Γιερβάντ Κότσαρ
| Γιερβάντ Κότσαρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Երվանդ Քոչար (Αρμενικά) |
| Γέννηση | 15 Ιουνίου 1899[1][2][3] Τιφλίδα[4][5] |
| Θάνατος | 22 Ιανουαρίου 1979[6][1][7] Γερεβάν[4] |
| Κατοικία | Παρίσι (1921–1936) Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας (από 1936) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | γεωργιανά[8] |
| Σπουδές | Σχολείο Νερσισιάν (έως 1918) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης[3] ζωγράφος εικονογράφος καλλιτέχνης γραφικών τεχνών σκιτσογράφος |
| Εργοδότης | Κρατικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών και Θεάτρου του Γερεβάν (1944–1945) Hog |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q16364218 The statue of David of Sasun Monument to Vardan Mamikonyan |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ruben Kochar |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Λαϊκός καλλιτέχνης της Σοβιετικής Ένωσης (1976) Λαϊκός Καλλιτέχνης της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Αρμενίας (1965) τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (1971) Armenian SSR State Prize (1967) |
| Ιστότοπος | |
| kochar | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιερβάντ «Κότσαρ» Κοτσαριάν, επίσης γνωστός ως Ερβάντ Κότσαρ (αρμενικά: Երվանդ Սիմոնի "Քոչար" Քոչարյան; 1899 – 1979) ήταν εξέχων γλύπτης και μοντέρνος καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα και ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος Ζωγραφική στο Χώρο. Το Μουσείο Ερβάντ Κότσαρ βρίσκεται στο Ερεβάν της Αρμενίας και παρουσιάζει μεγάλο μέρος του έργου του. [9][10]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νεανικά χρόνια και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κότσαρ γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στις 15 Ιουνίου 1899 από τον Σίμον Κοτσαριάν από το Σουσί και τη Φεοκία Μαρτιροσιάν. [11] Αποφοίτησε το 1918 από τη Νερσισιανή Σχολή και, μεταξύ 1915 και 1918, σπούδασε επίσης στη Σχολή Τεχνών της Ένωσης Καυκάσου για την Προώθηση των Καλών Τεχνών (γνωστή ως Σχολή O. Σμέρλινγκ) στην Τιφλίδα. Από το 1918 έως το 1919 σπούδασε στο Κρατικό Ελεύθερο Στούντιο Τέχνης της Μόσχας. Επέστρεψε στην Τιφλίδα, όπου του χορηγήθηκε πιστοποιητικό καθηγητή Καλών Τεχνών και Τεχνικών Σπουδών από τη Λαϊκή Επιτροπή της Γεωργιανής ΣΣΔ.
Το 1921–1922, ο Κότσαρ εξελέγη στην επιτροπή εκθέσεων της Ένωσης Αρμενίων Καλλιτεχνών και έγινε μέλος του «HAYARTUN» (Οίκος της Αρμενικής Τέχνης). Μέχρι τον Απρίλιο του 1922, έφυγε από το Μπατούμ και ταξίδεψε στο εξωτερικό στην Κωνσταντινούπολη, στη συνέχεια στη Βενετία, τη Ρώμη, τη Φλωρεντία και το Παρίσι. Τα έργα του Κότσαρ εκτέθηκαν για πρώτη φορά στην Τιφλίδα το 1921 και τον επόμενο χρόνο στην ελεγχόμενη από τους Συμμάχους Κωνσταντινούπολη (Κωνσταντινούπολη) και στη Βενετία.
Μετέπειτα ζωή και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι το 1923 ο Κότσαρ είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου η τέχνη του έγινε δεκτή. Το 1928 αναφέρθηκαν περιπτώσεις βανδαλισμού σε δύο γλυπτά-πίνακες ζωγραφικής του Κότσαρ στην έκθεση στην Έκθεση Ανεξάρτητων (Salon des Indépendants). Αυτά τα έργα ήταν οι πρώτοι κήρυκες της «Ζωγραφικής στο Χώρο».
Τον Φεβρουάριο ο Δρ. Αλέντι έδωσε μια διάλεξη στη Σορβόννη σχετικά με τη «νέα ζωγραφική» του Κότσαρ. Η ατομική έκθεση του Κότσαρ Ζωγραφική στο Χώρο άνοιξε στην γκαλερί "Van Leer". Τα 15 έργα που παρουσιάστηκαν ήταν νέα πλαστικά και καλλιτεχνικά μέσα έκφρασης, που προσπάθησαν να συμπεριλάβουν τον χρόνο ως πρόσθετη τέταρτη διάσταση. Συγγραφέας του καταλόγου ήταν ο Γαλλοπολωνός κριτικός τέχνης Βαλντεμάρ Τζωρτζ (1893-1970). Το 1929 στη διεθνή έκθεση «Panorama de L`art contemporain» («Πανόραμα Σύγχρονης Τέχνης»), που διοργανώθηκε στις αίθουσες των Εκδοτών «BONAPART», ο Κότσαρ παρουσίασε τα έργα της «Ζωγραφικής στο Χώρο». Μεταξύ των συμμετεχόντων στην έκθεση ήταν οι Ζωρζ Μπρακ, Μαρκ Σαγκάλ, Ρομπέρ Ντελωναί, Ανρί Ματίς, Πικαμπιά, Πάμπλο Πικάσο, Λιούρσα, Ζουάν Μιρό, Σουρβάζ, Ουτρίλο, Μορίς ντε Βλαμάνκ και άλλοι. Ο Κότσαρ γνώρισε τον Λεόνς Ρόζενμπεργκ, τον γνωστό προστάτη και γνώστη της μοντέρνας τέχνης, ο οποίος έγινε λάτρης της τέχνης του Κότσαρ. Το 1936, ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καλλιτεχνικής του φήμης, προς έκπληξη πολλών, ο Κότσαρ επαναπατρίστηκε στη Σοβιετική Αρμενία, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι έφευγε οριστικά από το Παρίσι.
Μεταξύ 1941 και 1943 ο Κότσαρ φυλακίστηκε με πολιτικά κίνητρα, αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος λόγω της παρέμβασης των φίλων του από τη Νερσισσιανή Σχολή, Κάρο Χαλαμπιάν και Αναστάς Μικογιάν .
Ο Γιερβάντ Κότσαρ συνέχισε να εργάζεται στο Ερεβάν, κερδίζοντας βραβεία αναγνώρισης ως Επίτιμος Καλλιτέχνης της Αρμενίας το 1956, το Βραβείο Λαϊκού Καλλιτέχνη της Αρμενίας το 1965. Ήταν αποδέκτης του Κρατικού Βραβείου το 1967, του Σοβιετικού Τάγματος Κόκκινου Λαβάρου το 1971 και ανακηρύχθηκε Λαϊκός Καλλιτέχνης της Σοβιετικής Ένωσης το 1976. [10] Τα πιο αναγνωρισμένα έργα του περιλαμβάνουν το άγαλμα του Δαβίδ της Σασούν (1959), που έχει γίνει το σύμβολο του Ερεβάν, της πρωτεύουσας της Αρμενίας, το άγαλμα του Βαρντάν Μαμικονιάν (1975), το άγαλμα του Κομιτάς (1969) στο Ετσμιατζίν. Ένα από τα αριστουργήματά του στη ζωγραφική είναι οι «Πολεμικές Καταστροφές».
Το 1963 το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Κέντρου Ζωρζ Πομπιντού στο Παρίσι απέκτησε ένα από τα έργα του Κότσαρ «Ζωγραφική στο Χώρο» (1934).
Το 1999 η UNESCO σηματοδότησε την εκατονταετηρίδα του Κότσαρ ως μία από τις «εξαιρετικές ημερομηνίες» στην παγκόσμια τέχνη. Το 2010, η Ένωση Καλλιτεχνών της Αρμενίας άνοιξε μια έκθεση αφιερωμένη στην καλλιτεχνική κληρονομιά του Γιερβάντ Κότσαρ, σηματοδοτώντας τα 110 χρόνια από τη γέννηση του καλλιτέχνη.
Ήταν παντρεμένος με τη φιλόλογο Μανίκ Μκρτσιάν (1913–1984), με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Χαϊκάζ Κότσαρ (1946) και τον Ρούμπεν Κότσαρ (1953). [12]
Θάνατος και κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1979, Ερεβάν, Σοβιετική Αρμενία. Το 1984, ένα μουσείο με το όνομά του αφιερώθηκε στην τέχνη του και άνοιξε κοντά στο Καταρράκτη του Γιερεβάν, στο Ερεβάν της Αρμενίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Ervand Kotchar». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00100718. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 2,0 2,1 Jean-Pierre Delarge: (Γαλλικά) Le Delarge. Gründ, Jean-Pierre Delarge. Παρίσι. 2001. 31457_artiste_KOTCHAR_Ervandj. ISBN-13 978-2-7000-3055-6. ISBN-10 2-7000-3055-9.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /114477. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 12421990X. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /46093. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ «Kotchar [Kochar], Ervand» 13 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ «Ervand Kochar Museum | Ervand Kochar museum Yerevan Best museums in Yerevan Official website». kochar.am (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ 10,0 10,1 «Yervand Kochar Museum in Yerevan, Armenia» (στα αγγλικά). Lonely Planet. https://www.lonelyplanet.com/armenia/yerevan/attractions/yervand-kochar-museum/a/poi-sig/444035/358583. Ανακτήθηκε στις 2017-03-22.
- ↑ Marabyan, Astghik (2014). «Kochar: Challenging The Time». issuu (Cafesjian Center for the Arts). https://issuu.com/cafesjiancenterforthearts/docs/kochar. Ανακτήθηκε στις 2017-03-22.
- ↑ «This Week In Armenian History: Birth of Yervand Kochar - June 15, 1899». This Week In Armenian History. Armenian National Education Council (ANEC). 15 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Yervand Kochar στο Wikimedia Commons
