Saltar al conteníu

Manuel Gómez Pedraza

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Manuel Gómez Pedraza
7. Presidente de Méxicu

25 avientu 1832 - 31 marzu 1833
← Melchor Múzquiz - Valentín Gómez Farías →
diputáu de Méxicu


senador de Méxicu

Vida
Nacimientu Santiago de Querétaro, 22 d'abril de 1789[1]
Nacionalidá Bandera de Méxicu Méxicu
España
Muerte Ciudá de Méxicu, 14 de mayu de 1851[1] (62 años)
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, diplomáticu, ministru, militar
Llugares de trabayu Ciudá de Méxicu
Creencies
Relixón catolicismu
Partíu políticu Partido Liberal (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Manuel Gómez Pedraza y Rodríguez (22 d'abril de 1789, Santiago de Querétaro – 14 de mayu de 1851, Ciudá de Méxicu) foi un militar y políticu mexicanu que se desempeñó como Presidente de Méxicu ente 1832 y 1833.

Oríxenes y formación militar

[editar | editar la fonte]

Nació'l día 22 d'abril de 1789 en Querétaro, foi fíu de Juan Antonio Gómez Pedraza y María Úrsula Rodríguez y Salinas, dambos pertenecientes a la clase alta criolla y hacendada que tenía propiedaes na zona de Jalpan, asitiada al norte del estáu.

Los sos estudios realizar nel so estáu natal, mesmos qu'abandonó al españar la independencia pa enrolarse nel exércitu realista sol mandu de Félix María Calleja, quién lo fixo teniente nel reximientu de Fieles de Potosí; con él tomu parte en tola campaña contra los insurxentes y na captura del cura José María Morelos.[2] Tando en San Luis Potosí y siendo teniente coronel, xuntar al plan d'Iguala. Foi amigu y partidariu d'Agustín de Iturbide, quién lo nomó coronel y xeneral, según comandante de la Huasteca y xefe de la guarnición de Méxicu, cargu qu'apurrió a los trunfadores del plan de Casa Mata al ser Iturbide desterráu.

Nel añu de 1825 nomóse-y comandante militar de Puebla, d'onde foi reasignado por órdenes del presidente Guadalupe Victoria pa sustituyir a Manuel de Mier y Terán como secretariu de Guerra. Asegúrase que'l xeneral Gómez Pedraza aprovechó la so estancia na secretaría de Guerra pa preparar a la candidatura a la presidencia.[3]

Presidencia

[editar | editar la fonte]

Cuando hubo eleiciones, Gómez Pedraza salió victoriosu p'asoceder al xeneral Victoria na presidencia de la República. Electu presidente de Méxicu pal cuatrieniu que tenía d'empecipiase'l 1 d'abril de 1829 y concluyir el 31 de marzu de 1833, don Manuel foi desconocíu pol Congresu, que declaró nula la eleición presidencial que ganara.

Los xenerales Santa Anna, Lorenzo de Zavala y José María Lobato nun-y dexaron nin siquier tomar posesión y partió al exiliu. Nel so llugar gobernó'l xeneral Vicente Guerrero, quien ocupó'l segundu llugar na eleición, y como vicepresidente foi Anastasio Bustamante, tercer llugar na guerra eleutoral. Vivió en Francia dos años, en destierru voluntariu y tornó al país n'ochobre de 1830; pero al llegar a Veracruz negóse-y que desembarcara, polo que tomó pasaxe nuna goleta que lo llevó a Nueva Orléans, onde publicó un manifiestu que faía crítica a l'alministración de Bustamante.[4]

En 1832 depués de delles revueltes que fixeron cayer a Guerrero y a Bustamante, faltando unos meses por que concluyera el periodu presidencial que llegalmente correspondía-y a Gómez Pedraza, al xeneral Santa Anna asocedióse-y devolve-y la presidencia. Santa Anna y Bustamante, con don Manuel como testigu, roblaron los Convenios de Zavaleta, nos qu'apautaron l'amnistía y l'olvidu xeneral de too soceder dende'l 1 de setiembre de 1828. Darréu, dambos xenerales apurriéron-y la presidencia al xeneral Gómez Pedraza, quien tres meses dempués terminó'l so periodu presidencial.[5]

El so gabinete presidencial tuvo conformáu por Bernardo González Angulo en Rellaciones Interiores y Esteriores, Miguel Ramos Arizpe en Xusticia, Joaquín Parres en Guerra y Marina, y Valentín Gómez Farías en Facienda.[6]

Años posteriores y muerte

[editar | editar la fonte]

Darréu, en 1838 so la presidencia d'Anastasio Bustamante, Gómez Pedraza foi nomáu ministru de Rellaciones Esteriores cargu qu'ocupó solu trés díes por cuenta de la so oposición al propiu presidente y a la so intención de restablecer la Constitución de 1824. Ocuparía'l cargu dos causes más, en 1841 y en 1847.[7] Escontra finales de 1845 foi candidatu a la presidencia de la República, pero José Joaquín de Herrera ganó los comicios.[8]

En 1846 formó parte del Conseyu de Gobiernu. En 1848 foi presidente de la Cámara de Senadores y en 1850 delidió pola presidencia de la República, pero foi ganáu pol xeneral Mariano Arista. Siendo direutor del Nacional Monte de Piedá, Gómez Pedraza finó de secute na Ciudá de Méxicu el 14 de mayu de 1851 a los 62 años d'edá. Los sos médicos de cabecera diagnosticáren-y una oquedad pulmonar. Finó ensin confesase, polo que'l cleru nun dexó que se-y soterrara en terrén sagráu, asina que se tuvo que construyir una cripta pa los sos restos asitiada nel panteón Francés de la Piedá.[9]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 13535395m. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  2. ↑ Orozco, 1985: 230
  3. ↑ Méxicu 2010, Gobiernu Federal. «Manuel Gómez Pedraza». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-09-27. Consultáu'l 19 de xineru de 2010.
  4. ↑ Orozco, 1985: 231
  5. ↑ Villalpando, José Manuel (avientu de 2010). Historia de Méxicu al traviés de les sos gobernantes, Segunda Edición, Méxicu: Planeta, páx. 138. ISBN 978-970-37-0770-6.
  6. ↑ González Pedrero; 2004; 325
  7. ↑ «Los cancilleres de Méxicu al traviés de la so historia». Secretaría de Rellaciones Esteriores. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-05-18. Consultáu'l 18 de xineru de 2010.
  8. ↑ Orozco, 1985: 232
  9. ↑ Orozco, 1985: 233

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Manuel_Gómez_Pedraza&oldid=4299439»