Μήπως ο καθένας μας δε θα 'θελε να ζήσει στην Πολη, στην Οδησσό, στο Παρίσι ή στη Σενεγάλη; Ποιος δε θα ζήλευε τη Νινέτ, που έζησε σε τόσα μέρη; Τι ψάχνει όμως να βρει το ατίθασο αυτό κορίτσι;
Georges Sari (born Georgia Sarivaxevani), a Greek author and actress, was born in Athens. Her mother was French and her father was Greek from Ayvalik, Turkey. She grew up in Greece, where she attended elementary and secondary school. World War II broke out in 1940 before she could finish her schooling.
During the war, Sarivaxevani (later Georges Sari) joined the Resistance and fought with the United Panhellenic Organization of Youth (EPON). Looking back on that era, she herself noted that “the years during the Nazi occupation were a time of happiness and freedom. We went from being miserable to happy because we chose the road of life, even if death had a place there as well. We grieved and rejoiced all together, but we were not afraid. There was one goal: liberation”. She graduated while Greece was still under Nazi occupation and began taking acting lessons at Dimitris Rontiris' drama school.
Georges Sari was injured during the Greek Civil War, which followed right after World War II, suffering wounds to her hand and foot from a bomb explosion. She received treatment at Aghia Olga Hospital. In 1947, she was forced to leave for Paris in exile. She worked various jobs while living there, while also enrolling as a student at the Charles Dullin School of Dramatic Art. Sari returned to Greece together with her family in 1962 and continued acting in the theater until the rise of the Military junta, at which point she decided along with other actor acquaintances to engage in passive resistance and no longer act in the theater. That summer, deprived as she was of any means of expression, she wrote her first novel – The Treasure of Vaghia – which started off like a game together with the children who surrounded her.
Sari decided to dedicate her life to writing: “In writing, I discovered all that I could not find in the theater, perhaps because I was not a leading lady or perhaps because I was not in a position to choose the roles that the producer or director would select for me. I now bear the full responsibility for my books. I do what I want; what I can.”
She wrote numerous books. In 1994 she won the Best Children Literature book award for her book Ninet (which was a semi-autobiography of her sister). In 1995 and 1999 she was awarded with the Greek Cycle of Books. In 1988 she was nominated for the Hans Christian Andersen Award. Furthermore, as an actress, she was nominated for Best Supporting Actress in the Thessaloniki Film Festival. Death
One of the best greek books I had to read for school and even though it is not a 4 I would have rated it around to 3.5 if I could. Loved little Ninets view of the war and how we got to be with her from the very start of her birth. Also liked how the ending was like an opening to a new beginning, another life, a side of her that we have not yet seen. The married Ninet.
Αυτό το βιβλίο με μάγεψε πραγματικά όταν το διάβασα πριν μερικά χρόνια! Κυριολεκτικά δεν μπορούσα να το αφήσω! Πιστεύω πως η ζωή μου θα ήταν διαφορετική εάν δεν το είχα διαβάσει. Νομίζω πως προτιμώ αυτή, φυσικά, αφού βρίσκεται αυτό το συγκλονιστικό καλλιτέχνημα μέσα στην καρδιά μου!
Η Νινέτ και η ιστορία της, ή αλλιώς για όσους έχουν μυηθεί ήδη στον κόσμο της Ζωρζ Σαρή, η ιστορία του Σωκράτη και της Έμμας. Μέσα από το βιβλίο μαθαίνουμε πώς γνωρίστηκαν, για τον γάμο τους αλλά και για την παραμονή τους στην Οδησσό, μέχρι που αναγκάστηκαν να φύγουν μαζί με τους περισσότερους Έλληνες, εξαιτίας των μπολσεβίκων. Η Νινέτ είναι ένα ζόρικο παιδί, γεμάτο γλύκα πάντα, που παιδεύει τους γονείς της, αλλά στη συνέχεια αλλάζει ή, απλώς, μεγαλώνει και προσαρμόζεται στον κόσμο των μεγάλων. Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες...
Αυτό κι αν το έχω ξαναδιαβάσει, άπειρες φορές, εδώ και ακριβώς τριάντα χρόνια από τη μέρα που το πήρα, από μια στοίβα στο πάτωμα ενός Μαρινόπουλου που δεν υπάρχει πια... Το θεωρώ το καλύτερο της Ζωρζ Σαρή, γιατί, παρόλο που είναι "τοιχογραφία μιας εποχής", χρησιμοποιεί, δηλαδή, την ιστορία μιας οικογένειας μέσα στις δεκαετίες για να παρουσιάσει και την ιστορία αυτών των δεκαετιών, δεν το βαριέμαι όπως άλλα που προσπαθούν να κάνουν το ίδιο. Ο λόγος που δεν το βαριέμαι είναι ότι, όσο κι αν περνάμε από σημαντικά ιστορικά γεγονότα και γίνονται μεγάλες γεωγραφικές μετακινήσεις, η ιστορία παραμένει η ιστορία μιας οικογένειας, καταστροφή της Σμύρνης και μια μάνα που το γάλα της "έκοψε" από το άγχος των μεγάλων αλλαγών στη ζωή της, ρώσικη επανάσταση και ένα άτακτο παιδί που κόβει με το ψαλίδι τα δάχτυλα των γαντιών του, κοινωνική ανισότητα, πετροπόλεμος και χαλβάς, μαθήτριες γαλλικού κολεγίου με στολές και γραβάτες, ρατσισμός στη Σενεγάλη με αστακούς και γάλα καρύδας. Αφαιρώ ένα αστεράκι γιατί,όπως όλα τα βιβλία της Ζ.Σ. που έχω διαβάσει, σε αρκετά σημεία η στίξη και το συντακτικό πηγαίνουν περίπατο για χάρη της ζωντάνιας της αφήγησης και επίσης γιατί είναι τόσο ζωντανή, γλυκούλα και πολύχρωμη η αφήγηση που πρέπει να το διαβάσει κανείς πολλές φορές και να είναι αυστηρός ώστε να παρατηρήσει ότι όλο αυτό το λαχταριστό κατασκεύασμα δεν έχει, στην ουσία, μια ενιαία υπόθεση: το μόνο κοινό σημείο είναι η ίδια αυτή οικογένεια, με πολλές παρεκβάσεις για την κατάληξη δευτερευόντων χαρακτήρων, χωρίς καν να αποτελεί πλήρη βιογραφία της Νινέτ, διότι σταματάει στην τρίτη, περίπου, δεκαετία της ζωής της. Αλλά δ��ν εμποδίζουν, βεβαίως, αυτά την αναγνωστική απόλαυση.
Από την καλοκαιρινή λίστα της Ειρηνης (12 χρονων, προτεινόμενο από το σχολείο). Κλασσικά κλεμμένο όταν ξέμεινα από δικά μου βιβλία. Πολυ ενδιαφέρον κι ευχάριστο, το διάβασα πολύ γρήγορα, πολύ ξεκούραστα και χωρίς να σηκώσω κεφάλι στο αεροδρόμιο (κλασσικα πάλι καθυστερήσεις στην πτήση). Απολαυστική η ματιά στη σύγχρονη μας ιστορία όσο μεγαλώνει η Νινετ, διασκεδαστικη (αν και λίγο εκνευριστική κι απλοϊκή η πιτσιρικα), λίγο αδιάφορο το τέλος. Αναμένω τη γνώμη της κόρης όταν (και αν) το πιάσει.
Απολαυσα καθε στιγμη, ηταν πολυ ενδιαφερον οι πρωταγωνιστες μας να ειναι συντηρητικοι αστοι - προσφυγες και να βλεπεις τις εμπειριες τους απο αυτη τη πλευρα.
Εγω και παλι ημουν team Πολ Ροζ
και ποσο ενδιαφερον που αν γινοταν κατι τετοιο τωρα, θα ειχαμε τα μεσα να μιλησουμε, ενω αυτοι με δυο γραμματα παει και τελειωσε
This entire review has been hidden because of spoilers.
5 αστέρια διότι κανένα βιβλίο δεν μπορεί να συγκριθεί με τα αισθήματα που ένιωσα όταν πρώτο-γνώρισα την Νινέτ. Με έκανε να νοσταλγώ το Αϊβαλί, την Οδησσό, την Κωνσταντινούπολη, το Παρίσι και το Σαιν Λουί, και ας μην έχω σχέση με εκείνα τα μέρη.
Ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια!!! Ειλικρινα σε ταξιδευει. Το ειχα διαβασει στην πρωτη γυμνασιου και ειχα συνδεθει παρα πολυ με την Νινετ. Θελω παρα πολυ να το ξαναδιαβασω καποια στιγμ��!
Υποπτεύομαι ότι η "Νινέτ" αποτέλεσε έμπνευση για την παιδική φίλη της Ζωρζ Σαρή να γράψει και εκείνη ένα αντίστοιχο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. Πρόκειται για το βιβλίο της Αλκης Ζέη "Με μολύβι Φάμπερ Νο2".
Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την εφηβεία και όχι μόνο!