Razgovor:Muslimansko bratstvo

Tekst sa članka dvojnika:--سلام - C3r4^r2d2 12:16, 14 decembar 2016 (CET)

Muslimanska braća (ar. ihwan muslimin) je islamistički pokret osnovan 1929. godine u Egiptu, i smatra se najmnogobrojnijim i najuticajnijim islamističkim pokretom 20. vijeka. Pokret Muslimanske braće smatra se rasadnikom islamističkih ideja širom svijeta i matičnim pokretom iz kojeg će proisteći neke od najmilitantnijih i najradikalnijih organizacija u muslimanskom svijetu (poput Džihada, Tahrira, Tekfira i drugih). Osnivač ovog pokreta i njegovi istomišljenici su bili istinski „pioniri ili neimari savremenog islamskog revivalizma, ljudi čije su ideologije i metodi izučavani i oponašani od Sudana do Indonezije.

Osnivač

Njegov osnivač je bio ambiciozni nastavnik Hasan Ahmed Abdurahman el-Benna (1906-1949). El-Benna se rodio u Mahmudiji, područje Buhajre, 25. šabana 1324. hg. ili 14. oktobra 1906. godine. Pripadao je prosječnoj seoskoj porodici koja se bavila poljoprivredom. Njegov otac se bavio hadiskom naukom tako da je iza njega ostalo djelo iz ove oblasti islamske nauke pod naslovom „El-Fethu-r-rabbani fi tertibi musned imam Ahmed bin Hanbel eš-Šejbani“. Očeva upućenost u islamske nauke Hasanu je još od djetinjstva dala kvalitetno klasično islamsko obrazovanje.

Pored kućnog obrazovanja mladi El-Benna je prvo svoje znanje stekao u školi (mektebu) za učenje Kur`ana napamet u rodnoj Mahmudijji. Kasnije je upisao i završio osnovnu školu. Nakon toga upisao je Prvu učiteljsku školu u Demenhoru. Na fakultet Daru-l-`ulum u Kairu upisuje se 1923. godine, godine i završava ga 1927. godine.

Nakon okončanja studija radi kao nastavnik u više lokalnih škola u Ismailijji.

Ubijen je od strane egipatskih vlasti u podmuklom atentatu u Kairu 12. februara 1949. godine, ispred sjedišta Udruženja Mladih muslimana. Ovaj čin su njegovi sljedbenici doživjeli kao žrtvovanje na Božijem putu zbog čega uz Hasanovo ime dodaju titulu "šehid".

Historijske etape pokreta

U toku svoga postojanja pokret je prošao kroz više različitih etapa koje su bile određene vanjskim i unutrašnjim previranjima. Ukoliko ih raslojimo možemo primijetiti pet glavnih etape i to:

Prva etapa

A to je period od osnivanja i prvobitnog širenja (1928.) do atentata na Hasana El-Bennu (februar 1949. godine).

Druga etapa

Nakon atentata na El-Bennu pokret nije izabrao muršida sve do 1951. kada na to mjesto dolazi Hasan El-Hudejbij. Ova „post-Bennina“ epoha trajala je sve do historijskog sukoba između Ihvana i Naserovog režima koji je izbio godine 1954.

Treća etapa

Trajala je od početka sukoba sa Naserovim režimom koji je Muslimansku braću optužio za zavjeru i pokušaj atentata na predsjednika u Aleksandriji (1954. godine) pa sve do smrti Džemala Abdunnasera (1970. godine).

Četvrta etapa

Sa novim egipatskim predsjednikom Enverom Sadatom počela je i nova etapa zamrlog pokreta Muslimanske braće, tako da su u periodu od 1971. do 1975. godine iz zatvora bili oslobođeni svi članovi Pokreta.

Peta etapa

Ova etapa je obilježena pokušajem ponovnog jačanja pokreta i njegovog preustroja. Iako je Hasan El-Hudejbij nastavio obnašati funkciju muršida sve do svoje smrti 1973. nije se desilo da su Ihvani značajnije iskoristili primirje sa vladajućim režimom sve do dolaska prof. Omera El-Telmisanija na njegovo mjesto. Zato velik broj poznavalaca prilika unutar pokreta uzima dolazak prof. Omera kao početak nove etape.

Najznačajnije ličnosti

Ibrahim M. Abu Rabi govoreći o najmarkantnijim ličnostima koje su odigrale središnju ulogu u formiranju i kasnijem širenju ideja Muslimanske braće izdvaja njih četvoricu: „Četiri se čovjeka ističu po tome što su izvršili trajni uticaj na teorijske temelje mišljenja Muslimanske braće i njihovo današnje širenje širom arapskog i muslimanskog svijeta. To su Hasan el-Benna, osnivač Muslimanske braće, Abdulkadir Evdah, advokat po profesiji i jedan od ranih sljedbenika El-Benna, Sejid Kutb, koji je postao član pokreta Muslimanske braće tokom ranih pedesetih godina 20. vijeka, i Muhamed el-Gazali, plodonosni autor i učitelj za koga mnogi cijene da je očuvao živom mišljenje Muslimanske braće nakon smrti prva tri mislioca. Među ostalim značajnijim ličnostima unutar pokreta Abu Rabi spominje i Jusufa Kardavija iz Egipta, Mustafu es-Siba`ija iz Sirije, Saida Havu iz Sirije, Hasana Turabija iz Sudana, i Rešida Ganušija iz Tunisa.

Svi oni su u zemljama u kojima su djelovali bili nosioci ideja Muslimanske braće i njihove vizije islamskog preporoda iako se dešavalo da su se neki od njih, poput Turabija, nakon neslaganja odvojili od matičnog pokreta.