renkañ
 Gwelet ivez : renkan
|
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn renk hag al lostger -añ.
Verb
renkañ /ˈrẽŋ.kã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : renket) (displegadur)
- → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
- Daoust ma ne wrient ket o-daou war ar memes liñser, evit komz evel tud ar barrez, ec'h en em gleve mat a-walc'h an aotrou Born gant an aotrou Yeun ar C'hoz, ar person, diwar-benn ar pezh a selle ouzh dresañ ha renkañ an iliz hag ar chapelioù. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 244.)
- Aze 'vat oan bet e skol gant ar Saozon : an doare o deus da aozañ o liorzhoù a blij din kement hag an doare o deus da renkañ an diabarzh eus o ziez. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 8.)
