Juan Antonio Medina Orellana

Juan Antonio Medina Orellana
Presidente d'Hondures	;
Presidente d'Hondures
Vida
Nacimientu	Santa Rosa de Copán, 9 de marzu de 1833 (191 años)
Nacionalidá	El Salvador
Muerte	Chinandega,
Estudios
Estudios	Universidá d'El Salvador ; Universidá de San Carlos de Guatemala
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu, abogáu

Juan Antonio Medina Orellana, abogáu, militar y políticu hondureñu. Presidente Provisional d'Hondures en 1872, por aciu "Golpe d'Estáu".

Biografía

Juan Antonio Francisco de Jesús Medina Orellana, moteyáu “El Rayo”. Nació un 9 de marzu de 1833 na Villa de “Los Llanos” de Santa Rosa, güei ciudá de Santa Rosa de Copán. Finó na llocalidá de Chinandega, Nicaragua en 1885. Fueron los sos padres: Joaquín Medina y Sabina Orellana.

Los sos padres treslladar a morar a Suchitoto, n'El Salvador y ye por ello que dende neñu Juan Antonio Medina realizó les sos primeres lletres nes escueles d'aquel estáu centroamericanu, los sos proxenitores deseyaben da-y una bona educación al so fíu, polo cual Juan Antonio Medina, foi inculcado a estudiar xurisprudencia na Universidá d'El Salvador en 1853 y darréu siguir na Universidá de San Carlos de Borromeo en Guatemala, onde llogró'l so títulu d'abogáu y un nomamientu en 1860 de maxistráu de la Corte Suprema de Guatemala.

Unos años dempués, de regresu al país que-y vio crecer El Salvador, el so títulu foi reconocíu pola Universidá d'El Salvador y llaborio n'abogacía naquel estáu, tiempu dempués espertaríase-y l'interés pola milicia y se enlista nel exércitu onde xube, de rangos fácilmente por cuenta de la so astucia y lideralgu, lluchó xunto al Xeneral Gerardo Barrios nel exércitu salvadoreñu. El mesmu Berrios, en 1862 nomaría-y Comandante del Batallón de Cuscatlán, Medina Orellana, pa esi entós cuntaba col rangu de Teniente coronel.

Primer Batalla

En 1863 les tropes conservadores guatemalianes al mandu del Xeneral Rafael Carrera invaden territoriu occidental d'El Salvador, avanzando escontra la ciudá capital al envís de derrocar el gobiernu del Xeneral Gerardo Barrios y llueu el de movilizase hasta Hondures pa tamién tomalo. Ye cuando nel so primer asaltu, el Teniente Coronel Medina Orellana, demuestra les sos habilidaes militares de comandante, ganando al exércitu guatemalianu na Batalla de Coatepeque.

Invasión guatemaliana

N'Hondures, el Teniente Coronel Juan Antonio Medina llucharía al llau del Xeneral José Trinidad Cabañas Fiallos y nes tropes del Xeneral José María Medina Castejón, d'ellí surdió un singular nomatu dientro de les barraques, cuando les oficiales dirixir al Xeneral José María Medina, llamábenlu “Medinon” y cuando se dirixíen al Teniente Coronel Juan Antonio Medina Orellana, dicíen-y “Medinita”.

La Villa de "Los Llanos" de Santa Rosa, fuera invadida poles fuercies guatemalianes, al nun poder consiguir el so oxetivu n'El Salvador; ye por ello, que la comandancia d'armes de Santa Rosa, n'agostu de 1863 recibe sofitu militar y entaínense a abellugar la ciudá, so les órdenes del Xeneral José Trinidad Cabañas y del Teniente Coronel Medina Orellana, la invasión guatemaliana ye repelida y ye forzada a recular; al dase cunta les tropes de Carrera, que l'oxetivu n'Hondures nun taba fácil, ordeno a los sos comandantes invadir nuevamente a El Salvador, país al cual el Teniente Coronel Medina y el Xeneral Cabañas movilizar colos sos homes y pertrechos pa defender la capital salvadoriana sitiada, nel mesmu añu de 1863.

Campaña n'Hondures

Nuevamente n'Hondures, el Xeneral José María Medina deseyaba xubir a la presidencia, idea pa lo cual mando treslladase un contingente escontra Cucuyagua, a la cual tomo ensin vacilación, darréu cayó la ciudá de Santa Rosa de Copán y dempués la colonial ciudá de Gracias (Lempira).

Pa 1863, la Villa de “Los Llanos” de Santa Rosa de Copán alzábase como capital una y bones el Xeneral José María Medina proclamárase como presidente, primeramente na ciudá de Gracias, contra l'alministración del mandatariu José Francisco Montes Fonseca.^[1] Medina preparaba les sos fuercies pa dirixise escontra la ciudá de Comayagua, ye cuando'l mandatariu guatemalianu Carrera, unvia tropes al mandu del Xeneral Brigadier Vicente Cerna Sandoval, pa sofitar a Medina na so campaña, yá provistu d'un bon númberu d'efectivos, emponer escontra Comayagua al alcuentru de les tropes gubernamentales al mandu de Francisco Montes Fonseca, na batalla apaez la figura indomable del oficial Juan Antonio Medina Orellana, a quien-y moteyaron como “El Rayu de la guerra", Francisco Montes al trate en desterciu de les sos fuercies el 7 de setiembre de 1863 dexa la presidencia a Medina, que dispunxera'l so Cuartel Xeneral na ciudá de La Paz.

El Xeneral José María Medina Castejón, reconoció'l llabor del oficial Juan Antonio Medina Orellana y nomar Gobernador Militar de la ciudá de Tegucigalpa.

Campaña en Olancho

Asocedíes ente 1864 y 1865 dellos pobladores de la rexón d'Olancho sublevárense contra'l gobiernu, siendo lideraos polos coroneles Manuel Barahona, Bernabé Antunez y Francisco Závala, el sacerdote Miguel Ángel Bustillo párrocu de Lejamani y el mozu Serapio Romero, ye cuando quier ponese fin a tales actos y mándase llamar p'apangalos a la tropa de Granaderos so comandancia del Xeneral José María Medina, el Coronel Juan Antonio Medina Orellana y del Xeneral Juan López Gutiérrez, dempués d'una llarga y dura batalla los sublevaos fueron prindaos y executaos no que se denominó “L'Aforcamientu de Olancho” pola violencia emplegada y que los historiadores haber catalogáu como un episodiu negru dientro de les rebeliones n'Hondures.^[2] Anque unos años dempués en 1868, remanez otra facción rebalba olanchana denominada “Facción Cinchonero” al mandu de Serapio Romero, quien llevaba'l mesmu llamátigu, Juan Antonio Medina, foi l'apaciguador d'esti otru frente.

1870 Juan Antonio Medina, viaxa al Reinu Xuníu por motivos diplomáticos.

Campaña n'El Salvador

En 1871, Juan Antonio Medina tornara de los sos viaxes per Europa; pasu per Hondures, pero xunir a los exércitos comandados pol Xeneral Santiago González Portillo d'ideoloxíes lliberales, en contra del presidente salvadoreñu de vez Francisco Dueñas; el 12 d'abril de 1871, Francisco Dueñas ye estremáu del gobiernu y encarceláu, dempués busco asilu políticu pa tola vida, nos Estaos Xuníos de Norteamérica.

El 24 de mayu de 1871, Juan Antonio Medina Orellana, ye eleváu al grau oficial de Xeneral de Brigada na ciudá de San Salvador.

Campaña contra Medina

Al añu siguiente 1872, el Xeneral Juan Antonio Medina Orellana, xunir a les fuercies rebalbes pa derrocar al presidente hondureño y antiguo collaciu so, el Xeneral José María Medina Castejón. El plan yera reforzar les tropes hondureñes con salvadoreñes ya invadir el territoriu hondureñu por dos lladrales dende'l sur.

Presidencia

La ofensiva da llugar a que'l Xeneral Juan Antonio Medina, proclámese presidente d'Hondures n'Omoa el 16 de xunetu de 1872^[3] y que'l mandatariu en funciones Llicenciáu Crescencio Gómez Valladares, firme un decretu dexando'l poder, que nun duraría sinón hasta'l 26 de xunetu de 1872.

Gabinete del so gobiernu

Gabinete de Gobiernu
cargu	Nome	Periodu

Ministru de Rellaciones esteriores	Xeneral Ponciano Leiva	1872
Ministru del Interior	Llicenciáu Crescencio Gómez Valladares	1872
Ministru de Guerra y Facienda	Xeneral Luis Bográn	1872
Ministru d'Instrucción Pública	Xeneral Remigio Díaz	1872

Dempués de la so derrota ante'l Xeneral Brigadier Longino Sánchez; Medina fuxe escontra Belize, depués al so regresu a El Salvador, ye prindáu y presentáu a un Tribunal y sometese a un Conseyu de Guerra del que se llibra.

En 1875 (14 de febreru), El Gobiernu d'Hondures confier-y el grau militar de Xeneral de División.

Otres campañes militares

1876, xunir al exércitu comandado pol Xeneral Justo Rufino Barrios en Guatemala.
Nel mesmu añu de 1876, xunir al Xeneral José María Medina Castejón, quien-y da la comandancia de les sos tropes, pa derrocar el gobiernu del Xeneral Ponciano Leiva;^[4] la batalla tien llugar n'Hondures y los exércitos gubernamentales de Leiva resulten victorioses; el Xeneral Juan Antonio Medina ye fechu prisioneru de guerra y lleváu a una Corte Marcial onde ye sentenciáu al exiliu d'Hondures, Medina torna a El Salvador.
El Xeneral Juan Antonio Medina, dempués d'un tiempu de vivir en paz realizó viaxes a los Estaos Xuníos d'América y darréu decide dir a América del Sur cuando s'atopa de viaxe pol Perú, escucha de los llevantamientos n'Ecuador contra del gobiernu presidíu pol Xeneral Ignacio de Veintemilla y Villacís; Medina Orellana entá con ánimos emprestar pa combatir al llau de los rebeldes, que dempués de delles intervenciones derroquen a Veintemilla y Villacís el 9 de xunetu de 1883, asitiando un gobiernu provisional de siguío.

Condecoraciones

Orde de Santa Rosa y de la Civilización d'Hondures, dada pol Xeneral José María Medina, en 1870.

Referencies

↑ Hestoria Cronolóxica d'Hondures, «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2014. Consultáu'l 23 de xunetu de 2016..
↑ Diariu El Porvenir de Nicaragua, nach Bancroft Seite 465 FN 43.
↑ Llistáu de Gobernantes, Xefes d'Estáu y Presidentes d'Hondures: http://www.worldstatesmen.org/Hondures.htm
↑ (The New York Times, January 26, 1876, uprising of Xen. Don José Maria Medina, at Gracios, in Hondures, and the upsetting of the President Don Ponanciano Leiva)

Bibliografía

Predecesor:
Florencio Xatruch

Presidente d'Hondures

1872

Socesor:
Céleo Arias

[1] Hestoria Cronolóxica d'Hondures, «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2014. Consultáu'l 23 de xunetu de 2016..

[2] Diariu El Porvenir de Nicaragua, nach Bancroft Seite 465 FN 43.

[3] Llistáu de Gobernantes, Xefes d'Estáu y Presidentes d'Hondures: http://www.worldstatesmen.org/Hondures.htm

[4] (The New York Times, January 26, 1876, uprising of Xen. Don José Maria Medina, at Gracios, in Hondures, and the upsetting of the President Don Ponanciano Leiva)

[1]

[2]

[3]

[4]