aankijken

Dutch

Etymology

From aan +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːŋkɛi̯kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧kij‧ken

Verb

aankijken

1. (transitive) to look at, to look in the eye

Conjugation

Conjugation of aankijken (strong class 1, separable)
infinitive	aankijken
past singular	keek aan
past participle	aangekeken
infinitive	aankijken
gerund	aankijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk aan	keek aan	aankijk	aankeek
2nd person sing. (jij)	kijkt aan, kijk aan2	keek aan	aankijkt	aankeek
2nd person sing. (u)	kijkt aan	keek aan	aankijkt	aankeek
2nd person sing. (gij)	kijkt aan	keekt aan	aankijkt	aankeekt
3rd person singular	kijkt aan	keek aan	aankijkt	aankeek
plural	kijken aan	keken aan	aankijken	aankeken
subjunctive sing.1	kijke aan	keke aan	aankijke	aankeke
subjunctive plur.1	kijken aan	keken aan	aankijken	aankeken
imperative sing.	kijk aan
imperative plur.1	kijkt aan
participles	aankijkend	aangekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• kijken aan