Τραϊανός Μπραγιάννης
Ο Τραϊανός (Τράικος) Μπραγιάννης, ήταν σημαντικός Έλληνας Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από το Ζίχοβο (σήμ. Ζίβοβο) Μοριχόβου της Μακεδονίας.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Τραϊανός Μπραγιάννης γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Ζίχοβο (σήμ. Ζίβοβο) Μοριχόβου της Μακεδονίας. Μετά τη χορήγηση αμνηστίας στους κομιτατζήδες και τη συμφωνία μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Βουλγαρίας (Μάρτιος του 1904) που επισυνάφθηκε μετά την Εξέγερση του Ίλιντεν, όσοι κομιτατζήδες της ΕΜΕΟ συλλαμβάνονταν, απελαύνονταν στη Βουλγαρία, κάτι που αναπτέρωσε το ηθικό των Βουλγάρων και τρομοκράτησε τους Ελληνικούς πληθυσμούς, καθώς μετά την απέλασή τους, οι κομιτατζήδες επανέρχονταν και συνέχιζαν τη δράση τους. Αρκετοί Έλληνες οπλαρχηγοί τότε, εντάχθηκαν στην ΕΜΕΟ προκειμένου να διαφεύγουν από τις Οθωμανικές φυλακίσεις και εκτελέσεις.[1] Έτσι και ο Τραϊανός Μπραγιάννης, αρχηγός ένοπλου σώματος Μοριχοβιτών εντάχθηκε στην ΕΜΕΟ.. Μετά την απώθηση των Βουλγαρικών σωμάτων από το Μορίχοβο, στις αρχές του 1907 από τους οπλαρχηγούς Παύλο Ρακοβίτη, Σίμο Ιωαννίδη, Πέτρο Χρήστου, Γ. Βολάνη, Β. Παπά (Βρόντα) και Γ. Κονδύλη, οι Ελληνικοί πληθυσμοί αναθάρρησαν και πίστεψαν στην Ελληνική συμπαράσταση. Τότε, ο Τραϊανός Μπραγιάννης με σύσσωμη την ομάδα του, αποκήρυξε την ΕΜΕΟ και άρχισε να δρα κατά Βουλγαρικών στόχων που τρομοκρατούσαν την περιοχή[2]. Στις αρχές Μαρτίου μετέβη στην Αθήνα μαζί με τον Στογιάννη Τσίτσο και το Στέφανο Γρηγορίου, προκειμένου να λάβει εντολές από το Στέφανο Δραγούμη. Οι τρεις άντρες επέστρεψαν στο Μορίχοβο στις αρχές Αυγούστου του ίδιου χρόνου μέσω Ολύμπου, Πιερίων, Νάουσας, Βερμίου και Βόρα.[3] Έδρασε το 1907 στην περιοχή Μοριχόβου προστατεύοντας τους Ελληνικούς πληθυσμούς από τις Βουλγαρικές επιθέσεις και τις Οθωμανικές βιαιότητες[4]. Συνεργάστηκε ως και τα τέλη του 1907 με τους οπλαρχηγούς Στογιάννη Τσίτσο και Στέφανο Γρηγορίου, έχοντας ως κύρια περιοχή δράσης το Βόρειο Μορίχοβο, στη ζώνη Μπέσιστας – Πόλτσιστας[5] έως τα χωριά του Περλεπέ[6]. Έλαβε μέρος με το σώμα του στη μεγάλη μάχη της Μπέσιστας Μοριχόβου, στις 8 Φεβρουαρίου του 1908, όταν τα ενωμένα σώματα του Τραϊανού Μπραγιάννη, του Στογιάννη Τσίτσου, του Στέφανου Γρηγορίου, του Αντώνιου Ζώη και του Πέτρου Σουγαράκη περικυκλώθηκαν από ισχυρό Οθωμανικό στρατό. Στη μάχη έσπευσαν να τους βοηθήσουν οι οπλαρχηγοί Παύλος Νεράντζης (Περδίκας), Εμ. Κατσίγαρης, Ε. Νικολούδης, Π. Γερογιάννης και οι κάτοικοι της γειτονικής Γραδέσνιτσας. Στη μάχη σκοτώθηκαν 6 Έλληνες και πολλοί Τούρκοι.[7]
Παραπομπές
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Εθνοτική Διαπάλη στη Μακεδονία (1894 – 1904), Η Μακεδονία στις παραμονές του Μακεδονικού Αγώνα, Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 229
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904 - 1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 291
- ↑ Κωνσταντίνος Δούφλιας, Μακεδονία – Μακεδονικός Αγώνας, Εκδόσεις: Αιγαίο – Σ. Βάρφης και Σία Ο.Ε, Θεσσαλονίκη, 1992, σσ. 256, 257
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904 - 1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 292
- ↑ Κωνσταντίνος Δούφλιας, Μακεδονία – Μακεδονικός Αγώνας, Εκδόσεις: Αιγαίο – Σ. Βάρφης και Σία Ο.Ε, Θεσσαλονίκη, 1992, σελ. 257
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904 - 1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σσ. 308, 349
- ↑ Κωνσταντίνος Αποστόλου Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας στη Μακεδονία 1904 - 1908, εκδόσεις Ηρόδοτος, Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 360
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Μακεδονομάχο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |