Saltar al conteníu

Nicolás de Bari

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Nicolás de Bari
obispu diocesianu


Diócesis: Myra (en) Traducir
Vida
Nacimientu Patara (es) Traducir, sieglu de III[1]
Nacionalidá Antigua Roma
Muerte Myra (es) Traducir, sieglu de IV[1]
Sepultura basílica de San Nicolás (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes griegu antiguu
Oficiu presbíteru, obispu católicu
Santoral
6 d'avientu, 19 d'avientu, 22 de mayu y 11 d'agostu
Creencies
Relixón cristianismo primitivo (es) Traducir
cristianismo niceno (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

San Nicolás, tamién conocíu como San Nicolás de Myra (n'Oriente, pol so llugar de fallecimientu) o San Nicolás de Bari (n'Occidente, pol llugar onde fueron treslladaos los sos restos) foi un obispu que vivió nel sieglu IV. Más de dos mil templos tán dedicaos a él en tol mundu.

N'Oriente llamar Nicolás de Mira, pela ciudá onde tuvo d'obispu, pero n'Occidente llámase-y Nicolás de Bari, porque cuando los musulmanes conquistaron Anatolia, un grupu de cristianos sacó d'ellí de callao les reliquies del santu y llevar a la ciudá de Bari, n'Italia. Nesa ciudá axudicáronse-y tan almirables milagros al reza-y a esti gran santu, que'l so cultu aportó a por demás popular en toa Europa. Ye Patronu de Rusia, de Grecia y de Turquía. En Roma yá nel añu 550 construyéren-y un templu nel so honor.

El so nome ye notable tamién fuera del mundu cristianu porque la so figura dio orixe al mitu de Santa Claus (o Klaus), conocíu tamién como Pá Noel.[2]

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació en Patara, na rexón de Licia (anguaño dientro del territoriu de Turquía) nuna familia adinerada y dende neñu destacar pol so calter piadosu y arrogante. Los sos padres, fervorosos cristianos, educar na fe. Dempués de la muerte de los sos padres, Nicolás heredó una gran fortuna que punxo al serviciu de los precisaos, según la haxografía escrita por San Metodio, arzobispu de Constantinopla.

Al morrer los sos padres partió tola so fortuna ente los probes y foise a vivir a Myra (Anatolia, anguaño Turquía), onde sería consagráu obispu d'una forma bien interesada. Diz la lleenda que dellos sacerdotes y obispos atopábense aldericando sobre quién sería'l futuru obispu, pos l'anterior finara. Al nun ponese d'alcuerdu, decidióse que fuera'l próximu sacerdote qu'entrara nel templu, que de casualidá foi Nicolás de Bari.

Mientres la so dómina como obispu, y nel so enfotu por erradicar los cultos paganos, ordenó baltar el templu d'Artemisa en Myra; el templu más grande y famosu de Licia, según otros varios edificios paganos.[3]

Por un decretu del emperador Licinio contra los cristianos foi encarceláu y la so barba quemada, siendo lliberáu pol emperador Constantín.

Participó nel Conceyu de Nicea, condergando les doctrines d'Arriu, quien se negaba a almitir el dogma de la divinidá de Cristu. Pa combatir los errores, utilizaba una dulzura esquisita, llogrando grandes y sinceres conversiones, a pesar del so discretu talentu especulativo y orador que tanto gusta a los orientales. Sicasí, cuando se trataba de protexer a los más débiles de los poderosos, San Nicolás, a pesar de la so avanzada edá, actuaba con gran arroxu y puxanza.

Basílica de San Nicolás en Bari, Italia

San Nicolás de Bari morrió'l 6 d'avientu del añu 343 en Myra, pero los sos restos fuelguen na ciudá portuaria italiana de Bari, pos ellí fueron a dar dempués de que fueren sacaos de Turquía tres la conquista musulmana. Tres la so muerte convertir nel primer santu, non mártir, en gociar d'una especial devoción n'Oriente y Occidente. Ensame de rellatos milagrosos apaecieron sobre él, desfigurando, dacuando, el so eminente calter práuticu y senciellu.

Milagros

[editar | editar la fonte]

Son munchos los milagros que se-y atribúin. Unu de los de mayor repercusión ye'l que cunta que, siendo entá mozu, se compadeció d'un esquiciáu fidalgu de la llocalidá de Patara, na Licia, que cayendo na más absoluta miseria habíase vistu obligáu a prostituyir a los sos trés fíes (según la lleenda formosu y honestu). Pa remedialo, el santu de Bari echó tres zapato —según otres versiones bolsos— llenos d'oru, n'otres tantes nueches pela ventana del cuartu "onde dormía aquel padre desnaturalizado, colo qu'aprovió'l remediu oportunu". N'otra versión, que fadría hestoria, dexó cayer pela chimenea unes monedes d'oru que milagrosamente cayeron nunes medies de llana que les moces habíen dexáu ensugando, y de equí supónse la tradición de colgar les medies texíes que sirven pa recibir regalos en Navidá. Asina tamién, n'ocasiones representar al obispu de Myra con tres monedes d'oru nes manes.

San Nicolás de Bari salva a trés inocentes. Cuadru d'Iliá Repin (1889)
San Nicolás de Bari, Pedro de Córdoba (s. XV)

Pellicer, nel so Tratáu históricu,[4] informa de que yera habitual na corte de Felipe II d'España la puesta n'escena'l 6 d'avientu, día de San Nicolás de Bari, de la llamada Fiesta del zapatu, cola eventual participación de dalguna dama de Palaciu.[5]

Otru milagru conocíu ye'l de resucitar pol so intercesión a trés neños que cayeren d'un árbol y muertu al intre. Tamién se-y atribúi'l milagru de los trés neños sacrificaos pa dar de comer a los veceros d'un hosteleru, siendo devueltos a la vida por intercesión del santu. Motivu pol cual represéntase-y con trés neños al so llau, nuna cubeta.

Cúntase que cierta vegada salvó la vida de trés xenerales condergaos a muerte inxustamente. Tamién se cunta que n'otra ocasión, topándose un grupu de marineros metanes una torbonada ya invocando la proteición de San Nicolás, vieron apaecer la figura del santu sobre'l barcu y al momentu la torbonada aselóse. Unu de los milagros más recién, asocedíu mientres la Segunda Guerra Mundial, cunta cómo nun bombardéu a la ciudá de Bari una madre dixebrar del so neñu metanes el tracamundiu, apaeciendo ésti hores dempués a la puerta de la casa sano y salvo. El neñu cuntó cómo un home que describió como San Nicolás ayudar, protexer y llevar de regresu a la so casa.

Opereta Llega San Nicolás

[editar | editar la fonte]

El sacerdote salesianu Jerko Grzincic escribió una opereta navidiega titulada Llega San Nicolás, compuesta de tres actos. El xuegu musical toma un gran númberu de neños, en representación d'ánxeles, demonios, Santos Crispín y Gerardo y otros. L'estrenu llevar a cabu per primer vegada antes de la Segunda Guerra Mundial en Liubliana con gran ésitu.[6]

El primer actu tien llugar nel cielu colos ánxeles, que se preparar pa la gran ceremonia de dir a la Tierra. San Crispín (zapateru) y San Gerardo (xastre) faen zapatos y ropa pa los neños probes.

El segundu actu desenvolver nun modernu infiernu. Los diaños, con Lucifer a la cabeza, entamen cómo van engañar a los neños y nuevos de mala manera.

El tercer actu dir a la Tierra. San Nicolás vien agora a dar la bienvenida a l'audiencia, acompañáu polos ánxeles. El Santu Obispu enseña nel so discursu non yá a los neños, sinón tamién a los sos padres, amigos y familiares: ser bonu y trabayador, piadosu y arrogante. Agora los neños bonos reciben regalos.

A la fin, San Nicolás deseyar a toos Feliz Navidá, col deséu de vivir en paz y harmonía.

Lleenda de Pá Noel

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Pá Noel

Nicolás de Bari convertir na base de la figura de Pá Noel, Santa Claus o San Nicolás personaxe llexendariu que según la cultura occidental trai regalos a los neños por Navidá (la nueche del 24 al 25 d'avientu).

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gran Enciclopedia rusa. Identificador de la Gran Enciclopedia Rusa Online: 2662823. Apaez como: НИКОЛА́Й МИРЛИКИ́ЙСКИЙ. Data de consulta: 3 mayu 2023. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: ensin valor.
  2. ↑ «San Nicolo di Bari - The Original Santa Claus» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2019-09-12. Consultáu'l 24 de dicembre de 2012.
  3. ↑ «Myra» (inglés). Consultáu'l 26 de xineru de 2010.
  4. ↑ Casiano Pellicer: Tratáu históricu sobre l'orixe y progresos de la comedia y del histrionismo n'España. Madrid, 1804. Edición al cargu de José María Díez Borque, Barcelona, 1975, páxs. 63-64
  5. ↑ Fernández de los Ríos, Ángel (1876). Guía de Madrid. Madrid, edición facsímil d'Ediciones La Llibrería, páx. 546. ISBN 9788495889315.
  6. ↑ Esta zarzuela titulada "St. Nikola dolazi" foi traducíu al croata, pero en parte tamién al húngaru, titulada "Jon una Mikulás ".

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]








Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicolás_de_Bari&oldid=4262515»