συνιστούσε μείζον μέλημα της επικούρειας φιλοσοφίας. Σήμερα, ωστόσο, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζει το φυσικό σύστημα των επικουρείων με τις πιο σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της φυσικής, που συμποσούνται στην παραδοχή της τυχαίας κίνησης των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων και οδήγησαν στη κβαντική επανάσταση.
Abstract
Randomness has been studied by the natural philosophy from the first moment she arose. Certainly the first natural philosophers aspire to identify the solid and normative element in the modus operandi of the world. The first thinker who dares to accept and engulf the Non-normal in his philosophical system was Epicyrus. The founder of the Garden develops his physical theory relying on cosmological system of atomic philosophers and adding the element of derogation without cause in the movement of atoms.The attempt to legitimize the random went far beyond the field of physics aiming to the service of Ethics, which was a major concern of the Epicurean philosophy. Today, however, we can not ignore the analogies presented by the natural system of Epicurean with the latest developments in the field of physics, that are included in the assumption of random motion of atoms and subatomic particles and have led to the quantum revolution. Εισαγωγή Το τυχαίο ή το πιθανό στη μελέτη του φυσικού κόσμου έχει επισημανθεί ήδη από τα πρώτα βήματα της φυσικής φιλοσοφίας. Ο ευσεβής πόθος των φυσικών, αρχής γενομένης από τους πρώτους φυσικούς φιλοσόφους ήταν ο εντοπισμός του σταθερού και κανονιστικού στοιχείου στη λειτουργία του κόσμου. Ο πρώτος στοχαστής που τολμά να αποδεχτεί και να εγκολπώσει το μη – κανονικό στο φιλοσοφικό του σύστημα υπήρξε ο Επίκουρος. Ο ιδρυτής του Κήπου αναπτύσσει τη φυσική του θεωρία στηριζόμενος στο κοσμολογικό σχήμα των Ατομικών, εισάγοντας όμως στην κίνηση των ατόμων το στοιχείο της παρέκκλισης τους χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Η απόπειρα νομιμοποίησης του τυχαίου βέβαια υπερέβαινε το πεδίο της Φυσικής με απώτερο στόχο τη θεραπεία της Ηθικής, όπερ συνιστούσε μείζον μέλημα της επικούρειας φιλοσοφίας. Σήμερα, ωστόσο, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζει το φυσικό σύστημα των επικουρείων με τις πιο σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της Φυσικής, που συμποσούνται στην παραδοχή του τυχαίου στην κίνηση των ατόμων και των υποατομικών σωματιδίων και οδήγησαν στη κβαντική επανάσταση.
Πώς φτάσαμε συνεπώς σήμερα να θεωρούμε τα μαθηματικά επιστήμη προαιρετικά επικουρική στη φιλοσοφική ενατένιση; Στο ερώτημα αυτό θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε μελετώντας την περίπτωση της φιλοσοφίας του Νικόλαου Κουζάνου. Ο Γερμανός καρδινάλιος εντρύφησε στην πλατωνική φιλοσοφία και συνέβαλλε καθοριστικά στη διάδοσή της, αλλά και στο συγκερασμό της με το χριστιανικό δόγμα. Κατ’ αυτόν τα μαθηματικά επιτελούν ένα βασικό σκοπό, το ότι συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση της θείας αλήθειας, καθώς η ασώματη φύση τους θεωρείται ιδανική πηγή συμβόλων για την προσέγγιση ζητημάτων που αφορούν τον κόσμο του υπερβατικού. Τα μαθηματικά συνεπώς βοηθούν στην κατανόηση του αληθινού, για την προσέγγισή του ωστόσο, υποστηρίζει ο Cusanus, μόνος δρόμος είναι η πίστη. Έτσι, το πλατωνικό Αγαθό αντικαθίσταται στη φιλοσοφία του Γερμανού καρδιναλίου από το Πρώτο, το Μέγιστο, το Απόλυτο Είναι, που δεν είναι παρά ο χριστιανικός Θεός.
Θεματική Ενότητα: 3
Αθήνα, 7-9 Νοεμβρίου 2013
Η ορολογία και οριοθέτηση της καβαφικής εσωτερικότητας
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Λίγοι ποιητές είχαν και θα έχουν την τύχη να έχουν διαβαστεί και μελετηθεί όσο ο Καβάφης, πέρα από χρονικά και γεωγραφικά όρια. Η ήδη πλούσια βιβλιογραφία που υπάρχει γύρω από την ποίησή του, αφήνει λίγα περιθώρια για κάποια πρόσθετη – πόσο μάλλον πρωτότυπη – μελέτη. Με την ευκαιρία, ωστόσο, που δίνεται με τη συγκεκριμένη περίσταση, τη διοργάνωση Συνεδρίου για την ελληνική Γλώσσα και Ορολογία και μάλιστα αφιερωμένου στον Καβάφη, θα επιχειρήσουμε να σταθούμε λίγο πιο λεπτομερειακά – και φιλολογικά, αν μας επιτρέπεται – σε ένα ζήτημα που φαίνεται ότι συγκεντρώνει την ομοφωνία των μελετητών, την εμμονή του στον εσωτερικό κόσμο.
Εξετάζοντας το καβαφικό corpus άμεσα αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο Καβάφης είναι ένας ποιητής που εμπνέεται από εσωτερικούς χώρους και σε αυτούς τοποθετεί ως επί το πλείστον το δραματικό σκηνικό του. Εν προκειμένω, συνεπώς, θα εστιάσουμε ακριβώς σε αυτό το θέμα, στην ορολογία που χρησιμοποιεί ο αλεξανδρινός ποιητής προκειμένου να ορίσει και οριοθετήσει τον εσωτερικό χώρο στον οποίο κάθε φορά αναφέρεται και ποιες ερμηνευτικές προεκτάσεις είναι δυνατό και θεμιτό να προσδοθούν σε αυτή. Για μεθοδολογικούς λόγους, θα κάνουμε μια πρώτη βασική οριοθέτηση, σύμφωνα με την οποία οι εσωτερικοί χώροι αναφοράς του Καβάφη διακρίνονται σε δημόσιους και ιδιωτικούς. Μελετώντας την ορολογία που μετέρχεται ο ποιητής, αποκτούμε και μια εικόνα για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές, μέσα από τους οποίους διαφαίνεται ότι η προτίμησή του στην εσωτερικότητα προεκτείνεται πολύ πέραν του χώρου, στον ίδιο τον άνθρωπο.""