Χειρουργείο!

Έκανα το χειρουργείο αλλά τελικά δεν ήταν τόσο απλό όσο το είχα φανταστεί. Βγήκα σεργιάνι με το φορείο στους διαδρόμους της κλινικής μέχρι να προσγειωθώ στο κρεβάτι του πόνου με τι άλλο ; ΠΟΝΟΥΣ!! Πόνος αφόρητος αφού δεν έκανα επισκληρίδιο για να μην πονάω μετά από το χειρουργείο. Κι έτσι μετά την ολική νάρκωση το σώμα μου άρχισε να αισθάνεται τα πάντα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Ένοιωθα αφόρητη πίεση στην ουροδόχο κύστη σαν να είναι γεμάτη και να μην μπορείς να κατουρήσεις. Φρικτό αίσθημα. Ευτυχώς ήρθε η νοσηλεύτρια και μου έριξε παυσίπονο στη φλέβα και συνήλθα.

Από τότε και για 10 μέρες πονούσα. Ο ίδιος απαίσιος πόνος στην κύστη μου. Η ίδια απαίσια αίσθηση Την 11 συνήλθα και την 12 πήγα στη δουλειά. Για λίγο. Δεν είναι και για πολύ. Ακόμα κουράζομαι εύκολα. 

Αλλά είμαι ικανοποιημένη για όλη την πορεία της ανάρρωσης. Αρχικά απογοητευτικά λίγο ότι αναρρώνω πολύ αργά. Αλλά τελικά όλα καλά. 

Τελικά σαν την υγεία δεν έχει. Μόνο όταν αρρωσταίνεις το καταλαβαίνεις αυτό.

Χθες πήγα για λίγο στη δουλειά και η αλήθεια είναι ότι το είχα ανάγκη. Βαρέθηκα τόσες μέρες κλεισμένη στο σπίτι. Σήμερα πήγα πάλι στη δουλειά και έκατσα περισσότερο. Το μεσημέρι γύρισα σπίτι σμπαράλια. Έφτιαξα φαγητό και μετά έριξα κάτι ύπνους ξεγυρισμένους!! Τώρα θα ξεκουραστώ το Σαββατοκύριακο και από Δευτέρα θα είμαι καλύτερα.

Φιλιά!

Θέλω αλλαγές...

Ετοιμάζομαι για χειρουργείο. Αφαίρεση ινωμυώματος. Απλά πράγματα. Θα κοιμηθώ λιγάκι και όλα εντάξυ. Θα αράξω 3 μερούλες στην κλινική... ζάχαρη θα περάσω.... Εχω λιγάκι άγχος αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τα βγάλουν πέρα χωρίς εμένα. Θα λείπω απο τα επαγγελματικά μου καθήκοντα για 2 εβδομάδες περίπου, αν και εγώ πιστεύω οτι θα αισθάνομαι καλά απο την πρώτη μέρα. Πεποίθηση. Και οι πεποιθήσεις μου πάντα πραγματοποιούνται.
Σήμερα ο καιρός είναι συννεφιασμένος και εμείς είμαστε εν αναμονή της επικείμενης αναχώρηση του γιού μου το ερχόμενο Αυγουστο στην Αμέρικα. Ζηλεύωωωωωωω.........
Πόσο θα ήθελα να επέλεγα κι εγώ τότε που έπρεπε κάτι τέτοιο. Θα μου πείτε ο άνθρωπος τα πάντα μπορεί να κάνει και όποτε το αποφασίσει. Έτσι είναι μια απόφαση είναι.
Είμαι σε φάση περίεργη τώρα στη ζωή μου. Κρίση μέσης ηλικίας? Θέλω αλλαγές. Τα τελευταία 20 χρόνια η καθημερινότητα μου είναι η ίδια. Θα μου πείτε τώρα καλύτερα τα ίδια παρά χειρότερα. Ίσως όμως και καλύτερα; Γιατί όχι; Να αλλάξουμε την ζωή μας προς το καλύτερο.
Έχω τόσα πολλά στο μυαλό μου που τα επεξεργάζομαι αλλά ποτέ δεν πέρνω την απόφαση να τα βάλω σε εφαρμογή. Όλο αναβάλω. Σε αυτό πρέπει να μπεί ένα τέλος.
Έβαλα μπρός να πουλήσω την επιχείρηση. Μην μου πείτε οτι δεν είναι καιρός για τέτοια. Πάντα είναι καιρός για τέτοια. Είναι καιρός, όποτε το αποφασίσεις. Πάντα είχα πρόβλημα με τις αλλαγές. Αποφάσιζα πχ να ξεσκαρτάρω πράγματα απο την αποθήκη μου ή από την ντουλάπα μου και ποτέ δεν κατάφερνα να κάνω σωστή δουλειά. Δεν κατάφερνα να αποχωρηστώ πράγματα και αντικείμενα που δεν χρειαζόμουν πια. Έτσι και τώρα με την επιχείρηση. Δυσκολεύομαι μεν να το πάρω απόφαση πως αυτός ο κύκλος πρέπει να κλείσει. Γιατι με κούρασε γιατι δεν αντέχω πια αυτή την ρουτίνα, γιατί θα ήθελα να κάνω και άλλα πράγματα στην ζωή μου. Να βρώ ασχολείες που θα μου αρέσουν, που θα με εμπνέουν. Και αυτο δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω όσο είμαι δεμένη με την επιχείρηση.
Μπήκε λοιπόν το νερό στο αυλάκι. Ανατέθηκε η πώληση σε μεσιτικό γραφείο. Μένουν κι άλλα πραγματα να γίνουν. Είναι προγραματισμένα για τον Απρίλιο. Αγγελίες παντού και ανακοινωση ισως και στην πρόσωψη της επιχείρησης. Αυτό θέλει λίγο ακόμ σκέψη.
Θα γίνει όμως. Θα πραγματοποιηθεί κι αυτό γιατι αύτο θέλω. Είμαστε νέοι ακόμα και θέλουμε να κάνουμε και άλλα πράγματα στη ζωή μας.  Ένα βήμα τη φορά και ο στόχος θα επιτευχθεί. Θα γυρίσει η σελίδα.

Ακόμα μια φορά..

Προσπάθεια ξανα να μπει η ζωή μου σε μια τάξη... Όλο αυτό προσπαθώ και όλο κάπου το χάνω στην πορεία.

Σήμερα έκανα τις υπόλοιπες πληρωμές του μήνα και νοιώθω πολύ καλά. Σε αντίθεση με προυγούμενες φορές που δεν αισθανόμουν καλά με αυτό το θέμα. Μου έβγαινε αρνιτισμός με τις πληρωμές και νεύρα. όλα θα είναι καλά. Έτσι νοιώθω τώρα. Τελείωσα τις υποχρεώσεις για τον μήνα Οκτώβριο και είμαι πολύ χαρούμενη. 

 Έξω ο καιρός είναι λιγάκι μουντός. Μπαίνει φθινόπωρο, αλλάζει το τοπίο. Αλλάζω κι εγώ. 

Σήμερα Τρίτη απόγευμα θα πάνε όλοι στις δουλειές τους. Θα κάνω μπάνιο θα ισιώσω τα μαλλιά μου και θα πιώ το καφεδάκι μου. Θα βάλω μουσικούλα. 

Θέλω να αρχίσω να πλέκω. Αλλά θέλω καθοδήγιση και δεν την έχω. Θα ψάξω στο ιντερνετ μπας και βρώ κάτι ενδιαφέρων να πλέξω.

ΩΩΩχχχχ!!!! Η μέση μου !!!

Μετά τις γιορτές δεν ξέρω γιατί με πιάνει πάντα να βαριέμαι να πάω γυμναστήριο. Λες να φταίνε τα κιλά που έβαλα και οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που έφαγα; Μπαααα δεν πιστεύω...
Κάτι με πιάνει και βαριέμαι. Είναι και αυτός ο πονοκέφαλος που δεν λέει να με αφήσει... Η ζάχαρη φταίει. Γιατί ξέρετε εγώ όλο τον χρόνο δεν τρώω ζάχαρη και τα Χριστούγεννα την τρώω όλη μαζί και μετά αρχίζουν οι πονοκέφαλοι μέχρι να ξαναπέσει το ζαχαρο στο αίμα... Ας πρόσεχα.
Έτσι λοιπόν το αποφάσισα. Αρχίζω διατροφή. Θα κάνω την Δίαιτα Των Μονάδων μια και την έκανα τον Αύγουστο και μου πήγε μια χαρά. Μια απόφαση είναι. Την πήρα. Τέλος!
Αϊ να δούμε!
Και μέχρι να ολοκληρώσω αυτό το ποστ (γιατί εγώ ένα ποστ μπορεί και να το γράφω επί τρεις ημέρες, τόσο καλά!!!) ήρθε και μου ανατράπηκε όλο το σχέδιο περί γυμναστηρίου. Την περασμένη Πέμπτη εντελώς ξαφνικά με "έπιασε" η μέση μου.

Πόνος όχι αστεία. Την Παρασκευή αναγκαστικά πήγα στη δουλειά και πραγματικά υπέφερα! Το Σάββατο πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου και πήγαμε σε έναν χειροπρακτικό στην Έδεσσα. Με 4 "κρακ" που έκαναν τα κοκκαλάκια μου ξεκλειδώθηκα, αλλά η χαρά μου δεν κράτησε πολύ. Σάββατο βράδυ με καλή παρέα στο σπίτι και πίτσες ήμουν μια χαρά. Την άλλη μέρα όμως, Κυριακή πρωί δεν μπορούσα και πάλι να σταθώ στα πόδια μου. Μ έπιασε μια στεναχώρια... Πώς θα πάω την Δευτέρα στη δουλειά; Γιατί αυτός είναι ο νταλκάς του αυτοαπασχολούμενου και κυρίως του μαγαζάτορα. Πώς θα ανοίξω αύριο το μαγαζί που δεν έχω το δικαίωμα ούτε να αρρωστήσω; Ευτυχώς έχουμε φίλο ορθοπεδικά και πήγα για ενέσεις. Η αλήθεια είναι ότι βελτιώθηκα κάπως αλλά ακόμα πονάω λίγο. Ελπίζω αύριο να είμαι καλύτερα. Το θέμα είναι ότι μου έγραψε ενέσεις (τις οποίες ευτυχώς θα μου τις κάνει η κορούλα μου στο σπίτι, μια και είναι διπλωματούχος νοσοκόμα, παρά ένα μάθημα, και έτσι δεν θα χρειάζεται να τρέχω πρωί βράδυ σε φαρμακείο) Και μου έδωσε ρητή εντολή να σταματήσω το γυμναστήριο για 1 μήνα περίπου μέχρι να ισιώσω!!! Χρειάζομαι ξεκούραση. Έτσι θα μειώσω την δραστηριότητα μου στην 8 ωρη πρωινή μου απασχόληση στο μαγαζί. Άρα θα έχω χρόνο να γράφω στο Blog μου!!!

Αύριο έχουμε και πρώτη μέρα στο σχολείο για την Μόκα. Θα έρθει εκπαιδεύτρια στο σπίτι για την βασική υπακοή. Ελπίζω να τα πάει καλά γιατί είναι λίγο αρτσούμπαλη η γλυκιά μου!
Αυτά για σήμερα. Φιλάκια πολλά και περαστικά μου!

TrainWithHelen

2015 λοιπόν....

Τελικά δεν ξέρω αν αυτό το ιστολόγιο θα καταφέρει ποτέ να γίνει σωστό ιστολόγιο. Γιατί ναι μεν είναι ιστολόγιο αλλά δεν είναι σωστό ιστολόγιο. Σας μπέρδεψα;

Και δεν είναι σωστό ιστολόγιο γιατί γράφω όποτε του φανεί του Λωλοστεφανή. 

Δεν έχω καταφέρει ούτε μια φορά να είμαι συνεπής. Όχι οτι δεν κάθομαι πολύ ώρα στον υπολογιστή καθημερινά. Κάθομαι με τις ώρες αλλά με απορροφά το άτιμο το facebook όπου πάντα μπαίνω να ρίξω μια ματιά και τελικά κολλάω. Άτιμο candy crush!!!! Μου ρουφάς την ζωή!

Τεσπα ας αφήσω την γκρίνια πάλι. 

2015 λοιπόν, καινούρια χρονιά και είπα να αρχίσω σιγά σιγά την οργάνωση στο σπίτι. Ξεκίνησα λοιπόν από το υπόγειο μας όπου εκεί γινόταν το " έλα να δεις". Στο σπίτι πάντα ότι αντικείμενο μας ήταν άχρηστο δεν το πετούσαμε ποτέ. "Άστο στο υπόγειο" ήταν η ατάκα για όλα. Στο υπόγειο το ένα, στο υπόγειο το άλλο, ήρθε και έγινε το υπόγειο σαν της τρελής τα μαλλιά !!!

Κατεβήκαμε λοιπόν οι τρεις μας, εγώ ο άντρας μου και η κόρη μου, αφού προηγουμένως είχαμε αγοράσει και συναρμολογήσει ραφιέρες από το ΙΚΕΑ. Το κάναμε το υπόγειο τζιτζι!
Η επιχείρηση τακτοποίηση βέβαια συνεχίζεται και στο υπόλοιπο σπίτι. Κουζίνα: πετάχτηκαν δυο σακούλες άχρηστα πράγματα που γέμιζαν τα ντουλάπια και τα συρτάρια και 1 κυβώτιο με κουζινικά που δεν χρησιμοποιούσα ποτέ ή πολύ σπάνια πήγαν κι αυτά στην ραφιέρα στο υπόγειο.

Σειρά είχε η κρεβατοκάμαρα. Νέα επίσκεψη στο ΙΚΕΑ. Η γνωστή ραφιέρα BILLY μπήκε στην γωνία που σχημάτιζε το κομοδίνο με την συρταριέρα. Χώρεσε ακριβώς. Και μια πραςινη λάμπα από πάνω. Άδειασαν τα συρτάρια του κομοδίνου από τα άχρηστα πράγματα. Τα καινούργια σεντόνια και μαξιλαροθήκες ήταν μούρλια. Καρφώθηκαν και τέσσερα κάδρα και στον τοίχο στην ίδια απόχρωση με το φωτιστικό.

 Στο σαλόνι βάλαμε καινούριο χαλί σε άσπρο χρώμα. Ξέρετε γιατί άσπρο; Μα φυσικά για να είναι ασορτί με την Μόκα και τις Μοκότριχές της. 

Μπήκε και μια κουνιστή πολυθρόνα μπροστά στο τζάκι.  Κι έτσι ανανεώθηκε όλο το σπίτι. Αλλά κυρίως ανανεώθηκε η ψυχολογία μου. Με ελάχιστα πράγματα απέκτησε νέα όψη το σαλόνι. 

´Ολα καλά λοιπόν ή τουλάχιστον έτσι φαίνονται...

Εδώ είμαι, δεν χάνομαι...

Χάθηκα πάλι για κάμποσες μέρες. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω και εξαφανίζομαι από την μπλογκόσφαιρα! Τόσο πολυάσχολη πια? Τόσο!

Σάββατο απόγευμα και κάθομαι στο σαλόνι μαζί με την γκρινιάρα Μόκα που μου έχει πρήξει τα συκώτια; να την πάω βόλτα. Γκρινιάζει ασταμάτητα όμως. Αλλά εγώ βράχος. Δεν σταματάω το γράψιμο τώρα που ξεκίνησα.

Έκατσα λοιπόν στο καινούριο τραπεζάκι για το λαπ τοπ ( ναι αυτό που μπαίνουν τα πόδια κάτω από τον καναπέ και είναι πολύ βολικό). Καινούριο απόκτημα και είπα να το εγκαινιάσω!

Πρέπει να σας πω ότι εδώ και ένα μήνα μείωσα τις υποχρεώσεις μου στη δουλειά κι έτσι έχω ελεύθερα τα απογεύματα και τα Σάββατα. Έτσι σήμερα σηκώθηκα πρωί μεν όπως πάντα, χωρίς υποχρεώσεις δε. Έφυγε ο άντρας μου για το μαγαζί κι εγώ βούλιαξα στον καναπέ με την Μόκα στα πόδια μου αρχικά, πάνω μου μετά και τέλος στο πάτωμα.

Ήπια το καφεδάκι μου ήρεμα ήρεμα και κατά τις 11:30 ξεκίνησα για κάποιες μικροδουλίτσες. Γύρισα κατά τις 1:30 και απόλαυσα μια ωραία μακαρονάδα που είχε ετοιμάσει η κόρη μου!

Έρχεται ο Χειμώνας σιγά σιγά και είπα να αρχίζω να βγάζω παπλώματα και χαλιά. Πρώτη φορά που θα στρώσω χαλιά με τη Μόκα στο σπίτι και ένα ψιλοάγχος το έχω. Θα τα φάει; Θα τα γεμίσει τρίχες; Θα δείξει. Η μόκα πάντως μπαστακώθηκε για τα καλά μέσα στο σπίτι μας και δεν βγαίνει έξω με τίποτε. Την συνήθισα κι εγώ η αλήθεια είναι. Από μικρούλι κουταβάκι την είχα. Δεν θέλω να την αποχωριστώ. 

Αυτό το Weekend δεν θα πάμε πουθενά με τον άντρα μου, θα μείνουμε να κάνουμε κάποιες δουλίτσες στο σπίτι. Αλλά το παρ' άλλο έχουμε κανονίσει για Γερακινή-Χαλκιδικής!!! Σε Χειμωνιάτικο τοπίο βέβαια, αλλά δεν με πειράζει. Αρκεί που θα ξεφύγουμε από τα καθημερινά.

Νεύρα...χαρά...νεύρα... χαρά...κ.ο

Είναι κάτι μέρες που ο εκνευρισμός σου έρχεται από κει που δεν το περιμένεις και ξαφνικά σου χαλάει όλη την υπόλοιπη μέρα. Πάντα προσπαθώ να μην εκνευρίζομαι, γιατι όταν συμβεί αυτό μου χαλάει όλη η υπόλοιπη μέρα. Έτσι και σήμερα οπου για ένα ασήμαντο κατ' εμε γεγονός, σημαντικό όμως για τον άλλο λογοφέραμε με την κόρη μου και το ένα έφερε το άλλο. Και ενώ ήταν μια μέρα χαράς και θα έπρεπε όλοι να γελάμε, γιατί βγήκαν και οι βάσεις και ο γιος μου είναι και επίσημα πλέον φοιτητής στην σχολή που ήθελε, κατέληξε σε μια μέρα εκνευρισμού και έντασης.

Και όταν συμβαίνει αυτό, γιατί συνήθως συμβαίνει τη στιγμή που είσαι χαρούμενη και χαμογελάς από το πρωί; Θαρρείς πως κάποιος παραφιλάει και λέει; "είσαι χαρούμενη; Τώρα θα σου τι σπάσω".

Ετσι λοιπόν θα πρέπει να προσπαθούμε να μην τσαλακώνουμε την μέρα μας για κανένα λόγο. Είναι πολύ δύσκολο, το ξέρω, αλλά θέλει προσπάθεια. Γυρνάς από την δουλειά και ο άλλος έχει τις "στραβές" του. Το βλέπεις, βλέπεις τη φουρτούνα να έρχεται. Πρέπει να την σταματήσεις με όποιο τρόπο μπορείς. Αλλά τι γίνεται συνήθως; Είσαι κουρασμένος και εξαντλημένος και γίνεσαι φιτίλι που ανάβει με την παραμικρή σπίθα. 

Ετσι κι εγώ πείσμωσα και ενώ συμβαίνουν διάφορα θα παραμείνω ψύχραιμη και θα περάσει. Μέχρι το βράδυ θα έχει περάσει και όλα θα είναι όπως πριν. 

Σήμερα το πρωί λοιπόν είμουν χαρούμενη γιατί έκλεισα ξενοδοχείο στα λουτρά Αριδαίας για μια εξόρμηση με τον άντρα μου. Θα αφήσουμε παιδιά σκυλιά γατιά και θα περάσουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο σε ηρεμία και χαλάρωση. Είναι το δεύτερο Σαββατοκυριακο που το κάνουμε αυτό. Και άρχισε να μας αρέσει. Οικονομικό ξενοδοχείο στο booking.com πάντα βρίσκεται. Θα κάνουμε και το μπανάκι μας να ισιώσει η μέση που με ταλαιπωρεί τελευταία. Θα ξεφύγουμε και λίγο από την καθημερινότητα και θα επιστρέψουμε πάλι με νέες δυνάμεις.

Τελειώνει το Καλοκαιράκι;

Οι διακοπές μας κι εμάς βαίνουν προς το τέλος τους. Ξεκουραστήκαμε αρκετά. Το πρόβλημα που είχα με την μέση μου δείχνει να έφυγε. Ας ελπίσω ότι δεν θα ξαναεμφανιστεί μόλις ξεκινήσω δουλειά.
Αυτή η χρονιά που ξεκινάει (σαν τους δασκάλους κι εγώ σηματοδοτώ το τέλος το διακοπών σαν το ξεκίνημα της νέας χρονιάς) έχω την εντύπωση οτι θα είναι πολύ καλύτερη από την προηγούμενη. Τώρα από που πηγάζει αυτή η αισιοδοξία; Δεν ξέρω έτσι νοιώθω.

Σήμερα της Παναγίας, χρόνια πολλά κι όλας σε όλους όσους γιορτάζουν, πήγαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για φαγητό στο Αγιολί. Χμμμ καλά ήταν αλλά τιμές με ποιότητα μάλλον δεν ήταν και τόσο συμβατές. Τέλος πάντων καλά περάσαμε και μετά πήγαμε για καφέ στα Starbucks. Ε καλά τέλειος ο moccachino!!!

Τέτοια μέρα πάντα μου την δίνει το ότι πρέπει να πάρω τηλέφωνα για τα χρόνια πολλά σε φίλους και γνωστούς. Ρε παιδιά πρέπει να κοπεί αυτό είναι πολύ βαρετό. Δεν μου αρέσουν καθόλου αυτές οι τυπικούρες που και καλά πρέπει να πάρεις τηλέφωνο όπως κάθε χρόνο και να λες τα ίδια και τα ίδια. Πραγματικά δεν μ' αρέσουν καθόλου οι γιορτές και απεχθάνομαι τα τηλεφωνήματα για χρόνια πολλά. Ευτυχώς εγώ δεν έχω γιορτή και έτσι δεν το ζω όλο αυτό αλλά και όταν γιορτάζει ο άντρας μου θέλω να φύγω από το σπίτι να μην ακούω το τηλέφωνο που χτυπάει ασταμάτητα! Θα πάρω τηλέφωνο όποτε θυμηθώ και θέλω να μιλήσω με φίλους και συγγενείς αλλά αυτό το "πρέπει" μου την δίνει στα νεύρα.

Και έτσι θα ξαναμπούμε σύντομα στους ρυθμούς μας. Εγώ στο μαγαζί, στην καθημερινότητά μου, όπως πάντα. Δεν παραπονιέμαι, μ' αρέσει η καθημερινότητά μου, αρκεί να μην έχει εκπλήξεις. Γέμισαν επιτέλους οι μπαταρίες μου και είμαι έτοιμη να ξεκινήσω μια καινούρια δημιουργική χρονιά. Μ' αρέσει που θα έρθει ο χειμώνας, μ' αρέσει που η οικογένειά μας μαζεύτηκε πάλι όλη μαζί. Αισθάνομαι και πάλι δυνατή. Και χαρούμενη. Και γεμάτη. Και ευγνώμων για ότι έχουμε καταφέρει.
Το σύννεφο της κατάθλιψης έχει πάει περίπατο εδώ και καιρό. Άρχισε και πάλι η αισιοδοξία να γεμίζει το είναι μου, όπως παλιά.

ΥΓ Θέλω να γράφω πιο συχνά, αλλά δεν τα καταφέρνω....Όλο λέω ότι θα γράφω κάθε μέρα αλλά που.......

Διακοπές κατ' οίκον

Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι.... Ε ναι θα το ομολογήσω βαριέμαι αφάνταστα. Και αυτό είναι αποτέλεσμα κούρασης και υπερκοπώσεων που διαδέχονται η μια την άλλη. Δεν είναι τεμπελιά γιατί δεν έχω την πολυτέλεια να τεμπελιάσω.
Έτσι λοιπόν τώρα που το αποφάσισα θα τα γράψω όλα μαζί. Έχουμε και λέμε.
Τέλειωσαν με το καλό οι πανελλαδικές και το καμάρι μας τα πήγε μια χαρά. Περνάει στο οικονομικό του πανεπιστημίου Μακεδονία, ή στο Αριστοτέλειο. Θα δείξει μόλις βγουν οι βάσεις τον Αύγουστο. Μπράβο του λοιπόν γιατί έριξε πολύ διάβασμα και του αξίζουν χίλια μπράβο!!!
Ήρθε και η κόρη μας οριστικά από την πόλη που σπούδασε μιας και τελείωσε και τις έμεινε μόνο ένα μάθημα που θα το δώσει τον Σεπτέμβριο. Χίλια μπράβο και στο κορίτσι γιατί θα πάρει πτυχίο με πολύ καλό βαθμό και γιατί τελείωσε τις σπουδές τις στα 4 χρόνια και έτσι θα πάρουμε μια ανάσα γιατί ήταν πραγματικά δύσκολα αυτά τα 4 χρόνια και για μας και για κείνη.
Και φυσικά μαζί της και ο Noah

Έτσι λοιπόν σαν περήφανη μαμά που είμαι, καμαρώνω και κορδώνομαι για τα παιδάκια μου κι εγώ.

Η επιστροφή της κόρης μας παρομοιάζεται με μια ατομική βόμβα που έσκασε στο σπίτι μας. Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί με το που ήρθε άρχισε η εκκαθάριση. Άρχισε να καθαρίζει το δωμάτιο της από τα "άχρηστα" και περιττά πράγματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθαρίσει το δικό της δωμάτιο και να γεμίσουν τα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού. 2 μέρες κάναμε να συμμαζευτούμε. Δεν ήξερα που να τα βολέψω τόσα πράγματα. Είμαι και λίγο "ρακοσυλέκτης", δηλ δεν πετάω τίποτε. Είναι μεγάλο κουσούρι αυτό και έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλη αποθήκη που έχουμε στο υπόγειο να είναι γεμάτη με άχρηστα τελικά πράγματα που θέλουν πέταμα. Αλλά πάντα λέω "βάλτο στο υπόγειο, μπορεί να χρειαστεί" Τελικά δεν χρειάζεται ποτέ και τζάμπα κάθετε εκεί χρόνια.
Βάψαμε και τα δωμάτια και επιτέλους συμμαζευτήκαμε.

Και μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η ανάρτηση φτάσαμε Αύγουστο. Και άρχισαν και επίσημα οι διακοπές μας. Τα μαγαζιά κλειστά μέχρι 18 Αυγούστου για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας και να ξεκουραστούμε. Σήμερα Κυριακή πίνουμε το καφεδάκι μας στην βεράντα και περιμένουμε να ξυπνήσουν τα παιδιά μας για να πάμε όλοι μαζί στη θάλασσα. Για μένα αυτό θα είναι το δεύτερο μπάνιο. Ας όψεται ο παλιόκαιρος που δεν λέει να στρώσει. 
Για μας οι διακοπές μας φέτος θα έχουν μόνο ξεκούραση γιατί το έχω τόσο πολύ ανάγκη. Με αφετηρία το σπίτι μας θα κάνουμε διάφορες εξορμήσεις σε παραλίες της Χαλκιδικής που είναι κοντά στο σπίτι μας και εκδρομές αυθημερόν. 
Χθες κατεβήκαμε βολτίτσα στη Θεσσαλονίκη με τα παιδιά μας αλλά στη συνέχεια χωριστήκαμε. Πήγαν αυτά για καφέ κι εγώ με τον άντρα μου για ουζάκι στη Βενιζέλου. Ήταν απολαυστικό. Ήπιαμε τα είπαμε, ήταν υπέροχα.

Μια Κυριακή χαρούμενη

Σήμερα Κυριακή, ημέρα ξεκούρασης. Σχεδόν δηλαδή γιατί χθες το βράδυ αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα η Μόκα να μάθει να κοιμάται σε ένα συγκεκριμένο μέρος μέσα στο σπίτι μας. Μέχρι τώρα, από κουταβάκι που την πήραμε κοιμόταν στο ημιηπαίθριο μπαλκονάκι το οποίο είναι σαν ένα μικρό δωματιάκι μιας και κλείνει με κουφώματα. Σε αυτό το μπαλκονάκι έχουμε πρόσβαση μόνο από το δωμάτιο της κόρης μου. Επειδή οριστικά όμως επιστρέφει στα πάτρια εδάφη μιας και ολοκλήρωσε τις σπουδές της, πρέπει η Μόκα να μετακομίσει και να κοιμάται σε άλλο χώρο γιατί να μην ξεχνάμε, ότι την κόρη μου συνοδεύει και ο πορτοκαλής της γάτος, ο Νώα.
Έτσι λοιπόν ο νέος χώρος της Μόκας είναι κάτω από την εσωτερική σκάλα του σπιτιού, όπου εγκαταστάθηκε το κρεβατάκι της.

Τα σκυλιά όμως αγαπάνε πολύ την ρουτίνα και δυσκολεύονται λίγο με τις αλλαγές. Έτσι και η Μόκα με κοίταξε με απορία και διερωτόταν γιατί δεν την πήγαμε στο συνηθισμένο χώρο της για να κοιμηθεί. Την έβαλα στο κρεβατάκι της κάτω από την σκάλα αλλά όπως ήταν φυσικό, πρώτη βραδιά, δεν ήθελε να καθίσει. Κι έτσι βολόδερνε όλη νύχτα μέσα στο σπίτι. Από το σαλόνι ως την κρεβατοκάμαρα έκοβε βόλτες και κοιμόταν σε διάφορα σημεία χαρίζοντας μας έναν "απολαυστικό" διακοπτόμενο ύπνο. 
Δεν πειράζει όμως την αγαπώ τόσο πολύ και θα κάνω υπομονή μέχρι να συνηθίσει τον καινούριο της χώρο.
Ξύπνησα κατά τις 6. Ξύπνησα που λέει ο λόγος δηλαδή. Με ξύπνησε γιατί ερχόταν δίπλα μου η γλυκιά μου και με τραβούσε να σηκωθώ. Μια εμένα, μια τον άντρα μου. Νίκησε. Νωρίς νωρίς καφεδάκι στη αυλή. Ήταν όμορφα πρωί πρωί. Σήμερα περιμέναμε και κόσμο για μπάρμπεκιου. Όμορφες οικογενειακές στιγμές με φίλους και η Μόκα να τρέχει σαν τρελή στην αυλή με την δική της παρέα. Την Νεφέλη της γειτόνισσας. Απίστευτο παιχνίδι. Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφίες να σας δείξω γιατί είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από την ευχάριστη παρέα που δεν έβγαλα ούτε μια η χαζή!!  
Τώρα φύγαν όλοι και την έχω αράξει στον καναπέ και δεν θέλω να κουνηθώ ούτε για πλάκα. Θα δω την Εθνική και θα την πέσω για ύπνο με συνοπτικές διαδικασίες.
Φιλιά πολλά....