Kasal Agad?

CHAPTER ONE

Congratulations, Eliza! bati ng mga kaibigan sa dalagang candle artist. 

You're made!  At last! dugtong ng teacher niya, si Maestro Gordon.

Eliza was blushing but she still smiled at her group charmingly. Hindi siya sanay maging sentro ng atensiyon but she managed to enjoy the moment.

O, ready ka na bang harapin ang mga admirers mo? tudyo ng bestfriend niyang si Lani.

Marami ba sila? Kunwa'y hindi ninenerbiyos si Eliza.

Maraming-marami.

Get it over with, Eliza, ang payo naman ni Maestro Gordon sa kanya. You can leave early after meeting your audience.  After all, you can be temperamental dahil artist ka naman.

Pinakinggan niya ang sinabi nito. Huminga siya nang malalim bago ngumiti nang buong tamis.

Tonight's gonna be my night! she stated in her usual cheerful tone.

That's my girl! papuri ng kanyang Daddy.

Sige na, hija.  Kami na ang bahala sa food and drinks, encouraged her mother.

She was overwhelmed with the large number of people who had responded to her invitation to her first one-woman show. Kabado silang lahat dahil hindi usual art exhibit ang ipalalabas niya sa publiko.

Hi!  I'm the artist. Thank you for coming, she delivered her rehearsed greeting with aplomb.

Medyo tipsy siya dahil uminom siya ng isang kopitang champagne sa backroom nang i-deliver niya sa locker ang suot niyang black velvet cape at handbag.

Meron din siyang: I'm glad you came tonight. Thank you so much!

Hanggang sa nakaikot na siya sa kaluwagan ng exhibit hall.

Wala ka pa bang boyfriend? usisa ng isang reporter na nanduruon.

Umiling si Eliza. Nakangiti pa rin kahit na muntik na siyang masamid sa prangkang tanong. I'm waiting for my prince charming, she answered cheekily. Kunwa'y pabiro ang tono niya ngunit gayon naman talaga ang kanyang prinsipyo.

Ayaw niyang makipagnobyo kung hindi rin lang tumitibok ang kanyang puso. She's a hopeless romantic.

Tumawa ang reporter. I bet, anito habang inihahanda ang hawak na kamera. Anong oras mo ba aalisan ng cover ang piece d' resistance mo?

Sumulyap sa relo niya si Eliza. Two minutes more. Wala pa ang guest na nakabili niyon, pero ang gallery owner na lang ang magiging proxy, paliwanag niya.

Tumangu-tango ang kausap niya. Her name escaped Eliza and she was hesitant to ask the reporter again.

Puwede pa siguro akong kumuha ng pictures ng ibang celebrity na nandito ngayon. See you later, paalam nito sa kanya.

Napahiwalay sa kanya si Lani habang nag-uusap sila ng reporter kaya mag-isa na lang na nag-circulate uli ang dalaga. Napadako siya sa gitna, kung saan naka-puwesto ang pedestal ng kanyang obra.

Sculptor sana siya dahil specialty niya ang wax-molding. Ngunit mayroon din siyang hilig sa chemistry kaya napaghalo niya ang dalawang talento.

Naka-imbento siya ng mixture na naging ideal para sa wax-sculpting at candle-making. Nalagyan pa niya ng additional aesthetic value dahil nagawa niyang iba-iba ang mga kulay ng mga ningas kapag nakasindi ang mga wax figurines na gawa niya mismo.

Sabi nga ni Maestro Gordon, siguradong yayaman siya agad kapag nag-click sa publiko ang kanyang unconventional art. Nakukunsumo daw kasi ang kanyang mga obra.

Gagawin n'yo naman akong makina, sir, bawi naman niya, pabiro din.

Napapangiti siya habang naglalaro sa kanyang gunita ang pagbubuskahan nila ng guro nung nag-aaral pa lang siya.

Eliza!  Tinapik siya ni Lani sa isang braso, kinukuha ang atensiyon niya. Nandiyan na ang hinihintay nating guest! Excited ang tono nito.

Eliza felt a sudden relief. Mabuti naman. Gusto ko nang umuwi. Medyo pagod na ako sa kaiikot.

What a pity, sabad ng isang tinig-lalaki sa gawing likuran niya. Unfamiliar iyon ngunit parang kilala na ng kanyang mga senses.

I've just arrived. And the night's still young. The deep voice had a gravelly texture, para bang hindi palaging ginagamit. Still, it sounded sexy to her sensitive ears.

Dahan-dahan siyang luminga sa direksiyong pinanggalingan ng boses. Para bang inihahanda ang sarili sa isang nakabibiglang yugto ng kanyang buhay...

The man was -- shockingly handsome.

'Shocking' ang napili niyang term dahil kumabog agad nang husto ang kanyang dibdib. Nanlambot ang kanyang pakiramdam na para bang nanginig sa takot.

His most overwhelming asset were his eyes. They were very dark and sharp, piercing in their blackness. Para bang telekinetic eyes na nakakakita sa kaloob-looban ng kanyang isipan.

Y-you're Mr. Torres?  paniniguro niya nang matagpuan ang nawalang boses.

The arrogant head with still dark hair inclined slightly to answer her hesitant question. Yes, I am Mr. Torres. You're Eliza Quizon, the new toast-of-the-town artist?

Tumango ang namamalikmatang dalaga.

Kinuha ng lalaki ang isang kamay niya upang gagapin nang mahigpit. I didn't expect you to be so young. Inaasahan ko na isang may edad na ang nakagawa ng unusual work-of-art na nagustuhan ko, he paid her a back-handed compliment.

A shade of pink painted her smooth cheeks as she tried to answer him with a smile. Ngayon lang siya nakatagpo ng ganitong klaseng lalaki.

Rafael Torres was the epitome of a successful man in his prime. Self-confident. Suave. And cynically wise.

Nararamdaman ni Eliza na nilalagyan na siya ng category ng lalaki habang sinisipat siya ng isa pang ulit.

T-thank you, sir. I'm glad you like my art, she stammered huskily.

I also like the artist -- now that I've met you, he murmured very softly. His words carressing her effortlessly.

Drinks, Mr. Torres?

Eliza gratefully turned towards Lani to accept the proferred wine glasses. Take this, sir. Enjoy a glass before we start the highlight of this exhibit, she stated with a forced calm.

Sinimsim ng lalaki ang alak ngunit sa kanya pa rin nakatutok ang mga mata. Hindi tuloy makalunok nang maayos ang dalaga. Hindi sanay si Eliza nang tinititigan nang ganito kasidhi.

Miss Quizon? the rotund gallery owner called her. Shall I call everybody's attention?

Si Rafael Torres ang tumugon. Please, do that, Mr. Albino.

Kinuha ni Mr. Albino ang microphone na nakapatong sa ibabaw ng malaking karaoke. Ladies and gentlemen, may I have your attention, please? Nandito na ang pinakahihintay nating sandali. Ang pinaka -- sa mga creations ni Miss Eliza Quizon!

Yumukod pa muna ito bago sila itinuro ng dalawang matatabang kamay.

Wala sa plano ni Eliza ang makasama sa pag-aalis ng takip ng giant candle na may hugis ni Venus ngunit hindi siya nakahakbang palayo nang aakma siya dahil hinawakan siya ni Rafael sa isang siko at pinigilan sa tabi nito. She told him with her eyes to let her go but he did not heed her silent command.

Hawak-hawak pa rin siya nito hanggang sa matapos ang maikling pagtatanghal ng kanyang obra.

You can let me go now, Mr. Torres, utos niya dito. She did not try to hide her irritation.

Rafael Torres just smiled at her complacently. Hindi pa rin siya binitawan. Para bang bata lang siya na walang sariling disposisyon.

Mr. Torres! Hindi na mapigil ni Eliza ang manggigil. Uwing-uwi na siya. She's feeling nauseous, sanhi marahil ng napakaraming tao sa paligid niya. And everybody was vying for her attention!

"As I have said, the night's still young, my