παράταξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παράταξῐς	αἱ	παρατάξεις
γενική	τῆς	παρατάξεως	τῶν	παρατάξεων
δοτική	τῇ	παρατάξει	ταῖς	παρατάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παράταξῐν	τὰς	παρατάξεις
κλητική ὦ!		παράταξῐ		παρατάξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρατάξει
γεν-δοτ	τοῖν		παραταξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράταξις < παρατάσσω, παρα-ταγ-(jω) + -σις > -ξις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρά- + τάξις.

Ουσιαστικό

παράταξις, -εως θηλυκό

1. (στρατιωτικός όρος) τοποθέτηση δίπλα δίπλα στρατιωτών στην πρώτη γραμμή της μάχης

   εκφράσεις: ἐκ παρατάξεως

2. παράταξη (όπως για πολιτική παράταξη)

Σύνθετα

• ἀντιπαράταξις
• βρογχοπαράταξις
• συμπαράταξις

Πηγές

• παράταξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παράταξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.