| dbo:abstract
|
- A l'Imperi Antic, l'exèrcit de l'Antic Egipte es denominava Mesha, la traducció ve a ser 'agrupació de forces': i efectivament, això era, uns grups que es reunien en cas de necessitat per donar suport a petites unitats permanents. Aquest exèrcit tenia entre les seves funcions la protecció de fronteres i del comerç marítim, però també la realització de tota mena de treballs públics. L'ocupació de soldat no era molt popular durant l'antic Egipte, els habitants eren més camperols que guerrers. Però per defensar les collites del delta de les invasions asiàtiques, o, des de l'oest, de les líbies, van haver de crear molt aviat un exèrcit, que es va convertir en permanent. Si els futurs oficials eren allistats entre la classe mitjana, els soldats d'infanteria procedien de les classes més desfavorides, perquè ser soldat del faraó els resultava avantatjós. Els soldats de la infanteria van ser anomenats literalment l'(infant) en la vida de l'exèrcit i en altres ocasions l'(infant) en la vida de l'exèrcit de les victòries grans. Cada soldat havia de "lluitar pel seu bon nom" i defensar el faraó, atorgant si combatia bé un títol o condecoració anomenat "L'Or del Coratge". Si mostrava covardia o fugia del combat, l'hi denigrava, degradava i, en certs casos executat. Els comandaments estaven formats per membres de famílies de certa categoria, els únics que podien accedir a l'escola d'oficials i que aconseguien prestigi i fama en la batalla, aconseguint els seus ascensos, i quan es retiraven eren nomenats assistents personals dels nobles, administradors de l'estat o institutors dels fills del rei, que eren enviats a aprendre la carrera militar als 7 anys. La tropa tenia l'esperança d'aconseguir un terreny de 3,25 ha, sense distinció entre nadius i mercenaris. El soldat rebia, a més, ramats i personal del cos de serveis de la casa reial per poder treballar les terres recentment obtingudes immediatament. La parcel·la podien heretar els seus descendents sempre que entre ells hi hagués un home apte per enrolar-se. Un papir relatiu a impostos, datat cap (en el reinat de Seti I), és prova d'això. (ca)
- تاريخ مصر القديمة العسكري أنشيء أول جيش نظامي في العالم في مصر، تأسس حوالي سنة 3200 ق.م. وقد كان ذلك بعد توحيد الملك مينا لمصر. فقبل ذلك العام كان لكل إقليم من الأقاليم المصرية جيش خاص به يحميه، ولكن بعد حرب التوحيد المصرية أصبح لمصر جيش موحد تحت إمرة ملك مصر. أنشأ المصريون أول إمبراطورية في العالم وهي الإمبراطورية المصرية الممتدة من تركيا شمالاً إلى الصومال جنوباً ومن العراق شرقاً إلى ليبيا غرباً، وقد كان ذلك هو العصر الذهبي للجيش المصري. كان المصريون هم دائماً العنصر الأساسي في الجيش المصري. كان الجيش المصري يتكون من الجيش البري (المشاة والعربات التي تجرها الخيول والرماحين وجنود الحراب والفروع الأخرى) والأسطول الذي كان يحمى سواحل مصر البحرية كلها إضافة إلى نهر النيل. ومازالت بعض الخطط الحربية المصرية القديمة تُدَرَّس في أكاديميات العالم ومصر العسكرية. وقد قدمت العسكرية المصرية القديمة العديد من القواد كالإمبراطور (تحتمس الثالث) أول إمبراطور في التاريخ وهو الذي أنشأ الإمبراطورية المصرية وفي رصيده العديد من المعارك والحروب، أشهرها معركة مجدو. (ar)
- Die verfügbaren Quellen über das Militärwesen im Alten Ägypten befassen sich im Wesentlichen mit den militärischen Entwicklungen im Alten, Mittleren und Neuen Reich. Mit der 3. Zwischenzeit begannen der zunehmende Verfall zentraler Regierungskontrolle und Organisation sowie mehr und mehr der Verlust der eigenen Unabhängigkeit. Damit einher gingen der ökonomische, politische und militärische Niedergang Ägyptens, sowie der langsam schwindende Einfluss in Palästina, im Libanon und in Nubien. Diese Entwicklung nach dem Ende des Neuen Reiches schlägt sich auch im weniger aussagekräftigen Quellenmaterial über das Militärwesen nieder. Das Militärwesen war insbesondere in Zeiten einer schwachen Zentralgewalt geprägt durch die Machtverhältnisse zwischen Pharao, Gaufürsten und Priesterschaft, während gesamtstaatlich dominante Pharaonen den Einfluss der Gaufürsten und der Priesterschaft zurückdrängten. Ein starker Pharao sicherte nicht nur den Wohlstand des Landes, sondern war auch die Voraussetzung für politische und militärische Expansion. Allerdings bot die wirtschaftliche Autarkie des Landes während des Alten und Mittleren Reiches wenig Anlass zur Expansion in den vorderasiatischen Raum. Es waren die militärischen Fähigkeiten, die den Bestand Ägyptens und die Langlebigkeit seiner Zivilisation sicherten. Großen Einfluss auf die Entwicklung des Militärwesens hatten die geostrategische Lage und die Geografie Ägyptens. Es grenzt im Nordosten an den Sinai und im Nordwesten an die Libysche Wüste, im Norden bildet das Mittelmeer eine natürliche Grenze und im Süden die Felsen des ersten Katarakts. Geografisch ist Ägypten eine Stromoase, verkehrstechnisch bildete sich daraus eine Flussgesellschaft. Der Stromoasen-Charakter hat frühzeitig zum Einsatz von Booten für militärische Zwecke geführt. Unterstützt wurde die Schifffahrt durch den von Süden nach Norden strömenden Fluss und den nahezu stetig aus Norden wehenden Wind, sodass in beiden Richtungen die Schifffahrt erleichtert wurde. Die natürlichen Barrieren haben Ägypten für fast tausend Jahre bis zur Machtübernahme der Hyksos in der Zweiten Zwischenzeit ohne nennenswerte Bedrohung seiner Grenzen leben lassen. Vor diesem Ereignis bestand keine Notwendigkeit für ein stehendes Heer. Dies änderte sich im Neuen Reich. Eine mögliche militärische Bedrohung Ägyptens reduzierte sich auf die drei durch die Geografie vorgegebenen Einfallstore. Keine dieser Grenzen war unüberwindbar, aber die natürlichen Hindernisse erschwerten lange Zeit den Zugang zu militärischen Entwicklungen anderer Staaten über die unmittelbaren Nachbarn hinaus. Die unmittelbaren Nachbarn, Nubier im Süden, Libyer im Westen und Beduinen im Osten, befanden sich zumindest während des Alten und Mittleren Reiches auf gleichem oder niedrigerem waffentechnischen Entwicklungsstand. Während dieser Zeit stagnierte daher die Entwicklung der Waffentechnologie in Ägypten. (de)
- Ancient Egypt was an ancient civilization of eastern North Africa, concentrated along the northern reaches of the Nile River in Egypt. The civilization coalesced around 3150 BC with the political unification of Upper and Lower Egypt under the first pharaoh, and it developed over the next three millennia. Its history occurred in a series of stable kingdoms, separated by periods of relative instability known as intermediate periods. Ancient Egypt reached its pinnacle during the New Kingdom, after which it entered a period of slow decline. Egypt was conquered by a succession of foreign powers in the late period, and the rule of the pharaohs officially ended in 31 BC, when the early Roman Empire conquered Egypt and made it a province. Although the Egyptian military forces in the Old and Middle kingdoms were well maintained, the new form that emerged in the New Kingdom showed the state becoming more organized to serve its needs. For most parts of its long history, ancient Egypt was unified under one government. The main military concern for the nation was to keep enemies out. The arid plains and deserts surrounding Egypt were inhabited by nomadic tribes who occasionally tried to raid or settle in the fertile Nile River valley. Nevertheless, the great expanses of the desert formed a barrier that protected the river valley and was almost impossible for massive armies to cross. The Egyptians built fortresses and outposts along the borders east and west of the Nile Delta, in the Eastern Desert, and in Nubia to the south. Small garrisons could prevent minor incursions, but if a large force was detected a message was sent for the main army corps. Most Egyptian cities lacked city walls and other defenses. The history of ancient Egypt is divided into three kingdoms and two intermediate periods. During the three kingdoms, Egypt was unified under one government. During the intermediate periods (the periods of time between kingdoms) government control was in the hands of the various nomes (provinces within Egypt) and various foreigners. The geography of Egypt served to isolate the country and allowed it to thrive. This circumstance set the stage for many of Egypt's military conquests. They enfeebled their enemies by using small projectile weapons, like bows and arrows. They also had chariots which they used to charge at the enemy. (en)
- En el Imperio Antiguo, el ejército del Antiguo Egipto se denominaba ‘’meli’’, cuya traducción viene a ser “agrupación de fuerzas”. Efectivamente, consistía básicamente en grupos que se reunían en caso de necesidad para apoyar a pequeñas unidades permanentes, como también para la realización de todo tipo de trabajos públicos. El empleo de soldado no era muy popular en el Antiguo Egipto, cuyos habitantes eran más campesinos que guerreros. Pero para defender las cosechas del delta de las invasiones asiáticas, o, desde el oeste, de las libias, tuvieron que crear muy pronto un ejército, que se convirtió en permanente. Si los futuros oficiales eran alistados entre la clase media, los soldados de infantería procedían de las clases más desfavorecidas, porque ser soldado del Faraón les resultaba muy fácil. Los soldados de la infantería fueron llamados literalmente el (infante) en la vida del ejército y en otras ocasiones el (infante) en la vida del ejército de las victorias grandes. Cada soldado debía "luchar por su buen nombre" y defender al faraón, otorgándosele si combatía bien un título o condecoración llamado "El Oro del Coraje". Si mostraba cobardía o huía del combate, se lo denigraba, degradaba y, en ciertos casos se le ejecutaba. Los mandos estaban formados por miembros de familias de cierta categoría, los únicos que podían acceder a la escuela de oficiales y que conseguían prestigio y fama en la batalla, consiguiendo sus ascensos, y cuando se retiraban eran nombrados asistentes personales de los nobles, administradores del estado o ayos de los hijos del rey, que eran enviados a aprender la carrera militar a los 7 años. La tropa tenía la esperanza de conseguir un terreno de 3,25 ha, sin distinción entre nativos y mercenarios. El soldado recibía, además, rebaños y personal del cuerpo de servicios de la casa real para poder trabajar las tierras recién obtenidas de inmediato. La parcela podían heredarla sus descendientes siempre que entre ellos hubiese un varón apto para enrolarse. Un papiro relativo a impuestos, fechado hacia (bajo Seti I), es prueba de ello. (es)
- Mesir kuno adalah peradaban kuno di Afrika Utara bagian timur, berpusat di sungai Nil di tempat yang kini menjadi negara Mesir modern. Gurun yang luas di daerah Mesir menjadi penghalang yang melindungi lembah sungai dan membuat Mesir kuno sulit diserang oleh pasukan besar. Orang Mesir kuno membangun benteng dan pos jaga di sepanjang perbatasan timur dan barat Delta Nil, di Gurun Timur, dan di Nubia di sebelah selatan. Garnisun kecil dapat mencegah gangguan kecil, namun jika ada ancaman serangan pasukan besar maka pesan akan langsung dikirim ke korps pasukan utama. Sebagian besar kota di Mesir kuno tidak dilengkapi dinding pertahanan atau bentuk perlindungan lainnya. Pasukan Mesir melemahkan musuh mereka menggunakan senjata proyektil kecil seperti busur dan panah. Pasukan Mesir juga menggunakan kereta perang untuk menyerang musuh. (in)
- L'Égypte antique a très tôt développé une armée au service de Pharaon et de la protection des Deux Terres. Cette armée a laissé de nombreuses traces d'une activité militaire à travers tout le pays démontrant que les Égyptiens bien que souvent représentés comme un peuple pacifique n'avaient pas ménagé leurs moyens pour développer une puissante force de frappe qui finira par former d'ailleurs une véritable caste sociale au sein d'une société très hiérarchisée. (fr)
- In tutto il lungo arco della storia dell'antico Egitto l'esercito ricoprì un ruolo rilevante nella struttura della società, pur non essendo quella egizia una cultura fortemente militarista, adattandosi all'evoluzione del concetto di stato che caratterizzò quella cultura. La civiltà egizia si concentrò lungo le regioni settentrionali del fiume Nilo (attuale Egitto, nell'Africa settentrionale orientale), coalizzandosi intorno al 3150 a.C. con l'unificazione politica dell'Alto e del Basso Egitto sotto il primo faraone e si sviluppò nei successivi tre millenni. La sua storia si è declinata in una serie di regni stabili, separati da periodi di relativa instabilità noti come "periodi intermedi". L'antico Egitto raggiunse il suo culmine durante il c.d. "Nuovo Regno", dopo di che entrò in un periodo di lento declino (c.d. "Periodo Tardo"), durante il quale fu conquistato da una successione di potenze straniere: Assiri, Babilonesi, Persiani, Greci. Il dominio dei faraoni terminò ufficialmente nel 31 a.C., quando l'Impero Romano conquistò l'Egitto e ne fece una provincia (30 a.C.). Anche se le forze militari egiziane erano già ben presenti in fase antica (c.d. "Antico Regno" e "Medio Regno"), fu nel Nuovo Regno che l'armata del faraone raggiunse il suo apogeo tecnologico e strutturale.Per gran parte della sua lunga storia, l'Egitto fu unificato sotto un unico governo. La principale preoccupazione militare per la nazione era quella di tenere lontani i nemici. Le aride pianure ed i deserti che lo circondavano erano infatti abitate da tribù nomadi che occasionalmente tentavano di razziare o stabilirsi nella fertile valle del Nilo. Tuttavia, le grandi distese del deserto costituivano una barriera che proteggeva la valle del fiume ed era quasi impossibile attraversarle con grandi eserciti. Gli egiziani costruirono fortezze e avamposti lungo i confini est e ovest del delta del Nilo, nel deserto orientale e nella Nubia a sud. Piccole guarnigioni potevano prevenire piccole incursioni ma se veniva rilevata una forza considerevole veniva inviato un messaggio per chiedere l'intervento dell'esercito vero e proprio. La maggior parte delle città egiziane, inoltre, mancavano di mura cittadine e di altre difese.Tatticamente, l'armata egizia ha sempre preferito bersagliare il nemico con armi a distanza, a discapito delle cariche di sfondamento. Elemento iconico dell'armata egizia (seppur frutto delle evoluzioni tecnologiche maturate nel corso del Nuovo Regno causa la contaminazione con i "barbari" hyksos) fu il carro da guerra. La storia dell'antico Egitto è divisa in tre "Regni" e tre "Periodi intermedi": durante i Regni, l'Egitto fu unificato sotto un unico governo; durante i Periodi intermedi il controllo del governo era nelle mani dei vari Nomi ("distretti") e/o di potentati stranieri. La geografia dell'Egitto garantiva al paese un prosperoso isolamento. Questa circostanza ha posto le basi per molte delle conquiste militari dell'Egitto. Uno dei primi documenti che possediamo sulla storia dell'Egitto, la c.d. "Tavoletta di Narmer", descrive pittograficamente le guerre condotte dall'omonimo sovrano che portarono all'unione dell'Alto e Basso Egitto ed alla fase storica conosciuta come "Antico Regno". Placchetta d'avorio raffigurante Den (I dinastia) che sconfigge i nemiciRilievo di Ramses III.Fanteria egizia - Tomba di Mesehti (XI dinastia). (it)
- Het Oudegyptische leger was vanaf het Oude Rijk – en vermoedelijk zelfs vroeger – tot de inval van de Hyksos in Neder-Egypte een leger van dienstplichtige boeren en ambachtslieden, geleid door onderling rivaliserende Egyptische edellieden. Vanaf het Oude Rijk nam het Oudegyptische leger ook huurlingen in dienst, waarvoor zelfs verdragen afgesloten werden met buitenlandse leiders. De meeste Egyptenaren in het Oude Rijk durfden geen buitenlandse expedities aan, omdat ze vreesden in het buitenland te sneuvelen en niet de vereiste begrafenisrites te krijgen. Daarom werden buitenlandse huurlingen ingehuurd om te vechten in het buitenland. Het leger moest vooral burgeroorlogen uitvechten en trok soms ook op tegen het zuidelijk gelegen Nubië. De bewapening van dit Egyptische leger was behoorlijk primitief en weinig efficiënt, maar de Egyptenaren vochten maar zelden tegen andere tegenstanders dan Egyptenaren. Daarnaast waren er echter wel elite-eenheden zoals de paleiswacht, de grenswacht en begeleiders van vrachtschepen, die beter op de strijd voorbereid waren. (nl)
- Армия Древнего Египта определяла военную мощь древнеегипетской цивилизации на протяжении её истории. Основные различия в военном развитии определяются временными промежутками государства — Раннее, Древнее, Среднее и Новое царства, отделяемые друг от друга периодами нестабильности, которые называются Переходными. Наибольшего расцвета Древний Египет достиг в период Нового царства; после этого страна начала постепенно приходить в упадок. В поздний период своей истории Египет несколько раз был завоёван иностранными державами; окончательно он потерял свою самостоятельность в 31 году до н. э., когда расширявшаяся Римская империя превратила его в свою провинцию. В период Древнего и Среднего царств войско Египта, хотя и было хорошо организовано, но оставалось довольно архаичным; в период Нового царства появились новые формы его организации, войско стала лучше справляться с поставленными перед ним задачами. Большую часть своей долгой истории Древний Египет был централизованным государством, и основной военной задачей являлось не позволять соседним народам вторгнуться на её территорию. Египет окружала огромная и постепенно высыхавшая, приходившая к современному состоянию Сахара. Её населяли кочевые племена, регулярно нападавшие на Египет с целью грабежа или в попытке обосноваться на плодородной долине Нила. Эти засушливые территории служили естественной защитой, представляя для мощных армий соседних государств непреодолимое препятствие. Помимо этого, египтяне строили на границах укрепления: к западу и к востоку от дельты Нила, в Аравийской пустыне и на юге в Нубийской пустыне. Дислоцированные в крепостях небольшие гарнизоны могли отражать атаки врагов самостоятельно и запрашивать подмогу из столицы в случае подхода к границам большой армии противника. Но форты были только на границах: в глубине страны египетские города были лишены городских стен и каких-либо иных укреплений, так как считалось, что в этом нет необходимости. География Египта также создала условия для многочисленных экспансий Египта. Египтяне активно использовали дальнобойное оружие (такое как луки и стрелы), чтобы предварительно ослабить противника перед рукопашным боем, а также широко использовали боевые колесницы непосредственно в момент атаки. (ru)
- Військове мистецтво Стародавнього Єгипту — розвиток тактичних засобів та технік, що застосовували збройні сили у різні періоди Стародавнього Єгипту від часу заснування держави в Ранньому царстві до захоплення Єгипту персами. В різні часи коливалося від 10 до 100 тис. вояків. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- L'Égypte antique a très tôt développé une armée au service de Pharaon et de la protection des Deux Terres. Cette armée a laissé de nombreuses traces d'une activité militaire à travers tout le pays démontrant que les Égyptiens bien que souvent représentés comme un peuple pacifique n'avaient pas ménagé leurs moyens pour développer une puissante force de frappe qui finira par former d'ailleurs une véritable caste sociale au sein d'une société très hiérarchisée. (fr)
- Військове мистецтво Стародавнього Єгипту — розвиток тактичних засобів та технік, що застосовували збройні сили у різні періоди Стародавнього Єгипту від часу заснування держави в Ранньому царстві до захоплення Єгипту персами. В різні часи коливалося від 10 до 100 тис. вояків. (uk)
- تاريخ مصر القديمة العسكري أنشيء أول جيش نظامي في العالم في مصر، تأسس حوالي سنة 3200 ق.م. وقد كان ذلك بعد توحيد الملك مينا لمصر. فقبل ذلك العام كان لكل إقليم من الأقاليم المصرية جيش خاص به يحميه، ولكن بعد حرب التوحيد المصرية أصبح لمصر جيش موحد تحت إمرة ملك مصر. أنشأ المصريون أول إمبراطورية في العالم وهي الإمبراطورية المصرية الممتدة من تركيا شمالاً إلى الصومال جنوباً ومن العراق شرقاً إلى ليبيا غرباً، وقد كان ذلك هو العصر الذهبي للجيش المصري. كان المصريون هم دائماً العنصر الأساسي في الجيش المصري. كان الجيش المصري يتكون من الجيش البري (المشاة والعربات التي تجرها الخيول والرماحين وجنود الحراب والفروع الأخرى) والأسطول الذي كان يحمى سواحل مصر البحرية كلها إضافة إلى نهر النيل. ومازالت بعض الخطط الحربية المصرية القديمة تُدَرَّس في أكاديميات العالم ومصر العسكرية. وقد قدمت العسكرية المصرية القديمة ال (ar)
- A l'Imperi Antic, l'exèrcit de l'Antic Egipte es denominava Mesha, la traducció ve a ser 'agrupació de forces': i efectivament, això era, uns grups que es reunien en cas de necessitat per donar suport a petites unitats permanents. Aquest exèrcit tenia entre les seves funcions la protecció de fronteres i del comerç marítim, però també la realització de tota mena de treballs públics. (ca)
- Die verfügbaren Quellen über das Militärwesen im Alten Ägypten befassen sich im Wesentlichen mit den militärischen Entwicklungen im Alten, Mittleren und Neuen Reich. Mit der 3. Zwischenzeit begannen der zunehmende Verfall zentraler Regierungskontrolle und Organisation sowie mehr und mehr der Verlust der eigenen Unabhängigkeit. Damit einher gingen der ökonomische, politische und militärische Niedergang Ägyptens, sowie der langsam schwindende Einfluss in Palästina, im Libanon und in Nubien. Diese Entwicklung nach dem Ende des Neuen Reiches schlägt sich auch im weniger aussagekräftigen Quellenmaterial über das Militärwesen nieder. (de)
- Ancient Egypt was an ancient civilization of eastern North Africa, concentrated along the northern reaches of the Nile River in Egypt. The civilization coalesced around 3150 BC with the political unification of Upper and Lower Egypt under the first pharaoh, and it developed over the next three millennia. Its history occurred in a series of stable kingdoms, separated by periods of relative instability known as intermediate periods. Ancient Egypt reached its pinnacle during the New Kingdom, after which it entered a period of slow decline. Egypt was conquered by a succession of foreign powers in the late period, and the rule of the pharaohs officially ended in 31 BC, when the early Roman Empire conquered Egypt and made it a province. Although the Egyptian military forces in the Old and Middl (en)
- En el Imperio Antiguo, el ejército del Antiguo Egipto se denominaba ‘’meli’’, cuya traducción viene a ser “agrupación de fuerzas”. Efectivamente, consistía básicamente en grupos que se reunían en caso de necesidad para apoyar a pequeñas unidades permanentes, como también para la realización de todo tipo de trabajos públicos. (es)
- Mesir kuno adalah peradaban kuno di Afrika Utara bagian timur, berpusat di sungai Nil di tempat yang kini menjadi negara Mesir modern. Gurun yang luas di daerah Mesir menjadi penghalang yang melindungi lembah sungai dan membuat Mesir kuno sulit diserang oleh pasukan besar. Orang Mesir kuno membangun benteng dan pos jaga di sepanjang perbatasan timur dan barat Delta Nil, di Gurun Timur, dan di Nubia di sebelah selatan. Garnisun kecil dapat mencegah gangguan kecil, namun jika ada ancaman serangan pasukan besar maka pesan akan langsung dikirim ke korps pasukan utama. Sebagian besar kota di Mesir kuno tidak dilengkapi dinding pertahanan atau bentuk perlindungan lainnya. Pasukan Mesir melemahkan musuh mereka menggunakan senjata proyektil kecil seperti busur dan panah. Pasukan Mesir juga menggun (in)
- In tutto il lungo arco della storia dell'antico Egitto l'esercito ricoprì un ruolo rilevante nella struttura della società, pur non essendo quella egizia una cultura fortemente militarista, adattandosi all'evoluzione del concetto di stato che caratterizzò quella cultura. Uno dei primi documenti che possediamo sulla storia dell'Egitto, la c.d. "Tavoletta di Narmer", descrive pittograficamente le guerre condotte dall'omonimo sovrano che portarono all'unione dell'Alto e Basso Egitto ed alla fase storica conosciuta come "Antico Regno". (it)
- Het Oudegyptische leger was vanaf het Oude Rijk – en vermoedelijk zelfs vroeger – tot de inval van de Hyksos in Neder-Egypte een leger van dienstplichtige boeren en ambachtslieden, geleid door onderling rivaliserende Egyptische edellieden. Vanaf het Oude Rijk nam het Oudegyptische leger ook huurlingen in dienst, waarvoor zelfs verdragen afgesloten werden met buitenlandse leiders. De meeste Egyptenaren in het Oude Rijk durfden geen buitenlandse expedities aan, omdat ze vreesden in het buitenland te sneuvelen en niet de vereiste begrafenisrites te krijgen. Daarom werden buitenlandse huurlingen ingehuurd om te vechten in het buitenland. (nl)
- Армия Древнего Египта определяла военную мощь древнеегипетской цивилизации на протяжении её истории. Основные различия в военном развитии определяются временными промежутками государства — Раннее, Древнее, Среднее и Новое царства, отделяемые друг от друга периодами нестабильности, которые называются Переходными. Наибольшего расцвета Древний Египет достиг в период Нового царства; после этого страна начала постепенно приходить в упадок. В поздний период своей истории Египет несколько раз был завоёван иностранными державами; окончательно он потерял свою самостоятельность в 31 году до н. э., когда расширявшаяся Римская империя превратила его в свою провинцию. В период Древнего и Среднего царств войско Египта, хотя и было хорошо организовано, но оставалось довольно архаичным; в период Нового ца (ru)
|
