Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παιδική σεξουαλική κακοποίηση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης κατά την οποία ένας ενήλικος ή μεγαλύτερος έφηβος χρησιμοποιεί ένα παιδί για σεξουαλική διέγερση[1][2]. Μορφές παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνουν η παράκληση ή πίεση προς ένα παιδί να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα), η άσεμνη έκθεση (των γεννητικών οργάνων, θηλυκών θηλών, κλπ.) προς ένα παιδί με σκοπό να ικανοποιήσει κάποιος τις δικές του σεξουαλικές επιθυμίες ή να εκφοβίσει ή να προσεγγίσει φιλικά το παιδί, η σεξουαλική επαφή με ένα παιδί, ή η χρήση ενός παιδιού για την παραγωγή παιδικής πορνογραφίας.[1][3][4]

Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μπορεί να συμβεί σε μια σειρά από περιβάλλοντα, στα οποία περιλαμβάνονται το σπίτι, το σχολείο, ή η εργασία (σε χώρες όπου υπάρχει παιδική εργασία). Οι γάμοι παιδιών είναι μια από τις κύριες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Η UNICEF έχει δηλώσει ότι ο γάμος του παιδιού "αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη μορφή της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης των κοριτσιών".[5] Οι επιπτώσεις της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης μπορεί να περιλαμβάνουν κατάθλιψη,[6] διαταραχή μετα-τραυματικού άγχους,[7] άγχος,[8] σύνθετη διαταραχή μετα-τραυματικού άγχους,[9] τάση για περαιτέρω θυματοποίηση και στην ενήλικη ζωή,[10] και σωματική βλάβη στο παιδί, μεταξύ άλλων προβλημάτων.[11] Η σεξουαλική κακοποίηση από ένα μέλος της οικογένειας είναι μια μορφή αιμομιξίας και μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρό και μακροχρόνιο ψυχικό τραύμα, ειδικά στην περίπτωση της γονικής αιμομιξίας.[12]

Η παγκόσμια συχνότητα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης εκτιμάται σε 19,7% για τα κορίτσια και 7,9% για τα αγόρια.[13] Οι περισσότεροι παραβάτες σεξουαλικής κακοποίησης είναι εξοικειωμένοι με τα θύματά τους. Περίπου το 30% είναι συγγενείς του παιδιού, τις περισσότερες φορές αδέρφια, πατεράδες, θείοι ή ξαδέλφια. Περίπου το 60 % είναι άλλοι γνωστοί όπως «φίλοι» της οικογένειας, νταντάδες ή γείτονες. Ξένοι είναι οι παραβάτες σε περίπου 10% των περιπτώσεων της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης.[14] Η περισσότερη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών διαπράττεται από τους άνδρες. Μελέτες για τη γυναικεία παιδεραστεία δείχνουν ότι οι γυναίκες διαπράττουν 14% έως 40% των παραβάσεων που δηλώνονται κατά αγοριών και 6% των παραβάσεων που δηλώνονται κατά των κοριτσιών.[14][15][16]

Η λέξη παιδόφιλος συνήθως εφαρμόζεται αδιακρίτως σε όποιον κακοποιεί σεξουαλικά ένα παιδί,[17] αλλά οι παιδικοί σεξουαλικοί παραβάτες δεν είναι παιδόφιλοι, εκτός εάν έχουν ένα ισχυρό σεξουαλικό ενδιαφέρον σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας.[18][19] Σύμφωνα με το νόμο, η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών συχνά χρησιμοποιείται ως γενικός όρος που περιγράφει ποινικά και αστικά αδικήματα, στα οποία ένας ενήλικας εμπλέκεται σε σεξουαλική δραστηριότητα με έναν ανήλικο ή εκμεταλλεύεται ένα ανήλικο με σκοπό την σεξουαλική ικανοποίηση.[4][20] Η American Psychological Association αναφέρει ότι «τα παιδιά δεν μπορούν να συναινέσουν σε σεξουαλική δραστηριότητα με ενηλίκους» και καταδικάζει οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια από έναν ενήλικα: "ένας ενήλικας ο οποίος επιδίδεται σε σεξουαλική δραστηριότητα με ένα παιδί εκτελεί μια εγκληματική και ανήθικη πράξη που δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί φυσιολογική ή κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά.[21]

Επιπτώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψυχολογικές επιπτώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μπορεί να οδηγήσει τόσο σε βραχυπρόθεσμες όσο και μακροπρόθεσμες βλάβες, συμπεριλαμβανομένης της ψυχοπαθολογίας στη μετέπειτα ζωή τους.[11][22] Οι επιπτώσεις περιλαμβάνουν κατάθλιψη,[6][23][24] αγχος,[8] διατροφικές διαταραχές,[25] χαμηλή αυτοεκτίμηση,[25] σωματοποίηση,[24] διαταραχές του ύπνου,[26][27] και διασχιστικές και αγχώδεις διαταραχές συμπεριλαμβανομένης και της μετατραυματικής διαταραχής άγχους.[7][28] Ενώ τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν οπισθοδρομικές συμπεριφορές, όπως το πιπίλισμα του αντίχειρα ή ενούρηση στο κρεβάτι, ο ισχυρότερος δείκτης της σεξουαλικής κακοποίησης είναι η έντονη σεξουαλική συμπεριφορά (ως αντίδραση 'acting out') και η ανάρμοστη για την ηλικία τους σεξουαλική γνώση και ενδιαφέρον.[29][30] Τα θύματα μπορεί να αποτραβηχτούν από το σχολείο και τις κοινωνικές δραστηριότητες[29] και παρουσιάζουν διάφορα προβλήματα μάθησης και συμπεριφοράς, τα οποία συμπεριλαμβάνουν τη βαναυσότητα προς τα ζώα,[31][32][33][34] τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας (ADHD), τη διαταραχή συμπεριφοράς, και αντιθετική προκλητική διαταραχή (ODD).[25] Εφηβική εγκυμοσύνη και ριψοκίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να εμφανιστεί στην εφηβεία.[35] Τα παιδιά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης αναφέρουν σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερα περιστατικά βλάβης από αυτοτραυματισμό.[36]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Child Sexual Abuse». Medline Plus. U.S. National Library of Medicine,. 2 Απριλίου 2008. 
  2. ↑ «Guidelines for psychological evaluations in child protection matters. Committee on Professional Practice and Standards, APA Board of Professional Affairs». The American Psychologist 54 (8): 586–593. August 1999. doi:10.1037/0003-066X.54.8.586. PMID 10453704. https://archive.org/details/sim_american-psychologist_1999-08_54_8/page/586. «Abuse, sexual (child): generally defined as contacts between a child and an adult or other person significantly older or in a position of power or control over the child, where the child is being used for sexual stimulation of the adult or other person.». 
  3. ↑ Martin J, Anderson J, Romans S, Mullen P, O'Shea M (1993). «Asking about child sexual abuse: methodological implications of a two stage survey». Child Abuse & Neglect 17 (3): 383–92. doi:10.1016/0145-2134(93)90061-9. PMID 8330225. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «What is sexual abuse?». NSPCC. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2016. 
  5. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 10 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2016. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Roosa MW, Reinholtz C, Angelini PJ (February 1999). «The relation of child sexual abuse and depression in young women: comparisons across four ethnic groups». Journal of Abnormal Child Psychology 27 (1): 65–76. PMID 10197407. https://archive.org/details/sim_journal-of-abnormal-child-psychology_1999-02_27_1/page/65. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Widom CS (August 1999). «Posttraumatic stress disorder in abused and neglected children grown up». The American Journal of Psychiatry 156 (8): 1223–1229. PMID 10450264. http://ajp.psychiatryonline.org/cgi/pmidlookup?view=long&pmid=10450264. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Levitan RD, Rector NA, Sheldon T, Goering P (2003). «Childhood adversities associated with major depression and/or anxiety disorders in a community sample of Ontario: issues of co-morbidity and specificity». Depression and Anxiety 17 (1): 34–42. doi:10.1002/da.10077. PMID 12577276. 
  9. ↑ Roth, Susan; Newman, Elana; Pelcovitz, David; Van Der Kolk, Bessel; Mandel, Francine S. (1997). «Complex PTSD in victims exposed to sexual and physical abuse: Results from the DSM-IV field trial for posttraumatic stress disorder». Journal of Traumatic Stress 10 (4): 539–55. doi:10.1002/jts.2490100403. PMID 9391940. https://archive.org/details/sim_journal-of-traumatic-stress_1997-10_10_4/page/539. 
  10. ↑ Messman-Moore, T. L.; Long, P. J. (2000). «Child Sexual Abuse and Revictimization in the Form of Adult Sexual Abuse, Adult Physical Abuse, and Adult Psychological Maltreatment». Journal of Interpersonal Violence 15 (5): 489. doi:10.1177/088626000015005003. https://archive.org/details/sim_journal-of-interpersonal-violence_2000-05_15_5/page/489. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Early sexual abuse and lifetime psychopathology: a co-twin-control study». Psychological Medicine 30 (1): 41–52. January 2000. doi:10.1017/S0033291799001373. PMID 10722174. https://archive.org/details/sim_psychological-medicine_2000-01_30_1/page/41. 
  12. ↑ Courtois, Christine A. (1988). Healing the incest wound: adult survivors in therapy. New York: Norton. σελ. 208. ISBN 0-393-31356-5. 
  13. ↑ Pereda, N., Guilera, G., Forns, M., & Gómez-Benito, J. (2009). «The prevalence of child sexual abuse in community and student samples: A meta-analysis». Clinical Psychology Review 29 (4): 328–338. doi:10.1016/j.cpr.2009.02.007. https://archive.org/details/sim_clinical-psychology-review_2009-06_29_4/page/328. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Julia Whealin, Ph.D. (22 Μαΐου 2007). «Child Sexual Abuse». National Center for Post Traumatic Stress Disorder, US Department of Veterans Affairs. 
  15. ↑ Finkelhor D (1994). «Current information on the scope and nature of child sexual abuse». The Future of Children 4 (2): 31–53. doi:10.2307/1602522. PMID 7804768. http://www.unh.edu/ccrc/pdf/VS75.pdf. 
  16. ↑ «Long-term consequences of childhood sexual abuse by gender of victim». American Journal of Preventive Medicine 28 (5): 430–438. June 2005. doi:10.1016/j.amepre.2005.01.015. PMID 15894146. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-preventive-medicine_2005-06_28_5/page/430. 
  17. ↑ Ames, M. Ashley; Houston, David A. (1990). «Legal, social, and biological definitions of pedophilia». Archives of Sexual Behavior 19 (4): 333–42. doi:10.1007/BF01541928. PMID 2205170. https://archive.org/details/sim_archives-of-sexual-behavior_1990-08_19_4/page/333. 
  18. ↑ Laws, Dr. Richard· William T. O'Donohue (1997). «H. E.Barbaree, M. C.Seto». Sexual Deviance: Theory, Assessment, and Treatment. Guilford Press. σελίδες 175–93. ISBN 1-57230-241-0. 
  19. ↑ Blaney, Paul H.· Millon, Theodore (2009). Oxford Textbook of Psychopathology (Oxford Series in Clinical Psychology) (2nd έκδοση). Oxford University Press, USA. σελ. 528. ISBN 0-19-537421-5. Some cases of child molestation, especially those involving incest, are committed in the absence of any identifiable deviant erotic age preference. 
  20. ↑ The Sexual Exploitation of Children Αρχειοθετήθηκε 2009-11-22 στο Wayback Machine., Chart 1: Definitions of Terms Associated With the Sexual Exploitation (SEC) and Commercial Sexual Exploitation of Children (CSEC) (p. 4), University of Pennsylvania Center for Youth Policy Studies, U.S. National Institute of Justice, August 2001.
  21. ↑ American Psychological Association (June 9, 1999). APA Letter to the Honorable Rep. DeLay (R-Tx). Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2009-03-08.
  22. ↑ «Association between self-reported childhood sexual abuse and adverse psychosocial outcomes: results from a twin study». Archives of General Psychiatry 59 (2): 139–145. February 2002. doi:10.1001/archpsyc.59.2.139. PMID 11825135. 
  23. ↑ Widom CS, DuMont K, Czaja SJ (January 2007). «A prospective investigation of major depressive disorder and comorbidity in abused and neglected children grown up». Archives of General Psychiatry 64 (1): 49–56. doi:10.1001/archpsyc.64.1.49. PMID 17199054. Lay summary – ScienceDaily (January 3, 2007). 
  24. ↑ 24,0 24,1 Arnow BA (2004). «Relationships between childhood maltreatment, adult health and psychiatric outcomes, and medical utilization». The Journal of Clinical Psychiatry 65 Suppl 12: 10–15. PMID 15315472. http://article.psychiatrist.com/?ContentType=START&ID=10000983. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Walsh, K.· DiLillo, D. (2011). «Child sexual abuse and adolescent sexual assault and revictimization». Στο: Paludi, Michael A. The psychology of teen violence and victimization. 1. Santa Barbara, CA: Praeger. σελίδες 203–216. ISBN 0-313-39375-3. 
  26. ↑ Noll, J. G., Trickett, P. K., Susman, E. J., & Putnam, F. W. (2006). «Sleep disturbances and childhood sexual abuse». Journal of Pediatric Psychology 31 (5): 469–480. doi:10.1093/jpepsy/jsj040. https://archive.org/details/sim_journal-of-pediatric-psychology_2006-06_31_5/page/469. 
  27. ↑ Steine, I. M., Krystal (2012). «Insomnia, nightmare frequency, and nightmare distress in victims of sexual abuse: The role of perceived social support and abuse characteristics». Journal of Interpersonal Violence 27 (9): 51827–51843. doi:10.1177/0886260511430385. 
  28. ↑ Arehart-Treichel, Joan (2005-08-05). «Dissociation Often Precedes PTSD In Sexually Abused Children». Psychiatric News (American Psychiatric Association) 40 (15): 34. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-03-03. https://web.archive.org/web/20060303063148/http://pn.psychiatryonline.org/cgi/content/full/40/15/34-a. Ανακτήθηκε στις 2016-01-27. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «Understanding child sexual abuse: education, prevention, and recovery». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 
  30. ↑ Faller, Kathleen Coulborn (1993). Child Sexual Abuse: Intervention and Treatment Issues. Diane Publishing. σελ. 6. ISBN 0-7881-1669-X. 
  31. ↑ Ascione, Frank R.; Friedrich, William N.; Heath, John; Hayashi, Kentaro (2003). «Cruelty to animals in normative, sexually abused, and outpatient psychiatric samples of 6- to 12-year-old children: Relations to maltreatment and exposure to domestic violence». Anthrozoos: A Multidisciplinary Journal of the Interactions of People & Animals 16 (3): 194. doi:10.2752/089279303786992116. 
  32. ↑ Ascione, Frank R. (2005). «Child sexual abuse». Children and Animals: Exploring the Roots of Kindness and Cruelty. Purdue University Press. σελ. 46. ISBN 978-1-55753-383-8. 
  33. ↑ McClellan, Jon; Adams, Julie; Douglas, Donna; McCurry, Chris; Storck, Mick (1995). «Clinical characteristics related to severity of sexual abuse: A study of seriously mentally ill youth». Child Abuse & Neglect 19 (10): 1245. doi:10.1016/0145-2134(95)00087-O. https://archive.org/details/sim_child-abuse-neglect_1995-10_19_10/page/1245. 
  34. ↑ Friedrich, William N.; Urquiza, Anthony J.; Beilke, Robert L. (1986). «Behavior Problems in Sexually Abused Young Children». Journal of Pediatric Psychology 11 (1): 47–57. doi:10.1093/jpepsy/11.1.47. PMID 3958867. 
  35. ↑ Tyler, K.A. (2002). «Social and emotional outcomes of childhood sexual abuse: A review of recent research». Aggression and Violent Behavior 7 (6): 567–589. doi:10.1016/S1359-1789(01)00047-7. 
  36. ↑ J. G. Noll (2003). «Revictimization and self-harm in females who experienced childhood sexual abuse: Results from a prospective study». Journal of Interpersonal Violence 18 (12): 1452–1471. doi:10.1177/0886260503258035. PMID 14678616. https://archive.org/details/sim_journal-of-interpersonal-violence_2003-12_18_12/page/1452. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παιδική_σεξουαλική_κακοποίηση&oldid=10378331"