Λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης, που άφησε εποχή τα χρόνια της δικτατορίας για το ερμηνευτικό του ταμπεραμέντο και τις φιγούρες του στην «πίστα». Αποκλήθηκε «Τζόνι Χάλιντεϊ» της Ελλάδας. Μεγάλες του επιτυχίες τα τραγούδια Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια και Θα ζήσω ελεύθερο πουλί, που ακούγονται μέχρι σήμερα. Ο Χρήστος Σύρπος, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα, όπου δούλεψε αρχικά ως υδραυλικός. Στο τραγούδι μπήκε με την προτροπή και τη βοήθεια του ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη. Στο διάστημα 1950 - 1967 τραγουδούσε «σεκόντο» (δεύτερη φωνή) και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια κ.ά.), τόσο στη δισκογραφία, όσο και στο πάλκο. Από το 1967 ξεκίνησε σόλο καριέρα με μεγάλη επιτυχία. Ήταν το πρώτο όνομα στα μαγαζιά της παραλίας (Δειλινά κλπ.) και διασκέδαζε τους θαμώνες τους μέχρι πρωίας. Είχε τη συνήθεια να τραγουδάει ξαπλωμένος ανάσκελα στην «πίστα», ενώ τον σκέπαζαν οι σωροί από τα σπασμένα πιάτα. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ήρθε στα μέσα του 1960 με το τραγούδι των Ζαφειρίου/Γαβαλά Να χαρείς τα μάτια σου καλέ. Στη συνέχεια, με τη χαρακτηριστική «κοφτή» ερμηνεία του θα αναβιώσει το Έμαθα πως είσαι μάγκας, Η Γάτα και θα συνεχίσει δυναμικά με το Πουλί, Στις ταβέρνες τριγυρνάς και Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια. Μετά τη Μεταπολίτευση περιέπεσε σε αφάνεια, καθώς τα μουσικά γούστα είχαν αλλάξει. Κυρίαρχη θέση είχαν τώρα το πολιτικό τραγούδι και το ελαφρολαϊκό. Ο Χριστάκης ξεχασμένος τραγουδούσε για τα προς το ζην σε λαϊκό κέντρο της Καβάλας, όταν τον βρήκε το πρώτο εγκεφαλικό. Άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Ιουνίου 1981 στο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης. Η κηδεία του έγινε στην Καβάλα, με τη συνδρομή φίλων και θαυμαστών του. Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/375#ixzz27VdXJCzO

Ο Στράτος Διονυσίου γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στη Νιγρίτα των Σερρών. Ο Στράτος, γιος του Άγγελου και της Στάσας Διονυσίου, προσφύγων από τη Μικρά Ασία, από πολύ μικρός μπήκε στα βάσανα της ζωής καθώς η φτώχια και η κατοχή ήδη ταλαιπωρούσαν πολύ κόσμο. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί και η ορφάνια, καθώς το 1948 έχασε τον πατέρα του. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1947, ο Στράτος Διονυσίου άφησε το χωριό του και πήγε να ζήσει στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Άγγελο, την Τασούλα, το Στέλιο και το Διαμαντή. Έπειτα από διάφορες δουλειές, σαν μικροπωλητής ή σαν ράφτης, ο Στράτος έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Τα προηγούμενα χρόνια, ο Διονυσίου είχε ήδη γίνει γνωστός στα μαγαζιά της πόλης, στα οποία γυρνούσε και τραγουδούσε χωρίς όμως να δουλεύει. Από τις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις ο Στράτος Διονυσίου τράβηξε το ενδιαφέρον φτασμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα, ώστε να βρεθεί μέσα σε καταξιωμένους μουσικούς και τραγουδιστές. Έπειτα από τον πάταγο της «Φαρίντα» ο Στράτος με τρομερές οικονομικές δυσκολίες, αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, μερικούς μόνο μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση στην Θεσσαλονίκη. Στο στέκι των καλλιτεχνών της Οδού Σατωβριάνδου γνωρίστηκε με πολλούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων και με την Καίτη Γκρέυ. Η Γκρέυ, μεγάλο όνομα ήδη από τότε, του πρότεινε συνεργασία και έτσι ξεκίνησαν να εμφανίζονται μαζί στον "Αστέρα" της Κοκκινιάς. Στο μεταξύ, την ίδια χρονιά, το 1959, ο Στράτος Διονυσίου γραμμοφώνησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι "Δεν είμαι ένοχος" σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη να κάνει αξιοσημείωτη επιτυχία. Στη συνέχεια, ο Στράτος Διονυσίου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία "Columbia". Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχε ηχογραφήσει σε δίσκο του Νίκου Μαύρου (του πρώτου μπουζουξή του Στράτου) το τραγούδι "Παράγκες και παλάτια" για λογαριασμό της εταιρείας "Odeon". Ο δίσκος θάφτηκε για λόγους που ο Στράτος απέφευγε να μιλήσει. Ο Στράτος δεν άργησε να κάνει τις πολύ μεγάλες επιτυχίες του. "Δεν με πόνεσε κανείς", ινδικό τραγούδι διασκευασμένο από τον Μπάμπη Μπακάλη, "Της αγάπης μου το δίσκο" σε διασκευή Μπάμπη Μπακάλη, "Το ηλεκτρόφωνο", "Φύγε-Φύγε" σε μουσική Ατταλίδη και στίχους Βίρβου, είναι μερικές μόνο από τις μεγάλες του επιτυχίες. Σύντομα, οι μεγάλοι του λαϊκού τραγουδιού άρχισαν να εμπιστεύονται στο Στράτο παλιές τους επιτυχίες, οι οποίες κυκλοφόρησαν σε δεύτερη εκτέλεση με τη φωνή του νεαρού και ελπιδοφόρου τότε Στράτου Διονυσίου. "Αχάριστη" του Βασίλη Τσιτσάνη, "Το παλιογέφυρο" και το "Πριν το χάραμα" τραγούδια του Γιάννη Παπαϊωάννου, "Η μπαμπέσα" του Γιώργου Μητσάκη, "Το φτωχομπούζουκο" του Μανώλη Χιώτη, έγιναν επιτυχίες για δεύτερη φορά. Ύστερα ήρθε μία περίοδος όπου ο Στράτος, αμέσως μετά την ανανέωση της συνεργασίας του με την "Columbia" μπήκε στο ράφι από την ίδια του την εταιρεία, παρόλο που κάθε βράδυ γινόταν το αδιαχώρητο από τους θαυμαστές του που πήγαιναν να τον ακούσουν. Την μεγάλη του δόξα ο Στράτος Διονυσίου τη γνώρισε το 1967. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και άρχισε να συνεργάζεται με έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού, τον Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν αμέσως επιτυχίες: "Και τι δεν κάνω", "Γιατί καλέ γειτόνισσα", "Του κόσμου το περίγελο", "Άστη να φύγει", "Εγώ καλά σου τα 'λεγα", "Στο σταθμό του Μονάχου", "Θα ρίξω ροδοζάχαρη", "Ήταν ψεύτικα", "Μια γυναίκα", "Φέρτε το παιδί του χάρου" έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες στα επόμενα χρόνια. Το μαγαζί "ΣΟΥ-ΜΟΥ" γνώρισε μεγάλες δόξες και η επιτυχία του Στράτου το έφερε αμέσως ανάμεσα στα πρωτοκλασάτα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Ο Στράτος Διονυσίου αρχικά εμφανιζόταν εκεί σαν δεύτερο όνομα, ως παρτενέρ της Ανθούλας Αλιφραγκή. Στο "ΣΟΥ-ΜΟΥ" τον άκουσε ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες του έγραψε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου" σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που γράφτηκε για την ταινία "Ορατότης μηδέν" με τον Νίκο Κούρκουλο. Το τραγούδι έγινε επιτυχία πρώτα από την ταινία. Από το σημείο εκείνο και μετά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Ο Στράτος κυκλοφόρησε στη συνέχεια πλειάδα τραγουδιών που έσπασαν ρεκόρ πωλήσεων: "Ο παλιατζής", "Μπαγλαμάδες και μπουζούκια", "Ένας αητός γκρεμίστηκε", "Αγάπη μου επικίνδυνη", "Αφιλότιμη", ορισμένες μόνο από τις μεγάλες του επιτυχίες. Ο Στράτος έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του μέσα στα μαγαζιά πρώτα και έπειτα στους δίσκους. Ενδεικτικό είναι ότι στα μαγαζιά που δούλεψε, πρωτοτραγούδησε πάνω από 5.000 τραγούδια, εκ των οποίων επέλεγε αυτά που θα έβγαζε σε δίσκο. Η πορεία του ήταν διαρκώς ανοδική και πάντα στην κορυφή. Τα τραγούδια που κυκλοφορούσε γίνονταν αμέσως επιτυχίες. Παίρνοντας χάρη για τα υπόλοιπα δύο χρόνια της ποινής του, ο Στράτος αποφυλακίστηκε την άνοιξη 1976. Η περίοδος της φυλακής στοίχισε στον Στράτο Διονυσίου, ο οποίος όμως δεν σταμάτησε το τραγούδι, όπως πολλοί περίμεναν ή ήλπιζαν. Η επιτυχία του Στράτου ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Ο Διονυσίου ξαναβγαίνει στο τραγούδι πιο θριαμβευτικά από ποτέ, με πολύ μεγάλες επιτυχίες με μια διαδρομή 14 χρόνων σταθερά στην κορυφή. Και δισκογραφικά αλλά και κάθε βράδυ στα μαγαζιά που δούλεψε, κάθε δουλειά του Στράτου ήτανε εγγυημένα επιτυχημένη. Μέχρι το τελευταίο του βράδυ στις 10 Μαΐου του 1990 στο δικό του πλέον μαγαζί "Στράτος" ο λαϊκός βάρδος έλαμπε στο πάλκο που υπηρέτησε πιστά για 31 χρόνια. Τη δεκαετία του '80 ο Στράτος Διονυσίου έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες, τραγούδια που όχι μόνο ακούγονται και σήμερα, αλλά βγαίνουν σε δίσκους, σε επανεκτελέσεις και σε διασκευές. Είναι λίγο-πολύ τα τραγούδια που τραγούδησαν όλοι κάποτε και ακούγονται ως και σήμερα από τα ραδιόφωνα σαν να ’ναι καινούρια. "Υποκρίνεσαι", "Τα πήρες όλα", "Και λέγε-λέγε", "Άκου βρε φίλε", "Ο λαός τραγούδι θέλει", "Ο Σαλονικιός", "Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα", "Εγώ ο ξένος", "Ένα λεπτό περιπτερά", "Θυμήσου" και πολλά άλλα. Παράλληλα συνεργάστηκε και με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού: Τάκης Μουσαφίρης, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Γιάννης Πάριος, Αλέκος Χρυσοβέργης, Σπύρος Γιατράς, Τάκης Σούκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ορισμένοι μόνο από αυτούς που έδωσαν τα τραγούδια τους στον Στράτο. Ταυτόχρονα είχε δει το ταλέντο ορισμένων ελπιδοφόρων καλλιτεχνών, με πρώτο και καλύτερο το Γιάννη Πάριο, του οποίου τις φωνητικές ικανότητες αντιλήφθηκε αμέσως και έτσι ξεκίνησαν μια συνεργασία 11 χρόνων με πολλές επιτυχίες. Το πρώτο τραγούδι του Γιάννη Πάριου που τραγούδησε ο Στράτος, ήτανε το "Μινόρε Παράπονο" σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη που κυκλοφόρησε το 1976. Έκτοτε το τρίο Διονυσίου-Πολυκανδριώτη-Πάριου έκανε θραύση. Πλάι του στην αρχή της δεκαετίας του '80 είχε την –σήμερα καταξιωμένη πλέον– Χαρούλα Αλεξίου, η οποία έκανε τις δεύτερες φωνές. Ακολούθησε μια πολύχρονη συνεργασία του Στράτου με την Μαρίνα Βλαχάκη και τα τελευταία δύο χρόνια πλάι του στην πίστα ήταν η Κική Λουκά. Η δεκαετία του 1980 ήταν η χρυσή δεκαετία του Στράτου, όπου δεν υπήρξε δίσκος που δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Το φαινόμενο Διονυσίου αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Η μεγάλη έκταση της φωνής του, η βραχνάδα του, η δυνατότητα αλλαγής έκφρασης και ύφους ανάλογα με το θέμα του τραγουδιού, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Το χάρισμα που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους δημιουργούς των τραγουδιών του Στράτου, ήτανε η ικανότητά του να ηχογραφεί ταχύτατα τα τραγούδια τους, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ξεκινούσε την ηχογράφηση το μεσημέρι και μέχρι το απόγευμα είχε τελειώσει όλον τον δίσκο, με τα σιγόντα και την ερμηνεία του έτσι γεμάτη όπως ακούγεται στους δίσκους του! Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έχει γράψει τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!». Την στιβαρότητα της φωνής του μεταξύ άλλων έχει μνημονεύσει πολλές φορές και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ο Στράτος Διονυσίου έφυγε απρόσμενα το πρωινό της 11ης Μαΐου του 1990 αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο λαϊκό πεντάγραμμο, σε ηλικία μόλις 54 χρόνων. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας τραγουδιστής αξεπέραστος. Αυτό είναι κάτι που το αποδέχονται οι «ανταγωνιστές» (κατά κάποιον τρόπο) τραγουδιστές. Αντιλαμβάνονται ότι η ζεστασιά της φωνής του Στράτου ήτανε κάτι το μοναδικό και ο τρόπος της ερμηνείας του απλησίαστος. Ο Διονυσίου έζησε τρεις δεκαετίες μέσα στην επιτυχία, την αναγνώριση και την καταξίωση. Αγάπησε το πάλκο όσο κανείς. Στην πίστα ήτανε αξεπέραστος και τα διάφορα προσωνύμια που του απέδιδαν οι συνάδελφοί του κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Όπως είχε υποσχεθεί ο Στράτος, θα τραγουδούσε μέχρι το τελευταίο του βράδυ. Πράγματι, λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγουδούσε στο μαγαζί «Στράτος», ενώ νωρίτερα, το ίδιο απόγευμα, ηχογράφησε τον δίσκο «Ποιος άλλος» που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τον θάνατό του. Κατά τον Τάκη Μουσαφίρη, τον δημιουργό του δίσκου αυτού, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη την ημέρα, ήτανε το «Μη μ’ αφήνεις μόνο μου». Από τα τέσσερα παιδιά του Στράτου, ο Άγγελος και ο Στέλιος Διονυσίου είναι σήμερα γνωστοί τραγουδιστές. Η Τασούλα Διονυσίου ζει παντρεμένη στην Θεσσαλονίκη, μακριά από την δημοσιότητα, ενώ το τέταρτο παιδί, ο Διαμαντής Διονυσίου, λέγεται πως θα γίνει ένας πολύ μεγάλος τραγουδιστής στο μέλλον.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ - KOSTAS METZELOPOULOS
O Κώστας Μετζελόπουλος γεννήθηκε στο Νεοχώρι Αχαϊας η Μπινιερεϊκα..Μεγαλωμένος σε ένα μουσικό περιβάλλον κάνει τα πρώτα του βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο σε ηλικία 15 ετών, δίπλα στον πατέρα του που έπαιζε κιθάρα. Ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα του ήταν η συνάντηση με τον αείμνηστο δεξιοτέχνη του κλαρίνου Βασίλη Σούκα. Εκείνος ήταν που του έδωσε τους πρώτους του δίσκους με δημοτικά τραγούδια οι οποίοι είχαν μεγάλη απήχηση από τον κόσμο. Από αυτούς ξεχώρισε ο πρώτος του δίσκος σε ηλικία 18 ετών, με γενικό τίτλο «Στα λιγνά σου τα χεράκια» και το τραγούδι από αυτόν «Σ’ ένα ποτάμι με νερό», το οποίο έγινε επιτυχία και τον έκανε γνωστό στον δημοτικό χώρο, οπου και τραγουδιέται μέχρι και σήμερα. Στην συνέχεια ακολούθησε μια πετυχημένη συνεργασία με τον αείμνηστο Βασίλη Σούκα στο ονομαζόμενο τότε κέντρο «Γλυκοχαράματα» στην πρωτεύουσα. Από τότε δούλεψε σε πολλά μαγαζιά, στην αρχή δημοτικά και στην συνέχεια της πορείας του σε λαϊκά, (όπως «οι Αμπάρες»),σε Αθήνα, Πάτρα και άλλες πόλεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, μαζί με καταξιωμένους μουσικούς δημιουργούς με τους οποίους έχει συνεργαστεί και δισκογραφικά όπως είναι οι : Β. Σαλέας, Γ. Κόρρος, Λ. Ζέρβας, Κ. Πίτσος ,Κ. Σούκας ,K.Αριστοπουλος ,Μ.Τσικος ,Π.Πλαστηρας ,Ν.Χατζοπουλος ,Σ.Παζαρετης ,Σ.Κοτης , Μ.Τσιτσοπουλος ,Μ. Αχαλινωτόπουλος ,Καραντινης , Γ. Δράμαλης, Α.Κατσαρης ,Γ.Γιωργοπουλος Γ.Πιας, Δ.Βαρσαμιδης, B.Φιλιπου και αλλους. Παράλληλα έχει τραγουδήσει σε συναυλιακούς χώρους, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες σε ολόκληρη την Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Επίσης έχει τραγουδήσει για τους Έλληνες του εξωτερικού και συγκεκριμένα στην Γερμανία, την Αμερική και την Αυστραλία, κάτι που έκανε με μεγάλη του χαρά για τους Έλληνες της ομογένειας και με μεγάλη επιτυχία, καθώς είναι γνωστή η αγάπη τους για το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι. Στα κέντρα διασκεδάσεως και στις συναυλίες, πανηγύρια έκανε μεγάλες συνεργασίες με αξιόλογους καλλιτέχνες όπως στα δημοτικό χώρο, με Γ. Βασιλόπουλο , Β.Κοκωνη ,Κ.Αριστοπουλο ,Μ.Βασιλειαδη ,Π.Πλακια , Μ.Μπεκο ,Γ.Μαγκα , Π.Κωτροτσο ,Π.Καραγιαννη ,Ν.Κοκωνη ,Σοφία Κολητήρη, Τασία Βέρα, Φιλιώ Πυργάκη , Β.Χριστια ,Τ.Καρναβα, Α.Τσαουση ,Γ.Τζαμαρα ,Σ.Καβουρα ,Κ.Σκαφιδα , Γ.Κωνσταντίνου, Α.Κιτσάκη , Β.Χατζη ,Α.Τσαχαλου ,Ε. Θώδη και άλλους. Στο λαϊκό χώρο, με την Τ.Βάνου, Μ. Χριστοδουλόπουλο, Β.Σαλέα, Λ. Ζέρβα, Σ.Γονίδη, Β. Τερλέγκα, Θ. Αδαμαντίδη, Γ. Μαργαρίτη, Δ. Κοντολάζο, Λ. Γιαγκούση, Σ. Κονιτοπούλου, Μ. Λίντα, Χ. Βερα ,Κ. Κόρου ,Σ. Ξενο ,Σ.Βολανη και άλλους (ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ πως σε αυτη την στιγμη της συνεντευξης ο Κωστας Μετζελοπουλος μας ειπε "χίλια συγνώμη αν ξέχασα κάποιον,ειναι πάρα πολλοί και ναναι όλοι καλά και πάλι χίλια συγνώμη") Η μακροχρόνια δισκογραφική πορεία του, αποτελεί δείγμα της αγάπης του για το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι . Στο ενεργητικό του έχει δεκαοχτώ δίσκους και cd οι οποίοι έγιναν σε συνεργασία με καταξιωμένους μουσικούς δημιουργούς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Στις περισσότερες δισκογραφικές δουλείες του, σε πολλά τραγούδια έχει γράψει τους στίχους και την μουσική ο ίδιος, τα οποία έχουν γίνει επιτυχίες καθώς εκτός από τραγουδιστής είναι και μουσικοσυνθέτης. Οι δισκογραφικές του δουλείες, ξεκινάνε από δημοτικές και συνεχίζουν σε λαϊκές και έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία . Από αυτές έχει ξεχωρίσει, η λαϊκή δισκογραφική δουλεία με γενικό τίτλο «όσοι αγαπάνε κλαίνε» από την οποία ξεχώρισε το τραγούδι «μια νύχτα γνωριστήκαμε», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μαζί του φυσικά και εκείνος, αφού με αυτήν την επιτυχία ,η οποία είναι μεγάλος σταθμός για την δισκογραφική του πορεία, έγινε γνωστός στον λαϊκό χώρο και καθιερώθηκε σε αυτόν. Αυτό το τραγούδι, του οποίου τους στίχους και την μουσική έχει γράψει ο ίδιος, το αγάπησε ο κόσμος και το έχει συνδυάσει με το όνομα του. Επίσης και πολλά άλλα τραγούδια του έχουν γίνει επιτυχίες όπως «Καλά στέφανα καρδία μου», «Θα σου στείλω λουλούδια», «Γίνεται χαμός», «Η αγάπη μας δεν τελειώνει», «Δεν είμαι ήσυχο παιδί», «Ποιος Θεός», «Θα τα μάθεις τα νέα», « Το μαύρο μου πουκάμισο», « Σαγαπώ να μου λες», «Μεγάλη μου αδυναμία», «Σενα ποταμι με νερο», «Τα σκαλοπατια της ζωης», «Τι σου έκανα βρε τύχη μου» και άλλα. Έχει συνεργαστεί με δισκογραφικές εταιρίες όπως οι «Minos», «General Music», «Fm records», «Music Box», «Next records», «Cronos». Η τελευταία του δισκοργαφική δουλεία, ονομάζεται «ΕΜΠΛΕΞΑ ΣΕ ΑΜΑΡΤΙΕΣ»,και κυκλοφορεί από την General music. Η συγκεκριμένη δουλεία, έχει κυκλοφορήσει από τον Ιούλιο του 2010 και έχουν ξεχωρίσει κάποια τραγούδια όπως το «Έμπλεξα σε αμαρτίες», «Στην μικρή την εκκλησούλα» «Πήρα ένα δρόμο». Τέλος δυο λόγια που μας είπε ο ίδιος ο Κώστας Μετζελόπουλος στο τέλος της συζήτησης μας. «Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που με στήριξε και με στηρίζει γενικότερα, ελπίζω η ξεχωριστή αυτή σχέση να συνεχιστεί και δεσμεύομαι πώς θα συνεχίσω να υπηρετώ το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι γιατί είναι κάτι που εκτιμώ και αγαπώ πολύ»

Ο Γιώργος Ζερβάκης γεννήθηκε στις 21/06/1972, στη Δ. Γερμανία, ενώ η καταγωγή του είναι από την Μεσσαρά. Σήμερα, στα 36 του χρόνια, απαριθμεί 15 προσωπικές δισκογραφίες, που έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, έχει γίνει ο απόλυτος εκφραστής της νεολαίας, που μαζί του ήρθε πιο κοντά στην κρητική μουσική, ενώ κάθε του εμφάνιση συζητιέται για πολύ καιρό.
Σε ηλικία μόλις 12 ετών, παρακολούθησε μαθήματα στο ωδείο του αείμνηστου Κώστα Μουντάκη για περίπου 2 χρόνια, όπου από την αρχή ξεχώρισε για το ταλέντο του. Έχοντας λοιπόν γερές βάσεις και παίρνοντας την απόφαση να κάνει πραγματικότητα τις ιδέες και τα όνειρά του πάνω στην μουσική, ο Γιώργος Ζερβάκης ακολούθησε το ρεύμα της αναγέννησης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει στην πορεία του σκληρούς επικριτές, αλλά και πολλούς που θαμπωμένοι από την επιτυχία του, τον μιμήθηκαν.

Ο ίδιος, αυθεντικός και καινοτόμος, συνεχίζει να γεύεται την επιτυχία, να εμπλουτίζει τη μουσική του και να κάνει μοναδικές ερμηνείες στα τραγούδια και στις μαντινάδες του.

Έχει συμβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό, στο να ακουστεί και να λατρευτεί η κρητική μουσική από πολλούς ανθρώπους και εκτός Κρήτης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι έχει φανατικό κοινό σε όλη την Ελλάδα.

Έχει εμφανιστεί με τεράστια επιτυχία στη Νάξο, την Κω, την Αστυπάλαια, τη Σέριφο, τη Ρόδο, τη Σαντορίνη, την Κάλυμνο, την Κάρπαθο, την Κάσο, την Τήλο, την Έδεσσα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, τη Θεσσαλονίκη, την Κοζάνη, τον Βόλο, αλλά και στην Αμερική τον Καναδά την Γερμανία και το Βέλγιο. Το θρίαμβο ωστόσο γνωρίζει και στην Αθήνα, όπου δίνει δυναμικό παρόν κάθε χρόνο και όπου χιλιάδες άνθρωποι τον αποθεώνουν, διασκεδάζοντας μαζί του μέχρι τις πρωινές ώρες.

Ο Γιώργος Ζερβάκης είναι απλός, μετρημένος, με ευαίσθητο χαρακτήρα. Δε δυσκολεύεσαι να τον πλησιάσεις και τον αγαπάς από την πρώτη στιγμή. Ένα παιδί που μεγάλωσε και παρόλη την επιτυχία του παρέμεινε αγνό στην καρδιά και τα συναισθήματά του.

Όσοι τον ξέρουν, μιλούν για αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Όσοι δεν τον ξέρουν, ας μπουν στον κόπο να τον γνωρίσουν. Αξίζει!

Μανώλης Αγγελόπουλος – (1939-1989) Λαϊκός τραγουδιστής,
γεννήθηκε στην Καβάλα το 1939 από τσιγγάνους γονείς. Ο
πατέρας του, που ήταν πολύ καλός µουσικός, έπαιζε µπουζούκι
και κιθάρα, λεγόταν Ηλιακός Αγγελόπουλος, η µητέρα του
Ερασµία, κι ο µικρότερος αδερφός του Λεύτερης. Από την
Καβάλα, πηγαίνει µε την οικογένεια του στον Αγ. Αθανάσιο
∆ράµας και το 1947 βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης, στα
τσαντίρια! Στα 13 του χρόνια ο Μανώλης µένει ορφανός από τον
πατέρα του, και µε τη µανά και τον αδερφό του έφτασε στην
Αθήνα και εγκαταστάθηκε στα κάτω Πετράλωνα. Έτσι
αναγκάστηκε να βγει στη βιοπάλη κι έκανε διάφορες δουλειές.
Ήταν περήφανος για την τσιγγάνικη καταγωγή του. Όλοι οι
συνάδελφοι του έλεγαν τα καλύτερα γι' αυτόν, για τον ευαίσθητο
τραγουδιστή µε την χρυσή καρδιά……!

Ο Νίκου Πάνος γεννήθηκε στην Γερμανία από Έλληνες γονείς οι οποίοι κατάγονται από το Λιβαδερό – Κοζάνης.
Από μικρός έδειξε ιδιαίτερη έφεση στη μουσική παίζοντας πιάνο και αρμόνιο και στην συνέχεια στο τραγούδι. Στα 15 του έκανε τα πρώτα επαγγελματικά βήματα στο χώρο. Τελειώνοντας το Λύκειο, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα όπου σπούδασε οικονομικά, παράλληλα όμως ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι, τη σύνθεση και την ενορχήστρωση. Συνεχίζει τις σπουδές του στη μουσική και στην θεωρία της. Παράλληλα γράφει τραγούδια για επώνυμους καλλιτέχνες. Συνεργάστηκε δίπλα σε καταξιωμένους συνθέτες και τραγουδιστές, όπως ο Σταμάτης Γονίδης , η Αντζελα Δημητρίου, o Tόλης Βοσκόπουλος, ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Έλλη Κοκκίνου, η Δέσποινα Βανδή, ο Λευτέρης Πανταζής, o Zαφείρης Μελλάς, ο Βασίλης Τερλέγκας, και πάρα πολλοί άλλοι όπου διαπρέπουν μέχρι σήμερα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
O Στέλιος Καζαντζίδης, ξεπερνάει την έννοια του όρου "Λαϊκός τραγουδιστής". Είναι κάτι παραπάνω από ένας καταξιωμένος λαϊκός καλλιτέχνης. Έχει μπει βαθιά στις καρδιές και στο νου των απλών ανθρώπων, κάθε ηλικίας και τάξης, σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον θεωρούν ένα κομμάτι από την ίδια τους τη ζωή, όπως άλλωστε αποδεικνύεται καθημερινά από την απέραντη αγάπη, τον θαυμασμό και τον σεβασμό που του δείχνουν.

0 Στέλιος Καζαντζίδης, είναι ο ζωντανός θρύλος του ελληνικού τραγουδιού, από το 1950. Σαρανταεπτά ολόκληρα χρόνια είναι η φωνή του λαού. Μία φωνή καθαρή, δυνατή που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής, απλώνεται παντού και αγκαλιάζει τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες του κόσμου. Είναι η φωνή της παρηγοριάς και της ελπίδας. Η παρουσία από τα 18 του χρόνια, του Στέλιου Καζαντζίδη, στον χώρο του γνήσιου λαϊκού τραγουδιού, συνδέεται άμεσα με τα γεγονότα και τα προβλήματα ενός λαού που αγωνιζόταν να στηριχθεί στα πόδια του μετά από σκληρούς αγώνες.

Η αρχή έγινε το 1950. Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση για τον Στέλιο Καζαντζίδη στη Κηφισιά. Πρώτος δίσκος το 1952 με το τραγούδι του Καλδάρα "Για μπάνιο πας" και πρώτη απογοήτευση. 0 δίσκος δεν πούλησε. Δεύτερο τραγούδι "οι Βαλίτσες" του Γιάννη Παπαϊωάννου, έγινε μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα σερί επιτυχιών και συνεχής άνοδος με εμφανίσεις στα γνωστά πλέον λαϊκά κέντρα, "θείος", "Μπερτζελέτος", "Ροσινιόλ" κ.α. Τότε έρχεται και η γνωριμία , ο αρραβώνας, αλλά και η συνεργασία με την Καίτη Γκρέυ ως το καλοκαίρι του 1957. Σουξέ της εποχής "Απόψε φίλα με" του Χιώτη, ένα ντουέτο του Στέλιου Καζαντζίδη με την Καίτη Γκρέυ. Μετά από αυτό χώρισαν.

Η επόμενη 8ετία (1957-1965) είναι ίσως η πιο γόνιμη και δημιουργική περίοδος για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Γνώρισε την Μαρινέλλα στη θεσσαλονίκη και έσμιξαν μαζί στη ζωή και στο τραγούδι. Συνεργάστηκαν και έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Ξαρχάκος, Λοϊζος, Μαρκόπουλος κ.α.) και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα. 0 Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν τον Μάη του 1966.

To 1965 ο Στέλιος Καζαντζίδης ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας του και σε πολύ νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τα νυχτερινά κέντρα. Την απόφαση του αυτή σεβάστηκε μέχρι την τελυταία στιγμή και την θεώρησε ως στάση ζωής. Από τότε η μόνη επικοινωνία που είχε με το κοινό ήταν με τους δίσκους του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία καταργείται. Δεν κυκλοφόρησε δίσκο για δώδεκα χρόνια. To 1987 ο Στέλιος Καζαντζίδης ξανατραγούδησε. Άρχισε να ηχογραφεί δίσκους. Το "Υπάρχω" αφήνει εποχή. Από τότε τραγουδά μόνο στο studio.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών, νικημένος από την επάρατη νόσο.