Reprogramming

Bu çalışma, Galata, Karaköy ve Haliç Tersanesi bölgeleriyle çevrelenmiş; işlev bakımından Haliç Tersanesi’ne bağlı gelişmiş, eş zamanlı olarak tersaneyi de beslemiş olan Perşembe Pazarı bölgesinde var olan programlama ve yeniden programlama dinamiklerinin incelenmesi ve bu bağlamda tartışılmasını kapsar.

Perşembe Pazarı bölgesinin, kent ölçeğinde kritik olma durumunun, program üzerinden sorgulanmasıyla başlayan süreç, bölgedeki programlama dinamiklerinin deşifresi ile devam etmiştir. Bu keşifler esnasında salt fonksiyonel bir mimari kurgudan daha fazlasıyla anlamlandırılacak program tanımları aranmıştır. Tschumi’nin program tanımında doğrudan ilişki kurduğu olay kavramı, yeniden programlama dinamikleri üzerinden değerlendirilmiş ve olay kavramının, mekân kurgusunu oluşturan bir yeniden programlama teşebbüsü olduğu kanısına varılmıştır.
Tüm bu tanımların sonunda program, ‘kurgu, önerilen olayların altlığı, dondurulmuş olaylar dizini’ olarak tanımlanmış ve bu olayların, gerçekleştiği an ve yerlerdeki potansiyelli durumları, yeniden programlama vesilesiyle ortaya çıkardığı kanısına varılmıştır.
Perşembe Pazarı, Bolles’in elementleri önce izole edip sonra yeniden birleştirilmesi metoduyla yapıtaşlarına ayrılmış, ve bu yapı sökümde karşılaşılan, bölgede bir dönüştürücü olma fonksiyonu yükleyen pirinç madeninin, madde ölçeğinde, bölgenin yeniden programlama kurgusuna katkısı tartışılmış. Bu tartışmalar, bölgenin yalnızca yeniden programlanması ön görülen bir kent parçası değil aynı zamanda kendi içerisinde devinen ve dönüşen yapı taşlarını programlayan bir yer olduğunu ortaya çıkartmıştır.

Perşembe Pazarı, Bolles’in deşifre metoduyla, yeniden programlama kavramı üzerinden  elementlerine ayrıştırıldığında, programlama durumlarını ortaya çıkaran aktörlerin, yaşayan ve devinen bir organizma olarak; mekân, mekân organizasyonuna ve programlamasına katkı sağlayan madde ve bu ikisinin olay kurucusu olarak beden olduğu deşifre edilmiştir. Ve bu aktörlerin bölge içerisindeki devinimlerinden anlık kesitler alınarak izleri sürülmüştür.
Perşembe Pazarı’nda  ki bu iz sürümün mekânsal deşifresi için, alana dair yaya yoğunluğu, tarihsel süreçte meydana gelen fonksiyonel çarpışmaları ve günlük kullanım dinamikleri açısından kritik olan noktalar üzerinden zamansal kesitler alınmış ve yeniden programlamaya dair 5 farklı durum belirlenmiştir.
Madde ölçeğindeki deşifre için, mekânın içerisinde devinen ve mekânın kurulumuna ve  yeniden programlanmasına katkı sağlayan pirinç madenin izi sürülmüş ve belirlenen 5 farklı yeniden programlama durumunun madde üzerinden incelemesi yapılmıştır.
Son olarak, bu iki programlama öznesinin (mekân, madde) ve Perşembe Pazarı’nın yeniden programlama dinamiklerinin deşifresi beden üzerinden yapıldığında,  ortaya çıkan kesitler, bölgeye giren farklı kullanıcı tiplerinin, bölgenin rutin işleyişine dahil olduğu anlarda,  Perşembe Pazarı’nı  mekân  ve madde ölçeğinde yeniden programladığı gözlenmiştir.
Perşembe Pazarı’ndaki bu programlama aktörlerinin deşifresi, çeşitli ölçeklerdeki yeniden programlama teşebbüslerinin, potansiyelli anları ve dolayısı ile potansiyelli mekân arı açığa çıkardığını ortaya koymaktadır.  Bu potansiyelli anlar ve mekânlar ise ara mekânlarda vücut bulmaktadır.
Bu bağlamda Perşembe Pazarı’nda ara mekân üzerinden bir yeniden programlama bakış açısı geliştirilmiştir. Eylemlerin beklenmedikliğiyle şekillenen, kendi oluşumuna katkı sağlayan her türlü unsurun muğlaklığına dayanan bir olasılık bulutu olarak tanımlanan bu ara mekânlar, farklı bedenlerin mekânları eş zamanlı kullanışı ile deşifre olmaktadır. Bu ara mekânların, bölgenin var olan programına ek olarak yeni ve anlık programlamalara imkan sağlaması öngörülmüştür.

'Perşembe Pazarı bölgesindeki bu çalışma kapsamında,  program ve mekân kurucu  olan pirinç madeni,  X olarak nitelendirilmektedir.'

In some insect species, two sites of juvenile hormone (JH) synthesis have been reported: the very well documented corpora allata that secrete JH for ''general use'', and the reproductive system, in particular the male accessory glands, in which the function of the sometimes huge amounts of JH (e.g. in Hyalophora cecropia) remains to be clarified. A recent finding in Schistocerca gregaria, namely that suppression of the ecdysteroid peak preceding a molt by RNAi of the Halloween genes spook, phantom and shade does not impede normal molting, challenges the (never experimentally proven) classical concept that such a peak is causally linked to a molt. Recent developments in epigenetic control of gene expression in both the honey bee and in locusts suggest that, in addition to the classical scheme of hormone-receptor (membrane-and/or nuclear) mode of action, there may be a third way. Upon combining these and other orphan data that do not fit in the commonly accepted textbook schemes, we here advance the working hypothesis that both JH and ecdysone might be important but overlooked players in epigenetic control of gene expression, in particular at extreme concentrations (peak values or total absence). In this review, we put forward how epi-endocrinology can complement classical arthropod endocrinology.

Ring chromosomes are structural aberrations commonly associated with birth defects, mental disabilities, and growth retardation 1,2 . Rings form upon fusion of the long and short arms of a chromosome, sometimes associated with large terminal deletions 2 . Due to the severity of these large-scale aberrations affecting multiple contiguous genes, no possible therapeutic strategies for ring chromosome disorders have so far been proposed. During cell division ring chromosomes can exhibit unstable behavior, leading to continuous production of aneuploid progeny with low Users may view, print, copy, download and text and data-mine the content in such documents, for the purposes of academic research, subject always to the full Conditions of use:

The mammalian oocyte has the unique feature of supporting fertilization and normal development, while capable of reprogramming nuclei of somatic cells toward pluripotency, and occasionally even totipotency. While oocyte quality is known to decay with somatic aging, it is not a given that different biological functions decay concurrently. In this study, we tested whether oocyte's reprogramming ability decreases with aging. We show that oocytes isolated from mice aged beyond the usual reproductive age (climacteric) yield ooplasts that retain reprogramming capacity after somatic nuclear transfer (SCNT), giving rise to higher blastocysts rates compared to young donors ooplasts. Despite the differences in transcriptome between climacteric and young ooplasts, gene expression profiles of SCNT blastocysts were very similar. Importantly, embryonic stem cell lines with capacity to differentiate into tissues from all germ layers were derived from SCNT blastocysts obtained from climacteric ooplasts. Although apoptosis-related genes were down-regulated in climacteric ooplasts, and reprogramming by transcription factors (direct-induced pluripotency) benefits from the inhibition of p53-mediated apoptosis, reprogramming capacity of young ooplasts was not improved by blocking p53. However, more outgrowths were derived from SCNT blastocysts developed in the presence of a p53 inhibitor, indicating a beneficial effect on trophectoderm function. Results strongly suggest that oocyte-induced reprogramming outcome is determined by the availability and balance of intrinsic pro-and anti-reprogramming factors tightly regulated and even improved throughout aging, leading to the proposal that oocytes can still be a resource for somatic reprogramming when they cease to be considered safe for sexual reproduction.