Πέρνικ

Πέρνικ
; Σημαία	; Έμβλημα
	Πέρνικ 42°35′59″N 23°1′51″E
Χώρα	Βουλγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία, Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας, Βασίλειο της Βουλγαρίας και Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος του Πέρνικ
Έκταση	72.289.000 m²
Υψόμετρο	710 μέτρα
Πληθυσμός	72.816 (15 Μαρτίου 2024)
Ταχ. κωδ.	2300
Τηλ. κωδ.	076
Ζώνη ώρας	UTC+02:00 (επίσημη ώρα); UTC+03:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 42°36′0″N 23°2′0″E / 42.60000°N 23.03333°E / 42.60000; 23.03333

Το Πέρνικ (βουλγαρικά: Перник) είναι πόλη της Δυτικής Βουλγαρίας (περίπου 20 χλμ. νοτιοδυτικά της Σόφιας) με πληθυσμό 80.191 το 2011. Το Πέρνικ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Βουλγαρίας μετά τη Σόφια. Είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, που συνορεύει με τη Σερβία, και βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στην κοιλάδα του Πέρνικ, ανάμεσα στα βουνά Γκόλο Μπάρντο, Βίτοσα, Λιούλιν και Βίσκιαρ. Έχει πληθυσμό 80.620 κατοίκων (2012) και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 710 μ.

Αρχικά στην περιοχή υπήρχε θρακικό φρούριο το οποίο ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ., και αργότερα ένας Ρωμαϊκό οικισμός, ενώ το Πέρνικ έγινε μέρος της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 9ου αιώνα ως ένα σημαντικό φρούριο. Η μεσαιωνική πόλη ήταν το κύριο βουλγαρικό οχυρό κατά τη διάρκεια των πολέμων του Βούλγαρου τσάρου Σαμουήλ εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 11ο αιώνα, όταν το διοικούσε ο τοπικός ευγενής Κράκρα του Πέρνικ, που αντιστάθηκε πολλές φορές στις Βυζαντινές πολιορκίες.

Από το 1396 μέχρι το 1878 η πόλη βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Κατά τον 20ο αιώνα το Πέρνικ αναπτύχθηκε γρήγορα ως κέντρο εξόρυξης άνθρακα και βαριάς βιομηχανίας. Κατά την κομμουνιστική περίοδο της Βουλγαρίας, μεταξύ 1949 και 1962, ονομαζόταν Ντιμίτροβο, προς τιμή του Βούλγαρου Κομμουνιστή ηγέτη Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.

Όνομα

Το όνομα Πέρνικ θεωρείται ότι έχει προέλθει από εκείνο του Σλαβικού θεού του κεραυνού και της αστραπής Περούν ή από ένα ντόπιο βογιάρο ονόματι Πέριν+τη Σλαβική ονοματική κατάληξη -νικ (ή -ικ) και αναφέρεται για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα.

Θέση

Το Πέρνικ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Βουλγαρίας. Βρίσκεται στην ομώνυμη κοιλάδα σε υψόμετρο μεταξύ 700 και 850 μέτρων και περιβάλλεται από τα βουνά Βίτοσα, Λιούλιν και Γκόλο Μπάρντο. Μέσα από την πόλη περνάει ο ποταμός Στρυμώνας, που πηγάζει από το Τσέρνι Βραχ - ένας από τους μεγαλύτερους ποταμούς της χώρας, με συνολικό μήκος 290 χλμ. Το Πέρνικ βρίσκεται 30 χλμ. νοτιοδυτικά της Βουλγαρικής πρωτεύουσας Σόφιας. Η περιφέρεια της πόλης έχει πολλούς κύριους οδικούς άξονες, μεταξύ αυτών τον Πανευρωπαϊκό Διάδρομο VIII και τον Πανευρωπαϊκό Διάδρομο IV-Ευρωπαϊκή Οδό 79/με τον Αυτοκινητόδρομο Στρυμώνα και τον Αυτοκινητόδρομο Λιούλιν/ που συνδέει την Ελλάδα με την Κεντρική Ευρώπη. Το Πέρνικ έχει πέντε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Η πόλη βρίσκεται κοντά σε έναν από τους παλαιότερους εμπορικούς δρόμους των Βαλκανίων, που οδηγούσε από τη Σόφια στο Ντουμπρόβνικ, μέσω των Σκοπίων, της Πρίστινας, του Σαράγιεβο και του Μόσταρ.

Ιστορία

Το μεσαιωνικό Βουλγαρικό φρούριο του Κράκρα, πάνω από την πόλη.

Το Πέρνικ είναι διάδοχος της μεσαιωνικής πόλης Κράκρα.

Τον 4ο αιώνα π.Χ. οι Θράκες έχτισαν εκεί ένα φρούριο. Υπάρχει πλούσια συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων, που μαρτυρούν την ύπαρξη Θρακικού οικισμού την ύστερη Νεολιθική περίοδο. Η πλουσιότερη συλλογή κεραμεικής στα Κεντρικά Βαλκάνια χρονολογείται από την εποχή αυτή και φυλλάσσεται στο Ιστορικό Μουσείο. Ο αρχαίος Ελληνας ιστορικός Θουκυδίδης έγραψε ότι στην περιοχή του Πέρνικ ζούσε η Θρακική φυλή των Αγριανών. Ο συγγραφέας τους αναφέρει αφηγούμενος την εκστρατεία του Βασιλιά των Οδρυσών Σιτάλκη κατά της Μακεδονίας το 429 π.Χ. στην περιοχή. Η μεγαλύτερη πόλη άλλων Θρακικών φυλών της περιοχής ήταν η Αδέβα, στα ερείπια της οποίας χτίστηκε το Πέρνικ. Υπάρχει μια υπέροχη έκθεση ανάγλυφων και γλυπτών, αφιερωμένη στους θεούς της ιατρικής και της υγείας αντίστοιχα Ασκληπιό και Υγεία, που λατρεύονταν σε αυτή την περιοχή λόγω της παρουσίας των ιαματικών πηγών.

Οι Βούλγαροι επωφελήθηκαν από την οχυρή θέση και έχτισαν ένα από τα ισχυρότερα Βουλγαρικά οχυρά, το Πέρνικ. Στις αρχές του 11ου αιώνα ο οικισμός ήταν ένα φρούριο, απόρθητο από τους Βυζαντινούς. Ήταν έδρα του θρυλικού διοικητή Κράκρα του Πέρνικ, που έπαιξε σημαντικό ρόλο την εποχή της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Το 1004 υπερασπίστηκε με γενναιότητα το φρούριο και αρκετές φορές ανέκοψε τις επιθέσεις του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασίλειου Β´ (κοινώς γνωστού ως Βουλγαροκτόνου) στη Σαρδική. Μετά από πολλές μάχες ο Κράκρα προξένησε σοβαρές απώλειες στο Βυζαντινό στρατό και τον ανάγκασε να αποσυρθεί από την περιοχή του. Το 1016 ο Βασίλειος προσπάθησε πάλι να επιτεθεί στο Πέρνικ. Μετά από πολιορκία 88 ημερών και μεγάλες απώλειες ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας υποχρεώθηκε να υποχωρήσει. Επιβιώνει ο θρύλος ότι το αίμα από τους Βυζαντινούς πολεμιστές ήταν τόσο πολύ, ώστε οι βράχοι στους πρόποδες του φρουρίου του Πέρνικ έγιναν κόκκινοι. Από εκεί προέρχεται το όνομα του γύρω τόπου - Ματωμένο. Το 1017 ο Κράκρα συγκέντρωσε ένα μεγάλο στρατό σε συνεργασία με Πετσενέγους. Και οι δυο στρατιωτικές δυνάμεις προετοιμάζονταν να προσβάλλουν το Βυζάντιο για να απελευθερώσουν τα εδάφη μεταξύ του Δούναβης και του Αίμου από τους Βυζαντινούς εισβολείς. Οι πολιτικοί της Κωνσταντινούπολης δωδρωδώκησαν τους Πετσενέγους και αυτοί διέρρηξαν τη συμμαχία τους με τους Βούλγαρους. Μετά το θάνατο του Τσάρου Ιβάν Βλάντισλαβ το 1018, που δεν άφησε κανένα κληρονόμο του θρόνου, ο Κράκρα διαπραγματεύθηκε με επιτυχία με τους Βυζαντινούς ώστε οι Βούλγαροι να διατηρήσουν την εσωτερική τους ανεξαρτησία στο νεοϊδρυμένο θέμα της Βουλγαρίας. Ολη η Βουλγαρική αριστοκρατία παρέμεινε ανέπαφη και οι Βουλγαρικές δυνάμεις πλήρως οπλισμένες. Η κεφαλή της Βουλγαρικής εκκλησίας παρέμεινε επίσης Βουλγαρική. Σήμερα το Φρούριο του Πέρνικ είναι ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα.

Την εποχή της Οθωμανικής κατοχής το Πέρνικ έχασε τη σημασία του ως φρούριο επειδή βρισκόταν βαθειά στο εσωτερικό. Στην πόλη δεν εγκαταστάθηκαν άλλες εθνικές ομάδες εκτός από τους Βουλγάρους και ο πληθυσμός έχει ζήσει σχετικά ήρεμα τους τελευταίους αιώνες. Μέχρι την Απελευθέρωση της Βουλγαρίας (1878) το Πέρνικ ήταν ένα μικρό κτηνοτροφικό χωριό, που αποτελείτο από πολλούς διάσπαρτους οικισμούς.

Η αρχή της νεότερης ιστορίας του Πέρνικ τοποθετείταιτον 20ό αιώνα με την ανάπτυξη των πλούσιων κοιτασμάτων άνθρακα της περιοχής. Σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες η ύπαρξη του άνθρακα ήταν ήδη γνωστή το 10ο και τον 11ο αιώνα. Πριν αρχίσει η βιομηχανική εκμετάλλευσή του οι κάτοικοι τον ανέσκαπταν με φτυάρια και αξίνες και μετέφεραν τον άνθρακα με καροτσάκια και αναπηρικών καροτσιών με καρότσια και χειράμαξες. Η γρήγορη ανάπτυξη του Πέρνικ συνδέεται με τις μεγάλες αποστολές άνθρακα προς την πρωτεύουσα, που προορίζονταν για τις οικιακές ανάγκες και τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Μέχρι τότε ο εφοδιασμός με άνθρακα για τους σιδηροδρόμους, τα ατμόπλοια και τα ποταμόπλοια γινόταν από μακριά, μέχρι το Κάρντιφ της Μεγάλης Βρετανίας.

Καθώς οι πρώτες συνοικίες ανθρακωρύχων χτίστηκαν στις όχθες του Ποταμού Στρυμόνα η ίδρυση του πρώτου οικισμού ανθρακωρύχων του Πέρνικ έγινε ανατολικά του ομώνυμου (Στρούμα) χωριού. Είναι πόλη από το 1929 και πρωτεύουσα επαρχίας από το 1958. Την εποχή εκείνη η εξόρυξη άνθρακα έφθασε στο ζενίθ της και το Πέρνικ υπήρξε το ενεργειακό κέντρο της της Βουλγαρίας για λίγες δεκαετίες.

Πληθυσμός

Σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής του 2011 τα άτομα που δήλωσαν την εθνική τους ταυτότητα κατανέμονταν ως εξής :

Βούλγαροι: 73.063 (97,1%)
Ρομά: 1.709 (2,3%)
Τούρκοι: 78 (0,1%)
Αλλοι: 183 (0,2%)
Απροσδιόριστοι: 218 (0,3%)
- Μη δηλώσαντες: 4.940 (6,2%)

Σύνολο: 80.191

Κλίμα

Το Πέρνικ είναι στην ήπια-ηπειρωτική κλιματική ζώνη. Οι κλιματικές συνθήκες επηρεάζονται από το σχετικά μεγάλο υψόμετρο - 750 μέτρα, αλλά επίσης από το γεονός ότι το Πέρνικ είναι ανάμεσα σε βουνά, πράγμα που δημιουργεί ένα ειδικό μικροκλίμα. Η άνοιξη έρχεται σχετικά αργά - τέλη Μαρτίου και αρχές Απριλίου. Η μέση θερμοκρασία την άνοιξη είναι 10 °C. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι 20,4 °C. Θερμότερος μήνας είναι ο Ιούλιος - μέση μηνιαία θερμοκρασία 21,5 °C. Η απόλυτα μέγιστη θερμοκρασία είναι 38,2 °C. Το φθινόπωρο είναι πιο ζεστό από την άνοιξη με μέση θερμοκρασία 11,2 °C.

Κλιματικά δεδομένα Πέρνικ, Βουλγαρία
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	15.2	19.1	29 (84)	30 (86)	33.1	34.7	38.2	37.5	34.5	32.2	23.2	17.4	38,1
Μέση Μέγιστη °C (°F)	3.1	5.3	10.1	16.2	21.5	25.1	28.3	28.5	23.5	18.0	11.2	4.5	16,28
Μέση Μηνιαία °C (°F)	−1.3	0.2	4.6	10.2	15.1	19.0	21.1	21.1	16.2	11.2	5.6	0.5	10,8
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−4.9	−3.8	0.2	4.3	8.6	12.1	14.1	14.0	10.1	5.1	1.6	−2.5	4,91
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−26.8	−26.5	−21.5	−6.4	−3.6	1.7	3.5	3.5	−3 (27)	−4.9	−14.6	−18.7	−26,8
Υετός mm (ίντσες)	43	37	37	53	71	77	48	39	43	52	56	48	604
Πηγή: Stringmeteo^[3]

http://www.stringmeteo.com

Αξιοθέατα

Μέγαρο Πολιτισμού - αστικές αίθουσες θεάτρου, ορχήστρες, βιβλιοθήκη, μουσικά σύνολα για δημοτικά τραγούδια και χορούς και πολλά άλλα
Περιφερειακό Ιστορικό Μουσείο
Υπόγειο Μουσείο Ορυχειών
Φρούριο του Κράκρα
Σπήλαιο Ντούχλατα - το επιμηκέστερο στη Βουλγαρία. Με είσοδο από τη νότια πλαγιά του Βουνού Βίτοσα είναι το επιμηκέστερο σπήλαιο στη Βουλγαρία (17.600 μέτρα) με βάθος 53 μέτρα. Ένα πολύπλοκο σύστημα πολλαπλών λαβυρίνθων που εκτείνονται σε 6 ορόφους.
Νεκρόπολη της αρχαίας Θρακικής φυλής των Αγριάνων από τον 8ο ως τον 4ο αιώνα π.Χ. - περίπου 20 χλμ. νότια του Πέρνικ στον αυτοκινητόδρομο του Στρυμώνα, κοντά στο χωριό Ντρεν. Η νεκρόπολη ανακαλύφθηκε το 2012 κατά τις εκσκαφές για τον αυτοκινητόδρομο. Μοναδική νεκρόπολη, όπου ανακαλύφθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα χρυσού Θρακικού θησαυρού από θώρακες, σκουλαρίκια, φουρκέτες, κοσμήματα και αντικείμενα από ασήμι και κεχριμπάρι, που φυλάσσονται στο Ιστορικό Μουσείο. Στο σύνολο "Θαύματα της Βουλγαρίας" 2013 περιλαμβάνεται ένα Θρακικό ιερό.
Ορος Γκόλο Μπάρντο, ακριβώς πάνω από την πόλη του Πέρνικ. Το Γκόλο Μπάρντο διαχωρίζει τις κοιλάδες Πέρνικ και Ραντομίρ και εκεί βρίσκεται ο βιότοπος "Οστριτσα".
Περιοχή των Ιερών Νερών - καρστική πηγή "Ζωντανό Νερό" είναι κοντά στο χωριό Μπόσνεκ κοντά στο Βίτοσα. Από αυτή την πηγή της ευτυχίας, σύμφωνα με παράδοση του 17ου αιώνα, έπιναν μόνο οι δίκαιοι αλλά "οι αμαρτωλοί αρνούντο".
Βιότοπος "Οστριτσα", βρίσκεται στις πλαγιές του ομώνυμου βουνού στο Ορος Γκόλο Μπάρντο. Είναι από τις παλαιότερες προστατευόμενες περιοχές στη Βουλγαρία.
Καλύβα "Αηδόνι", στο Γκόλο Μπάρντο, ακριβώς πάνω από την πόλη.
Η Εκκλησία του Αγίου Ιβάν της Ρίλα
Ιερός λάκος του Γκάρλο, αρχαιολογικός χώρος, κοντά στο ομώνυμο χωριό της επαρχίας.
Ορος Λιούλιν στα βόρεια του Πέρνικ, στο δρόμο για τα χωριά Ντιβότινο και Λιούλιν. Στη βουνοπλαγιά βρίσκεται το Μοναστήρι Ντιβοτίνσκι της Αγίας Τριάδας.
Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη (Ιβάν) της Ρίλα
Εκκλησία Αγίου Γεωργίου, οδός Τσέρκοβνα, περιοχή "Πήλινα"
Εκκλησία Αγίου Προφήτη Ηλία, συνοικία "Μόσινο"
Εκκλησία Αγίου Νικολάου, συνοικία "Εκκλησία"
Εκκλησία Αναλήψεως/Ουσπένιε Μπογκοροντίτσνο, συνοικία "Ιζτοκ"/"Ανατολή"
Εκκλησία Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, συνοικία "Μπέλα Βοντά"/"Ασπρο Νερό"
Μοναστήρι Αγίας Παρασκευής/Πέτκα, συνοικία "Καλκάς"
Μοναστήρι Αγίου Παντελεήμονα, στην περιοχή του σανατορίου, στο όρος Γκόλο Μπάρντο
Εκκλησία Αγίου Σωτήρα/Σπας, συνοικία "Βάρος", στους πρόποδες της περιοχής του φρουρίου Ομπρότσιστε (ερείπια αρχαίου ναού)

Γεννημένοι στο Πέρνικ

Κράκρα του Πέρνικ (11ος αιώνας)
Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, πολιτικός
Γκεόργκι Παρβάνοφ, πρόεδρος της Βουλγαρίας, - 2001-2011
Ζντράκα Εφτίμοβα (γ. 1959), συγγραφέας
Μπόγιαν Ράντεφ (γ. 1942), παλαιστής, δυο φορές Ολυμπιονίκης, Παγκόσμιος πρωταθλητής, τρεις φορές αθλητής της χρονιάς της Βουλγαρίας
Ιβο Αγγέλοφ (γ. 1984), παλαιστής, Παγκόσμιος πρωταθλητής, αθλητής της χρονιάς της Βουλγαρίας το 2013
Γιότο Γιότοφ (γ. 1969), αρσιβαρίστας, ασημένιο μετάλλιο Ολυμπιακών 1992 και 1996, τρεις φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής
Γκεόργκι Ανάνιεφ (γ. 1950), πολιτικός, πρώην Υπουργός Αμυνας
Βαλεντίν Χριστόφ (γ. 1956), αρσιβαρίστας, ασημένιο μετάλλιο Ολυμπιακών 1980
Κίριλ Ιβκοφ (γ. 1946), ποδοσφαιριστής, δυο φορές καλύτερος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ασημένιο μετάλλιο Ολυμπιακών 1968
Βλάντισλαβ Στογιάνοφ (γ. 1987), ποδοσφαιριστής της εθνικής, τερματοφύλακας
Βέλιζαρ Ντιμιτρόφ (γ. 1979), ποδοσφαιριστής
Πένκα Μετόντιεβα (γ. 1950), πρώην μπασκετμπολίστρια της εθνικής, δευτεραθλήτρια Ολυμπιακών 1980 (Μόσχα) και χάλκινο μετάλλιο 1976 (Μόντρεαλ)
Εβλάντιγια Σλάβτσεβα (γ. 1962), πρώην μπασκετμπολίστρια της εθνικής, δευτεραθλήτρια Ολυμπιακών 1980 (Μόσχα)

Εκπαίδευση

Στο Πέρνικ ιδρύθηκε το 2010 το πρώτο Βουλγαρικό ιδιωτικό τεχνικό πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε σε στενή συνεργασία με βιομηχανικούς εταίρους εθνικής εμβέλειας. Το Ευρωπαϊκό Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο προσφέρει πτυχία, μάστερ και διδακτορικά μεταξύ άλλων αρχιτεκτονικής, μηχανικής και επιχειρηματικών σπουδών. Το πανεπιστήμιο έχει διεθνή στόχευση και παρέχει όλα τα μαθήματα δίγλωσσα στη Βουλγαρική και στην Αγγλική.

Εκδηλώσεις

Ιανουάριος

"Σούρβα" -Διεθνές Φεστιβάλ Κούκερι. Ενα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ μεταμφιεσμένων στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Διεξάγεται τις τρεις τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου.

Το Φεστιβάλ Κούκερι ή Σούρβα στην πόλη του Πέρνικ είναι η θεαματικότερη εκδήλωση του είδους του στη Βουλγαρία. Στο τέλος του Ιανουαρίου χιλιάδες συμμετέχοντες "κούκερι" από διάφορες περιοχές της Βουλγαρίας, καθώς και από όλο τον κοσμο συγκεντρώνονται στο Πέρνικ για τις τριήμερες εκδηλώσεις.

Το Κούκερι είναι ειδωλολατρική Βουλγαρική παράδοση Θρακικής προέλευσης - στα αρχαία χρόνια οι Θράκες τελούσαν εκδηλώσεις μεταμφιεσμένων προς τιμή του θεού Διόνυσου. Πραγματοπείται μόνο από άνδρες, ντυμένους με πολύχρωμες χειροποίητες στολές και φορώντας τρομακτικές μάσκες. Καθένας τους έχει επίσης μια δερμάτινη ζώνη τυλιγμένη γύρω από τη μέση με μεγάλα χάλκινα κουδούνια (τσάνοβε)Οι μάσκες των Κούκερ είναι στολισμένες με κλωστές, κορδέλες και δαντέλες και συνήθως αναπαριστούν ζώα όπως κατσίκες, ταύροι, κριάρια ή ακόμη και κοτόπουλα. Μερικές από τις μάσκες είναι διπλής όψης. Στη μία όψη η μύτη είναι κομμένη και το πρόσωπο είναι ευδιάθετο, ενώ στην άλλη η μύτη είναι γαντζωμένη και το πρόσωπο απειλητικό. Οι μάσκες αυτές συμβολίζουν το καλό και το κακό, που συνυπάρχουν στον κόσμο.

Πολύ σημαντικό για τη συμβολική σημασία των μασκών είναι τα χρώματα που τις διακοσμούν. Το κόκκινο είναι το περισσότερο χρησιμοποιούμενο χρώμα - συμβολίζει τη γονιμότητα της αναγεννώμενης φύσης, τον ήλιο και τη φωτιά, το μάυρο συμβολίζει τη Μητέρα Γη και το άσπρο είναι σύμβολο του νερού και του φωτός. Οι Κούκερ περιφέρονται, πηδούν και χορεύουν ειδικούς μαγικούς χορούς για να τρομάξουν τα κακά πνεύματα και να γιορτάσουν την αρχή της άνοιξης και τις ελπίδες για καλή σοδειά, υγεία, γονιμότητα της γης και ευτυχία.

Το φεστιβάλ που διεξάγεται στο Πέρνικ είναι το παλαιότερο φεστιβάλ μεταμφιεσμένων στη Βουλγαρία. Η πρώτη εκδήλωση ξεκίνησε στις 16 Ιανουαρίου 1966. Το 1995 η Διεθνής Ομοσπονδία καρναβαλικών Πόλεων δέχθηκε την πόλη του Πέρνικ ως πλήρες μέλος της. Το 2009 το Πέρνικ ανακηρύχθηκε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της Σούρβα και των Μασκαράδων.

Πριν από την εναρκτήρια τελετή της 20ής εκδήλωσης της γιορτής μεταμφιεσμένων ανακοινώθηκε η είδηση ότι η παράδοση των Κούκερι και το Φεστιβάλ Σούρβα στο Πέρνικ θα περιληφθεί

Ιούνιος

"Τσίκο Στόγιαν" Επαρχιακό παιδικό λαογραφικό φεστιβάλ

Διεθνές Φιιτητικό Φεστιβάλ "Πράσινο Φως"

19 Οκτωβρίου

Γιορτή του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, πολιούχου της πόλης.

Λαογραφικά

Χαρακτηριστικός της περιοχής είναι ο παραδοσιακός χορός "Γκραόβσκο χόρο" και οι παραδοσιακές ενδυμασίες - γυναικείες στολές "Λίτατσι". Την τελευταία δεκαετία το Πέρνικ είναι εξαιρετικά διάσημο στη Βουλγαρία. Η μαζική λαϊκή κουλτούρα και τα μέσα ενημέρωσης συχνά αναφέρονται στις εκδηλώσεις και τους ανθρώπους της πόλης. Σε πολλά ανέκδοτα, ταινίες, λογοτεχνία, τηλεοπτικά σόου και τραγούδια κύριο θέμα είναι κάποιος από το Πέρνικ. Σύμφωνα με αυτά ο αντιπροσωπευτικός άνθρωπος από το Πέρνικ, είναι πάντα έτοιμος να τσακωθεί, τρέχει με το αυτοκίνητό του και μιλά μια ιδιαίτερη διάλεκτο. Τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα είναι το κράνος του ανθρακωρύχου με ένα φακό και μπλούζες της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας Μινιόρ.

Ιστορικά γεγονότα

7ος έως 11ος αιώνας - το Πέρνικ είναι οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτιστικό κέντρο στη νοτιοδυτική Βουλγαρία. Η πόλη του Πέρνικ εντάχθηκε στην Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία το 816. Η φήμη της πόλης συνδέεται κυρίως με τον βογιάρο Κράκρα, που αντιστάθηκε αποφασιστικά στους Βυζαντινούς στις αρχές του 11ου αιώνα.
10ος αιώνας - ο Αγιος Ιωάννης της Ρίλα "... πήγε στο Πέρνικ και εγκαταστάθηκε σε βραχώδη τόπο κοντά στον ποταμό τον ονομαζόμενο Στρυμώνα".
Τέλη του 12ου αιώνα το φρούριο Κράκρα καταστράφηκε, αλλά το χωριό υπάρχει ακόμα.
19ος και 20ός αιώνας - από αγροτική περιοχή η πόλη του Πέρνικ έγινε σημαντικό κέντρο εξόρυξης,μεταλλουργίας και μηχανολογίας.
1891 - Ιδρυση του πρώτου "Κρατικού Ορυχείου-Πέρνικ".
1893 - Η λειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Σόφια-Πέρνικ παρέχει νέες ευκαιρίες στο χωριό του Πέρνικ. Ο σιδηροδρομικός σταθμός ανεγέρθηκε το 1927.
1895 - Ο πρώτος λαμπτήρας στη Βουλγαρία ανάβει στο Πέρνικ.
1898 - Η πρώτη μονάδα παραγωγής ενέργειας στη Βουλγαρία ανεγείρεται στο Πέρνικ.
1903 - Ανακήρυξη του Αγίου Ιβάν Ρίλσκι (Ιωάννη της Ρίλα) σε άγιο προστάτη των ανθρακωρύχων και πολιούχο του Πέρνικ .
1906 - Η πρώτη μαζική απεργία στη Βουλγαρία. Οι απεργοί εξεγείρονται απαιτώντας 8ωρη εργασία την ημέρα, δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι των ανθρακωρύχων στο συνδικάτο και τακτική πληρωμή των μισθών. Η απεργία τερματίζεται με νίκη των εργατών - οι μισθοί τους αυξάνονται.
1919 - Δεύτερη απεργία των ανθρακωρύχων. 7000 ανθρακωρύχοι απέχουν από την εργασία. Την αμέσως επόμενη μέρα η διεύθυνση του "Ορυχείου Πέρνικ", υπογράφει πρωτόκολλο που την υποχρεώνει να πληρώσει τα ημερομίσθια των δύο τελευταίων μηνών και να πληρώνει τακτικά τα ημερομίσθια των εργατών στο μέλλον.
1932 - Ολοκληρώνεται η ανέγερση της Υπηρεσίας Ορυχείων.
1944 - Τρίτη απεργία των εργατών του Πέρνικ . Μπροστά στο κτίριο της Υπηρεσίας Ορυχείων χιλιάδες εργάτες οργάνωσαν ένα συλλαλητήριο, που γρήγορα μετατράπηκε σε αντικυβερνητική διαδήλωση. Σε συγκρούσεις με την αστυνομία 6 εργάτες σκοτώθηκαν και 13 τραυματίστηκαν. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944 η κυβέρνηση έπεσε.
1934-1953 - Κατασκευάζονται πολλά εργοστάσια στην περιοχή του Πέρνικ (Έρχονται στην πόλη άνθρωποι από όλη τη χώρα, αναζητώντας εργασία και καλύτερο μέλλον).
1953 - Εγκαίνια του φράγματος "Στούντενα".
1953 - Ολοκλήρωση του Ταχυδρομείου στο κέντρο του Πέρνικ.
1957 - Εγκαίνια του πολιτιστικού συγκροτήματος Δημοτικού Μεγάρου.
1966 - Η πρώτη επίσημη διεξαγωγή του του Διεθνούς Φεστιβάλ ¨Σούρβα".
1966 - Κατασκευή του πολυκαταστήματος της πόλης ΤΖΟΥΜ.
1968 - Ολοκλήρωση του Ξενοδοχείου "Στρούμα".
1978 - Ολοκλήρωση του κτιρίου του Δημαρχείου.
1982 - Δημιουργία της σημερινής περιοχής του κέντρου του Πέρνικ.
2010 - Λειτουργία για πρώτη φορά στο Πέρνικ του Ευρωπαϊκού Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου.
22 Μαίου 2012 - Ισχυρός σεισμός πλήττει το Πέρνικ. Ο σεισμός έχει μέγεθος 5,8 και συνοδεύεται από βουή που προκαλείται από την τριβή των τεκτονικών πλακών.

Αδελφοποιημένες πόλεις

Οβαρ, Πορτογαλία Ελέκτροσταλ, Ρωσία Παρντούμπιτσε, Τσεχία Λουχάνσκ, Ουκρανία Μπαλασίκα, Ρωσία	Καβάνταρτσι, Βόρεια Μακεδονία Λούμπλιν, Πολωνία^[4] Ρόζαγιε, Μαυροβούνιο Συνοικία Νίλουφερ της Προύσσας, Τουρκία	Ορσα, Λευκορωσία Οροσέι, Επαρχία Νουόρο, Ιταλία Καέν, Γαλλία Κόβεντρι, Ηνωμένο Βασίλειο^[5]^[6]