Telemann C-Moll - Fagot
Telemann C-Moll - Fagot
Telemann C-Moll - Fagot
Largo
Bassoon
or cello
Bass
instrument
6§ 6 6 ! § 6 5! 6 7 7 6§
5
5 6 5 § ! § 6 6 6 7
3 4 3 5
8
§
§ 6 6 6 ! ´ 6 6 # 6 6
5 5
13
6 6 ! !7 6 4 6! 6 7 6 6 6
3 4! 2! 5!
16
! § 6 § 7 7 6 § ! §
19
6 ´ 6 ´ § ! §
Telemann - TWV 41:c2 Bassoon or Cello and Bass
2
Allegro1
7 6 ! § ! 6
5!
4
6 6! § 5___ 6 6 6§ ! 6§
5
7
6 6! 4§ 6 6 ! 6§ 6 6 6 6§ 6 6 ! 6§ 6 !7
4 2
10
! § ! 6 6 6 6 7 7 r
! ! 2
13
6 r 6 6 ! n b §
2 5
16
# # ´ § 6 6 6 6 # y
t b §
19
t 6 6 ´ ´ 6 5 4 6 6 ´
5 4 2
Telemann - TWV 41:c2 Bassoon or Cello and Bass
3
22
6 6 ´ 6 6 ´ 6 M 6 5 6
4 #
25
§ n 5 6 § ´ 5 ! ! 6 6 3 5
4 § 4 § 5 4 6 3
28
6 5 6 6 6 ! §
4 3
31
§ § § § r 6 y 6 6 6
2 5
34
! 6 4 6 7 ! ! n r 6 6 Ä 6 6
4 2 § 4 2 5 4 2 §
37
6 6 ! § § § § § r 6 y
2
41
6 6 6 y ! 6 r 6 6 § 6 §
5 4 2
Telemann - TWV 41:c2 Bassoon or Cello and Bass
4
Dolce
1
6 6 6 4 6 6 4 6 n 6
! 4 2 2 4 5
6
! 6 6 6
b 5
10
6 6 6 6 6 4 6 6 6 6
! 4 2 !
16
7 6 7 6 7 6
22
#
6 ´ 6 4 6 #
4 2
27
§ from Dresden ms
6 6 6 6 6 5 6 § ! 6 §
4 # 5
32
! 6 6 6 n 6
b
Telemann - TWV 41:c2 Bassoon or Cello and Bass
5
37
6 6 6 6
b
41
6 7 y 4 6 6
2
46
4 6 6
2
Vivace
1
6 § 6 § 6 6 6 § 6 6 7 5 6 § r
§ 2
5
6 6 § 6 § 6 6 r 6 ! 6 § 6 6 ! 4
2 2
9
6 6 # 6 6 r 6 6 §
2
12 (Fine)
6 § 6 § 6 § 6 6 § 6 6 6 6 6
!
Telemann - TWV 41:c2 Bassoon or Cello and Bass
6
16
6 6 6 6 6 4 6 6 6 6 6 6
2 5
20
6 5 n 6 5 6 6 6 6 6
4 3 4 3 b !
24
6 6 6 ! y ! 6 ! 6 ! § ! r 6 6 7
2
28
6 6 6 6 6 6
32
6 6 6 6 6 6 # 6 6 # 7 6 6 6 6 6
36
6 # 6 # 6 6 #
38
6 # 6 # 6 # 6 6 # Da capo
Critical comment
The six Neue Sonatinen, fürs Clavier oder Violine oder Traversiere, worunter zwey für die
Flûte à bec nebst Basse have been published by Telemann in Hamburg 1730/1731. No copy
survives, except a manuscript of the solo part in the Copenhague Royal Library, nr.
6608.0331, and accessible in facsimile at http://img.kb.dk/ma/giedde/gs01-53m.pdf .
According to the catalogue it has or had the French title Nouvelles sonatines à clavessin ou
violon ou traversière, dont 2 sont accomodés pour la flûte à bec.
The two for recorder are the numbers 2 (TWV 41:c2) and 5 (TWV 41:a4), according to its
titles meant for Flauto dolce, ò Fagotto, ò Violonc(-ello); above Sonatina seconda had been
added :f. The piece has been notated with the French violin clef (G1), with the g’ on the
lowest line. Changing this for a normal F-clef makes the piece playable on bassoon or
violoncello without any accommodations, it will sound two octaves lower in that case. The
letter f indicates that this is indeed what was meant. The melody part seldom surpasses the
bass part downwards. On harpsichord the version for violin will sound best, see below.
The bass part of this edition is from the ms. Dresden, Sächsische Landesbibliothek, Cx
1342/3, Mus. 2392, R-8/, resp. -9 collection "Schrank No. II.34. Fach 41. Lage No. 41", resp.
"Schrank No II. 34. Fach 42. Lage No 42. Solo Violino e Basso" , in pdf in IMSLP under
Violin sonata TWV 41:c2 and TWV 41:a4, the latter with an edition by B. Sothmann.
Its URL’s are http://imslp.org/wiki/Violin_Sonata,_TWV_41:c2_(Telemann,_Georg_Philipp)
and http://imslp.org/wiki/Violin_Sonata,_TWV_41:a4_(Telemann,_Georg_Philipp) . The
violin part is a sixth lower than in the Copenhague recorder version, so with the normal G-
clef.
This transcription of TWV 41:c2 is different from the sources as to the use of accidentals
only. Telemann repeated changed accidentals before every note within a bar, I included the
first accidental only, which necessitated a few times the addition of a natural within a bar.
The melody part of both sources is nearly identical except the clefs (see above) and some
beamings between quavers. Dresden has more often fermates. Besides there are the following
differences: first movement: Dresden bar 4 contains errors as to the length of four notes.
Copenhague bar 8 note 2 has a slur. Bar 20 note 7 Dresden has a natural corrected from a flat,
I added it in the recorder/bassoon text; second movement: bar 42 note 8 – 44 note 1:
Copenhague has staccati on all notes; third movement: bar 11 and 12 notes 2-5: pointed
crotchet, Copenhague: + quaver + 2 semiquavers, Dresden + three semiquavers. I maintained
the slightly different typographies of both sources.
There is an edition of the two Copenhague sonatinas for recorder by Winfried Michel,
(Amadeus) Winterthur 1986. Obviously unaware of the Dresden ms. he composed a clever
but somewhat messy bass part himself. But this is the authentical one.
Kritische noten
De zes Neue Sonatinen zijn in eigen beheer door Telemann in Hamburg uitgegeven in
1730/31. Van de druk is geen compleet exemplaar bewaard, maar de melodiepartij is
overgeleverd in de Koninklijke Bibliotheek Kopenhagen nr. 6608.0331, in facsimile
toegankelijk via
http://img.kb.dk/ma/giedde/gs01-53m.pdf . Volgens de catalogus heeft of had het de titel
Nouvelles sonatines à clavessin ou violon ou traversière, dont 2 sont accomodés pour la flûte
à bec.
Die voor blokfluit zijn de nrs 2 (TWV41:c2) en 5 (TWV41:a4), volgens de opschriften
bestemd voor Flauto dolce, ò Fagotto, ò Violonc(-ello), en bij de Sonatina seconda is daar
aan toegevoegd: f . Het stuk is genoteerd met de Franse vioolsleutel (G1), dus de sleutel staat
op de onderste lijn. Als men deze door een gewone F-sleutel vervangt is het stuk zonder
aanpassingen op fagot of cello te spelen, waardoor de melodie twee octaven lager klinkt. De
letter f geeft aan dat dat inderdaad de bedoeling is. De melodie gaat slechts zelden onder de
baspartij. Die voor viool zijn tevens bedoeld voor de traverso, hoewel zij eigenlijk te laag
gaan voor de toonomvang van de traverso. Met enige aanpassingen zijn zij daarvoor wel
geschikt, en nr. 5 in a heb ik evenzo aangepast voor tenorblokfluit. Op clavecimbel klinkt de
versie voor viool het best, die alleen in het onderstaande manuscript te vinden is.
De baspartij van deze editie komt uit Dresden, Sächsische Landesbibliothek, Cx 1343, Mus.
2392, R-8/, resp-9 collectie "Schrank II.34. Fach 41. Lage No. 41", resp. "Schrank No II. 34.
Fach 42. Lage No 42. Solo Violino e Basso" , in pdf te vinden op IMSLP onder Violin sonata
TWV 41:c2 en TWV 41:a4, de laatste aangevuld met een editie door B. Sothmann. De
vioolpartij staat daarin een sext lager dan in het Kopenhaagse manuscript, dus met de normale
G-sleutel.
Deze transcriptie van sonatine c2 verschilt van de bronnen alleen wat betreft het gebruik van
voortekens. Telemann herhaalt gewijzigde voortekens binnen een maat vóór elke noot, ik heb
alleen het eerste voorteken binnen een maat opgenomen, waardoor er op een enkele plaats een
herstellingsteken moest worden toegevoegd. Het Dresdense ms. geeft het stuk als een
vioolsonate met de normale G-sleutel; de melodie is een sext lager genoteerd dan in het
Kopenhaagse ms. Het notenbeeld van de melodiepartij is in de twee bronnen identiek.
Behalve dit zijn er de volgende verschillen: eerste deel, Dresden mt 4 bevat fouten in de
lengte van vier noten. Kopenhagen mt 8 noot 2 heeft een boogje. In mt 20 noot 7 heeft
Dresden een herstellingsteken, gecorrigeerd uit een mol, dit heb ik ook in de
blokfluit/fagotpartij ingevoegd. Tweede deel: mt 42 noot 8 – 44 noot 1: Kopenhagen heeft
staccati op alle noten. Derde deel: mt 11 en 12 noten 2-5: gepunteerde kwartnoot gevolgd
door een achtste en twee zestienden in Kopenhagen, en door drie zestienden in Dresden.
Dresden geeft vaker fermate’s. De verschillen tussen beide bronnen heb ik zo gelaten.
Er bestaat een editie van deze Kopenhaagse sonatines voor blokfluit door Winfried Michel,
(Amadeus) Winterthur 1986, waarbij deze een goede, zij het wat rommelige, baspartij heeft
gecomponeerd, met uitgeschreven continuo partij. Maar deze bas is de authentieke.