Και τωρά;

Επέστρεψα εχτές σε μια χώρα που αποφάσισαν κάποιοι ότι πρέπει να καταστραφεί. Δεν θα μιλήσω για τις 12 ψυχές που εχάθηκαν. Εχαθήκαν, δεν θα έρτουν πίσω. Θέλω να πω για αυτούς που μένουν. Για τους δικούς τους ανθρώπους που θα έχουν πάντα ένα μεγάλο γιατί μέσα στη ψυχή αλλά και για τους υπόλοιπους, όλους εμάς τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι πολιτικές αποφάσεις κάποιων ατόμων αυτή τη στιγμή μας έχουν οδηγήσει σε μια κατάσταση που μας παίρνει πολλά χρόνια πίσω. Εκάτσαν να συμφωνήσουν μέτρα για την οικονομία της Κύπρου. Τί να τα κάμετε τα μέτρα τωρά αγαπητέ μου που δεν έχουμε ρεύμα για να δουλέψουμε; Τωρά που ως εκ των πραγμάτων τζαι να θέλουμε να αυξηθεί η παραγωγικότητα θα πρέπει να καθούμαστεν να κάμνουμεν σμιλί γιατί κάποιος, κάποιος με τη δική του λογική, που αν την εκατάλαβεν κάποιος να μου την εξηγήσει, αποφάσισε να τοποθετήσει τα κοντέινερ τζαμέ. Τζαμέ, με όλες τις συνέπειες.

Και τωρά; Τωρά τί γίνεται; Με τις δημόσιες υπηρεσίες να υπολειτουργούν λόγω της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να πεθαίνουν σιγά σιγά γιατί δεν θα έχουν ηλεκτρικό ρεύμα να δουλέψουν, σε λίγο δεν θα έχουμε νερό. Αλυσιδωτές οι συνέπειες, θα μας πάρει χρόνια να το ξεπεράσουμε.

Και τώρα; Τώρα όλοι εμείς θα πρέπει να κάτσουμε να περιμένουμε να αποδωθούν ευθύνες; Σε ποιον θα αποδωθούν οι ευθύνες κύριε Πρόεδρε; Σε εσένα; Είσαι ο αρχηγός της πολιτείας, απολαμβάνεις όλων των θετικών που έρχονται με τον τίτλο αυτο, και ενδεχομένως έχεις ευθύνη για μεγάλες αποφάσεις. Και τώρα κύριε Πρόεδρε είναι η ώρα να αναλάβεις τις ευθύνες των αποφάσεων σου και να δείξεις ότι αγαπάς τούτη τη χώρα, έχεις σεβασμό προς τους πολίτες της (που έχουν νουν και μπορούν να σκεφτούν) και να παραιτηθείς. Να προκυρήξεις εκλογές τζαι αν σε θέλει ο κόσμος πάλε να σε ψηφίσει. Αλλά τωρά ο κόσμος θέλει να σταματήσει ο κάθε πολιτικός να τον θεωρεί βλάκα.

Και τώρα; Απόψε με τη μεγάλη σύναξη ίσως αυτή η χώρα να καταφέρει να γράψει ιστορία. Απόψε στην Πλατεία Ελευθερίας.

Προς υποψήφιους βολευτές

Έχει καιρό να γράψω κάτι ή να κάμω την βόλτα μου στα μπλόκ σας. Δουλειές.

Νιώθω όμως τον τελευταίο καιρό πολλές φορές την ανάγκη να φωνάξω για πράματα που γίνονται σε τούτην τη χώρα και δεν θα έπρεπε. Και καθώς οι αφίσες των υποφήφιων βουλευτών γεμίζουν τους δρόμους, τις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες φωνάζω που μέσα μου ακόμα περισσότερο.

Αγαπητοί υποψήφιοι βολευτές τί έχετε να μας προτείνετε και τί θα αλλάξετε σε τούτην την χώρα; Εδώ και τόσα χρόνια λέτε ΟΛΟΙ το ίδιο παραμύθι για το κυπριακό. Ανάλογα με το κόμμα σας το παραμύθι σας έχει διαφορετική πλοκή αλλά το τέλος είναι το ίδιο - όλοι θα δουλέψετε για τη λύση του κυπριακού προβλήματος.

Αγαπητοί μου υποψήφιοι βολευτές, μήπως κανένας από εσάς έχει να μας προτείνει κάποιες λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ΣΗΜΕΡΑ; Τα προβλήματα που ίσως και να έχουν δημιουργηθεί από τους προκατόχους σας; Απαριθμώ κάποια καθημερινά θέματα που με εκνευρίζουν:

• Υπάρχει νομοθεσία για το που επιτρέπετε η στάθμευση και που όχι. Γιατί δεν είδα ποτέ να έχει εφαρμοστεί τούτη η νομοθεσία (εκτός φυσικά άμαν λείψουν τα λεφτά που τους δήμους). Γιατί δηλαδή για να περπατήσω από σπίτι μου προς τη δουλεία μου να πρέπει να κατεβαίνω μέσα στον δρόμο γιατί όλα τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα με αυτοκίνητα; Γιατί η μάνα να πρέπει να κατεβάζει το καρότσι του μωρού της μέσα στον δρόμο γιατί πάνω στο πεζοδρόμιο υπάρχουν αυτοκίνητα; Γιατί ο άνθρωπος που έχει την ατυχία να είναι καθηλωμένος σε ένα καρότσι να πρέπει να νιώθει για άλλη μια φορά ανήμπορος γιατί ουτε πάνω στο πεζοδρόμιο δεν μπορεί να κινηθεί. Και γιατί δεν είδα ούτε μια φορά αστυνομία (εκτός από κεντρικές περιοχές) να τιμωρεί την παράβαση; Και γιατί στην τελική υπάρχει η νομοθεσία αφού κανένας δεν την τηρεί;
• Γιατί έχετε ψηφίσει νομοθεσία για το κάπνισμα αλλά σε πολλούς χώρους δεν έχει εφαρμοστεί; Και να μεν μου πουν οι αστυνομικοί τζαι οι βουλευτές ότι δεν το ξέρουν ότι καπνίζουν μέσα στα κλαμπ και στα μπουζούκια γιατί αγαπητέ μου αστυνομικέ εν εσύ που άναψες πρώτος το τσιγάρο μέσα στο κλαμπ στη Λεμεσό και αγαπητέ μου βουλευτή εν εσένα που δεν εγράψαν που εκάπνιζες σε μπουζούκια ενώ εγράψαν φίλη μου στη διπλανή παρέα. Ο νόμος είναι για όλους ή οι κουμπάροι εξαιρούνται;
• Γιατί το κράτος, ενώ παλεύει με την οικονομική κρίση να δίνει άπειρα λεφτά στους αιτητές ασύλου κάθε χρόνο ενώ θα μπορούσε να ρυθμίσει τη νομοθεσία και να στελεχώσει υπηρεσίες για να ξεκαθαρίζουν οι αιτήσεις και να μην έχουμε αυτά τα φαινόμενα (π.χ. αιτητής ασύλου που από το 2004 παίρνει επίδομα από την Κυπριακή Δημοκρατία ενώ σπουδάζει στα κατεχόμενα - όποιος θέλει τα στοιχεία να τα εξασφαλίσει από το γραφείο Ευημερίας μαζί με άλλα παρόμοια και να τα βγάλει στις εφημερίδες)

Οπόταν αγαπητέ υποψήφιε βολευτή γιατί να σε ψηφίσω; Μακάρι να μπορούσα να φύγω από αυτή την χώρα και να επιστρέψω πίσω μετά τις εκλογές. Την ταινία την έχουμε δει ξανά. Δεν θα σας περιμένουμε εσάς να κάνετε τις αλλαγές. Ευτυχώς σε αυτή τη χώρα υπάρχουν άτομα που ακόμη σκεφτονται και μπορούν να αντιδράσουν, και ευτυχώς πλέον υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα που σύντομα θα βοηθήσουν να γίνει μια επανάσταση (θέλω να ελπίζω).

Αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας-Τροόδους;

Παρατήρησε κανένας άλλος ξαφνική αστάθεια του αυτοκινήτου μόλις μπει στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας - Τροόδους ή εν η ιδέα μου;

Τελικά τα έργα στους δρόμους γίνονται για να βελτιώνουν την ποιότητα του οδοστρώματος ή για να κάμνουν μιλλοσφοτζήσματα τζαι να καταστρέφουν τα αυτοκίνητα του κόσμου;

Για τη Μαρία

(Από τη Νeerie)Η Μαρία χρειάζεται τη βοήθεια μας!!

Η Μαρία είναι μόλις 25 χρονών αλλά αγωνίζεται να ζήσει. Χρειάζεται τη βοήθεια μας. Αντιμέτωπη με ένα τεράστιο τέρας, όπως η ίδια λέει, δίνει καθημερινά αγώνα, αφού παλεύει με μια σπάνια μορφή καρκίνου. Δε χάνει το χαμόγελο της, δε χάνει το κέφι της για ζωή. Όπως κάθε κορίτσι στην ηλικία της ονειρεύεται τη ζωή που έχει μπροστά της. Δεν τα παρατάει, είναι μια μαχητής.

Ο πόνος είναι δυστυχώς η καθημερινή συντροφιά της. Όπως έγραψε στο μπλογκ της, έφτασε στο τελικό στάδιο του πόνου, όπου οι γιατροί της έδωσαν το πράσινο φως για καθημερινή χρήση της μορφίνης. Δυστυχώς όμως αυτό μειώνει το προσδόκιμο ζωής της, αλλά βελτιώνει σημαντικά την καθημερινότητα της.

Οι επιλογές της αυτή τη στιγμή είναι περιορισμένες. Οι γιατροί λένε ότι για να τα καταφέρει, πρέπει να μεταβεί στης Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα εξιδεικευμένο ιατρικό κέντρο, το Mayo Clinic. Εκεί υπάρχουν ελπίδες να τη βοηθήσουν να έχει μια σταθερότητα και μια ποιότητα στη ζωή της, που τόσο χρειάζεται. Οι γιατροί εδώ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, για τον όγκο που έχει στο κεφάλι, για τον όγκο - αδένωμα στην υπόφυση, ούτε και για τον καρκίνο στην κοιλιά... Σα να μην έφταναν όλα αυτά, την ταλαιπωρεί και μια σπάνια ασθένεια, η Neuro'behcet's disease η οποία επηρεάζει το αμυντικό της σύστημα και καθιστά επικίνδυνη και την πιο απλή λοίμωξη...

Η Μαρία ξέρει πως οι σκέψεις μας είναι μαζί της. Τώρα ας μάθει πως έχει και την έμπρακτη βοήθειά μας. Το κόστος της μετάβασης στην Αμερική είναι τεράστιο και δυσβάστακτο για αυτή και την οικογένεια της. Ας ενισχύσουμε αυτή την οικογένεια οικονομικά, καταθέτοντας χρήματα σε αυτούς τους λογαριασμούς:

1. Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς: CY14007042100000000020162227 -

SWIFT NUMBER: CCBKCY2N

2. Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 -

SWIFT NUMBER: HEBACY2N

Στο όνομα Μαρία Δημητρίου

Όποιος νιώθει ότι θέλει να επικοινωνήσει με τη Μαρία μπορεί να το κάνει στο email: mariademetriou@ymail.com

Το εμαιλ

Ξυπνώ, κάμνω καφέ και ελέγχω εμαιλ (ότι κάμνω κάθε πρωί δηλαδή). Βρίσκω ένα εμαιλ για δουλειά που εστάληκεν εψές κατά τα μεσάνυχτα (and made me laugh) τζαι λαλεί:

"Συγνώμη για το ακατάλληλο τις ώρας αλλά είχα προβλήματα με τη σύνδεση και τώρα μπόρεσα να σας στείλω το εμαιλ. Ελπίζω να μην ενοχλώ."

Ναι, ενοχλείς γιατί εν είναι σωστό να στέλλεις εμαιλ του άλλου την ώρα που κοιμάτε is it?Αλλά φταίω τζαι εγώ! Να μεν βάλω έναν αυτόματο εμαιλ-ητή ρε παιδί μου;

Στο κομμωτήριο

Έχω ένα πράμα με τους κομμωτές. Εν πάω συχνά στα κομμωτήρια (επειδή δεν χτενίζουμε, έχω φυσικό αχτένιστο μαλλί) αλλά άμαν πάω θέλω ο άλλος να είναι λίον πελλός, να μεν μιλά πολλά, όταν μιλά να μην κουτσομπολεύκει τους άλλους πελάτες και να νιώθω ότι μπορώ να συζητήσω χαλαρά μαζί του χωρίς να καταπιέζουμε. Στην Κύπρο ο κομμωτής μου εν σούπερ! Μιλούμε για ταινίες τύπου Memento, Amores Perros κλπ. Μιλούμε για τατουάζ, για μοτόρες, για φαήν, για ποτά, για ξενύχτια. Τζαι όταν εκφράσω άποψη για το τι θέλω να κάμω στο μαλλί απλά λέει μου να μεν τον καταπιέζω τζαι κάμνει τα δικά του.

Στην Αγγλία εδυσκολεύτηκα να εμπιστευτώ κάποιον. Όχι επειδή κόφτει με πολλά αν φκει λάθος χρώμα ή λάθος κούρεμα - σιγά τις τρίχες. Απλά επειδή εν πολλές ώρες τα γέριμα να πλήττεις ενώ θα μπορούσες να κάμεις κάτι καλύτερο. Τελικά όταν έγινα τσούρα (σγουρό μαλλί, ρίζα να φτάνει ως τα φκιά) και αφού έφαα πρίξιμο που το σπίτι: πως είσαι έτσι, εν αντρέπεσε, αντρέπουμε να κυκλοφορώ μαζί σου κλπ κλπ αποφάσισα να πάω στο κομμωτήριο της γειτονίας. Σημείωση: high γειτονιάς! Πάω λοιπόν στο ραντεβού μου, μέσα ούλλον κάτι κυρίες με τζίνα τα χαρακτηριστικά μαλλία κάσκες (ναι ακόμα και στο Λονδίνο βρίσκεις τα), ο ιδιοκτήτης να βουρά να μου τραβήσει την καρέκλα να κάτσω, να μου φέρει νερό, να μου κάμει αέρα....Εντάξει you got the point. Άρχισα να πλήττω ήδη!

Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου ένας ψηλός, μελαμψός, χαμογελαστός τύπος και το όνομα αυτού Carlos. Ήταν ο κομμωτής που θα με έβαφε/κούρεβε. Και ενώ αρχικά το κομμωτήριο εφάνηκεν μεγάλο πρίξιμο με τον Κάρλο επεράσαμεν πελλαμός. Είναι που τη Βραζιλία τζαι έπιασα του ολόκληρη συνεύντευξη για τη χώρα του, είπε μου για το Ρίο, τα καρναβάλια, τους ωκεανούς. Τζαι εγώ ελάλουν του συνέχεια: Γιέ μου χάνεις; Τί κάμνεις σε τούτη τη χώρα με τούτο το χάλια καιρό; Φύε. Τζαι απάνταν μου: Εσύ χάνεις; Τί κάμνεις δαμέ τζαι δεν πάεις στην Κύπρο.

Μέσα στην κουβέντα επέρασεν η ώρα, επέρασεν τζαι η βαφή τζαι έρκεται η ώρα να με λούσει. Παίρνει με στο λουστήρα και ανακαλύπτει ότι δεν έχουν νερό. Αρχίζει το άγχος και η σύγχυση στο κομμωτήριο: τζαι τι θα κάμουμεν, τζαι οι πελάτισσες, τζαι πρέπει να σου λούσουμε τα μαλλία, τζαι συγνώμη κλπ κλπ. Εγώ από την άλλη τέρας ψυχραιμίας να κάμνω τζαι πλακούες. Περνά λίη ώρα τζαι εμφανίζεται ο Κάρλος με μια εξάδα νερά που το διπλανό supermarket. Τζαι για να μεν σας τα πολυλοώ, ελούθηκα με το Evian.

Μα περιπαίζουν μας ούλλοι;

Έναν πράμα που δεν μπορώ να αντέξω είναι το περιπαίξιμο/εκμετάλλευση. Φυσικά είμαι σίουρη ότι είναι τζαι άλλα που δεν αντέχω but focus girl!

Λοιπόν νευριάζω όταν ο άλλος:

- λαλεί σου καλήν κουβένταν γιατί θέλει κάτι να ζητήσει (εξαιρούνται οι περιπτώσεις που το κάμνεις εσύ για καλό φυσικά...έχει έχει),

- τηλεφωνά σου μετά που 100 χρόνια που έχετε να μιλήσετε γιατί θέλει μιαν εξυπηρέτηση (εκτός αν θα σε πληρώσει - σε είδος ορ κασh),

- σε προσκαλεί σε πάρτυ/σύναξη γιατί ξέρει ότι θα βαρεθεί αν πάει μόνος του τζαι δεν τον ακολουθεί άλλος,

- επιμένει ότι πρέπει να κάμεις κάτι γιατί εν για το συμφέρον σου when you read: I am only thinking of my ass here,

- νομίζει ότι είσαι μαννός because you let them think that

- παρουσιάζει σε σαν το καλύτερο άτομο έβερ ώσπου να κλώσεις στο στενό,

- κρίνει τους φίλους σου ενώ οι δικοί του φίλοι εν πάντα τέλειοι (νοτ!)

Τέλος νευριάζουν με οι ανθρώποι που εν μπορούν το περιπαίξιμο αλλά περιπαίζουν τους άλλους με το να παίζουν πελλό. I hate me man ...