Gaan na inhoud

Eland (pantserkar)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eland Mk7

Reumech Eland by die Tempe Pantserskool, Bloemfontein
Tipe Ligte pantserkar
Oorsprong Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Diensgeskiedenis
In gebruik 1962–1994 (Suid-Afrika)[1]
1967–hede (ander)[2]
Gebruik deur verskeie, sien teks
Oorloë Angolese Burgeroorlog
Rhodesiese Bosoorlog
Entumbane-opstand 1981
Suid-Afrikaanse Grensoorlog
Wes-Sahara-oorlog
Tweede Kongo-oorlog
Tsjadse Burgeroorlog
Noord-Mali-konflik
Boko Haram-opstand
Produksiegeskiedenis
Ontwerper Sandock-Austral
Ontwerp 1962[3]
Vervaardiger Sandock-Austral
Reumech OMC
Vervaardig 1964[3]–1986[4][5]
Aantal gebou 1 600[6]
Spesifikasie
Massa 6 t[7]
Lengte 5,12 m[7]
4,04 m (romp)[7]
Wydte 2,01 m[7]
Hoogte 2,5 m[7]
Bemanning 3 (bevelvoerder, drywer, kanonnier)[8]

Primêre
bewapening
90 mm Denel GT-2 (29 patrone)
60 mm K1 mortier (56 patrone)
Sekondêre
bewapening
2x 7,62 mm M1919 Browning-masjiengeweer[9] (2400–3800 patrone)[8]
Enjin Chevrolet 153 2,5 l inlyn 4-silinder waterverkoelde petrol[9]
Transmissie 6-spoed handmatige konstante gaas[8]
Suspensie Onafhanklike 4×4 aandrywing; aktiewe sleeparms[8]
Grondvryhoogte 380 mm[8]
Brandstofkapasiteit 142 l[8]
Operasionele
bereik
450 km[7]
Snelheid 100 km/h[6]

Die Eland is 'n ligte pantserkar[10] wat gebaseer is op die Panhard AML90.[9] Dit is in Suid-Afrika ontwerp en gebou vir langafstandverkenning,[11] en is toegerus met óf 'n 60 mm sluitstuklaaimortier of 'n Denel 90 mm tenkafweerkanon op 'n baie kompakte onderstel.[9][12] Alhoewel slegs lig gepantser, maak die voertuig se permanente 4x4 aandrywing dit vinniger oor plat terrein as die meeste tenks.[13]

Inleiding

[wysig | wysig bron]
Lande wat die Eland gebruik; Suid-Afrika in rooi aangesien hulle dit nie meer gebruik nie

Die Eland was vir die Suid-Afrikaanse Weermag (SAW) ontwikkel in Suid-Afrika se eerste groot wapenprogram sedert die Tweede Wêreldoorlog, met prototipes wat in 1963 voltooi is.[14] Teen 1991 is 1600 eksemplare gebou vir plaaslike gebruik asook uitvoer;[6] prominente buitelandse gebruikers het ingesluit Marokko en Zimbabwe. Plaaslike opknapping is gedoen aan die hand van lesse geleer uit interne bedrywighede en het gelei tot 'n voertuig wat geskik was vir die ongenaakbare Suider-Afrikaanse omgewing asook die hoogsmobiele operasionele styl van die SAW.[8]

Agtergrond

[wysig | wysig bron]

Die Eland was vir byna drie dekades lank die steunpilaar van die Suid-Afrikaanse Pantserkorps, hoewel SAW-amptenare reeds in 1968 hul vervanging of aanvulling bespreek het met iets meer geskik om tenkoorlogvoering teë te werk namate die vooruitsig op konvensionele militêre konflik in Suider-Afrika toenemend waarskynliker geword het.[15] In daardie jaar het die pantserkorps 'n uitvoerbaarheidstudie onderneem om die Eland met 'n groter, meer beweeglike en swaarder gewapende voertuig te vervang. Terwyl erken is dat die Eland voldoende was vir grenspatrollie en teeninsurgensie, was Suid-Afrikaanse strateë ook bekommerd dat dit nie geskik was vir konvensionele slagvelde nie.[16] Tydens 'n oefenlopie om 'n buitelandse inval in Suidwes-Afrika te simuleer, het die SAW bevind dat die Eland-90 drie groot nadele het: hy het geen loopgraafvermoë nie, beweging in die veld was beperk deur sy vier wiele en hoë grondhoogte, en die kanon van 90 mm was op lang afstand oneffektief teen vyandige wapens.[16]

Die betroubaarheid van die Eland het ook onder skoot gekom: byna die helfte van die pantservoertuie in die eskader was op die een of ander tyd onbruikbaar as gevolg van enjinfalings.[15] Hierdie beperkinge het die behoefte aan die ontwikkeling van 'n nuwe Elandmerk beklemtoon, wat verder aangepas sou word vir Suider-Afrikaanse toestande.[17]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Armoured Car, Eland Mk7/90 (RSA), Suid-Afrikaanse Oorlogmuseum, Bloemfontein: Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag, 2014 
  2. "Trade Registers". Armstrade.sipri.org. Besoek op 20 Junie 2013.
  3. 3,0 3,1 "Lesakeng". Suid-Afrikaanse Pantsermuseum. 6 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Julie 2013. Besoek op 18 Junie 2013.
  4. Henk, Daniel. South Africa's armaments industry: continuity and change after a decade of majority rule (2006 uitg.). University Press America. p. 164. ISBN 978-0-7618-3482-3.
  5. Ogorkiewicz, Richard (2015). Tanks: 100 Years of Evolution. Oxford, UK: Osprey Publishing. ISBN 978-1-4728-0670-3.
  6. 6,0 6,1 6,2 Landgren, Signe. Embargo Disimplemented: South Africa's Military Industry (1989 uitg.). Oxford University Press. pp. 83–88. ISBN 978-0-19-829127-5.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Heitman, Helmoed-Römer. South African Armed Forces. Buffalo Publications 1990. ISBN 0-620-14878-0 bl. 44.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Heitman, Helmoed-Römer. South African Arms and Armour – A concise guide to armaments of the South African Army, Navy, and Air Force. Struik Publishers 1988. ISBN 0-86977-637-1 bl. 44-45.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 "Restoration of the Eland-60". Sandstone Estates. 6 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Februarie 2014. Besoek op 18 Junie 2013.
  10. "Fact file: Rooikat armoured car". Defence Web. 21 Januarie 2010. Besoek op 18 Junie 2013.
  11. "AML-90". 61mech.org.za. Besoek op 18 Junie 2013.
  12. Bell, Kelly. Operation Savannah: Task Force Zulu & the Rommel of Angola. Modern War, 2006, Volume 1 Issue 4 p. 45.
  13. "How Green We Were". Sentinel Projects. 2000. Besoek op 9 Augustus 2013.
  14. Christopher F. Foss. Jane's Armour and Artillery (2002 uitg.). Macdonald and Jane's Publishers Ltd. pp. 244–245. ISBN 978-0-7106-2309-6.
  15. 15,0 15,1 Warwick, Rodney. Operation Savannah: A Measure of SADF Decline, Resourcefulness, and Modernisation. Scientia Militaria, 2012, Volume 40 Issue 3 p. 364-377.
  16. 16,0 16,1 Steenkamp, Willem; Helmoed-Römer, Heitman (10 September 2016). Mobility Conquers: The Story Of 61 Mechanised Battalion Group 1978–2005. Solihull: Helion & Company. pp. 24–29, 42–47, 116, 142. ISBN 978-1-911096-52-8.
  17. Stander, Siegfried. Like the Wind: The Story of the South African Army (1985 uitg.). Saayman & Weber Publishers. p. 92. ISBN 978-0-7971-0019-0.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]