Brigitte Bardot
| Brigitte Bardot | |
| |
| Geboorte | 28 September 1934 Parys, Île-de-France |
|---|---|
| Nasionaliteit |  Frankryk
|
| Beroep(e) | Aktrise Sangeres Aktivis |
| Aktiewe jare | 1952–1973 |
Brigitte Bardot (* 28 September 1934 in Parys) is 'n Franse aktrise, fotomodel en sangeres. Sy het in die vyftiger- en sestigerjare internasionaal bekendheid verwerf as 'n sekssimbool en vinnig 'n legende geword. Van die flieks waarin sy te sien was, is: And God Created Woman en Contempt.[1]
Nadat sy haar in die sewentigerjare aan die rolprentbedryf onttrek het, verwerf sy bekendheid as 'n politieke aktivis vir diereregte. Haar uitlatings oor immigrasie, Islam in Frankryk, rasvermenging en homoseksualiteit is steeds omstrede. Sy is een van die bekendste ondersteuners van Frankryk se Front National party.
Biografie
[wysig | wysig bron]
Brigitte Bardot is die dogter van Anne-Marie Mucel (1912–1978) en Louis "Pilou" Bardot (1896–1975), 'n nyweraar van Lotaringe met 'n ingenieursgraad. Haar moeder het reeds vroeg begin om haar belangstelling in musiek en dans te bevorder, en op vyftienjarige leeftyd het sy 'n model vir die tydskrif Elle geword.
In 1952 het sy haar debuut op die silwerdoek met die rolprent Le Trou Normand gemaak. Sy het dieselfde jaar op agtienjarige leeftyd met die regisseur Roger Vadim getrou.
Brigitte Bardot het danksy ongekende mediadekking een van die bekendste Europese aktrises van die vyftiger- en sestigerjare geword en het saam met Marilyn Monroe 'n ideaal van vroulike seksualiteit vir gehore in Europa en oorsee versinnebeeld.
Haar rolprente was in die vyftigerjare hoofsaaklik romantiese dramas, wat soms ook historiese onderwerpe behandel het, en sy het veral as 'n soort sirene opgetree – 'n rol wat dikwels ontkleding ingesluit het. Haar Franstalige rolprente is vir die internasionale mark van onder meer Engelse en Duitse klankbane voorsien.
Vadim het egter meer gesoek as ligte vermaak. Die Nuwe Styl van die Franse en Italiaanse filmkuns en sy sterre was baie gewild op die internasionale mark, en dit was duidelik dat Brigitte Bardot meer ambisieuse rolle moes aanpak om as 'n ernstige aktrise erken te word. In Jean-Louis Trintignant se film Et Dieu... Crea la Femme ("En God...het die Vrou Geskep"), wat in 1956 vrygestel is, wys Brigitte haar slag as 'n ernstige aktrise. Die film oor die immorele gedrag van 'n tienermeisie teen die agtergrond van 'n fatsoenlike dorpsgemeenskap word 'n internasionale sukses, waarmee Brigitte nader aan die hoofstroom van die destydse Europese filmkuns beweeg het.
Haar gewaagde rolle was té sensueel vir die preutse Amerikaners, aangesien die filmnywerheid in Hollywood destyds nog deur aktrises soos Doris Day oorheers is. Erotiese rolprente uit Europa, soos Brigitte se Cette sacrée gamine (1955), was in Amerika beperk tot 'n klein mark. Haar beperkte kennis van Engels en haar sterk Franse aksent was eweneens hinderpale vir 'n loopbaan in Amerika.
Brigitte Bardot en Vadim het in 1957 geskei, en in 1959 het Brigitte met die akteur Jacques Charrier getrou, die vader van haar enigste seun, Nicolas-Jacques Charrier. Die paparazzi-fotograwe het haar nuwe huwelik probeer uitbuit met steeds nuwe foto's en berigte, terwyl daar heelwat onenigheid bestaan het oor haar verdere loopbaan. Haar rolprentprojekte het meer ambisieus geword, maar terselfdertyd het sy moeite gedoen om steeds ook erkenning as 'n gewilde glansmodel te geniet.
Die regisseur Louis Malle se rolprent Vie privée (1960) bevat outobiografiese elemente van Brigitte. Een van sy tonele, waarin die karakter wat sy speel, deur 'n skoonmaakster in die hysbak vurig aangespreek en 'n boemelaar en 'n flerrie genoem word, is op 'n werklike gebeurtenis gebaseer.
Brigitte het haar kort daarna grootliks uit die openbare lewe onttrek en in Suid-Frankryk gevestig. In hierdie periode het sy verskeie selfmoordpogings oorleef. Die opspraakwekkendste selfmoordpoging was op haar 26ste verjaardag, toe sy 'n houer vol slaappille gesluk en haar polse gesny het.
Dwarsdeur die sestigerjare het sy glansrolle soos in Viva Maria (1969) gespeel, popmusiek as stokperdjie beoefen en nog steeds as glansmodel opgetree. Belangrike rolprentprojekte het Jean-Luc Godard se Le Mépris ("Veragting") en die Hollywoodproduksie Dear Brigitte (1965) met Jimmy Stewart ingesluit, waarin sy haarself gespeel het.
Brigitte het later met die Duitse miljoenêr Gunter Sachs (1966–1969) en in 1992 met Bernard d'Ormale, haar huidige eggenoot, getrou. Sy het daarnaas ook verhoudings met ander mans soos die Franse sangers Serge Gainsbourg en Sacha Distel gehad.
Die opwindende kulturele lewe van Europa in die sestigerjare het dié van Hollywood in baie opsigte oortref, en Brigitte is tot die "ere-seksgodin" van dié dekade gekies. Net soos Marilyn Monroe en Jackie Kennedy het sy as 'n motief vir Andy Warhol se skilderye gedien. Die Franse beeldhouer Alain Gourdon het Bardot in 1970 as model vir sy borsbeeld van Marianne, die nasionale simbool van die Franse Republiek gebruik.
Aktivisme
[wysig | wysig bron]
Net voor haar veertigste verjaardag in 1974 kondig Brigitte Bardot haar aftrede aan. Nadat sy in meer as vyftig rolprente opgetree en 'n aantal langspelers (veral saam met Serge Gainsbourg) opgeneem het, besluit sy om haar bekendheid vir die beskerming van diereregte te gebruik.
In 1986 het sy die Brigitte Bardot-stigting vir die Welvaart en Beskerming van Diere gestig. Danksy die verkoop van haar juwele en ander persoonlike besittings het sy drie miljoen Franse frank ingesamel, wat vir die stigting gebruik is. Tans is sy een van die invloedrykste diereregte-aktiviste ter wêreld.
Brigitte Bardot tree onder meer as 'n teenstander van die tradisionele robbejag in Kanada op en het hierdie praktyk tydens 'n besoek aan dié land skerp veroordeel. Die Brigitte Bardot-stigting beywer hom tans vir 'n boikot van Kanadese produkte.
Filmografie
[wysig | wysig bron]- 1952 — Le trou normand
- 1952 — Les dents longues
- 1952 — Manina, la fille sans voile
- 1953 — Le portrait de son père
- 1953 — Un acte d'amour (Contempt)
- 1954 — Tradita
- 1954 — Si Versailles m'était conté
- 1955 — La lumière d'en face
- 1955 — Futures vedettes
- 1955 — Le fils de Caroline chérie
- 1955 — Doctor at Sea
- 1955 — Les grandes manoeuvres
- 1956 — La mariée est trop belle
- 1956 — Helen of Troy
- 1956 — Cette sacrée gamine
- 1956 — Mio figlio Nerone
- 1956 — En effeuillant la marguerite
- 1956 — Et Dieu... créa la femme (And God Created Woman)
- 1957 — Une parisienne
- 1958 — Les bijoutiers du clair de lune
- 1958 — En cas de malheur
- 1959 — La femme et le pantin
- 1959 — Babette s'en va-t-en guerre
- 1959 — Voulez-vous danser avec moi?
- 1960 — L' affaire d'une nuit
- 1960 — La vérité
- 1961 — La bride sur le cou
- 1961 — Amours célèbres
- 1962 — Vie privée
- 1962 — Le repos du guerrier
- 1963 — Le mépris
- 1964 — Une ravissante idiote
- 1965 — Viva Maria!
- 1966 — Marie Soleil
- 1966 — Masculin féminin: 15 faits précis
- 1967 — À coeur joie
- 1968 — Tre passi nel delirio
- 1968 — Shalako
- 1969 — L' ours et la poupée
- 1969 — Les femmes
- 1970 — Les novices
- 1971 — Boulevard du rhum
- 1971 — Les pétroleuses
- 1973 — Don Juan 73 ou Si Don Juan était une femme...
- 1973 — L' histoire très bonne et très joyeuse de Colinot Trousse-Chemise
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron] |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Brigitte Bardot. |
- Fondation Brigitte Bardot (Brigitte-Bardot-Stigting) Geargiveer 14 Junie 2005 op Wayback Machine
- A Tribute to Gainsbourg, met 'n biografie van Brigitte Bardot Geargiveer 27 September 2004 op Wayback Machine
- 6 Brigitte Bardot Video[dooie skakel]
- Brigitte Bardot in die Internet-rolprentdatabasis
Normdata  |
|
|---|