Papers by Kıymet KOCATÜRK KARABALIK
Din, Stalin'e göre, Marksizm'in benimsenmesinde en önemli engeldi. Bunun için ateist eğitimi yayg... more Din, Stalin'e göre, Marksizm'in benimsenmesinde en önemli engeldi. Bunun için ateist eğitimi yaygınlaştırdı. İnsanlar kiliseye, camiye gidemez, cenazelerini dini usullerle defnedemez hale geldiler. Baymirza Hayit merhumun verdiği bilgilere göre, 1912 yılında Rusya'nın egemenliği altında kalan İslam yurtlarında 24 bin cami-mescit vardı. 1939 yılına gelindiğinde bunlardan 100 kadarı ayakta kalmış, gerisi yok edilmişti. Bu 100 mescitten de sadece 8 tanesinde ibadet yapılıyordu. Represya, Katagan, Baskı dönemi gibi isimlerle anılan Stalin döneminde öldürülen, sürgün ve hapislerde hayatını kaybeden Müslümanların sayısı 14 milyon kadar tahmin edilmektedir (Stalin döneminde hayatını kaybeden Sovyet vatandaşlarının toplam sayısı 40 milyon civarında diye ifade edilmektedir OK). Sadece Nakşibendi tarikatına mensup olduğu suçlamasıyla hayatını kaybeden insan sayısı 2 milyon kadardır. (Hayit 2000) Baskı dönemi, diğer dinlere daha çok zarar vermiştir. Çünkü İslam'a göre "bütün yeryüzü mescit kılınmıştır." Yani Müslümanın namaz kılmak için illa bir camiye gitmesi şart değildir. Temiz bir yer, temiz bir kıyafet ve beden, namazın temizlik şartları için yeterlidir. Oysa Hıristiyanlar ibadet etmek için kiliseye gitmek zorundadır. Sonuç Stalin dönemi uygulamalar öldüğü 1953'e kadar devam etti. Halefi Kruşçev zamanında, Sovyet Komünist Partisinin 20. Kongresinde, ölümünden üç yıl sonra, 20 Şubat 1956 tarihinde alınan bir kararla Stalin dönemi uygulamaları "kişinin putlaştırılması" olarak ilan edildi. Kruşçev, "Destalinizasyon" adı altında, Stalin dönemi katı uygulamaları sonlandırmaya çalıştı; Stalingrad gibi şehir isimlerini bile değiştirdi. Baskıları gizlemek, dezenformasyon da dönemin uygulamalarının diğer bir boyutudur. Bu boyut, Stalin'den sonraki dönemlerde de devam etmiştir. Aral ve Semey facialarının insana verdiği zarar 1987'lere kadar kamuoyundan saklanmıştır. 3. TÜRKİSTAN KURULTAYI 4 Bütün insan toplumlarını, tornadan çıkmış gibi, tek düze bir yapı olarak gören yaklaşımların birçoğu gibi, Stalin döneminde de bütün etnik grupların kültürel farklılıkları bir genelgeyle ortadan kaldırılabilir sanıldı. Oysa Türk toplulukları ile diğerleri arasında ciddi yapısal farklar vardı. Ukrayna'daki, Estonya'daki, Gürcistan'daki sosyal yapılar ile Türkistan'daki yapı arasındaki farklar göz ardı edildi. Rusya'daki mujik-aristokrat ilişkisi ile Fergana vadisindeki köylü-hoca ilişkisi aynı sayıldı. Oysa batının sınıf yapısı ile Türk topluluklarının sosyal yapısını açıklamak mümkün değildi. Nitekim sonraları Asya Üretim tarzı gibi analizlerle bu kabil ayrılıklar Marksist bakış kalıbından izah edilmeye çalışılmıştır. Stalin dönemi baskılar bugün Doğu Türkistan'da uygulanıyor. O baskı döneminde de, şimdi Doğu Türkistan'da Çinlilerin yaptığı gibi, babası sürgüne gönderilen çocuklar çocuk ıslah evlerine, anneleri psiko-sosyal uyum programları için kamplara gönderildi. Bu "beyin yıkama" programlarına kitle halinde sürgün edilen Ahıskalı, Kırımlı göçmenler de tabi tutuldu. Adalet bir "troyka (üç kişilik ekip)" tarafından sağlanıyordu. Bir savcı ve iki hâkimden oluşan bu mahkeme heyetinin arkasında asıl karar vericiler bölgenin KGB ve Komünist Parti sorumlularıydı. 15 dakikalık tek celselik duruşmalarda verilen idam kararları, önceden verilmiş kararlardı. Şekil yerini bulsun için yapılan göstermelik duruşmalar… Her baskı dönemi gibi bu Stalin dönemi de sona erdi. Dün Stalin'i alkışlayan kitleler yerine 1956'dan sonra destalinizasyon programını alkışlayan kitleler geldi. Gorbaçov zamanında da Brejnev zamanını kötüleyen kararlar alkışlanıyordu. İnsanlık bunlardan ders çıkarmalıdır. Belki bu kabil totaliter uygulamalar, çıkarılacak derslere rağmen bundan sonra da görülecektir. Bunu bilerek yine de ders çıkarmak gerekiyor. Çünkü ders çıkaranlar, kendi ülkelerinde demokrasiyi, insan Hak ve Hürriyetlerini, kuvvetler ayrılığı ilkesini her gün daha da gelişen uygulamalarla hayat geçirip eşitsizliğe ve zulme dayanan acıları azaltmaya çalışıyorlar. Bütün Türk Cumhuriyetlerinde yaşayan kardeşlerimiz ve esasen bütün bir insanlık, dini ve etnik kimliği ne olursa olsun, insanca yaşamayı hak ediyor. Çıkarılması gereken derslerden birisi de kendinden başkasına güvenmemektir. 20. Yüzyıl başlarında Türkistan ve Azerbaycan'da yayılan Ceditçi hareketin yetiştirdiği ziyalılar (aydınlar) 1917 Bolşevik devriminde ikiye bölündü; bir kısmı Lenin'in peşine giderek istiklâlin sağlanacağını düşünüyordu. Bir kısmı ise Lenin'in self-determinasyon sözüne güvenmemek gerektiğini düşünüyordu. Sonunda Bolşevikler bölgede egemen oldu ve kısa sürede kendilerine bel bağlayanları tasfiye etti. İkincisi, zulüm eninde sonunda bitiyor. Yeniden payidar olmaması için adaleti vicdanlara yerleştirecek bir eğitim sistemi gerekmektedir; Atatürk'ün ifadesiyle "fikri hür, vicdanı hür" nesiller yetiştirmektir. Göstermelik mahkemelerde kukla olan heyet üyelerine değil, padişaha bile adalet adına karşı durabilen, "ülkemizde hâkimler de var" dedirtecek üyelere ihtiyacımız vardır. Bunları gerçekleştirmiş Türk Cumhuriyetleri, yeryüzünde de nimetlerle külfetlerin dağılımındaki dengesizliğe son verebilecek, "Küresel Adaleti" tesis edebilecek bir güç oluşturabilirler.
Uploads
Papers by Kıymet KOCATÜRK KARABALIK