aanvatten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenvaten. Equivalent to aan +‎ vatten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌvɑ.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧vat‧ten

Verb

aanvatten

1. (transitive) to hold, to grasp, to take hold of

   Synonym: aanpakken

2. (transitive) to accept, to get, to receive (of objects)

   Synonyms: aanpakken, aanvaarden, ontvangen

3. (transitive, intransitive) to begin (doing), to commence

   Synonyms: beginnen, starten

Conjugation

Conjugation of aanvatten (weak, separable)
infinitive	aanvatten
past singular	vatte aan
past participle	aangevat
infinitive	aanvatten
gerund	aanvatten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vat aan	vatte aan	aanvat	aanvatte
2nd person sing. (jij)	vat aan	vatte aan	aanvat	aanvatte
2nd person sing. (u)	vat aan	vatte aan	aanvat	aanvatte
2nd person sing. (gij)	vat aan	vatte aan	aanvat	aanvatte
3rd person singular	vat aan	vatte aan	aanvat	aanvatte
plural	vatten aan	vatten aan	aanvatten	aanvatten
subjunctive sing.1	vatte aan	vatte aan	aanvatte	aanvatte
subjunctive plur.1	vatten aan	vatten aan	aanvatten	aanvatten
imperative sing.	vat aan
imperative plur.1	vat aan
participles	aanvattend	aangevat
1) Archaic.