Sultanatu de Darfur

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	El Fasher (es)
Forma de gobiernu	teocracia ; Monarquía absoluta
Xeografía

El Sultanatu de Darfur foi un sultanatu del valle del Nilu, asitiáu nel actual Sudán. Perduró como sultanatu independiente dende la so fundación en 1603 hasta que foi anexonáu per Exiptu'l 24 d'ochobre de 1874.

Oríxenes

Darfur ta compuestu na so mayoría por llanures semiáridas que nun pueden sostener una trupa población. La única esceición ye l'área montascosa de Jebel Marra. Nesta rexón asitiáronse delles bases pa controlar la rexón. El Califatu de Dafur fundar nel sieglu xiv inmigrantes de Tunjur. Ellos fueron los primeros ciudadanos en Darfur, acordies colos rexistros escritos. La transición del poder de Darfur foi facilitáu al traviés del matrimoniu. El sultán, dende 1603 hasta 1637, foi un gran guerreru y un devotu musulmán.

Islam y Prosperidá

Los Tunjur introducieron l'Islam en Darfur al traviés de la so esperiencia nel mundu Musulmán. El sultán Ahmed Bukr (1682-1722), fizo que l'Islam fuera la relixón del estáu, y aumentó la prosperidá del sultanatu, fomentando la inmigración de Bornos y Bagirmis. Mientres el so reináu, el sultanatu estender al este del Nilo y les veres d'Atbara.

Guerra Civil (1722-1786)

La muerte del sultán Bukr foi la causa d'un llargu conflictu sobre la socesión. Nel so llechu de muerte, Bukr afirmó que cada unu de los sos fíos tenía de ser sultán. Una vegada nel tronu, unu de los herederos punxo al so fíu como socesor, lo que condució a una intermitente guerra civil que duró hasta 1786.Por culpa d'estes divisiones, Darfur foi menguando n'importancia.

El Turkiyya (Imperiu Otomanu)

En 1856, un home llamáu Ḥartum avisó al sultán de Darfur qu'Al-Zubayr Rahma empezó unes operaciones nel sur de Darfur. Él estableció una rede de puestos de comerciu defendíos por soldaos y de secute llogró crear un estáu sol so dominiu. Esta zona, conocida como'l Bahr el Ghazal, fuera mientres enforma tiempu la fonte económica de Darfur; d'ende proveníen especialmente los esclavos y el marfil. Los nativos de Bahr el Ghazal pagaben tributu a Darfur. La venta d'esclavos y marfil nesta zona dar colos comerciantes exipcios a lo llargo de la carretera en Assiut. Al-Zubayr redirixió'l fluxu d'estos bienes a les sos propies arques. Cuando'l Sultán Hassan morrió en 1873 foi asocedíu pol más nuevu de los sos fíos, Ibrahim, quien ordenó entrar en conflictu con Al-Zubayr. Mientres esti conflictu, los exipcios decidieron aliase con Al-Zubayr en visu a conquistar el territoriu de Darfur. La guerra concluyó cola desapaición del sultanatu y Ibrahim morrió na batalla na seronda de 1874, asocedió-y el so tíu Hassab Alla, que tratando de da-y continuidá a la esistencia del sultanatu, finalmente foi prindáu en 1875 poles tropes exipcies y que tres la reconocencia de la so derrota, foi lliberáu y retiróse a El Cairo cola so familia.

Conquista

Darfur foi reconquistada pol Imperiu Británicu, el so últimu sultán, Ali Dinar, foi asesináu polos británicos en 1916, yá que Ali Dinar dio'l so sofitu al Imperiu Otomanu mientres la Primer Guerra Mundial. Cuando los británicos enterar d'esto, empecipiaron la Espedición Anglu-Exipcia en Darfur.

Referencies

Enllaces esternos