14 χρόνια μετά 💫

 Μιλώντας τυχαία στα social με έναν παλιό μου φίλο και συμφοιτητή μου θύμισε την ύπαρξη του blog μου.Το είχα ξεχάσει.Και αυτό και πολλές από τις στιγμές αυτές που περιέγραφα στα posts.Με διαβάζω κι ενώ βρίσκω κάπου τον εαυτό μου μέσα από τα γραφόμενα, νιώθω ταυτόχρονα σαν να διαβάζω κάτι που έγραψε κάποιος άλλος που δεν τον ξέρω.´Εχουν περάσει πολλά χρόνια,έχουν συμβεί πολλά δυσάρεστα και ευχάριστα.Είναι φοβερό πόσο σε πλάθουν τα βιώματα και πως σε μεταμορφώνουν🧚‍♂️. Σίγουρα πια είμαι πιο κλειστός άνθρωπος από ότι ήμουν στα 19.Σίγουρα ο πόνος από τις απώλειες με καθόρισε. Σίγουρα το κάδρο των «ανθρώπων» μου άλλαξε στην πορεία της ζωής.Κάποιοι έμειναν,κάποιοι έφυγαν,κάποιοι ήρθαν,κάποιοι γεννήθηκαν. « Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε…,αποχωριζόμαστε…,βρισκόμαστε,σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε»

Ξουτ!

Πού εμφανίστηκες εσυ?Καλά σε είχαμε ξεχάσει τόσα χρόνια.Μου κάνεις κακό,πολύ κακό.Μου τρως τη ζωτικότητά μου.Καταραμένο,αναθεματισμένο ΑΓΧΟΣ.Πάρε τα μπογαλάκια σου και δίνε του.Δεν ανήκεις πια εδώ είπα,δίνε του!

Ουφ..Δηλητηριάσεις,αντίδοτα,θεραπείες κτλ.Ενδιαφέρον μάθημα αυτή η τοξικολογία αλλά ουφ :-) Τον ατελείωτο έχει.Άσε που διαβάζοντας την συνειδητοποιώ ότι τα πάντα σχεδόν γύρω μας φέρουν ουσίες που μας δηλητηριάζουν...Τη γλιτώνουμε λόγω ποσότητας ;-)

"Σώστε με δώστε μου να πιω το δηλητήριο"

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί :-) στη σκηνή

Καλή Χρονιά εύχομαι σε όλους!Μαύρα μάτια κάναμε να βρεθούμε.Βλέπετε η πολυάσχολη και πολυτάραχη ζωή μου :-P δε μου άφηνε ελεύθερο χρόνο.Η διάθεση μου δε ήταν τέτοια που δεν υπήρχε λόγος να εκφραστεί :-) Η καθημερινότητα μου...συγκλονιστική,κάθε μέρα ήταν και μια καινούρια περιπέτεια.Ερεθίσματα για να γράψω κάτι στο blog?Ουυυ..πολλά! :-)
Anyway,blog μου σε έχασα..άλλα πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικό μου θα'σαι!
Ας τσουγκρίσουμε λοιπόν τα ποτήρια μας και να πιούμε σε νέες blogoαρτήσεις!

Χαμένη στη μετάβαση

Είχα κι εγώ κάποτε ένα blog :-) ό,τι αφήνεις σε αφήνει.
Μία με τις ατελείωτες φετινές διακοπές.Μιλάνο και πέριξ,Μόναχο,Σκόπελο,Στερεά Ελλάδα και Πελλοπόνησο μαζεύτηκα και έμπλεξα με τις εξεταστικές.Μετά ξεκίνησαν και οι πρακτικές.Αμέ..κάνω την πρακτική μου σε ένα φαρμακείο.Τώρα ετοιμάζομαι πάλι για ταξιδάκι.Paris I am coming.Βάλε και λίγο lack of inspiration και έκανα κανονική κηδεία στο bloggaki μου.Να μαζευόμαστε μια στο τόσο να κάνουμε τα μνημόσυνα :-)
O 1ος καθηγητής Γερμανικών μου έχει ένα πανέμορφο ιστολόγιο.Μου έκανε μάθημα πριν από 17 χρόνια :-) wow..έτσι όπως το διαβάζω μου φαίνεται περίεργο...μεγάλωσα λίγο τελικά.

Περιμένεις.Δεν ξέρεις τι αλλά περιμένεις.Έχεις κάτι να δώσεις.Πάντα είχες.Έχεις συνηθίσει να δίνεις.Έτσι έχεις μάθει.Έχεις συνηθίσει και να περιμένεις.Έτσι έχεις μάθει.

Μην κοιτάς συνέχεια πότε θα έρθει.Μπορεί όταν έρθει εσύ να κοιμάσαι ή να λείπεις.

Dreaming...zzzzz

Εσείς πότε βλέπετε τα πιο κουφά όνειρα?Στο μεσημεριανό ή στο βραδινό ύπνο?Βέβαια..δεν έχουμε όλοι την πολυτέλεια του μεσημεριανού ύπνου :-) Εγώ λόγω φοιτητικής ιδιότητας την έχω...όπως και καμμένα εγκαφαλικά κύτταρα επίσης,γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω την κουλαμάρα που ονειρεύτηκα σήμερα το μεσημέρι.

Ήμουν λέει με τη μητέρα μου,δυο ξαδέρφες μου και μία φίλη μου στο Βέρτη (1η ακυρίλα!η σύνθεση της παρέας..) και πάμε λέει να φύγουμε.Η φίλη μου φεύγει με το αυτοκίνητό της κι εγώ με τη μητέρα μου και τις ξαδέρφες μου πάμε να φύγουμε με το δικό μου.Θέλουμε λέει να πάμε από ένα δρόμο που δεν έχει κίνηση...λες και η παραλιακή τα ξημερώματα πάει σημειωτόν(2η ακυρίλα!).Κι εδώ μπαίνει το μεταφυσικό στοιχείο.Βίσκουμε λέει έναν δρόμο πάνω σε κάτι βουνα με εκπληκτική θέα που είναι ταχείας κυκλοφορίας και δεν υπάρχει κανένα άλλο αυτοκίνητο εκεί.Προχωράμε,προχωράμε,προχωράμε και ξαφνικά μπάινει λέει μια μέλισσα από το παράθυρο και μας τσιμπάει όλες και.....(3η ακυρίλα και αποκορύφωμα!) μεταμορφωνόμαστε όλες σε μέλισσες!Το αυτοκίνητο εξαυλώθηκε!Τι θέλει να μου πει το ρημάδι το υποσυνείδητο δεν καταλαβαίνω....!Είχα ποοολύ καιρό πάντως να ονειρευτώ τέτοια κοτσανουπόθεση!