Saltar al conteníu

Archivu Xeneral d'Indies

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Catedral, alcázar y Archivu d'Indies de Sevilla
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
Vista del Archivu d'Indies dende la catedral.
Archivu Xeneral d'Indies alcuéntrase n'España
Archivu Xeneral d'Indies
Archivu Xeneral d'Indies (España)
Llugar  España
Criterios Cultural: i, ii, iii, vi
Referencia 383
Inscripción 1987 (XI Sesión)
Área Europa y
América del Norte
Cambiar los datos en Wikidata
Patiu interior.
Detalle del techu.
Escalera principal.
Fonte del Archivu d'Indies.
Pasiellu del Archivu con estanteríes pa documentos.

El Archivu Xeneral d'Indies de Sevilla crear en 1785 por deséu del rei Carlos III, coles mires de centralizar nun únicu llugar la documentación referente a l'alministración de los territorios ultramarinos españoles[1] hasta entós esvalixa en diversos archivos: Simancas, Cádiz y Sevilla.

L'archivu caltién unos 43.000 legajos, con unos 80 millones de páxines y 8.000 mapes y dibuxos que proceden, fundamentalmente, de los organismos encargaos de l'alministración de los territorios d'ultramar.[2] Foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco en 1987, xunto a la Catedral y los Reales Alcázares.[3]

Edificiu

[editar | editar la fonte]

Historia de la so construcción

[editar | editar la fonte]

Tres el descubrimientu d'América, la Corona escoyó la ciudá de Sevilla como puertu esclusivu pal comerciu con esti continente, lo cual fixo qu'aumentara rápido l'actividá comercial. El llugar utilizáu polos comerciantes pa llevar a cabu les sos actividaes mercantiles yeren les graes de la Catedral. El so puntu central yera la denomada fonte del Fierro, enclavada nel llugar qu'anguaño ocupa la Ilesia del Sagrariu. Mientres la segunda metá del sieglu XVI, el Cabildru de la Catedral, pa evitar los escesos cometíos polos comerciantes, que nun duldar en rematar los sos alcuerdos nel interior del templu nos díes d'agua, instaló columnes con cadenes pela redolada del templu y contrató alguaciles qu'evitaren el pasu pela cai d'animales de carga. Ante les quexes del Cabildru Metropolitanu, el rei Felipe II decidió la construcción d'un edificiu pa sede de la Rula, que se llevaría a cabu na mesma Avenida, xunto a la Catedral, y terminaría siendo sede del Archivu d'Indies.[4] La so construcción empecipiar en 1584, nun abrir al usu hasta 1598.

Descripción del edificiu

[editar | editar la fonte]

La Casa Rula de Mercaderes de Sevilla, construyida en dómina de Felipe II ente 1584 y 1598, por Juan de Minjares, sobre planos de Juan de Herrera, foi escoyida como sede del archivu, xera que desempeña hasta'l día de güei.

Trátase d'una edificación exenta, con planta y patiu central en forma cuadrada, asitiáu sobre un podiu, cuenta con dos pisos d'altor, combina nel so esterior lladriyos coloraos y elementos de piedra, combinación que se siguiría en distintos edificios sevillanos. Nel so interior ta'l patiu central, construyíu en piedra y d'amplies proporciones, amosando arcos suxetaos nes pilastres con medies columnes. Destaca l'actual escalera principal del edificiu, proyeutu de Lucas Cintora, que foi realizada con posterioridá a la construcción del edificiu, a finales del sieglu XVIII, y atópase decorada con enchapaduras de mármol. Sobre la escalera abre una cúpula en llinterna.[5]

Ente 1999 y 2005 tienen llugar les obres de caltenimientu y recuperación del inmueble llevaes a cabu pol arquiteutu Antonio Campos Alcaide. Nelles plantégase una redefinición del programa funcional del edificiu, según una actualización de les instalaciones. Col enfotu de salvaguardar l'edificiu ensin nenguna alteración espacial y aprovechando la esistencia d'un pequeñu suétanu, propónse la so ampliación por aciu una galería perimetral.[6]

Dientro de la intervención ye reseñable l'actuación sobre l'edificiu del antiguu Celleru del Cabildru Catedraliciu, sito na cai Santu Tomás, pa la so incorporación como segunda see auxiliar de Casar Rula.

Creación del Archivo

[editar | editar la fonte]

Dos razones fundamentales enmarquen la fundación del Archivu Xeneral d'Indies. Per una parte la falta d'espaciu nel Archivu Xeneral de Simancas, archivu central de la Corona española. Por otru, en llinia col espíritu de la Ilustración, el deséu d'escribir una historia de la conquista y hispanización d'América que diera respuesta a los escritos estranxeros que trataren la tema, como Histoire des deux Indes (Guillaume-Thomas Raynal, 1770) o The History of America (William Robertson, 1777).

El responsable del proyeutu foi José de Gálvez y Gallardo, secretariu d'Indies, encargándose l'académicu ya historiador Juan Bautista Muñoz, cosmógrafu mayor d'Indies, de la so execución.

N'ochobre de 1785 empiecen a llegar al Archivu los primeros documentos. Dende entós y en distintes remeses van incorporándose los fondos de les principales instituciones rellacionaes coles Indies hasta convertir al archivu nel principal depósitu documental pal estudiu de l'alministración española nel Nuevu Mundu y les Filipines. Nel momentu de constituyir l'archivu, tómase l'añu 1760 como fecha divisoria ente lo alministrativo y lo histórico, de forma que los documentos anteriores a esa fecha habíen de ser unviaos al Archivu d'Indies, quedando la documentación posterior a dicha fecha al serviciu de los organismos que produxeren los documentos.

Los documentos que güei caltién l'archivu ocupen más de nueve quilómetros lliniales d'estantería. Trátase d'unos 43.000 legajos con unos 80 millones de páxines y 8.000 mapes y dibuxos que proceden, fundamentalmente, de los organismos metropolitanos encargaos de l'alministración de los territorios d'ultramar.[2]

  • Conseyu d'Indies, sieglos XVI-XIX
  • Casa de la Contratación, sieglos XVI-XVIII
  • Consulaos de Sevilla y Cádiz, sieglos XVI-XIX
  • Secretaríes d'Estáu y del Despachu Universal d'Indies, d'Estáu, Gracia y Xusticia, Facienda y Guerra, sieglos XVIII-XIX
  • Secretaría del Xulgáu d'Arribaes de Cádiz, sieglos XVIII-XIX
  • Comisaría Interventora de la Facienda Pública de Cádiz, Direición Xeneral de la Renta de Correos, sieglos XVIII-XIX
  • Sala d'Ultramar del Tribunal de Cuentes,, sieglu XIX
  • Real Compañía de la Habana, sieglos XVIII-XIX.

Namái dellos documentos proceden direutamente d'organismos ultramarinos (Capitanía Xeneral de Cuba, sieglos XVIII-XIX, repatriaos de L'Habana tres la derrota na Guerra d'España y Estaos Xuníos) o de particulares rellacionaos cola alministración d'ultramar (como los del XV duque de Veragua, descendiente direutu de Cristóbal Colón, sieglos XV-XVIII, adquiríos en 1930; los xeneral Polavieja, unu de los últimos capitanes xenerales de Filipines, 1876-1898; o los del virréi de Perú, Abascal, 1804-1859).

Na actualidá (2008) ye'l mayor archivu esistente sobre l'actividá d'España n'América y Filipines conteniendo información sobre la historia política y la historia social, la historia económica y la de les mentalidaes, la historia de la Ilesia y la historia del arte o la xeografía d'aquellos territorios. Guarda una gran cantidá de pieces d'incalculable valor históricu: testos autógrafos de Cristóbal Colón, Fernando de Magallanes, Vasco Núñez de Balboa, Hernán Cortés o Francisco Pizarro. Los sos documentos son analizaos y consultaos polos investigadores que pasen cada añu pol archivu.

L'Archivu ye unu de los archivos xenerales (xunto col de la Corona d'Aragón y el de Simancas) pertenecientes al Estáu español. En 1987 foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco xunto a la Catedral, la Giralda y los Reales Alcázares de Sevilla.

L'Archivu ta rexíu pol Patronatu del Archivu Xeneral d'Indies, creáu por Real Decretu de 34 de xunu (BOE 25 de xunu de 2005) nel que participen el Ministeriu de Cultura, la Xunta d'Andalucía, el Conceyu de Sevilla, el Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques y les Universidaes de Sevilla, siendo amás vocales natos, distintes personalidaes del mundu de la cultura[7]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Archivu Xeneral d'Indies MECD www.mecd.gob.es [15-8-2017]
  2. ↑ 2,0 2,1 Archivu Xeneral d'Indies cervantes.es [7-7-2008]
  3. ↑ «Cathedral, Alcázar and Archivu d'Indies in Seville». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 10 de febreru de 2013.
  4. ↑ Albardonedo Freire, Antonio José. L'urbanismu de Sevilla mientres el reináu de Felipe II. Guadalquivir ediciones. ISBN 84-8093-115-9.
  5. ↑ Cardoso Bonu, Diego A. Sevilla, el cascu antiguu. Historia, arte y urbanismu. Guadalquivir ediciones. ISBN 84-8093-154-X.
  6. ↑ Campos Alcaide, Antonio. . Ministeriu de Cultura. Madrid. 2005. ISBN 84-818-1244-7.
  7. ↑ Archivu Xeneral d'Indies Ministeriu de Cultura España mcu.es[7-7-2008]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]








Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Archivu_Xeneral_d%27Indies&oldid=4015892»