Discretiva

  transitu dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
trānsitū
supinum­ ablativo trānseō (trānsīre)
Forma Modus flexurae originis
trānsitū casus ablativus singularis substantivi trānsitus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈtraːnsituː/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū — morphologica: trans-it-u

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • … hic trans Alpis, superiores in Italia, multorum milium transitu hospitali suas tantum nec largiores quam intulere aquas evehentes. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  • super eam haec sita abest brevissimo transitu a Silurum gente XXX. reliquarum nulla CXXV amplior circuitu proditur. —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 106 — transitu
  2. Vicicitatio: transitu.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 30, [103] — transitu