Kara

Kara (téż pchôczka, kòłownica, rototot) – môłi wòzyk z jednym kòłã, po czãscë ùnôszóny rãkama, ùżëwóny do transpòrtu na niewiôldżich òdległòscach. Wëzwëskiwóné są òsoblëwie w bùdowiznie i ogrodzëznie.

Kònstrukcjô

Karë są wëpòsażóné w dwa ùchwëtë, przë pòmòcë chtërnëch ùnôszô sã je i pchô, czasã są téż cygniãté. Robi sã je z różnëch materiałów (drewno, plastik, metôl, czãsto wëzwëskùje sã téż kòmbinacjé wëżi wëmienionëch materiałów).

Elementë karë (zdrzë na òbrôzkù):

dwa bidła (chwëcadła);
ladënkòwô skrzënia;
kòło;
pòdpiérka.

Historiô

Pòchòdzy z Chin i je znónô òd 230 rokù (wedle tradicji wënalôzł jã Zhuge Liang). W Eùropie ùżëwóné òd XII stalatégò.

Heraldika

Wëstãpùje na stanicë i herbie wëspë Pitcairn.