- Ο Θεός παίρνει τόν κάθε άνθρωπο «στήν καλύτερη στιγμή τής
ζωής του», «γιά νά σώσει τήν ψυχή του.
Εάν δει ότι κάποιος θά γίνει καλύτερος, τόν αφήνει νά ζήσει.
Εάν δεί όμως ότι θά γίνει χειρότερος, τόν παίρνει γιά νά τόν σώσει. Μερικούς
πάλι, πού έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν τή διάθεση νά κάνουν τό καλό, τούς
παίρνει κοντά Του, πρίν προλάβουν νά τό κάνουν, επειδή ξέρει ότι θά έκαναν το
καλό μόλις τούς δινόταν η ευκαιρία.
Είναι δηλαδή σάν νά τούς λέει: “Μην κουράζεσθε• αρκεί η καλή
διάθεση πού έχετε”.
Άλλον, επειδή είναι
πολύ καλός, τόν διαλέγει καί τόν παίρνει κοντά Του, γιατί ο παράδεισος
χρειάζεται μπουμπούκια. Φυσικά, οι γονείς καί οι συγγενείς είναι λίγο δύσκολο
νά τό καταλάβουν αυτό. Βλέπεις, πεθαίνει ένα παιδάκι, τό παίρνει αγγελούδι ο
Χριστός καί κλαίνε καί οδύρονται οι γονείς, ενώ έπρεπε να χαίρονται. Γιατί πού
ξέρουν τι Θά γινόταν, αν μεγάλωνε;»
Πρέπει έτσι νά χαίρονται οι γονείς. Άλλωστε «από εκείνη τή
στιγμή έχουν έναν πρεσβευτή στόν Παράδεισο. Όταν πεθάνουν, θα ’ρθουν τά παιδιά
τους με τά εξαπτέρυγα στήν πόρτα του Παραδείσου νά υποδεχθούν τήν ψυχή τους.
Δέν είναι μικρό πράγμα αυτό!
«Στα παιδάκια πάλι πού ταλαιπωρήθηκαν εδώ από αρρώστιες ή
από κάποια αναπηρία ο Χριστός θά πει: “Ελάτε στόν Παράδεισο καί διαλέξτε τό
καλύτερο μέρος”. Καί τότε εκείνα θά Τού πουν: “Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας,
αλλά θέλουμε καί τή μανούλα μας κοντά μας”. Καί ο Χριστός θά τά ακούσει καί θά
σώσει μέ κάποιον τρόπο καί τήν μητέρα».
Υπάρχει άλλη ζωή , αυτό πού ζούμε είναι προετοιμασία γιά τήν
αιωνιότητα. Είναι τραγικό νά βιώνουμε ως Ορθόδοξοι τόν θάνατο ενός
ανθρώπου ως μηδενιστική καταστροφή, ως
απώλεια παντοτινή, ως εξαφάνιση τού ανθρώπου.
Στόν θάνατο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται.Μην μάς φοβίζει λοιπόν
ο θάνατος διότι δενυ υπάρχει . Νά φοβόμαστε μήν χάσουμε τόν Χριστό.
Είναι αντιφατικό νά τρομάζουμε όταν ακούσουμε ότι τό παιδί ,
ο άντρας μου, η γυναίκα μου αρρώστησαν καί μπορεί νά χάσουν την εδώ ζωή αλλά νά
μήν μας απασχολεί καθόλου αν θά γίνουν μέτοχοι τής αιωνιότητας.
Δέν υπάρχουν πεθαμένοι ή εξαφανισμένοι.Υπάρχουν κεκοιμημένοι
πού περιμένουν νά ξυπνήσουν.
Ποιόν περιμένουν ; Εκείνον πού «Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὖ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
-Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου
