Anton Daniël Lückhoff
Ds. Anton Daniël (Danie) Lückhoff (Stellenbosch 3 Julie 1836 – Kaapstad 5 April 1916) was 'n predikant in die Nederduitse Gereformeerde Kerk en die vader van die Kerk se versorgingsoorde vir bejaardes.
Herkoms
[wysig | wysig bron]Lückhoff was die tweede seun van die Rynse sendeling eerw. P.D. Lückhoff. Op 12-jarige leeftyd vertrek die jong Danie na Elberfeld in Duitsland om daar aan die sendinghuis vir die kinders van sendelinge opgevoed te word. Na hy sy studies in die letterkunde voltooi, vertrek hy na Utrecht in Nederland vir sy opleiding in die teologie, wat hy op 25-jarige ouderdom voltooi.
Gemeentebediening
[wysig | wysig bron]Hy keer na die Kaap terug en word in 1861 bevestig in sy eerste gemeente, die NG gemeente Colesberg. Terwyl hy daar leraar was, is hy gevra om ses maande op Dutoitspan in Kimberley te gaan hulp verleen met die bearbeiding van derduisende fortuinsoekers wat na die diamantveld gestroom het. Hy en sy vrou moes onder 'n seil bly, wat hom voorberei het op die liefdadigheidswerk wat hy later sou doen.
Ná 'n bediening van 14 jaar op Colesberg vertrek hy na die NG gemeente Kaapstad, die sogenaamde Groote Kerk, waar hy die Nieuwe Kerk, voorloper van die NG gemeente Tamboerskloof, as sy besondere werkkring kry. Van 1886 tot 1904 is hy leraar van die NG gemeente Durbanville, waar hy sy emeritaat in 1904 ontvang. Dit was die afsluiting van sy 43 jaar lange diens aan die Kerk wat gekenmerk is deur sy getroue, voorbeeldige en geseënde evangeliebediening. In al die gemeentes het hy diep in die hart van die lidmate gekruip en het sy nagedagtenis jare lank nog voortgeleef.
Kerkleier
[wysig | wysig bron]
Maar ook in die wyer kring van die Kerk het hy naam gemaak; daarom was dit nie verrassend nie toe hy, ná die heengaan van prof. Charles Murray, gekies word tot hoogleraar aan die Kweekskool op Stellenbosch, 'n keuse wat hy egter bedank om sowel gesondheidsredes as om sy nederige dunk van sy bekwaamheid vir dié hoë amp. In sy gemeentelike werk was hy veral bekend om sy liefdevolle hart vir die minderbevoorregtes, die bejaardes en die verswaktes, weduwees en wese. Dié liefde vir armsorgwerk het hy tydens sy studiejare in Utrecht ontwikkel. Dié belangstelling het hy, sy vrou en 'n groepie gemeentelede in Kaapstad uitgeleef in 'n stadium toe daar nog geen voorsiening vir ouderdomspensioene deur die staat was nie. Mense in nood was aangewese op die kerk en ander liefdadigheidsinstellings.
Baanbreker
[wysig | wysig bron]Hy was deurentyd besig met ondernemings vir hulle versorging. So ontstaan die Kindersendinghuis vir verwaarloosde kinders, die Dorkas-tehuise vir bejaarde vroue (in 1881), Rogelim-tehuis vir bejaarde mans, die Diakones-hospitaal en die Rusthuis (Huis vir Herstellendes) in Durbanville vir verswaktes. Van al dié inrigtings was hy die vader en stigter. Lückhoff dien die Kerk as aktuarius van die Sinode van 1876 tot 1890. Hy en sy vrou was ná sy aftrede die eerste inwoners van die woonstel vir emeritus-leraars wat later by Dorkas aangebou is. Van dié tehuis was hy nog vier jaar ná sy aftrede (tot 1908) sekretaris.
Hy sterf in Kaapstad aan die gevolge van 'n motorongeluk. Sy seun, ds. August Daniël Lückhoff (1874–1963), was die eerste Armesorgsekretaris van die NG Kerk.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Dreyer, eerw. A. 1924. Eeuwfeest-Album van de Nederduits Gereformeerde-Kerk in Zuid-Afrika 1824–1924. Kaapstad: Publikatie-kommissie van de Z.A. Bijbelvereniging.
- Hofmeyr, George (hoofred.), 2002. NG Kerk 350. Wellington: Lux Verbi.BM.
- Gaum, dr. Frits (hoofred.), Christelike Kernensiklopedie. Wellington: Lux Verbi.BM, 2008.
- Potgieter, D.J. (red.) 1972. Standard Encyclopaedia of Southern Africa. Cape Town: Nasionale Opvoedkundige Uitgewery (Nasou).