spjalla

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspjatla/
• Rhymes: -atla

Etymology 1

From Old Norse spjalla, from Proto-Germanic *spellōną.

Verb

spjalla (weak verb, third-person singular past indicative spjallaði, supine spjallað)

1. (intransitive) to chat, converse

Conjugation

spjalla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spjalla
supine (sagnbót)		spjallað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spjallandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spjalla	við spjöllum	present (nútíð)	ég spjalli	við spjöllum
	þú spjallar	þið spjallið		þú spjallir	þið spjallið
	hann, hún, það spjallar	þeir, þær, þau spjalla		hann, hún, það spjalli	þeir, þær, þau spjalli
past (þátíð)	ég spjallaði	við spjölluðum	past (þátíð)	ég spjallaði	við spjölluðum
	þú spjallaðir	þið spjölluðuð		þú spjallaðir	þið spjölluðuð
	hann, hún, það spjallaði	þeir, þær, þau spjölluðu		hann, hún, það spjallaði	þeir, þær, þau spjölluðu
imperative (boðháttur)	spjalla (þú)	spjallið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spjallaðu	spjalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Related terms

• spjall (“chat, conversation”)

Etymology 2

From Old Norse spjalla, from Proto-Germanic *spelþōną, derived from an extended root *spel-þ- (“to split”).

Verb

spjalla (weak verb, third-person singular past indicative spjallaði, supine spjallað)

1. to spoil
2. to deflower (deprive (a woman) of her virginity)

Conjugation

spjalla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spjalla
supine (sagnbót)		spjallað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spjallandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spjalla	við spjöllum	present (nútíð)	ég spjalli	við spjöllum
	þú spjallar	þið spjallið		þú spjallir	þið spjallið
	hann, hún, það spjallar	þeir, þær, þau spjalla		hann, hún, það spjalli	þeir, þær, þau spjalli
past (þátíð)	ég spjallaði	við spjölluðum	past (þátíð)	ég spjallaði	við spjölluðum
	þú spjallaðir	þið spjölluðuð		þú spjallaðir	þið spjölluðuð
	hann, hún, það spjallaði	þeir, þær, þau spjölluðu		hann, hún, það spjallaði	þeir, þær, þau spjölluðu
imperative (boðháttur)	spjalla (þú)	spjallið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spjallaðu	spjalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spjallast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að spjallast
supine (sagnbót)		spjallast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spjallandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spjallast	við spjöllumst	present (nútíð)	ég spjallist	við spjöllumst
	þú spjallast	þið spjallist		þú spjallist	þið spjallist
	hann, hún, það spjallast	þeir, þær, þau spjallast		hann, hún, það spjallist	þeir, þær, þau spjallist
past (þátíð)	ég spjallaðist	við spjölluðumst	past (þátíð)	ég spjallaðist	við spjölluðumst
	þú spjallaðist	þið spjölluðust		þú spjallaðist	þið spjölluðust
	hann, hún, það spjallaðist	þeir, þær, þau spjölluðust		hann, hún, það spjallaðist	þeir, þær, þau spjölluðust
imperative (boðháttur)	spjallast (þú)	spjallist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spjallastu	spjallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spjallaður	spjölluð	spjallað		spjallaðir	spjallaðar	spjölluð
accusative (þolfall)	spjallaðan	spjallaða	spjallað		spjallaða	spjallaðar	spjölluð
dative (þágufall)	spjölluðum	spjallaðri	spjölluðu		spjölluðum	spjölluðum	spjölluðum
genitive (eignarfall)	spjallaðs	spjallaðrar	spjallaðs		spjallaðra	spjallaðra	spjallaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spjallaði	spjallaða	spjallaða		spjölluðu	spjölluðu	spjölluðu
accusative (þolfall)	spjallaða	spjölluðu	spjallaða		spjölluðu	spjölluðu	spjölluðu
dative (þágufall)	spjallaða	spjölluðu	spjallaða		spjölluðu	spjölluðu	spjölluðu
genitive (eignarfall)	spjallaða	spjölluðu	spjallaða		spjölluðu	spjölluðu	spjölluðu

Related terms

• spell (“damage, harm”)
• spilda (“strip; strip of land”)
• spilla (“to spoil”)
• spjald (“card, plate”)
• spjall (“damage, harm”) (mostly used in plural)

Old Norse

Noun

spjalla

1. genitive plural of spjall