Τι έχουν πάθει οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ;

Οι άλλοτε συνοδοιπόροι στη μάχη του «ναι», στην προσπάθεια να μείνει όρθια η Ελλάδα απέναντι στη λαίλαπα του λαϊκισμού, έχουν υιοθετήσει μια πρακτική που μας γυρίζει πίσω στα χρόνια της δήθεν σοσιαλιστικής αθωότητας, τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου εξαπέλυε κεραυνούς κατά της Δεξιάς. Με την καθίζηση στις δημοσκοπήσεις είναι φυσικό να αναζητούν την αλήθεια στις ρίζες του «κινήματος». Δεν είναι λίγο να περιμένεις να κερδίσεις από το λουκέτο στον ΣΥΡΙΖΑ και να σου αρπάζει τους πελάτες το πειρατικό της Ζωής.

Στο ΠΑΣΟΚ διαπιστώνουν ότι το άλμα της Ζωής δεν είναι προσωρινό και ψάχνουν να βρουν τι κάνανε λάθος και έχασαν την ευκαιρία να σταθούν στην αρένα των εκλογών απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κακά τα ψέματα, οι αναμετρήσεις γίνονται μεταξύ δύο. Οι άλλοι απλά παρίστανται. Οδυνηρό, αλλά πραγματικό. Ο ένας μονομάχος θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες εντός και εκτός των συνόρων για να μην είναι. Θα είναι. Ο άλλος μονομάχος και με βάση τα σημερινά δεδομένα θα είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οπότε στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει αργά ή γρήγορα να πάρουν μία απόφαση! Με τον Κυριάκο ή με τη Ζωή; Θα παρασυρθούν από τον λαϊκισμό της Ζωής και θα αφομοιωθούν μέσα σε αυτό το ρεύμα; Αν ναι, γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα; Θα στηρίξουν τον Μητσοτάκη απέναντι στον

Έτοιμοι

Συμφωνώ απολύτως με την εξ Αμερικής ιδέα του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Να φτιάξουμε ένα «διεθνές προοδευτικό κίνημα αντι-ολιγαρχικής λογικής» (10/4).

Δεν ξέρω τι είναι αυτό, αλλά ακούγεται ωραίο.

Θα έλεγα μάλιστα να βελτιώσουμε λίγο το σχέδιο για να πιάσουμε και την αγορά της Αμερικής.

Να το πούμε δηλαδή «διεθνές προοδευτικό κίνημα αντι-ολιγαρχικής και vegan λογικής». Ή έστω «διεθνές προοδευτικό και transgender κίνημα vegan λογικής αλλά με λίγο κοκορέτσι»;

Όλες οι ιδέες είναι καλοδεχούμενες διότι δεν βλέπω να φεύγει εύκολα ο Μητσοτάκης. Κι αν είναι να περιμένω από τον Βελόπουλο ή την Κωνσταντοπούλου, καλό Πάσχα!

Βεβαίως το Πάσχα έρχεται.

Και γι’ αυτό εισηγούμαι να μην υποτιμήσουμε το κοκορέτσι, έστω και με αντι-ολιγαρχική λογική.

Διότι, όπως εξήγησε η αρχηγός Ζωή, «δεν δηλώνω έτοιμη για πρωθυπουργός, δηλώνω ετοιμαζόμενη και θα συνεχίσω να ετοιμάζομαι» (10/4). Αυτό ακριβώς που φοβούνται κι όσοι την ακούν.

Ως εκ τούτου οι δημοσκοπήσεις θα περιλαμβάνουν εφεξής ερωτήσεις όχι μόνο για τον «καταλληλότερο πρωθυπουργό» που

Λύση διακυβέρνησης και σταθερότητα ή «τυφλή ψήφος» ;

Και ξαφνικά, πέντε έρευνες κοινής γνώμης (MRB, METRON ANALYSIS, PRORATA, INTERVIEW, REAL POLLS) δημοσιεύτηκαν μέσα σε μια μέρα, αναδεικνύοντας τις τάσεις που διαμορφώνουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και τη νέα φάση στην οποία βρισκόμαστε. Θα πρέπει να τονιστούν δύο βασικά χαρακτηριστικά που ουσιαστικά εμφανίστηκαν μετά το πέρας της συζήτησης της πρότασης μομφής κατά της Κυβέρνησης, που σηματοδοτούσε το τέλος ενός εκρηκτικού, τοξικού δίμηνου:

• Σταμάτησε να συζητιέται μονοθεματικά από το πρωί έως το βράδυ η τραγωδία των Τεμπών και μάλιστα με τον τρόπο που πραγματοποιόταν αυτή η συζήτηση, χωρίς πολιτική ουσία, ανορθολογισμό, μοναδικές καταγγελίες κατά του Κ. Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης. Στην ατζέντα αντικειμενικά τέθηκαν και άλλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, αλλά και γενικότερα θέματα που συνταράσσουν τον πλανήτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ανοιχτά θέματα με τα Τέμπη που απασχολούν, μειώθηκε όμως η ένταση, αποφορτίστηκε έστω λίγο αυτό το κλίμα της οργής και της εχθροπάθειας.
• Ταυτόχρονα φαίνεται ότι, έστω μικρά σε πρώτη φάση, τμήματα της κοινωνίας ξανασκέφτονται τι έχει ειπωθεί και οι διάφορες θεωρίες που συμπυκνώνονταν στις λέξεις «έγκλημα-ξυλόλιο-μπάζωμα-συγκάλυψη» δέχονται πια πλήγματα. Αν μη τι άλλο, έσπασε το κλίμα μέσα στο οποίο αν κάποιος εξέφραζε κάποια διαφορετική άποψη από την κυρίαρχη κάποιων πραγματογνωμόνων, δικηγόρων, αναλυτών εθεωρείτο «πουλημένος στον Πρωθυπουργό». Ακούστηκαν πορίσματα, απόψεις και έχουν εκτεθεί επιστήμονες και «πραγματογνώμονες», δημοσιογράφοι και οπωσδήποτε κάποια ΜΜΕ. Εκτέθηκαν όμως και κόμματα που πίστεψαν ότι «πέφτει ο Μητσοτάκης» και ξέφυγαν, με κάποια από αυτά να μετράνε τραύματα.

Οι γεωστρατηγικές παρεμβάσεις του Ντ. Τραμπ, η εξαγγελία δασμών, η καθημερινή παράνοια σε έναν πλανήτη που «έχει γυρίσει ανάποδα» δεν μπορούσαν να μην απασχολούν τους Έλληνες. Έχει αυξηθεί η ανησυχία για τα

Mr «kiss my ass»

Μπορεί να σας φαίνεται επουσιώδες ή και χαζό, αλλά εγώ ποτέ δεν θα πάψω να αναρωτιέμαι πως διάολο θα κυβερνηθεί τούτος ο πλανήτης από έναν τύπο που χρησιμοποιεί 150 λέξεις όλες κι όλες. Από τις οποίες μάλιστα, οι 30 είναι βρισιές. Προ ημερών, όταν βούλιαζαν τα χρηματιστήρια, ο Τραμπ έκανε μια ανάρτηση που θέλοντας να πει στους υπηκόους του να μην ανησυχούν, έγραψε «μην είστε ηλίθιοι». Σε γραπτό λόγο παρακαλώ, όχι σε προφορικό, για να μπορεί να ισχυριστεί ότι του ξέφυγε. Για φανταστείτε εδώ στην Ελλάδα, οποιονδήποτε πρωθυπουργό να απευθυνθεί στους Έλληνες λέγοντας τους «μην είστε ηλίθιοι». Θα τον τρώγαμε ζωντανό και δικαίως.

Στην Αμερική δεν κουνήθηκε φύλλο. Όπως δεν έλαβε αρνητικά σχόλια για τη δήλωση του ότι όλοι οι ξένοι ηγέτες «του φιλούν τον κώλο για μια συμφωνία» μετά την ανακοίνωση των δασμών. Το χάρηκαν οι Αμερικανοί. Για φανταστείτε να βρεθεί σ’ όλη την Ευρώπη ένας πρωθυπουργός, που θα πει ότι άλλες χώρες «kiss my ass» για οτιδήποτε. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ακόμα και

Προπόνηση

Άλλο ένα 24ωρο πέρασε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να ετοιμάζεται (κατά δήλωση της ίδιας) για πρωθυπουργός.

Δεν μοιάζει πιθανό να συμβεί αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι πιστεύει ο καθένας. Ο άλλος πίστεψε ότι μπορούσε να πετάξει και πήδηξε από τον 7ο όροφο, αιωνία του η μνήμη.

Με μια υποσημείωση. Δεν ξέρω πόσο πλάκα έχει η Ζωή (ξέρω δηλαδή…) αλλά η δουλειά του πρωθυπουργού δεν έχει καθόλου. Είναι μία σοβαρή δουλειά.

Προχθές είχα την ευχαρίστηση να συντονίσω στο Φόρουμ των Δελφών μια συζήτηση in memoriam του Κώστα Σημίτη. Μετείχαν η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η Μαριλένα Σημίτη (9/4).

Ηταν μια εξαιρετική αποτύπωση και του ανθρώπου και του πρωθυπουργού από συνεργάτες που δούλεψαν μαζί του χρόνια και τον έζησαν σε διαφορετικές συνθήκες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποτίμηση ενός παλαιότερου πρωθυπουργού, ίσως του καλύτερου που είχαμε στη Μεταπολίτευση, θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για την ημερήσια εκπαίδευση της Κωνσταντοπούλου.

Γιατί αν περιμένουμε να μάθει από τον Τσίπρα, σωθήκαμε. Τζάμπα ο κόπος κι η προπόνηση.

Απλώς δεν μου φαίνεται να έχουν πολλοί την ψευδαίσθηση ότι

Ζωή Κωνσταντοπούλου, η αυριανή... Πρωθυπουργός της χώρας!

Ένας στεναγμός ευφρόσυνης ανακούφισης βγήκε από τα χείλη πολλών, όταν άκουσε ότι από την ίδια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ότι συζητάει με τον εαυτό της για το ενδεχόμενο να γίνει κάποια στιγμή Πρωθυπουργός.

Δεν ξέρουμε αν ο αναστεναγμός βγήκε από τα χείλη του πανελληνίου γιατί με πρωθυπουργό τη Ζωή, κατά το αριστερό σλόγκαν (από τον στίχο του μη αριστερού Ελύτη) «και τα όνειρα θα λάβουνε εκδίκηση».

Σίγουρα όμως ακούστηκε από τα χείλη των νεοδημοκρατών , που για δικούς τους λόγους εύχονται η «Πλεύση Ελευθερίας» να συνεχίσει να βγαίνει στις δημοσκοπήσεις αξιωματική αντιπολίτευση και η αρχηγός της υποψήφια Πρωθυπουργός. Αν και στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι απίθανο. Ο Χαϊκάλης π.χ. έγινε υπουργός που θα έλυνε το ασφαλιστικό...

Η Ζωή σε συνέντευξη στο Alpha, ερωτηθείσα από τον Σρόιτερ αν νιώθει έτοιμη για πρωθυπουργός, απάντησε: «Το συζητάω με τον εαυτό μου, το δέχομαι σαν συγκινητικό μήνυμα από γυναίκες και κορίτσια, γιατί αν συμβεί θα είμαι η πρώτη γυναίκα. Είναι μια ευθύνη στην οποία θα είμαι έτοιμη να ανταποκριθώ. Όχι τώρα. Ετοιμάζομαι και θα συνεχίσω να ετοιμάζομαι κάθε μέρα… Δεν δηλώνω έτοιμη αλλά ετοιμαζόμενη πρωθυπουργός».

Ως «ετοιμαζόμενη» έχει ήδη βρει

Φυλακή

Ο Θεός φώτισε τον Μητσοτάκη και δήλωσε προκαταβολικά ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027 και ο ίδιος θα ηγηθεί της παράταξής του για να νικήσει (ΚΟ της ΝΔ, 4/4).

Βεβαίως οι δηλώσεις δεν δεσμεύουν πάντα, ούτε τους δεσμεύουν όλους.

Ιδίως αφότου ο Μητσοτάκης διατρέχει εν τω μεταξύ τον κίνδυνο να συλληφθεί από την Κωνσταντοπούλου.

Η οποία δηλώνει από την πλευρά της ότι «δεν πρόκειται να σταματήσουμε μέχρι να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, μέχρι να πάει φυλακή όχι μόνο ο Τριαντόπουλος αλλά και ο Μητσοτάκης» (Mega, 6/4).

Πώς θα στείλει τον Μητσοτάκη στη φυλακή η Κωνσταντοπούλου, με ποια κατηγορία, για ποιο αδίκημα και μέσα από ποια ποινική διαδικασία δεν είναι σαφές. Αλλωστε ούτε ερωτήθηκε από τους συνομιλητές της.

Θυμίζω απλώς πως η συνταγή που χρησιμοποιήθηκε την εποχή του πατέρα της για να βάλει φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου, μάλλον δεν απέδωσε.

Φυσικά, δεν είναι κακό να προσπαθείς. Κάτι μπορεί να σου κάτσει στο τέλος.

Ιδίως όταν η αντίληψή σου περί πολιτικής κινείται κάπου

Φτύνουν πάνω στους τάφους των Τεμπών

Τι ξεφτίλα είναι αυτή!

Επικών διαστάσεων. Ούτε ιερό, ούτε όσιο έχουν όλοι αυτοί που χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς καμία τύψη επιδίδονται ως πρωταγωνιστές σε ριάλιτι σόου. Φτύνουν και κοπρίζουν πάνω στους τάφους των πενήντα επτά ψυχών που άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί στην ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών
Και δεν είναι μόνο το μπάχαλο και το αλαλούμ της κρατικής μηχανής. Μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Είναι τόσοι, μα τόσοι άλλοι που παριστάνουν ποικίλους ρόλους. Ανάλογα με το πόστο τους η ανάλογα με τους πλαστογραφημένους ρόλους τους. Από που ν αρχίσω και που να τελειώσω

Ας πούμε ο Κώστας Λακαφώσης. Ο οποίος υπήρξε, επί σειρών, φωτογράφος στον δημοσιογραφικό οργανισμό ΔΟΛ. Επί εποχής Λαμπράκη και Ψυχάρη. Αυτό μαθαίνω από τον ΕΔΟΕΑΠ, τον οργανισμό περίθαλψης της ΕΣΗΕΑ. Μα ακόμα και αν έχει τελειώσει το Πολυτεχνείο, σημασία δεν έχει το πτυχίο του αλλά η εξάσκηση του επαγγέλματός του. Γνωρίζω πτυχιούχους της Νομικής που δεν έχουν ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και επομένως γιοκ από δικαστήριο. Ούτε ένα απλό εξώδικο μπορούν να συντάξουν
Κι όμως ο Λακαφώσης ως ευνοούμενος των καναλιών, λόγω πλαστής ιδιότητας, κυκλοφορούσε ως

Ξυλόλιο και ξερό ψωμί

Είναι κάποιοι εμμονικοί—γυναίκες και άνδρες—που επιμένουν στην ύπαρξη παράνομου εύφλεκτου υλικού στην εμπορική αμαξοστοιχία. Τι και αν τους διαψεύδουν οι πάντες. Έχουν φτάσει στο σημείο να μην πιστεύουν και στα μάτια τους, αφού τα τρία βίντεο αποδείχθηκαν, μετά από διπλό έλεγχο, πως είναι γνήσια. Πιστεύουν μονταρισμένα ηχητικά γνωστών τσαρλατάνων και αμφισβητούν τη γνησιότητα τεκμηρίων, δύο φορές ηλεγμένων από δικαστικούς πραγματογνώμονες και την ΕΛΑΣ. 

Δεν είναι κακό να κάνεις λάθος. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν το λάθος σου το βιώνεις ως προσωπική ήττα. Από το σημείο αυτό ένας τρόπος υπάρχει για να αποδράσεις χωρίς να διασύρεσαι. Να αποδεχτείς την ήττα σου με τον πλέον έντιμο τρόπο που υπάρχει: Σιωπώντας. 

Στην προκειμένη περίπτωση έκαναν τη μοιραία, αλλά απαραίτητη για τους σχεδιασμούς τους, επιλογή. Έδωσαν όλο το βάρος επάνω στην ύπαρξη παράνομου εύφλεκτου υλικού, εδώ επάνω πόνταραν τα ρέστα τους και χρεοκόπησαν. Γιατί το έκαναν αυτό; Διότι μόνον έτσι μπορούσαν να

Τυφώνας ή καταιγίδα, πάντως κάτι έρχεται

Σήμερα δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένα άλλο θέμα εκτός από εκείνο των τεράστιων αμερικανικών δασμών, ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της μεταπολεμικής Ιστορίας.

Οι κινήσεις Τραμπ λοιπόν -με τους δασμούς- φαίνεται να επιχειρούν να αντιστρέψουν βασικές αρχές της οικονομικής θεωρίας του Δυτικού κόσμου που ισχύουν εδώ και δεκαετίες. Η άρση του εμπορικού προστατευτισμού, που κατακτήθηκε σταδιακά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, των διασυνοριακών συναλλαγών, των νομισματικών απελευθερώσεων και ενώσεων και, τέλος, της παγκοσμιοποίησης σταδιακά 25 χρόνια τώρα.
Η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί σχεδόν αποσβολωμένη τι προσπαθεί να κάνει ο Τραμπ, πιθανότατα διά των αφόρητων οικονομικών πιέσεων και της αλλαγής των δημοσιονομικών δεδομένων εκατοντάδων χωρών αποσκοπεί και σε αλλαγή συνόρων. Σε πολλές περιπτώσεις, ήδη έχουν γίνει εμφανείς πιέσεις που εξυπηρετούν πιθανώς δικά του προσωπικά συμφέροντα και σχέδια, ίσως και μιας πολύ στενής οικονομικής ελίτ. Ναι, ίσως θα πείτε ότι αυτά τα βλέπαμε παλιότερα σε έργα επιστημονικής φαντασίας ή James Bond, αλλά τώρα μάλλον μοιάζουν πιο αληθινά.
Ο τρόπος που τα επιχειρεί όλα αυτά ο νέος πλανητάρχης θυμίζει

Από τη συγκάλυψη στην εξαπάτηση

Ποιος θα περίμενε ότι μέσα σε μια εβδομάδα θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος όλη αυτή η ιστορία που στήθηκε τόσο μεθοδικά και οργανωμένα για το παράνομο εύφλεκτο υλικό (λαθρεμπορία) και για τη συγκάλυψη. Μια ιστορία που όλα δείχνουν πως την έστησαν εγχώρια και εξωχώρια κέντρα, δαπανώντας πολύ χρήμα. 200 ταυτόχρονες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και σε πόλεις του εξωτερικού, και μάλιστα δύο φορές μέσα σε λίγες μέρες, απαιτούν τη δουλειά πολλών εκατοντάδων ανθρώπων, ίσως και χιλιάδων, καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Γιατί κατέρρευσε όλο αυτό το καλοφτιαγμένο σκηνικό; Διότι ήταν μια απάτη, η οποία αποκαλύφθηκε ευθύς ως μίλησαν οι πραγματικοί πραγματογνώμονες και όλοι μα όλοι, με μια φωνή, απέκλεισαν την ύπαρξη παράνομου εύφλεκτου υλικού, κάτι που επιβεβαίωσε και το τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών της ΕΛΑΣ. Τώρα μαθαίνουμε πως υπάρχουν συνολικά εφτά (7) πραγματογνωμοσύνες που όλες αποδίδουν την έκρηξη στα έλαια της σιλικόνης. Και κάπου εδώ τελειώνει το παραμύθι.

Έτσι, φτάσαμε στο σημείο, ακόμα και διακινητές της εκδοχής του ξυλολίου σήμερα να ισχυρίζονται πως ουδέποτε

Άμυνα

Μερικά πράγματα να τα λέμε με το όνομά τους για να τα καταλαβαίνουμε όλοι.

Όποιος καλοπροαίρετα νομίζει πως με τον Ερντογάν στην πόρτα και τον Πούτιν στο προαύλιο δεν πρέπει να ενισχύσουμε την άμυνά μας, χρειάζεται επείγουσα επίσκεψη σε ειδικό με λευκή μπλούζα.

Και η άμυνα ενισχύεται με τους γνωστούς τρόπους. Με συμμαχίες, με εκσυγχρονισμό κι ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, με εξοπλισμούς.

Αμυνα με εκτόξευση κουραμπιέδων δεν έχει εφευρεθεί ακόμη.

Αυτό είναι το όνομα των πραγμάτων. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού στον κόσμο και πάντα στην Ιστορία.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι ακαταλόγιστοι. Οταν ο Χαρίτσης δηλώνει πως «το ζήτημα των υπερεξοπλισμών (…) χαράζει τη νέα διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, μεταξύ προόδου και συντήρησης, μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς» (Βουλή, 2/4), διατυπώνει απλώς μια ουρανομήκη αρλούμπα.

Το δίλημμα «κανόνια ή βούτυρο» το έθεσαν πριν από τον Χαρίτση οι πουρκουάδες του Μεσοπολέμου. Δεν ξέρω τι έκαναν με το βούτυρο, αλλά τελικά έφαγαν στα μούτρα τα κανόνια του Χίτλερ.

Εκτός κι αν τον έπεισε ο (και) στρατάρχης Βαρουφάκης πως «δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αυτή τη στιγμή για την Ευρώπη και καμία ανάγκη για εξοπλισμούς» (26/3).

Μια άποψη που (όπως και στον Μεσοπόλεμο) συμμερίζονται από κοινού η Ακρα Αριστερά με την Ακρα Δεξιά όταν

Ο Ντόναλντ φιλούσε υπέροχα

Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία ένας ηγέτης κράτους δεν έχει καταφέρει να γκρεμίσει σε τρεις μήνες όσα με κόπο έκτισαν οι προκάτοχοί του επί σειρά δεκαετιών. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας πραγματικός οδοστρωτήρας. Το πρόβλημα είναι ότι πυροβολώντας κανείς τους φίλους του μένει στο τέλος μόνος και ο Ντόναλντ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εξαφανίσει κάθε αίσθημα φιλοαμερικανισμού στον πλανήτη. Είναι σαφές ότι το πρόβλημα του Ντόναλντ είναι το δολάριο. Και ο Ιούδας ξεκίνησε με «καλές προθέσεις»…

Ο Τραμπ μισεί την Ευρώπη. Για την ακρίβεια μισεί το ευρώ. Την ίδια ώρα μισεί την Κίνα, την Ιαπωνία, τον Καναδά, το Μεξικό. Μισεί όποιον νομίζει ότι του «παίρνει τη δουλειά». Τον μετανάστη, τον ξένο επιστήμονα που απειλεί με τις καινοτομίες του το «αμερικανικό όνειρο». Η αλήθεια είναι ότι ο Ντόναλντ μισεί την Αμερική. Ή καλύτερα όλα εκείνα που πρέσβευε η Αμερική μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χώρα της Ελευθερίας μετατρέπεται σιγά - σιγά σε μια απέραντη φυλακή. Για τους Αμερικάνους.

Θα είναι πολύ δύσκολο να πείσουν οι Αμερικανοί στο μέλλον τους άλλους λαούς για τις καλές τους προθέσεις. Ακόμη και αν αλλάξει η κυβέρνηση στις ΗΠΑ και έρθει κάποιο πιο

Ο Φάμελλος ζητάει εκλογές, δηλαδή γρήγορες συνθήκες σφαγής

Τον στίχο του Χριστιανόπουλου «Τα πρόβατα απήργησαν, ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής», θυμίζει το αίτημα του Σωκράτη Φάμελλου προς τον Μητσοτάκη για παραίτηση της κυβέρνησης και κήρυξη εκλογών.

Το περιστατικό συνέβη κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, και προσλαμβάνει χιουμοριστική του πλευρά. Έκλεψε τις εντυπώσεις ακόμη και από τις απόψεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που θυμήθηκε το έπος του 40, νομίζοντας ότι σήμερα σε μια πολεμική αναμέτρηση θα είναι αρκετό να πλέκουμε την κάλτσα του στρατιώτη.

Οι Σωκράτης Φάμελλος και ο Κυριάκος Βελόπουλος ζήτησαν να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν εκλογές!

Και ο Βελόπουλος καλά κάνει, γιατί έχει λαμβάνειν από μια εκλογική διαδικασία, καθώς μέσα στο κύμα του καταλυτικού λαϊκισμού που ενέσκυψε με αφορμή και τα Τέμπη, το κόμμα του ανέρχεται ραγδαία ομού μετά της Πλεύσης Ελευθερίας.

Είναι απορίας άξιον σε σημείο, ακρισίας να ζητάει εκλογές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το κόμμα του φυτοζωεί και φυλλοροεί προς το κόμμα της Ζωής. Είπε συγκεκριμένα «Περιμένουμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλλάξει πορεία, η χώρα πρέπει να αλλάξει. Απαιτείται αλλαγή πολιτικής και αυτό δεν μπορεί να γίνει με τα ίδια φθαρμένα υλικά» Και ως επιστέγασμα ζήτησε την «παραίτηση της κυβέρνησης και προκήρυξη εκλογών».

Ούτε ως σύνηθες σχήμα λόγου δεν μπορεί να κατανοηθεί. Θα μπορούσε να είναι η

Και τώρα τι θα γίνουν χωρίς το ξυλόλιο;

Καταπέλτης ο Λεωνίδας Κουμπούρας, δικηγόρος τόσο της οικογένειας Πλακιά, του τραγικού πατέρα και θείου που έχασε κόρες και ανιψιά στα Τέμπη, όσο και της αντίστοιχης του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

Κατηγόρησε τους τεχνικούς συμβούλους, που τόσο αγάπησαν τα κανάλια, η ακροΔεξιά και η Αριστερά, ότι γνώριζαν προκαταβολικά πως δεν υπήρχε παράνομο φορτίο, και ότι προσπαθούν να υποστηρίξουν την ύπαρξή του για να καθυστερήσουν την έναρξη τη δίκης.

Εξέφρασε αιχμές για την επιστημονική αρτιότητα των τεχνικών συμβούλων και προβληματισμό για τον ρόλο των Βασίλη Κοκοτσάκη και Κώστα Λακαφώση (ο γράφων φανατικός της Φόρμουλα 1, θυμάται τον δεύτερο να μεταδίδει γκραν πρι τη δεκαετία του ’90 και στις αρχές του 2.000). Ο κ. Κουμπούρας κάνει ειδική μνεία στον περιστασιακό αθλητικογράφο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, λέγοντας πως έχει φτάσει στο σημείο να αλλάζει συνεχώς τα φορτία, το βάρος αλλά και τις θέσεις τους στην αμαξοστοιχία.

Τους καταλογίζει επίσης ότι «με μειωμένη επιστημονική εμπειρία και επάρκεια αναλαμβάνουν θέση ακόμα και για ζητήματα ιατροδικαστικής φύσεως και για δικονομικά ζητήματα, για το που δηλαδή θα πρέπει να κατευθύνεται η ανάκριση, πέρα δηλαδή από τα συμπεράσματά τους που είναι αντιφατικά και αντικρουόμενα» (συνέντευξη στον θεσσαλονικιό ρ/σ Status FM).

Κατά τον ίδιο αυτά είναι ανεπίτρεπτα πράγματα, αγγίζουν τα όρια της αλητείας και γι’ αυτό

Όργια

Μια καταγγελία του προέδρου της Ελληνικής Λύσης ήλθε να μας ανοίξει τα μάτια.

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος αποκάλυψε πως «όταν πέφτει το σκοτάδι» γίνονται «gay όργια στις Θερμοπύλες του Λεωνίδα».

Και μάλιστα «με πρωταγωνιστές άνδρες της Φθιώτιδας, της Αττικής και της Βοιωτίας». «Ντροπή και αίσχος!» καταλήγει ο πρόεδρος (ανάρτηση 27/3).

Κατανοητή η αγανάκτησή του.

Μιλάμε για τις Θερμοπύλες «του Λεωνίδα». Υποθέτω ότι εννοεί τον ήρωα Λεωνίδα του «this is Sparta!» και όχι τον Λεωνίδα της Βαρυμπόμπης για τον οποίο δεν έχει ακουστεί τίποτα μεμπτό.

Ορθώς λοιπόν ο πρόεδρος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου διότι μπορεί αύριο τα όργια να επεκταθούν από τις Θερμοπύλες στη Γέφυρα της Αλαμάνας ή ακόμη και στο Χάνι της Γραβιάς. Ποτέ δεν ξέρεις με τους gay.

Από την άλλη πρέπει κάπως να συντηρηθεί το ενδιαφέρον του κοινού.

Μπορεί τα «gay όργια στις Θερμοπύλες» να μην σκορπούν την ίδια συγκίνηση με τη δίκη Φιλιππίδη αλλά έχουν το κοινό τους. Κάποιο πρωινάδικο θα τσιμπήσει.

Τι νομίζετε δηλαδή; Οτι τόσα πάνελ θα βγάζουν καθημερινά το ψωμί τους με Φάμελλο, Κωνσταντοπούλου, Μπιμπίλα και Μπατζελή; Ούτε μονοψήφια!

Ασε που ο Ανδρουλάκης είπε κάτι σωστό. Πως ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ (το μεγαλύτερο…) δεν θέλει να μοιραστεί με τον