Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πυρηνικός σταθμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες, που περιβάλλονται από πύργους ψύξης, βρίσκονται εντός των σφαιρικών προστατευτικών περιβλημάτων

Ο πυρηνικός σταθμός, γνωστός και ως σταθμός παραγωγής πυρηνικής ενέργειας ή πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής, είναι θερμοηλεκτρικός σταθμός στον οποίο πηγή θερμότητας αποτελεί ένας πυρηνικός αντιδραστήρας. Όπως είναι τυπικό για τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, η θερμότητα χρησιμοποιείται για την παραγωγή ατμού που οδηγεί έναν ατμοστρόβιλο συνδεδεμένο με μια γεννήτρια που παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Από το 2022, η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας ανέφερε ότι υπήρχαν 439 πυρηνικοί αντιδραστήρες εν λειτουργία σε 32 χώρες σε όλο τον κόσμο.[1][2]

Οι πυρηνικοί σταθμοί χρησιμοποιούνται πολύ συχνά για βασικό φορτίο, καθώς το κόστος λειτουργίας, συντήρησης και καυσίμων βρίσκεται στο χαμηλότερο άκρο του φάσματος του κόστους.[3] Ωστόσο, η κατασκευή ενός σταθμού παραγωγής πυρηνικής ενέργειας διαρκεί συχνά πέντε έως δέκα χρόνια, η οποία μπορεί να προκύψει σε σημαντικό οικονομικό κόστος, ανάλογα με τον τρόπο χρηματοδότησης των αρχικών επενδύσεων.[4]

Οι πυρηνικοί σταθμοί έχουν αποτύπωμα άνθρακα συγκρίσιμο με εκείνο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως τα ηλιακά πάρκα και τα αιολικά πάρκα,[5] και πολύ χαμηλότερο από τα ορυκτά καύσιμα όπως το φυσικό αέριο και ο καφές άνθρακας. Παρά τις ορισμένες θεαματικές καταστροφές που έχουν συμβεί, οι πυρηνικοί σταθμοί είναι ο ασφαλέστερος τρόπος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.[6]

  1. «PRIS – Home». Iaea.org. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  2. «World Nuclear Power Reactors 2007–08 and Uranium Requirements». World Nuclear Association. Ιουνίου 9, 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Μαρτίου 3, 2008. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 21, 2008. 
  3. «Table A.III.1 − Cost and performance parameters of selected electricity supply technologies» (PDF). The Intergovernmental Panel on Climate Change. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
  4. «Reduction of Capital Costs of Nuclear Power Plants». OECD / NEA. 8 Φεβρουαρίου 2000. doi:10.1787/9789264180574-en. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
  5. «Table A.III.2 − Emissions of selected electricity supply technologies (gCO2eq / kWh)» (PDF). The Intergovernmental Panel on Climate Change. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
  6. Markandya, Anil; Wilkinson, Paul (September 13, 2007). «Electricity generation and health». The Lancet 370 (9591): 979-990. doi:10.1016/S0140-6736(07)61253-7. https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(07)61253-7/fulltext. Ανακτήθηκε στις 20 December 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]