Gaan na inhoud

Minimale staat

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die minimale staat is ‘n siening van die staat in Politieke Wetenskap.

Die minimale staat is die ideaal van klassieke liberaliste wat ten doel het om te verseker dat individue die grootste moontlike vryheid geniet. Hierdie siening van die staat ontstaan uit sosiale kontrak-teorie en het ‘n negatiewe beeld van die staat. Van hierdie perspektief is die staat se waarde opgesluit in die kapasiteit van die staat om menslike optrede te beperk en dus te verhoed dat individue die regte en vryhede van ander skend.

Die staat is slegs ‘n beskermende liggaam met die kern funksie om ‘n raamwerk van vrede en sosiale orde te skep waarin burgers kan lewe soos hulle self verkies. John Locke, wat ‘n voorstaander van hierdie tipe staat was het dit met ‘n nagwag vergelyk wat slegs moet intree wanneer orde bedreig word.

Die minimale staat het drie kern funksies. Eerstens bestaan die staat om binnelandse orde te handhaaf. Tweedens moet die staat verseker dat kontrakte en vrywillige ooreenkomste tussen burgers afgedwing word. Laastens moet die staat beskerming teen eksterne aanval bied. Dit beteken dat die institusionele apparaat van die minimale staat beperk is tot ‘n polisiemag, ‘n regstelsel en ‘n weermag. Alle ander verantwoordelikhede, hetsy ekonomies, sosiaal, kultureel, moreel of enige ander soort, behoort aan die individu en is deel van burgerlike samelewing (Heywood, 2013:67).

Vanuit die liberalis se oogpunt is staatsinmenging in die persoonlike lewe van die individu ongewenste optrede. ‘n Minimale staat is opreg liberaal vanuit die idee dat die staat geen morele waardes afdwing op burgers nie en nie inmeng in die private sake van burgerlike samelewing nie (Bloor). Die idee van die minimale staat as die enigste geregtige staat word sterk met die libertinisme verbind en veral met Robert Nozick wat ‘n minimale staat voorstaan in sy boek Anarchy, State and Utopia van 1974.

Bronne

[wysig | wysig bron]