Wiberat

s erschte Bild vo der Wiberat,
us em 15. Joorhundert

D Wiberat – das isch ihre althochdüütsch Name; die latynische Text vom Middelalter schrybe ne Wiborada – isch e Frau us em Thurgau gsi, wo im zäähte Joorhundert als Einsidlerin z Sanggalle gläbt het und am 1. Mai 926 dört döötet worden isch. Si gilt als chrischtlechi Märtyrerin, und si isch die erschti Frau, wo vom ene Papscht zur Heiligen erklärt worden isch. Uf däm Platz, wo si vermuetli s Läbe gloo het, stoot e Chile, wo früener e beliebte Pilgeroort im Land am Bodesee gsi isch.

wie ihri Gschicht überliferet isch

Scho im zähte Johrhundert het der Sanggaller Dekan Ekkehard der Erscht d Gschicht vo der Heilige Wiberat ufgschribe, schynts uf bsundere Wunsch vom Bischof Ulrich vo Augschburg. Vo dere latynische Kwelle sind drü middelalterlichi Abschrifte bis hüt erhalte, aber nid öpe z Sanggalle, sondern eini z Stuttgart, eini z Augschburg und eini z London. Im elfte Joorhundert het der Sanggaller Mönch Herimann e zwöiti Fassig vo der Wiberat ihrere Vita ufgschribe, au uf Latynisch, und die isch i der Biblioteek vom Chlooschter Sanggalle; es git dervo i der Stiftsbiblioteek no jüngeri latynischi Abschrifte und us em 15. Joorhundert sogar zwöi düütschi Versioone.

was me vo ihrem Läbe weiss

Wenn d Wiberat uf d Wält cho isch, weiss me nit; das isch i de Kwelle niene-n ufgschribe. D Forschig het probiert usezfinde, wohär ass si cho isch, aber au do derfür git’s keini gnaue Informazioone. Es git e Tradizioon, si sig us der Familie vo de Edle vo Alteklinge im Thurgau gsi, wo vil spöter als Gründer vo der Stadt Chlingnau im Aargau bekant worde sind, nume cha me das nid sicher belegge; anderi dänke, si wär vo Konstanz gsi, was au nid sicher isch. Wie men em Name Wiberat aagseht, isch si en Alemannin gsi, und dass si us em Thurgau cho isch, wo denn no vil es grössers Gebiet gsi isch als der hütig Kanton Thurgau, darf men anää. I der Läbensgschicht list me, si heig e Schwöschter gha, wo Pliddruda gheisse het, und e Bueder, der Hitto. D Näme vo Vatter und Muetter sind aber nid überliferet. Die beide Fassige vo der Heiligegschicht verzelle en Huuffe Sache, wo me gseht, ass d Wiberat scho als chlyy und i der Jugend immer bsunders fromm gläbt heig; nume ghört das eifach zum literarische Styl vo de Heiligevite, und me weiss nüt gnöiers über ires würkleche Läbe, bevor si uf Sanggalle ggangen isch. I der erschte Vita list me, d Alemannin heig mit irem Brueder Hitto e Wallfaart nach Rom gmacht, aber süscht nüüt wyters vo dere Reis.

Was d Gschichtskwelle denn als erschts präzys vo der Wiberat brichte, isch, ass si vier Joor lang sträng und fromm und askeetisch im Dorf Sankt George, wo hütt es Kwartier vo Sanngallen isch, gläbt het und derno ane 916 nid wyt wäg dervo het dörfe en Ikluusin wärde, wie’s i dere Zyt bi ganz bsunders fromme Fraue der Bruuch gsi isch. Der Bischof vo Konstanz het’s ere erlaubt. Das bedüütet, ass si sech wägen ihrem starche chrischtleche Glaube i der Nööchi vom Chlooschter im ene Hüsli het lo ymuure, wo kei Tüüre me gha het, zum ganz eleige sy. D Wältchronik vo der Rychenau seit das eso: Apud Sanctum Gallum beata virgo Wiborada arcius inclusa est. Die Zälle, wo si jetz drin gläbt het, isch näbe der Chile vom Heilige Mang gstande, wo dozmol der Wiberat ire Brueder Hitto der Pfaarer gsi isch. Uf däm Platz öpe e halbi Stund vom Chlooschter isch hütt no d Mange-Chile z Sanggalle.

wie d Wiborada als Märtyrerin ums Läbe chunt

So isch das zäh Joor lang ggange und d Wiberat isch immer ypschlosse gsi und het fromm gläbt. Denn isch öpis Schlimms bassiert, wo nid numen ires Läbe, sondern das vo vilne Lüüt im alemannische Gebiet dramatisch veränderet het: S wilde Volch vo de Ungarn isch vo Oschte bis dohi choo und het s ganze Land bis uf Basel abe usplünderet, und es het vil Joor bruucht, bis se der König Otto ane 955 bi Augschburg het könne schloo. Lang vorhär, am 1. Mai ane 926, sind d Ungarn uf eim vo irne Raubzüüg uf Sanggalle cho, sicher zum s bekannte Chlooschter uuszraube. D Mönch sind rächtzytig i d Wälder am Säntis usgwiche, dänk au mid allem wo möglech gsi isch vo de wärtvolle Sache us der Chile und em ganze Huus. Aber die frommi Wiberat isch trotz em Zuerede vom Apt Engilbert ihrem Läbensstyl i däm Gmüür tröi blibe. Wo se d Ungarn im Huus ohni Tüüre gfunde händ, sind si durch s Tach ynegstige und händ d Wiberat agriffen und schwär verletzt, so dass si gly dra gstorben isch. Me weiss s Datum so gnau, wil en Sanggaler Mönch das tragischen Ereignis im Profässbuech vom Chlooschter ufgschribe het.

Wo der Konvänt es bar Tääg spöter zrugg cho isch, het der Apt d Inkluusin fyrlech lo begrabe, und vil frommi Lüüt sind zu dere Dootemäss cho.

was si für Wunder too het und wie me se verehrt

Im Bricht vo däm Heiligelääbe sind vil wundersami Sache ufgschribe, wo für d Mönch und d Lüüt Bewys gsi sind, ass d Wiberat e Märtyrerin und heiligi Person isch. So het men öpe gwüsst:

• ass e Lampen an irem Grab diräkt vom Himel uus azündt worden isch
• ass einisch der Strääl von ere über em Grab i der Luft ghanget isch
• ass mit däm Strääl öperem es chranks Aug gheilt worden isch
• ass d Wiberat emol als Erschynig zum Hitto cho isch und em gseit het, er heig es wüeschts Tuech für uf en Altar usglääse
• ass si ihri Schwöschter, d Pliddruda, gheilt het
• ass es Stückli Holz vo ihrem Züber guet ghulfe het gäge Zaanweh.

Wäge däm allem und no meh anderne Bewys het me z Sanggallen und im ganze Thurgau die frommi Frau, wo scho vorhäär als Inkluusin bewunderet worden isch, gly rächt afo verehre. Im Chlooschter isch scho im Joor drufabe, ane 927, ire Todestaag bsunders gfyret worde. Und das isch e Tradizioon bis wyt i d Nöizyt gsi, nume het me bi der ofizielle Heiligsprächig ane 1047 der 2. Mai als Todetag agluegt und zum offizielle Fyrtig von ere ggnoo. Hüt no isch dä Fyrtig i der Liturgy vom Bistum Sanggalle obligatorisch.

I der Chlooschterchronik Casus sancti Galli schribt der Mönch Ekkehard der Viert dervo, wie der Kaiser Heinrich der Dritt und däm syni Frau Agnes gmacht händ, ass der Papscht Klemens der Zwöit d Wiborada als Heiligi anerchänt het.

Z Sanggalle het d Gschicht vo der heilige Wiborada immer wider Fraue derzue brocht, au so nes heiligmässigs Läbe z wähle. Es bar sind wie sii zu der Mange-Chile als Inkluusin cho, die letschti vonne isch dört ane 1509 gstorbe. Und z Sankt George obe isch vom 16. Joorhundert bis 1834 s Wiborada-Chlooschter für Fraue gsi.

Literatur

• Walter Berschin: Vitae Sanctae Wiboradae. Die ältesten Lebensbeschreibungen der heiligen Wiborada. Mitteilungen zur vaterländischen Geschichte Band 51, 1983.
• Peter Erhart: Wiborada In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
• Adolf Fäh: Die hl. Wiborada. Jungfrau und Martyrin. St. Fiden 1926.
• Eva Irblich: Die Vitae sanctae Wiboradae. Ein Heiligen-Leben des 10. Jahrhunderts im Zeitbild. In: Schriften des Vereins für Geschichte des Bodensees und seiner Umgebung, 88, 1970, S. 1–208.

Weblink

 Commons: Wiborada – Sammlig vo Multimediadateie