Translate

Τρίτη 15 Απριλίου 2025

Δελτίο Τύπου /// Νίκου Βαξεβανίδη «Μνήμες των ήχων»

 

Τι είναι ο ποιητικός ήχος; / Ποια είναι η ταυτότητα του; / Πώς παράγεται η μνήμη του; /Ενέργεια, παλμική δόνηση, κραδασμός / Το ποίημα ένα ηχογόνο σώμα.Από τις Εκδόσεις «Παρουσία» κυκλοφορεί (02-2024) η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Βαξεβανίδη «Μνήμες των ήχων». Την ευθύνη και τον σχεδιασμό της έκδοσης είχε ο Βασίλης Θ. Χατζηϊακώβου.

Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων, η συγγραφή των οποίων πραγματοποιείται, κυρίως, μέσα στην πενταετία 2017-2023. Ενώ όμως ο κορμός και τα κλαδιά των ποιημάτων δένονται και ανθοφορούν κατά την περίοδο αυτή, οι ρίζες τους απλώνονται βαθιά μέσα στον βιωματικό χρόνο του ποιητή και εδράζουν σ’ ένα κόσμο γεμάτο μνήμες των ήχων. Ένας κρουνός που αποσφραγίστηκε, ο ποιητικός λόγος του Ν. Βαξεβανίδη έρχεται να εμπλουτίσει με τα δικά του φερτά υλικά το ποιητικό έδαφος της εποχής μας. Ο ποιητής, ώριμος πια να συνδιαλλαγεί με τους «παραμεθόριους τόπους του», μονομαχεί με τους δαίμονες και τους αγγέλους της ύπαρξης, όπως κάθε γνήσιος ποιητής. Βρίσκεται σε μια διαρκή συνομιλία με τους στίχους άλλων ποιητών, στοχαστών, καλλιτεχνών «ζώντων και τεθνεώτων» ενδύοντας τους στίχους του με τα οργανικά στοιχεία των μουσικών που αγάπησε. Ελάχιστο φως - θα πει κανείς - διαπερνά τα ποιήματα του, όμως ο χώρος που σκηνοθετούνται κι εκτυλίσσονται είναι διαυγής, καθρεφτίζονται μέσα του ολοκάθαρες οι σκέψεις, οι φιλοσοφικοί στοχασμοί, οι ρωγμές, τα θραύσματα, οι απώλειες, οι ματαιώσεις των επαναστατικών οραμάτων, η φθορά, η μάγευση της ζωής ο πλήρης νεανικός βίος, η απομάγευση των αστικών τοπίων, η νοσταλγία του χτες, η σύγκρουση με το παρόν του σύγχρονου κόσμου αλλά και η ειρήνευση με ό,τι έχει από καιρό μέσα του τελειώσει. Ο Ν. Βαξεβανίδης στην πρώτη του ποιητική συλλογή μπορεί να μοιάζει ότι καταγίνεται με τις μνήμες του παρελθόντος αλλά ένας προσεχτικός αναγνώστης θα νιώσει ότι καταγίνεται με τις μνήμες του μέλλοντος αφήνοντας να διαφανεί και το πολιτικό στίγμα των όσων ποιητικά καταθέτει.

                                                         

Από τη συλλογή:


Μνήμη των ήχων


Πολύ λίγο με ενδιαφέρουν ο Μοντεβέρντι και ο Ραβέλ

Τα μαδριγάλια και οι μεγάλες συμφωνίες

Εγώ ξεκίνησα με Πάρτυ Γενεθλίων

Έζησα με ήχους και εικόνες που αρνήθηκαν

                                                     την καθεστηκυία ρυμοτόμηση.

Πρόλαβα, άκουσα, είδα

Τους Κακούς Σπόρους πριν γίνουν διάσημοι αρτίστες

Τους Εξολοθρευτές και τους Κατοίκους

Τη Σύγκρουση και την Αυτοκτονία

Μια ελληνοαμερικάνα με ρίζες μανιάτισσας μοιρολογίστρας

                                                    να ξορκίζει ουρλιάζοντας τη νέα πανούκλα.


Οι μνήμες μου είναι εδώ και πυρπολούν το αύριο.


Πρόλαβα, άκουσα, είδα

Τον ανήσυχο, βελούδινο βιολιστή από την Ουαλία

Την νεοϋορκέζα γιαγιά να πυρπολεί αρχαίες κολώνες

Νεόδμητα κτήρια που καταρρέουν

Ηχητική νιότη στην κοιλάδα του θανάτου – στο ΡΟΔΟΝ και τη Φρεαττύδα

Οραματιστές, αναζητητές, τρελούς και τυχοδιώκτες – ζώντες και τεθνεώτες

Ολοκλήρωση ή γεύση του μισού;


Αυτά θα καταθέσω

στου σκοτεινού σας μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή.


01/2018


*******


Ο Νίκος Βαξεβανίδης με ρίζες από Κωνσταντινούπολη και Καππαδοκία, γεννήθηκε στη Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε στο ΕΜΠ, Δίπλωμα Μηχανολόγου Μηχανικού (1985) και Διδακτορικό (1996). Βιοπορίζεται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και σήμερα είναι πρωτοβάθμιος Καθηγητής στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Εκτός επαγγέλματος ασχολείται με την ποίηση, την ιστορική χαρτογραφία (συλλέγει και μελετά παλαιούς χάρτες της Θράκης και των Βαλκανίων) και την μουσική (ως επίμονος ακροατής). Πέραν των επιστημονικών εργασιών, κείμενα του έχουν δημοσιευθεί από το 1988 μέχρι σήμερα, σε έντυπα περιοδικά, ανθολογίες, εφημερίδες και ιστότοπους.


Επικοινωνία: nvaxev@gmail.com

fb: Nikos Vaxevanidis (https://www.facebook.com/ nikos.vaxevanidis.1)


«Μνήμες των ήχων», Εκδόσεις «Παρουσία»

Κεντρική Διάθεση: «ΑΡΜΟΣ»,

Μαυροκορδάτου 11. Τηλ.: 210 38 30 604, 210 33 04 196









ΝΙΚΟΣ ΒΑΞΕΒΑΝΙΔΗΣ//// Το ποίημα κοιτάει πίσω για να δει μπροστά







 

NIKOΣ ΒΑΞΕΒΑΝΙΔΗΣ /// Εγχειρίδιο ποιήσεως

 





Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ/// Η ΠΙΟ 'ΟΜΟΡΦΗ ΘΑΛΑΣΣΑ του Ναζίμ Χικμέτ








Θα γελάσεις απ΄ τα βάθη των χρυσών σου ματιών

είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.

Τα πιο όμορφα παιδιά

δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.


Κι αυτό που θέλω να σου πω,

το πιο όμορφο απ’ όλα,

δε στο ΄χω πει ακόμα.


[Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος]

ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ /// ΠΡΩΤ0ΜΑΓΙΑ του Γιώργου Χ. Θεοχάρη




 Πρωτομαγιά 

Μόλις τελειώσει η διαδήλωση
έλα να φύγουμε μαζί.

Πάμε να μάσουμε την άνοιξη
σε δυο μπουκέτα.

Να γίνουμε ένα με τις παπαρούνες
μ’ αυτή τη ξεδιπλωμένη
απέραντη
κόκκινη
σημαία
της επανάστασης.

Πτωχόν μετάλλευμα, Εμβόλιμον 1990

***


Παρασκευή 28 Μαρτίου 2025

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2025

ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ///Στη Σταύρωση της Δήμητρας Κουβάτα

 

 




ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ


Οι ώριμες γυναίκες
όταν εκκλησιάζονται
κάνοντας το σημείο του σταυρού
αγγίζουν τις πάσχουσες περιοχές.
Την άνοιξη
τις νιώθουν να φλεγμαίνουν.

Αιώνες τώρα
τα συμπτώματα επιμένουν στα ίδια σημεία 

 
Σκυλί δεμένο, Mανδραγόρας 2017





Τετάρτη 26 Μαρτίου 2025

ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ /// Χαράκτες του Σωτήρη Νούσια





Τα ονόματά μας στις κολόνες


ξεθωριασμένα

Μας πιστεύουν για νεκρούς

Χωρέσαμε στις άγονες γραμμές των λέξεων

Βαδίσαμε σε ονειρικές απολαύσεις

αιώνιας προσμονής

Στα σκουριασμένα κελιά

κατοικεί η ψυχή μας

κι οι ιδέες μας

μηνύουν

πως ό,τι ζήσαμε

χαράχτηκε


Κάθε παλμικός μας χτύπος

σινιάλο στον τοίχο

των ποταπών


 Λαιμητόμος στον ουρανό, ΑΩ, 2023 






***




Κυριακή 23 Μαρτίου 2025

ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ /// Μνήμη (αλλιώς επιστροφή) της Δέσποινας Ντάση




Μνήμη (αλλιώς επιστροφή)


Θέλω να γυρίσω πίσω

όπως γυρνάει κανείς μετά από χρόνια

εκεί που αρχίζει ο χρόνος του.

Το παιδικό μου σώμα να φορέσω

Μάρτη να δέσω στον καρπό

στη ρίζα να κόψω τον φόβο

ν’ ανέβω στην ψηλή μουριά

και μάρτυρας να γίνω

εκείνου του χλωρού κλαδιού, της άνοιξης

που κλάδεψε ο πατέρας.

Να κλάψω στην ποδιά της μεγάλης μητέρας

που έχει μάτια ουρανού

και σταυρό στους μικρόσωμους ώμους,

να μου χαϊδέψει όπως τότε τα μαλλιά

να κοιμηθώ

μη θυμηθώ

πως μεγαλώνω.


Μνήμες μικρού μήκους, Κέδρος 2020


***