Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μανγκάλια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 43°49′2″N 28°34′58″E / 43.81722°N 28.58278°E / 43.81722; 28.58278

Μανγκάλια

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μανγκάλια
43°49′2″N 28°34′58″E
ΧώραΡουμανία
Διοικητική υπαγωγήΤζουντέτς της Κονστάντσα
Γεωγραφική υπαγωγήΔοβρουτσά
Διοίκηση
 • Δήμαρχος της ΜανγκάλιαΚριστιάν Ράντου (από 2012)[1][2]
Έκταση62,26 km²
Υψόμετρο20 μέτρα
Πληθυσμός31.950 (1  Δεκεμβρίου 2021)[3]
Ταχ. κωδ.905500
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μανγκάλια (ρουμανικά: Mangalia‎‎, τουρκικά: Mankalya‎‎), παλαιότερα γνωστή ως Κάλλατις ή Καλλατίς, καθώς και ως Πανγκάλια (ρουμανικά: Pangalia‎‎), Πανγκλικάρα (ρουμανικά: Panglicara‎‎), ή Τομισοβάρα (ρουμανικά: Tomisovara‎‎), είναι πόλη και λιμάνι στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας στη νοτιοανατολική περιοχή της Κωνστάντζας, στη Ρουμανία.

Ο Δήμος Μανγκάλιας διοικεί επίσης αρκετά παραθαλάσσια θερινά θέρετρα: Cap Aurora, Jupiter, Neptun, Olimp, Saturn, Venus.

Η ελληνική πόλη Καλλατίς υπήρχε μέχρι τα μέσα του 7ου αιώνα υπό αυτό το όνομα. Η ζωή στην πόλη ξανάρχισε από τον 10ο αιώνα. Τον 13ο αιώνα η Καλλατίς έγινε γνωστή ως Παγκάλια.[4] Οι Βλάχοι την αποκαλούσαν Τομισοβάρα[5] και οι Έλληνες την αποκαλούσαν Παγκλικάρα.[5] Από τον 16ο αιώνα η πόλη είχε αποκτήσει το σημερινό της όνομα, Μανγκάλια.

Μια ελληνική αποικία ονομασμένη Καλλατίς ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. από την πόλη της Ηράκλειας της Ποντικής.[6] Το πρώτο της ασημένιο νόμισμα κόπηκε γύρω στο 350 π.Χ. Το 72 π.Χ., η Καλλατίς κατακτήθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο και ανατέθηκε στη ρωμαϊκή επαρχία της Άνω Μοισίας. Κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα μ.Χ., η πόλη έχτισε αμυντικές οχυρώσεις και συνεχίστηκε η κοπή νομισμάτων υπό τους Ρωμαίους αυτοκράτορες Σεπτίμιο Σεβήρο και Καρακάλλα. Η Καλλατίς υπέστη πολλαπλές εισβολές τον 3ο αιώνα μ.Χ., αλλά στάθηκε ξανά στα πόδια της τον 4ο αιώνα μ.Χ. για να ανακτήσει το καθεστώς της ως σημαντικός εμπορικός κόμβος και πόλη λιμάνι.[7] Από τον 7ο έως τον 11ο αιώνα η πόλη ήταν υπό την κυριαρχία της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας.

Κατά την απογραφή του 2011, το 90,6% των κατοίκων της πόλης ήταν Ρουμάνοι, το 4,4% Τούρκοι, το 3,6% Τάταροι, το 0,5% Ρομά, το 0,3% Λιποβάνοι και το 0,6% ανήκε σε άλλες εθνοτικές ομάδες. Ανάλογα με τη θρησκεία, για τους ερωτηθέντες για τους οποίους υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, το 89,5% ήταν Ρουμάνοι Ορθόδοξοι, 8,3% Μουσουλμάνοι, 0,9% Ρωμαιοκαθολικοί, 0,3% Πεντηκοστιανοί και 1% άλλη ή καμία.

  1. «Rezultatele alegerilor locale din 2012». Central Electoral Bureau.
  2. «Rezultatele alegerilor locale din 2016». Central Electoral Bureau.
  3. Ρουμανική Απογραφή 2021. Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής.
  4. Preda, C. 1968: Callatis. Bucharest.
  5. 5,0 5,1 Innocenzi, Alfredo (1 Μαρτίου 2016). Dobrogea:o frontiera uitata (στα Ρουμανικά). Youcanprint. ISBN 9788893328678. 
  6. Amphoras from Callatis (Romania), International Journal of Nautical Archaeology,[1]
  7. Michael Grant, A Guide to the Ancient World, New York: Barnes and Noble Books 1997, p. 140.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]